บทที่ 674 คุณพ่อสุดยอดที่สุดแล้ว (4)

“เธอช่วยพวกเราทำไม ทั้งที่เธอรู้เรื่องหมดแล้ว…….” ในตอนที่ หลี่หยุนมองไปทางเงินถั่วนิ่งอีกครั้ง ไม่ได้กัดฟันด้วยความโกรธ เหมือนตอนแรกแล้ว แค่ยังมีความสงสัยมากมาย

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นถั่วนิ่งรู้เรื่องหมดแล้ว เป็นถั่วนิ่งรู้ เรื่องทั้งหมดแล้ว ทำไมถึงยังช่วยพวกเธอล่ะ?

“ฉันไม่อยากเป็นคนคนหนึ่งตายไปแบบนี้” สีหน้าของ เงินถั่วงหนักแน่นเล็กน้อย เธอรู้สึกว่า ควรให้ความเคารพกับ ชีวิต

“เธอสามารถช่วยหรวนหรวนกลับมาได้จริงหรอ?” หลี่หยุนยัง คงมีความสงสัยในใจ แต่ก็มีความหวังมากขึ้น ไม่ว่ายังไงแล้วก็ คือลูกสาวแท้ๆ ของเธอ คือก้อนเนื้อที่ตกออกมาจากร่างกายของ เธอ

เธอจะต้องเจ็บใจอย่างแน่นอน

ตอนนี้เนื้อหาที่อยู่บนอินเทอร์เน็ตต่างก็ถูกปิดไปหมดแล้ว ผ่านไปสักพัก ผู้คนก็จะค่อยๆ ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

ฉะนั้น เธอจะช่วยหรวนหรวนของเธอกลับมา

“ฉันสามารถช่วยคุณได้ แต่ว่าคุณต้องให้เบาะแสคร่าวๆเกี่ยว กับคนพวกนั้น สําหรับคนพวกนั้น พวกเรายิ่งรู้เยอะ ถึงจะหาพวก เขาเจอ ได้แต่หาพวกเขาเจอ จึงจะสามารถช่วยเงินหรวนหรวนออกมา แววตาของเงินถั่วนิ่งในขณะนี้เงียบสงบมาก ไม่ได้เห็น ถึงอารมณ์มากมาย

ตอนแรกหลี่หยุนสงสัยเธอ แต่ว่าพอเห็นสีหน้าของเธอแล้ว ความสงสัยในใจก็น้อยลง ไม่ว่ายังไงเงินถั่วนิ่งก็รู้เรื่องทั้งหมด แล้ว เธอก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังต่อหน้าเงินล้วจึงแล้ว

“ที่จริงแล้ว ฉันก็รู้เรื่องของพวกเขาไม่มาก ฉันไม่เคยเจอหน้า พวกเขาเลย ฉันแค่ติดต่อกับพวกเขาทางโทรศัพท์ ฉันมีแต่เบอร์ โทรศัพท์ของพวกเขา แต่ว่า ตอนนี้เบอร์โทรศัพท์นั้นโทรไม่ติด แล้ว…..” หลี่หยุนลังเลไปสักพัก จึงจะค่อยๆ เปิดปากพูด

“พวกเขายังให้เลขบัญชีธนาคารหนึ่งกับฉันด้วย แต่ว่าชื่อนั้น เป็นชื่อของผู้อาวุโสคนหนึ่งที่อาศัยอยู่บนเขา” หลี่หยุนหยุดพูด ไปสักพัก แล้วรีบพูดเสริมไปหนึ่งประโยค

“คุณนำเบอร์โทรศัพท์และเลขบัญชีให้ฉัน ฉันจะรีบไปสืบ แววตาของเงินถั่วนิ่งเปล่งประกายขึ้นทันที เห็นได้อย่างชัดเจน เลยว่าหลี่หยุนเองก็รู้ไม่มาก แต่ว่ามีเรื่องพวกนี้ก็ดีกว่าไม่มีอะไร เลย เบาะแสใดๆ ล้วนสามารถเป็นตัวแตกความได้

“ฉิงฉิง เธอจะสืบยังไง? นี่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปจะสืบได้หรอ?” เป็นหยันมองไปทางเงินมั่วนิ่ง ในแววตายังคงมีความสงสัยอยู่ ถึงขั้นมีความระแวงเพิ่มขึ้น

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเป็นหยันกังวลว่าเป็นถั่วนิ่งจะแจ้ง

ตำรวจ

“วางใจเถอะ ตอนนี้ฉันไม่แจ้งตำรวจแน่นอน สืบเรื่องพวกนี้ก็ไม่จําเป็นต้องแจ้งตำรวจ” แน่นอนว่าเงินล้วจึงมองออกถึงความ คิดของเว้น หยัน เธอแจ้งความตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ฉะนั้น ตอนนี้ จะไม่แจ้งความแน่นอน

ภายในห้อง หลี่หยุนจับปากกา ก้มหน้า เขียนเบอร์โทรศัพท์ และเลขบัญชี เพราะว่าเธอก้มหัวอยู่ตลอดเวลา ฉะนั้นจึงมองไม่ เห็นอารมณ์สีหน้าบนใบหน้าเธอ

หลังจากที่หลี่หยุนเขียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ยื่นกระดาษให้ เป็นหยันที่อยู่ใกล้กับประตู ฉะนั้น เป็นลั่วจึงไม่ได้เห็นสีหน้าขณะ นี้ของหลี่หยุน

เงินจีหยันรับมา ลังเลไปสักพัก จากนั้นก็ยื่นให้เป็นชั่วนิ่ง

เงินลั่วจึงรับกระดาษมา แล้วรีบพาหลิงหลินออกจากที่นี่ เธอ ต้องรีบบอกเรื่องพวกนี้กับถังหลิน หวังว่าจะมีประโยชน์เล็กน้อย

“คุณหนูใหญ่ ในห้องของพวกเขามีกระบองไม้” หลังจากที่ เดินออกไประยะหนึ่งแล้ว หลิงหลินก็พูดด้วยเสียงเบามาประโยค หนึ่ง

เงินลั่วนิ่งหรี่ตาเล็กน้อย ฉะนั้น ตอนแรกเป็นหยันและหลี่หยุ นอยากจะหลอกเธอเข้าไปในห้อง เพราะอยากจะช็อตให้เธอ สลบ?

“เธอเอาเบอร์โทรศัพท์และเลขบัญชีให้คุณชายถังของพวก เธอ” ตอนนี้เป็นถั่วนิ่งไม่อยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสืบถึงคนพวกนั้น แล้วช่วยเงินหรวนหรวน ออกมาก่อน
เมื่อกี้หลี่หยุนบอกว่าโทรไม่ติด ชื่อบัญชีธนาคารก็เป็นของผู้ อาวุโสที่อาศัยอยู่บนเขา ไม่รู้ว่าถึงหลินจะสามารถหาเบาะแส อะไรได้ไหม

“เงิน วฉิงจะช่วยหรวนหรวนของเรากลับมาจริงหรือ?” หลัง จากที่เงินลั่วนิ่งจากไป เป็นหยันรีบปิดประตู “เธอเชื่อใจ เงิน วฉิงจริงๆ หรอ?”

“เชื่อใจเธอ? จะเชื่อใจเธอได้ยังไง?” ทันใดนั้นหลหยุนก็ยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์ หรี่ดวงตาคู่นั้นขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วแฝงความน่า กลัวและโหดร้ายอยู่ “ตอนนี้ฉันอยากจะลากยเงินมั่วนิ่งนั่นมา ถลอกหนัง สาดโปรยขี้เถ้ากระดูกของมันมาก…….

“ในเมื่อเธอไม่เชื่อใจเป็นถั่วนิ่ง ทำไมเธอถึงนำเบอร์โทรศัพท์ และเลขบัญชีให้เงินลั่วจึงล่ะ? เธอไม่กลัวเป็นชั่วนิ่งแจ้งตำรวจ ให้ ตำรวจมาจับพวกเราหรอ?” เป็นหยันเห็นท่าทีของเธอในใจ ตอนนี้ ยิ่งรู้สึกมึนงงไปใหญ่

“ถ้าหากเมื่อกี้เงินลั่วนิ่งแค่มาหลอกพวกเรา? งั้นตัวตนพวกเรา ก็ถูกเปิดโปงแล้วสิ?” เป็นหยันนึกถึงความเป็นไปได้นี้ บนสีหน้า มีความกังวลเพิ่มขึ้น

“ไม่กลัว เรื่องนี้เธอรู้ตั้งนานแล้ว ถ้าหากจะแจ้งตำรวจก็แจ้งตั้ง นานแล้ว เธอไม่ได้แจ้งตำรวจแปลว่าเธอไม่มีหลักฐาน อีกอย่าง ตอนนี้ก็เกิดเรื่องขึ้นกับหรวนหรวน แต่เธอไม่เป็นอะไร เธอไม่ สามารถทำอะไรพวกเราได้” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าริมฝีปาก ของหลี่หยุนเย็นชาลงเยอะมาก
“แต่ว่า เมื่อกี้เธอเอาเบอร์โทรศัพท์และเลขบัญชีให้เงินชั่วนิ่ง แล้ว?” เงินจีหยันยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่

“สิ่งที่ฉันให้พวกเขาเป็นของปลอม ตอนแรก เป็นเพราะว่าฉัน เป็นห่วงหรวนหรวน เกือบจะติดกับดักแล้ว โชคดีตอนที่เขียน เบอร์โทรศัพท์ดึงสติกลับมาได้ ฉะนั้นสิ่งที่ฉันให้พวกเขาคือของ ปลอม ไม่มีความเกี่ยวข้องกับคนพวกนั้น หากเธอนำสิ่งเหล่านี้ไป แจ้งตรวจ พอถึงเวลาพวกเราก็สามารถย้อนกลับได้ว่าเธอใส่ร้าย เรา” หลี่หยุนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ได้ใจไปใหญ่

“สุดยอด ภรรยาช่างฉลาดจริงๆ เป็นหยันได้ยินคำพูดของ เธอแล้ว ก็ยิ้มทันที

“แล้วหรวนหรวน?” ขณะนี้เป็นหยันยังสามารถนึกถึงลูกสาว แท้ๆ ของเขา ถือว่ายากจริงๆ

“ฉันคิดไว้แล้ว คลิปก็แพร่ออกไปแล้ว ทั้งชีวิตนี้ของหรวนห รวนก็จบสิ้นแล้ว ถึงแม้จะช่วยกลับมา หรวนหรวนก็คงจะใช้ชีวิต อยู่ในความเจ็บปวดทรมานทั้งชีวิต อีกอย่าง ตั้งแต่เมื่อวานถึง ตอนนี้ เวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว หรวนหรวนคงจะ….” ใน ตอนที่หลี่หยุนพูดถึงลูกสาวแท้ ความได้ใจบนใบหน้าจึงจะค่อยๆ เก็บหายไป

“ถูก เธอพูดถูก เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว ช่วยหรวนหรวนกลับมาจะ ยิ่งเจ็บปวดไปใหญ่” เวินจีหยันกลับพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูด ของหลี่หยุน

มีเหตุผลหนึ่งคือถึงเสือจะร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง แต่ว่าตอนนี้สองคนนี้กลับส่งลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองไปตาย อีกอย่างยัง หาเหตุผลที่เชิดชูตัวเองขึ้นมาอีกด้วย

“อีกอย่างพวกเราห้ามให้เป็นชั่วนิงหาคนพวกนั้นเจอเด็ดขาด หากคนพวกนั้นถูกจับแล้ว พอถึงเวลาลากพวกเราออกด้วย พวก เราก็จบแล้ว” หลี่หยุนหรี่ตาขึ้น สีหน้าดูมีความเด็ดขาดเพิ่มขึ้น

ฉะนั้น เพื่อตัวเธอเอง เธอได้แต่ต้องสละชีพหรวนหรวนแล้ว

ในตอนแรกหลี่หยุนยังคิดที่จะช่วยเป็นพรวนหรวน หลี่หยุน เปลี่ยนความคิดในวินาทีสุดท้าย ส่วนเงินมั่วนิ่งก็คิดว่าหลี่หยุนอ ยากจะช่วยเงินหรวนหรวนจริงๆ คิดว่าหลี่หยุนน่าจะไม่พูดโกหก ฉะนั้นตอนนั้นจึงคิดไม่ถึงสถานการณ์อื่นเลย

ทางของถังหลินพอได้รับเบอร์โทรศัพท์และเลขบัญชีแล้ว ก็รีบ ให้คนไปสิบเลย

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ก็หาเจ้าของเบอร์โทรศัพท์เจอ และหาเจ้าของเลขบัญชีเจอ….