บทที่ 667 คุณชายสามเย่เล่นขั้นที่พีคกว่า (1)

ยามนี้เป็นหยันไม่ได้เป็นห่วงลูกสาวในไส้อีกต่อไป

“ไอ้ลูกบ้าหรวนหรวนคนนี้ คุณบอกให้เธอไม่ต้องออกไป เพ่นพ่านแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอยังออกไปอีก? เธอไม่เชื่อฟัง ไม่เพียงแต่ทําร้ายตัวเอง ยังทำให้แผนการของพวกเราล้มเหลว อีก”เป็นหยันเริ่มตำหนิเป็นหรวนหรวนขึ้นมา สีหน้าเผยความ โกรธเคืองหลายส่วน

หลี่หยุนก็โกรธ แน่นอน เธอก็ร้อนใจอีกด้วย แต่เธอจะร้อนใจ ยังไงก็ไม่เกิดประโยชน์ เพราะตอนนี้เธอติดต่อคนพวกนั้นไม่ได้ เลย

คฤหาสน์ตระกูลเย่

ยามเช้า รถของเอเฉินก็ขับเคลื่อนเข้ามายังคฤหาสน์ตระ กูลเย่แล้ว เย่ซือเฉินเปิดประตูรถออก จากนั้นก็ก้าวเท้าลงไป

ปกติเวลานี้ เย่ซือเฉินจะไม่กลับมาเด็ดขาด ดังนั้นคนใน

คฤหาสน์ตระกูลเย่เห็นเขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“คุณชายครับ ท่านกลับมาแล้วเหรอครับ? “พ่อบ้านรีบเดิน เข้าไปต้อนรับด้วยความนอบน้อม

เยซื้อเฉินมองพ่อบ้านแวบหนึ่ง พลางพยักนห้าเล็กน้อย จาก นั้นก็ก้าวเท้าเดินไปที่ห้องโถง
ยามนีเย่ โปแหวินตื่นนอนแล้ว กำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ ที่ห้องโถง

เพราะฤกษ์แต่งงานของเยซื้อเฉินได้กำหนดเรียบร้อยแล้ว และ เหลือเวลาไม่มากนัก ดังนั้นเยโปเหวินอยากให้ผ่านงานแต่งของ เยซื้อเฉินก่อนแล้วค่อยกลับไปที่สถานพักฟื้นร่างกายต่อ

วันนั้นจนหมิงเงินมาแบบจมูกถูฝุ่น โดนเขาปฏิเสธจนหน้าชา

ไปเลย ตอนนี้จึงไม่กล้ามาเสนอหน้ากับเขาอีก

เวลานี้คุณปู่เย่กับคุณย่าเยี่ยังอยู่ชั้นบน ดังนั้นในห้องโถงจึงมี แต่เย่โป๊เหวินคนเดียว

เยซื้อเฉินเดินเข้ามาถึงห้องโถง ดวงตาทั้งคู่มองหน้าเยโปเห วิน พลางเห็นอีกฝ่ายกำลังกินข้าวอย่างเชื่องช้า มุมปากเชื่อเงิ นมีความเยาะเย้ยตัวเองขึ้นมา

นาทีนั้น หัวใจเยซือเฉินแหลกสลายหมดสิ้น

“นายกลับมาแล้วเหรอ? “เยโปเหวินเงยหน้ามองเขา ไม่ง่าย เลยที่จะกล่าวทักทายกับเขาก่อน และมีสีหน้าอ่อนโยนอย่างหา ได้ยาก

มุมปากเยซือเฉินยิ้มเย็นเพิ่มขึ้นหลายส่วน เมื่อวานซืน เยโป เหวินกับพวกคุณปู่สมคบคิดกันวางยาใส่เขา

วันนี้ยังมาทักทายเขา โดยที่หน้าชื่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก แกล้งทําเป็นมีเมตตาได้เยี่ยมยอดมาก

ครั้งอดีต เยซือเฉินเคยตั้งความหวังและการรอคอยกับพ่อบังเกิดเกล้าสูงมาก นั้นคืนเยโปเหวินยื่นน้ำชา ของเขา เขา

เขาเชื่อใจเย่โป๋เขาคิดเขาสามารถเชื่อใจเย่โป๋เหวิน

ได้

แต่ความกลับโหดร้ายเยี่ยงนี้ อย่างเหมือนกำลังหน้าเขาอย่างจัง รู้สึกเจ็บแปลบ ถูกหยามศักดิ์ศรี แต่ก็เป็นการ

ตบหน้าเขาให้ได้สติขึ้นมา

นับจากวินาทีนั้น เขาไม่ตั้งความหวังจากเยโปเหวินอีกต่อไป เขาไม่เชื่อใจทุกใน

นับจากนี้ สิ่งพวกเขาค้างเขา ติดค้างเงินถั่วเขาค่อยทางกลับทีนิด

คือจุดประสงค์เขากลับ

เย่โป้เหวินทักทายเยซื้อเฉินก่อน เยซื้อเฉินโปเหวินต้องชะงักอย่างประหลาดใจ แต่ความเคยที่มา ตลอดหลายทําให้เขาคุ้นชินกับการเงียบเฉย

ดังต่อ

แววเยซือเฉินยิ่งขึ้นหลายส่วน รอยลงเล็กน้อย เขาไม่พูด แต่นั่งอยู่หน้าอาหาร

คุณชายจะทานข้าวไหม? ให้ครับ…เห็นเยซือเฉินนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร รีบกล่าวออกมา

“ไม่ต้อง ผมกลัวโดนวางยาพิษ ครั้งก่อนไม่ได้คาบชีวิตผมไป แต่ก็คงไม่โชคดีทุกครั้งหรอก”เยซื้อเฉินปฏิเสธพ่อบ้านทันควัน แต่ประโยคนี้พูดให้เยโปเหวินฟังอย่างเห็นได้ชัด

“น้ำชาไม่ได้ใส่ยาพิษ เป็นเพียงยาบรรเทาเท่านั้น เดิมทีเย่โป๊ เหวินไม่อยากพูด แต่เห็นสีหน้าที่เป็นเหยียบของเอเงิน จึงอด อธิบายไมได้

“ยาบรรเทา? “เย่ซื้อเงินหรี่ตาขึ้นเล็กน้อย มองไปยังเยโปเห วินอีกครั้ง “พวกตาเฒ่าบอกอย่างนี้กับพ่อเหรอ?

เย่ซือเฉินได้ยินเย่โป๋เหวินอธิบาย สีหน้าพลันมัวหมองหลาย ส่วน เมื่อเป็นเช่นนี้ เย่โป๋เหวินรู้อยู่แล้วว่า ในน้ำชามียาอยู่?

เยโป๋เหวินรู้ทั้งรู้ว่าในน้ำชายา แต่ก็ยังให้เขาดื่มอีก

ไม่ว่าจะเป็นยาอะไร การกระทำเช่นนี้ของเยโปเหวินนั้นก็ไม่ อาจให้อภัยได้

“บอกอย่างนี้พ่อก็เชื่อเหรอ พวกเขาเป็นคนยังไง พ่อไม่รู้เห รอ? “รอยยิ้มเย็นของเยซื้อเฉินเบ่งบานขึ้นทีละนิด ความประชด ประชันนั้นยิ่งชัดเจนกว่า

เขาไม่เพียงแต่พูดประชดพวกคุณปู่เย่เท่านั้น แต่ยังประชดเย่

โปเหวินอีกด้วย

เย่โป๋เหวินมึนงง มองเย่ซื้อเฉินด้วยแววตาสงสัยระคนตกใจ หลายส่วน
เยซือเงินเห็นท่าทีของเยโปเหวิน ในใจยิ่งยิ้มเย็นกว่าเดิม

“นายพูดอย่างนี้ได้ยังไง? “คุณปู่เย่เพิ่งลงมาก็ได้ยินคำพูด ของเขือเฉิน สีหน้าเผยความโกรธเคืองหลายส่วน

“ผมแค่พูดไปตามความจริง”เยซื้อเฉินไม่ได้เงยหน้า เพียงแต่ เปล่งเสียงเย็นออกมา

“นาย? “คุณปู่เย่บันดาลโทสะ อยากระบายออกมา แต่ถูกคุณ ย่าเยที่เดินอยู่ข้างกายเขาห้ามเอาไว้

“พอแล้ว ฉินฉินนานๆกลับมาทั้งที คุณก็ไม่ต้องโกรธแล้ว คุณ

ย่าเย่ทําตัวเป็นคนดีเฉกเช่นปกติ

“ฉินฉิน ทำไมวันนี้หลายกลับมาเช้าอย่างนี้ล่ะ? “จากนั้นคุณ ย่าเก็หันไปมองเชื่อเงิน สีหน้าเผยรอยยิ้มหลายส่วน

ตอนนี้เยซื้อเฉินกลับมาแล้ว แต่ไม่ได้ถามเรื่องพวกเขา ประกาศฤกษ์แต่งงานของเขา ทำให้คุณย่าเย่รู้สึกว่าเชื่อเงิน ยอมแต่งงานกับหญิงหญิงแล้ว

เชื่อเงินเงยหน้ามองคุณย่าแย่แวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร แสดงสีหน้าอย่างเด่นชัดว่าเขาไม่อยากจะเสวนากับท่าน

คุณย่าเย่เห็นสีหน้าของเขาก็ชะงัก จากนั้นสีหน้าของท่านก็ไม่ น่ามองเล็กน้อย

คุณปู่เย่เห็นท่าทางของเยซื้อเฉินก็อยากจะระเบิดน้ำโหอีก

แต่ถูกคุณย่าเย่ห้ามไว้อีกครั้ง
“ฉินฉัน ข่าวเมื่อวาน หลานเห็นหรือยัง? เรื่องที่เกี่ยวกับงาน แต่งของหลานกับหญิงหญิง…….”คุณย่าเปแอบถอนหายใจ ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนอีกครั้ง

ในเมื่อตอนนี้เยซือเฉินกลับมาแล้ว คุณย่าเยจึงอยากหยั่งเชิง ความคิดของเขา

“เห็นแล้ว”มุมปากเย่ซือเงินยกขึ้น ครั้งนี้ก็ปริปากตอบเสียที

เวลานี้สีหน้าเบื่อหน่ายของเยซื้อเฉินก็หายวับไปแล้ว

คุณย่าเย่เห็นท่าทางของเขาก็คิดว่าเขาตกลงแล้ว คุณย่าเข่ แอบดีใจ กล่าวต่อไปว่า “พวกเรากำหนดฤกษ์แต่งงานของพวก หลานแล้ว

ตรงกับวันที่สิบแปดของเดือนนี้ เป็นวันที่ดีมาก”

“อืม เป็นวันที่ไม่เลวจริงๆ “เชื่อเงินยกคิ้ว พูดคล้อยตาม ความหมายของคุณย่าเย่ ซึ่งความหมายโดยนัยของคำพูดนั้น เหมือนจะพอใจมาก

แปลกจัง!

แปลกมากๆ!

“ฉินฉิน ความหมายของหลานคือเห็นด้วยกันเรื่องนี้ใช่ไหม? หลานยอมขอคุณคู่แต่งงานแล้วใช่ไหม? “ยามนี้คุณย่าเดีใจ เหลือหลาย เบิกบานใจที่สุด

“ผมตกลงหรือไม่ ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ มุมปากเชื่อเงินยก ขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นก็พูดประโยคนี้ออกมา

“หลานตกลงก็ดีแล้ว ขอแค่หลานตกลงก็พอแล้ว”คุณย่าเย่คิดว่าเชื่อเป็นกำลังโทษที่พวกท่านตัดสินใจแทน แต่ ขอแค่เขา ตกลงก็พอ