บทที่ 664 หญิงสําส่อนรนหาที่ ผลที่เกิดขึ้นน่าสะพรึงกลัว มาก (6)

“ใช่ เสียดายตอนนั้นพวกเราไม่ได้ลิ้นรส ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึก ขาดทุนอยู่เลย” หัวหน้าแก๊งหรี่ตา พลางเม้มปาก ใบหน้าเผย

ความเสียดายหลายส่วน

“ใช่ ตอนนั้นต้องโทษเยโปเหวิน…….”ผู้ชายรอยแผลเป็นพูด ต่อหน่งประโยค

ลูกพี่ใหญ่หันไปกวาดสายตามองเขาแวบหนึ่งอย่างเย็น เหยียบ ชายรอยแผลเป็นรู้ตัวว่าตนปากพล่อยเสียแล้ว จึงรีบ หยุดทันที

ยังไม่นับว่าตอนนี้มีผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง แม้แต่พี่น้อง พวก

เดียวกันของพวกเขาก็ไม่มีใครรู้เรื่องในอดีตสักคน

ซึ่งพี่น้องที่ร่วมกันก่อคดีนี้ในตอนนั้น ส่วนมากก็ตายหมดแล้ว เหลือพวกเขาสองคนหนีมาได้อย่างหวุดหวิด

“ผู้หญิงคนนี้หน้าตาดีมาก วันนี้ก็ใช้ผู้หญิงคนนี้ชดเชยแล้ว กัน”ลูกพี่ใหญ่มองหน้าเป็นหรวนหรวน มุมปากเผยรอยยิ้มออก มา ดูแล้วทำให้กลัวเหลือเกิน

ต้องบอกว่าเป็นหรวนหรวนมีหน้าตาสวยจริงๆ บวกกับตอนนี้ เธอแต่งหน้าด้วย อยู่ภายใต้แสงไฟสลัว ใบหน้าของเงินหรวนห รวนยิ่งรู้สึกประณีตขึ้นเป็นพิเศษ
พวกเขากลุ่มนี้เลวแบบไม่ห่วงชีวิต ต่างเป็นชายแกร่งจอมห้าว กันทั้งนั้น ปกติออกไปหาผู้หญิงกิน แต่ก็ไม่มีทางได้เจอสาวๆที่ หน้าตาดี ผิวพรรณเปล่งปลั่งเรียบเนียนอย่างเงินหรวนหรวน

เงินหรวนหรวนเป็นถึงระดับลูกคุณหนู เลี้ยงดูอย่างทะนุถนอม มาตั้งแต่เด็ก

รูปร่างของเงินหรวนหรวนก็ไม่เลว ด้านหน้าที่ควรจะอวบอิ่ม

นูนออกมา ดูแล้วใหญ่เป็นพิเศษ ลูกพี่ใหญ่คนนั้นเดินไปจับแรงๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะหัวเราะเสียง ดัง”แม่ง ใหญ่จริงๆ”

“ลูกพี่ จะเป็นของปลอมหรือเปล่า? ผมดูในเน็ตแล้วผู้หญิง หลายคนทำปลอมกันทั้งนั้น มีคนมองเป็นหรวนหรวนก็กลืน น้ำลายลงคอเต็มแรง

“ของปลอมก็ดีกว่าไม่มี ไอ้บ้า จึงอยากจับใช่ไหม? “ลูกพี่ กลอกตาใส่ผู้ชายที่กลืนน้ำลาย อดหัวเราะไม่ได้ “วางใจเถอะ ถึง ก็มีส่วนแน่นอน”

ตอนนี้เงินหรวนหรวนยังถูกมัดไว้ขยับตัวไม่ได้ ปากก็ถูกยัดไว้ พูดไม่ได้ เธอได้แต่ส่ายหัวแรงๆ

“คลายเชือกเธอออก พวกเรามีกันมากมาย เธอจะหนีไปได้เห รอ? อีกอย่างที่นี่ก็ไม่มีคนนอกเข้ามามาถึงถิ่นของพวกเขา ดัง นั้นพวกเขาก็สบายใจหายห่วง

ผู้ชายที่กลืนน้ำลายเมื่อสักครู่รีบเข้าไปแก้มัดให้เป็นหรวนหรวน แน่นอน เขาฉวยโอกาสจับแรงๆไปหลายครั้ง

หลังแก้เชือกที่มัดตัวเงินหรวนหรวนได้ ปฏิกิริยาตอบสนอง แรกของเธอก็คือหนี แต่เห็นคนล้อมเธอมากมายขนาดนี้ เธอรู้ว่า ตัวเองหนีไม่ได้

“ฉันไม่ใช่เป็นถั่วนิ่ง ฉันไม่ใช่เป็นลั่วนิ่งจริงๆ ฉันคือเงินหรวนห รวน ฉันเป็นลูกสาวของหลี่หยุน พวกนายจับผิดคนแล้ว”เฉินห รวนหรวนรีบอธิบายอย่างร้อนรน หวังว่าพวกเขารู้ตัวว่าจับผิดคน แล้วก็จะปล่อยตัวเธอ

ลูกพี่ใหญ่ขมวดคิ้วมองหน้าผู้ชายที่จับตัวเป็นหรวนหรวนกลับ มาเมื่อกี้ “ยังไงกันแน่?

“ลูกพี่ เธอก็คือเป็นลั่วฉิง ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เมื่อกี้ก็อยาก ใช้เหตุผลนี้หลอกพวกผม

“ใช่ ใช่ ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เมื่อลูกสาวหลี่หยุนส่งเธอ ออกมาเอง ลูกสาวหลี่หยุนแผนการของพวกเรา ต้องไม่ผิดแน่

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หลอกพวกนาย ฉันไม่ใช่เป็นถั่วนิ่งจริงๆ ฉัน คือเงินหรวนหรวน พวกนายไม่เชื่อก็เข้าเน็ตเซิร์สดูก็ได้ ในเน็ตมี วิดีโอที่เกี่ยวกับเงินถั่วนิ่งมากมาย เงินมั่วนิ่งคนนั้นขี้เหร่จะตาย พวกนายมองแวบเดียวก็ดูออกแล้ว…….

ลูกพี่ใหญ่คนนั้นได้ยินเงินหรวนหรวนพูด ดวงตาพลันกะพริบ เล็กน้อย “เธอคิดว่าพวกเราเป็นเด็กสามขวบเหรอ? ที่นี่ไม่มี สัญญาณ โทรยังไม่ได้เลย ยิ่งไปต้องพูดถึงเรื่องเข้าเน็ตดูวิดีโอ เลย เธอทําตัวดีๆหน่อย อย่าตุกติก”
เวลานี้พวกเขาอยู่ในห้องใต้ดิน ซึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นผู้สร้างขึ้น พวกเขามาพบที่นี่โดยบังเอิญ และพบว่าที่นี่ไม่มีคนอยู่ จึงยึดเป็น ของตนเสียเลย

ชั้นใต้ดินนี้ไม่มีสัญญาณ

อันที่จริง ถึงแม้จะมีสัญญาณ ลูกพี่ใหญ่ได้ยินเงินหรวนหรวน พูดประโยคสุดท้ายก็ไม่อยากไปตรวจสอบแล้ว

คนขี้เหร่กับสาวงามที่ผิวเนียนอ่อนนุ่ม เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง เรื่องนี้เลือกไม่ยากเลย

ฉะนั้นลูกพี่ใหญ่ไม่เชื่อว่าพวกเขาจะจับคนผิด

พวกเขาเป็นโจร ปกติก็ไม่ค่อยดูข่าว ถึงแม้ช่วงนี้เป็นชั่วนิ่งจะ โด่งดังในโลกโซเชียล แต่พวกเขาก็ไม่เคยดู

หลี่หยุนก็กังวลว่าพวกเขาจะรังเกียจเป็นลั่วถึงที่หน้าตาขี้ริ้ว ขี้เหร่ ไม่ยอมทำเรื่องนี้ หรืออาจเรียกเงินเพิ่ม หลี่หยุนจึงไม่ได้ให้ รูปถ่ายของเงินถั่วนิ่งกับพวกเขา

ดังนั้นพวกเขาไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นมั่วนิ่งเป็นยังไง

หากเวลานี้เป็นหรวนหรวนบอกว่าเป็นถั่วงหน้าตาสะสวย ไม่ แน่หัวหน้าแก๊งอาจให้คนไปตรวจสอบก็ได้ แต่เงินหรวนหรวนโง่ ดักดานเกินไป

“ลูกพี่ อย่าพูดไร้สาระกับผู้หญิงคนนี้ เธอเจ้าเล่ห์เกินไปเห็น ได้ชัดว่ามีคนรอไม่ไหวแล้ว
“เธอจะเจ้าเล่ห์ยังไง แต่จะหนีไปได้หรือ? “ผู้เป็นลูกพี่หัวเราะ อย่างร้ายกาจ เข้ามาในถิ่นของพวกเราแล้ว คิดอยากจะหนี เป็น ไปไม่ได้ หญิงงามอย่างนี้ พวกเราต้องเก็บไว้เชยชมหลายวันถึง จะได้”

“ลูกพี่พูดถูกที่สุด ยายแก่หลี่หยุนยังบอกว่าเอาให้ตายก็ไม่ เป็นไร ขอแค่เอาวิดีโอลงโซเชียลก็พอ”

“ไม่ ไม่เอา ฉันไม่เอา ฉันไม่ใช่เป็นถั่วนิ่งจริงๆ ฉันคือลูกสาว ของหลี่หยุน พวกนายปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉันไปเถอะ”เงินห รวนหรวนได้ยินพวกเขาพูด ตกใจจนอกสั่นขวัญหายกันเลยที เดียว

พวกเขามีมากขนาดนี้ เธอคิดว่าไม่ต้องหลายวันหรอก แค่วัน เดียวเธอก็ตายอยู่แล้ว

ไม่ เธอยังไม่อยากตาย เธอไม่อยากถูกอัดคลิปวิดีโออย่างนั้น

เธออย่างกลับบ้าน

แต่เธอลืมไปว่า ตอนแรกพวกเธอก็จะใช้วิธีนี้ทำร้ายเป็นวง เธอไม่เต็มใจ หรือเป็นลั่วนิ่งจะเต็มใจกัน?

อีกอย่าง หากไม่ใช่เธออยากเห็นสภาพน่าเวทนาของ เงินถั่วนิ่งเกินไป กลัวเงินมั่วนิ่งจะหนี ก็คงไม่ต้องถูกคนพวกนี้ จับผิดตัวหรอก

มีประโยคหนึ่งกล่าวว่า กรรมใดใครก่อ กรรมนั้น ใครรับ ประโยคไม่ผิดเลยจริงๆ
“พวกนาย โทรหาแม่ฉันแล้วจะเข้าใจ ที่นี่ไม่มีสัญญาณ แต่ พวกนายก็ส่งคนออกไปโทรได้นี่เงินหรวนหรวนพยายามคิดหา วิธีทุกอย่าง เพื่อแสดงสถานะของตน เธอรู้ว่าเวลานี้ไม่มีทางหนี ไปได้ มิฉะนั้นคืนนี้ก็ต้องจบกัน

“ลูกพี่ หลังจับตัวผู้หญิงคนนี้ได้ พวกเราก็โทรหาหลหยุนแล้ว ตอนนั้นหลี่หยุนบอกว่าให้ทำตามแผนทุกอย่าง”ผู้ชายคนที่โทร หาหลหยุน ไม่รอให้ลูกพี่เอ่ยปากก็รีบตอบทันที

“ตอนนั้นลูกสาวหลี่หยุนส่งผู้หญิงคนนี้ออกมา เสร็จแล้วลูก สาวหลี่หยุนคงกลับไปถึงแล้ว และรายงานให้หลี่หยุนทราบแล้ว ผมเคยโทรหาหลี่หยุน ตอนนั้นหลหยุนไม่ได้พูดอะไรเลย ยิ่งไม่ ได้ถามอะไร ดังนั้นไม่ผิดตัวแน่ ผู้หญิงคนนี้คิดจะเล่นลูกไม้กับ พวกเรา อยากหาโอกาสหนี” ผู้ชายคนนั้นวิเคราะห์ได้ชัดเจน ตรรกะมีเหตุมีผล

ผิดก็ผิดที่หลี่หยุนโหดเกินไป ใจร้อนเกินไป