บทที่ 584 เมียร้องผัวตาม เหมาะสมที่สุด ความสามารถกากสุดๆ (1)

เงินถั่วนิ่งฟังคำพูดของเด็กทั้งสองคน อารมณ์ซับซ้อนขึ้นมาเป็น

พิเศษในทันที

เรื่องการทดสอบนี้ เธอไม่มีความคิดเห็นอะไร แต่ว่าเรื่องที่จะ หาสามีใหม่ให้เธอ…

เงินถั่วนิ่งคิดว่า ถ้าเด็กสองคนนี้ทำอย่างนั้นขึ้นมาจริง ไม่รู้ว่า เยซื้อเฉินจะทำยังไงกับเด็กสองคนนี้กันล่ะ?

“หม่ามี้ พ่อยังไม่รู้เรื่องของพวกเราใช้สินะ?” ถึงจื่อไม่เอา โทรศัพท์มาจากมือของถังจื่อซี จากนั้นวางไว้ข้างหู และถามมา หนึ่งคำถาม

“อ่า? อืม” เงินลั่วนิ่งดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว ตอบกลับไป สองคำ เงินถั่วงไม่กล้าพูดเรื่องที่เชื่อเงินไม่ชอบเด็ก

“ได้ อย่างนี้แล้วกัน” น้ำเสียงของถังจื่อ โม่เป็นธรรมชาติมาก ฟังไม่ออกว่าดีใจหรือไม่ดีใจ : “หม่าม เครื่องจะบินแล้ว หนูต้อง วางโทรศัพท์แล้ว”

“ได้” เป็นลั่วนิ่งไม่อยากวางนิดหน่อย แต่เมื่อคิดว่าอีกไม่นาน เด็กทั้งสองคนก็จะกลับมาแล้ว เธอจะได้เจอเด็กทั้งสองคนใน เร็วๆ นี้แล้ว ในที่สุดในใจก็สบายขึ้นมาหน่อย

หลังจากเกินถั่วนิ่งคุยโทรศัพท์กับถังจื่อ โม่เสร็จ จึงโทรหาถังหลินอีกครั้ง : “เด็กทั้งสองคนขึ้นเครื่องบินแล้ว จะถึงหลังจากนี้ ประมาณสี่ชั่วโมง”

“ได้ สบายใจได้ ฉันจะไปรับอย่างตรงเวลา” ในน้ำเสียงของ ถังหลินมีความตื่นเต้นอย่างชัดเจน ” ใช่แล้ว คุณยังไม่ได้บอก ปู่ย่าสินะ?”

“ยังไม่ได้บอกเลย คุณบอกว่าจะทำเซอร์ไพรส์ให้พวกเขา ไม่ใช่หรือไง?” มุมปากของเงินถั่วนิ่งเม้มน้อยๆ ถึงหลินกับเธอ ซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าอย่าเพิ่งบอกคนแก่ทั้งสองคน บอกว่าถึงตอนนั้น จะทําเซอร์ไพรส์ให้พวกเขา

“ฉันเคยให้คุณดูรูปไปแล้ว ถึงเวลาคุณอย่าจำผิดล่ะ” เงินลั่วจึงสั่งอีกครั้งอย่างไม่ค่อยสบายใจ

อีกด้านของโทรศัพท์ ถังหลินกลอกตามองบน ก็แค่รับเด็กสอง

คนไม่ใช่หรือไง? เขาจะจำผิดหรือไง? เรื่องใหญ่ขนาดไหนกัน?

ถังหลินคิด เด็กทั้งสองคนต้องเชื่อฟังมากแน่ๆ หลังจากเจอ เขาต้องดีใจมากแน่นอน ถังหลินยิ่งคิดยิ่งดีใจ ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น แต่ บางครั้ง ความจริงมักจะไม่เหมือนกับสิ่งที่คิดไว้ หลังจากเงินลั่ว งวางสายก็ตรงไปที่โรงพยาบาล ขณะนั้น ห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาล

เยซื้อเงินยืนอยู่ตรงหน้าเตียงผู้ป่วยของคุณปู่เย่ ดวงตาเย็นชา คู่นั้นกวาดมองขาที่ใส่เฝือกของคุณปู่เย่ กวาดมองไปที่ บาดแผล บนลำตัวและใบหน้า ดวงตาของเขาลึกจนถึงที่สุด
“เฉินเฉิน คุณมาแล้ว” คุณย่าเย่เห็นท่าทางของเขือเฉินใน ตอนนั้น กลัวนิดหน่อย แต่ตั้งแต่เชื่อเงินเข้ามาก็ยืนอยู่ตรงนั้น ยืนอย่างเย็นชาขนาดนั้น ไม่พูดสักคำ เธอต้องทำลายความเงียบ นี้ถึงจะดี

ดวงตาของเขือเฉินขยับนิดหน่อย มองไปทางคุณย่าเ ดวงตานั้นยังคงเย็นชาเหมือนเดิม เย็นจนกระทั่งไม่มีความอบอุ่น แม้แต่น้อย

หลังจากเรื่องของแม่เขา ความรู้สึกของเอเฉินที่มีต่อตระกูล เเจือจางมาก หลายปีมานี้รวมถึงทุกอย่างที่คุณปู่เย่คิดและทำ เขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับตระกูลเย่มากแล้ว

แต่ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็เป็นญาติของเขา

แต่เมื่อเขาเห็นวิดีโอนั้น ในใจของเขาก็เยือกเย็นขึ้นมา

สบตากับดวงตาเขา คุณย่าเยสั่นอยู่ในใจ เธอแอบถอนหาย ใจเงียบๆ พยายามยิ้มออกมา และถามอีกครั้งว่า : “เฉินเฉิน มา เยี่ยมคุณปู่ คุณปู่ต้องดีใจมากแน่ๆ แต่ตอนนี้เขาเป็นแบบนี้

“ต่อหน้าฉันก็ต้องแกล้งทำขนาดนี้ไหม?” มุมปากเยซื้อเป็นข ยับ ขัดจังหวะคำพูดของเธอ น้ำเสียงนั้นเย็นเป็นน้ำแข็งโดยไม่มี ความอบอุ่นใดๆ เลย

เดิมที่เขาคิดว่า เขามาแล้ว อย่างน้อยพวกเขาคงไม่โกหกเขา แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว แม้แต่เขาพวกเขาก็คงคิดจะหลอกด้วย?

คุณย่าเยถูกเขาขัดจังหวะไว้จนพูดอะไรไม่ออกชั่วขณะสีหน้าก็เปลี่ยนไปไม่น้อยในชั่วขณะ

“คุณพูดอะไรไร้สาระ ฉันบาดเจ็บจนเป็นแบบนี้ ทั้งหมดนี้เป็น เพราะผู้หญิงคนนั้นทำร้าย ตอนนี้คุณยังคิดจะปกป้องผู้หญิงคน นั้นอีกหรือไง?” คุณปู่เย่ที่เดิมทีแกล้งนอนได้รับบาดเจ็บรุนแรง อยู่บนเตียง โกรธขึ้นมาทันที

มุมปากของเอเฉินเผยรอยยิ้มเย็นขึ้นมานิดหน่อย เขามอง ไปที่คุณปู่เย่ สายตาเยาะเย้ย ความเด็ดขาดมากขึ้น เขาเอา เอกสารข้อมูลชุดหนึ่งออกมาและส่งไปตรงหน้าคุณปู่เย่

“อะไร?” คุณปู่เย่ตะลึง เพราะยังแกล้งทำเป็นบาดเจ็บหนัก จึง นอนไม่ขยับ ไม่รับเอกสารมา

คุณย่าเย่เห็นสถานการณ์อย่างนี้ จึงยื่นมือออกไปรับเอกสารที่ อยู่ในมือเยซือเฉิน

เชื่อเฉินมองคุณย่าเย่ ปรากฏความผิดหวังในดวงตาเย็นชา มากมาย แต่เขาก็ปล่อยมือ เอาเอกสารที่อยู่ในมือให้คุณย่าเ ไป

หลังจากที่คุณย่าเย่รับเอกสารมา เริ่มเปิดดู สีหน้าของเธอก็ เปลี่ยนเป็นดูน่าเกลียดเป็นพิเศษ มือที่ถือเอกสารไว้ก็สั่นอย่างอด ไม่ได้ : “เฉินเฉิน นี่คุณหมายความว่าอะไร? คุณคิดจะทำอะไร?

“เป็นอะไรกันแน่?” คุณปู่เย่เห็นท่าทางคุณย่าเย่ ดวงตาคู่นั้น หรี่ลงเล็กน้อย

คุณย่าเยถอนหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นส่งเอกสารให้คุณ
ตอนนั้นเองคุณปูเก็ไม่เสแสร้งอีกแล้ว เขาก็รู้ว่าไม่สามารถ โกหกเย่ อเฉินได้ เขายื่นมือมารับเอกสารอย่างรวดเร็ว มองแค่ นิดหน่อย สีหน้าของคุณปู่เย่ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

“คนสารเลวอย่างแก แกคิดจะทําอะไร?” คุณปู่เย่ทนไม่ได้ขึ้น มาทันที ตะโกนความโกรธออกมาเสียงดัง ในน้ำเสียงมีความ โกรธอย่างยิ่ง ดูไม่เหมือนคนได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด

“นี้เป็นเรื่องที่คุณทำทั้งหมดในหลายปีมานี้ ฉันช่วยคุณจัดไว้ หมดแล้ว ฉันคิดว่าถ้าฉันเอาของเหล่านี้ให้ตำรวจ คิดว่าช่วงเวลา ที่เหลือหลังจากนี้คงต้องไปใช้ในคุกเสียแล้ว” สีหน้าของเยซือเฉิ นขณะนั้นไร้ความรู้สึกใดๆ เขารู้ตั้งนานแล้วว่าในบ้านตระกูลเ ไม่มีความเป็นครอบครัวอะไร

เขารู้ตั้งแต่ตอนนั้นที่แม่โดนบีบบังคับให้ออกไปจากตระกูลเย่ ดังนั้น ตอนนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องครอบครัวกับพวกเขา

“แก แก แก …” คุณปู่เย่โกรธจนสั่นไปทั้งตัว หรือไม่ใช่แค่ โกรธ ทําเรื่องโหดร้ายมากมายขนาดนั้น ในใจของเขาคงมี ความกลัวอยู่บ้างสินะ?

“ฉันเป็นปู่ของแก เพื่อผู้หญิงคนเดียวแก่ถึงกับทำอย่างนี้กับ ฉัน?” ขณะนั้นคุณปู่เย่ไม่สนใจเสแสร้งได้รับบาดเจ็บแล้ว ลุกขึ้น นั่งทันที จ้องมองเยซือเงินอย่างโหดเหี้ยม

“ฉันให้เวลาคุณหนึ่งชั่วโมง คุณเป็นคนฉลาด รู้ว่าควรทำอะไรหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ถ้าฉันไม่เห็นผลลัพธ์ที่พอใจ ฉันจะส่ง เอกสารพวกนี้ไปที่สถานีตำรวจ” ดวงตาของเยซือเฉินตอนนั้น ทำให้คนรู้สึกกลัว น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาเหมือนกัน และน้ำ เสียงหนักแน่นอย่างยิ่ง ไม่มีช่องว่างให้เจรจาแม้แต่น้อย

บางเรื่องเขาไม่จําเป็นต้องอธิบาย เขารู้ว่าคุณปู่เย่เข้าใจดี

“แก? แกมันคนสารเลว แกอยากจะทําให้ฉันโกรธจนตายใช้ ไหม?” คุณปู่เย่โกรธจนหน้าแดงไปหมด เขายื่นมือออกมาชี้ไปที่ เย่ซื้อเฉิน แต่มือข้างนั้นกลับสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เห็นได้ชัด มาก ขณะนั้นคุณปู่เยโกรธจนถึงที่สุดแล้วจริงๆ

“แกต้องรู้ แกเป็นคนของตระกูลเย แกเอาของพวกนี้ให้สถานี ตำรวจไป ก็มีผลกระทบกับแกด้วย” คุณปู่เย่แอบถอนหายใจ เงียบ พยายามให้ตัวเองสงบลง