บทที่ 567 หญิงร้ายชายเลวถูกตบหน้าอย่างจัง (4)

เงินลั่วนิ่งไม่ได้แยแสพวกหลี่หยุน แต่ค่อยๆนั่งลงที่โซฟาด้วย ใบหน้าราบเรียบ รอชมฉากเด็ดที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

พ่อบ้านเชิญเลขาหลิวเข้ามาแล้ว ซึ่งด้านหลังเลขาหลิวยังมี คนเดินตามหลังอยู่ไม่กี่คน ซึ่งคนพวกนี้เป็นนักธุรกิจตัวโปรของ แวดวงการธุรกิจ

“เลขาหลิว ผมรู้ว่าพวกคุณมาก็เพื่อบีบฉิงฉิงให้มอบหุ้นส่วน ในบริษัทเงินชื่อกรุ๊ปร้อยละสามสิบห้าออกมา ผมขอบอกพวก คุณเลยนะ อย่าคิดว่าฉิ่งฉิงเป็นผู้หญิงแล้วจะรังแกง่าย มีผมอยู่ ทั้งคน ผมไม่อนุญาตให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นเด็ดขาด ฉิงฉิง ให้ผม ดำเนินการแทนทุกเรื่องแล้ว เลขาหลิวมีอะไรก็คุยกับผมได้เลย” เวลานี้เป็นถั่วนิ่งทำท่าทางเป็นชายชาตรีผู้กล้าหาญ แน่นอนทุก สิ่งทุกอย่างล้วนเป็นเพราะอยากได้เงินด้วยกันทั้งสิ้น

เลขาหลิวมองเป็นหยันแวบหนึ่ง เพียงแค่แวบเดียวก็ราวกับ เห็นคนปัญญาอ่อนคนหนึ่ง

“ฉิงฉิง ตอนนี้หนูรู้แล้วใช่ไหมว่าสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหน หนูตัดสินใจตอนนี้ยังทันอยู่นะ หากชักช้าก็จะสายเกินแก้แล้ว” หลี่หยุนเข้าแนบชิดกับเงินถั่วนิ่งพลันพูดเสียงเบาหนึ่งประโยค ก่อนจะยื่นปากกาให้เป็นลั่วนิ่งอย่างรวดเร็ว ฉิ่งฉิง เร็วๆเถอะ ไม่ งั้นก็รอให้พวกเขามารังแกได้เลย พวกเขากินคนไม่คายกระดูก เลยนะ”
เงินถั่วนิ่งเงยหน้าขึ้นมองหลหยุนแวบหนึ่ง จู่ๆก็หัวเราะออกมา จากนั้นดวงตาทั้งคู่ของเธอก็หันไปมองเลขาหลิว “วันนี้เลขาหลิว มามีธุระอะไรไม่ทราบคะ?

เลขาหลิวเดินไปด้านหน้าเป็นวง โค้งคำนับอย่างมี มารยาท ประธานเวิน”

กิริยา ในตอนนี้ของเลขาหลิวนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งอาจจะ แสดงความเคารพมากกว่าเชื่อเงินด้วยซ้ำ เขาต้องทำเช่นนี้อยู่ แล้ว เพราะประธานของเขาฟังคำพูดของคุณนายทุกอย่าง

เห็นอากัปกิริยาของเลขาหลิว พวกเงินหยันก็ต้องชะงัก เกิด อะไรขึ้น? ทำไมเลขาหลิวถึงได้มีมารยาทกับเงินถั่วถึงขนาดนี้ ด้วย?

เลขาหลิวยังเรียกเงินทั่วถึงว่าประธานเป็นอีก

เงินลั่วนิ่งไม่ได้เป็นประธานของบริษัทเงินซื้อกรุ๊ปแล้วแท้ๆ

“ท่านประธานเงินครับ ประธานของพวกเราแจ้งมาว่าให้มอบ

หุ้นร้อยละยี่สิบทั้งหมดเป็นของคุณครับ ตอนนี้ประธานมีหุ้นจาก

คุณปู่เป็นร้อยละสามสิบห้า บวกหุ้นที่ซื้อกลับมาจากไปรุ่ยร้อย

ละสามสิบแปด ตอนนี้หุ้นส่วนร้อยละเก้าสิบสามของบริษัทเป็น

ชื่อกรุ๊ปเป็นของประธานเงินแล้วครับ อันนี้เป็นสัญญาซื้อขายหุ้น

ครับ ประธานเงินลงชื่อเสร็จแล้ว ผมจะไปดำเนินการแทน ในขั้น

ตอนต่อไปครับ” ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คน เลขาหลิวยื่น

สัญญาซื้อขายหุ้นให้แก่เงินถั่วนิ่ง

ได้ยินคำพูดของเลขาหลิว คนบ้านเป็นหยันต่างอึ้งราวกับเป็นไม้แกะสลักรูปไก่

พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเช่นนี้ พวกเขายิ่งคาดไม่ถึงว่า ตอนนี้เงินลั่วนิ่งจะมีหุ้นอยู่ในบริษัทเงินชื่อกรุ๊ปร้อยละเก้าสิบ สาม! !

เงินลั่วนิ่งไม่ได้ไตร่ตรองและไม่ได้อ่านแต่อย่างใด ก็เซ็นชื่อลง ในเอกสารที่เลขาหลิวยื่นมาให้ เพราะเธอเชื่อใจเยซือเฉิน

“คนกลุ่มนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบริหารจัดการในองค์กร ประธานของพวกเราบอกว่า ประธานเงินสามารถวางใจให้พวก เขาไปบริหารได้เลย ซึ่งแน่นอน พวกเขาจะโน้มรับฟังและทำตาม คำสั่งจากประธานเงินครับ”เลขาหลิวเห็นเป็นลั่วนิ่งเซ็นชื่อ เห็นได้ ชัดว่าโล่งอกไปหนึ่งเปลาะ จากนั้นก็เริ่มแนะนำคนกลุ่มนี้ให้รู้จัก

ประธานของตนรู้ว่าคุณนายไม่ใช่หัวการค้า ดังนั้นจึงได้เชิญ คณะผู้บริหารมาให้

สมาชิกในบ้านของเงินหยืนอึ้งจนตัวแข็งทื่อราวกับเป็น ประติมากรรมไม้แกะสลัก และเลขาหลิวยังพูดไม่จบ กล่าวต่อไป ว่า

“ประธานของพวกเรายังแจ้งมาว่า ประธานเงินไม่อยากเข้า บริษัทก็ไม่ต้องเข้า หากประธานอยากไปทำอะไรที่บริษัทก็ได้ ตามใจชอบ ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน เพราะประธานพวกเขาบอกว่า พวกเราไม่ได้ขาดเงิน

“ประธานของพวกเรายังบอกว่า ปกติไม่มีคนช่วยเขาใช้เงิน ดังนั้นประธานเป็นไม่ต้องประหยัดแทนท่านประธานของผมครับ
ไอ้เชี่ยเอ้ย? อันนี้ยังถือเป็นการเปิดบริษัททำธุรกิจอยู่ไหม? ทำไมรู้สึกเหมือนกำลังเล่นขายของอยู่

แต่คุณชายเยกลับมีอำนาจเงินที่สามารถทำได้เช่นนี้

จริงๆ!!

เลขาหลิวพูดจบ คนในบ้านเป็นหยันต่างตกอยู่ในห้วงกวงศ์ ราวกับเห็นเลขาหลิวเป็นสัตว์ประหลาดก็ไม่ปาน

คุณปู่เงินที่เดิมทีอยากจะพักผ่อน แต่สุดท้ายก็ไม่อาจวางใจได้ ดังนั้นจึงออกจากห้องนอน แอบย่องลงมาดูชั้นล่าง จากนั้นก็เห็น ภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ คุณปู่เงินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ

เขาคิดไม่ถึงว่าเยซื้อเฉินจะทำเช่นนี้? เชื่อเงินดึงหุ้นของบริ ษัทเงินชื่อกรุ๊ปให้สูงขึ้นขนาดนี้ จากนั้นก็โอนย้ายหุ้นให้แก่นิ่งนิ่ง

คุณปู่เงิน ใช้เวลาทั้งชีวิตในการบริหารบริษัทเงินซื่อกรุ๊ป ดัง นั้นเขาจึงรู้ดีว่าต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลเท่าไหร่กว่าจะมี ผลลัพธ์เช่นนี้แต่เยซือเฉินกลับ………

เย่ซื้อเฉินกับฉิงฉิงมีสายสัมพันธ์แบบไหนกันแน่?

“เลขาหลิวคุณไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม? “เงินจีหยันได้สติ กลับคืนมา ดวงตาทั้งคู่จ้องถลึงเลขาหลิว”ทำไมพวกคุณต้อง มอบหุ้นส่วนทั้งหมดให้เป็นชั่วนิ่งด้วย? “

“สามีค่ะ อันนี้เป็นเรื่องดี เลขาหลิวมามอบหุ้นส่วนให้นิ่งนิ่ง เท่ากับให้ตระกูลเงินด้วย เพราะพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน พวกเราต้องขอบคุณเลขาหลิวนะคะ” หลี่หยุนเผยรอยยิ้มบนใบหน้า มองหน้าเลขาหลิวอย่างประจบประแจง เพียงแต่คำพูดนี้ ช่างไร้ยางอายสิ้นดี

“เออ”เลขาหลิวปรายตามองหลหยุนแวบหนึ่ง มุมปากยก ขึ้น “ใช่แล้วครับ ประธานของผมยังบอกว่า หากคนในบ้านคุณ เงินสองคิดอยากได้บริษัทเป็นชื่อกรุ๊ป หรือทำเรื่องที่ประธานเงิน ไม่ชอบใจ…….

เลขาหลิวจงใจหยุดพูด ดวงตาทั้งคู่ลุ่มลึก จากนั้นก็กล่าวต่อ ไปทีละคำต่อว่า”พอถึงเวลานั้นก็รับกรรมที่ก่อขึ้นเองเถอะ

หลี่หยุนคิดจะทำอะไร คนฉลาดมองแวบเดียวก็ดูออกแล้ว แล้วทำไมเลขาหลิวจะมองไม่ออกกันเล่า

ประโยคที่ว่าทำเรื่องที่ประธานเป็นไม่ชอบใจนั้น สามารถ ขยายความได้อย่างกว้างขวางทุกเรื่องราว

หลี่หยุนอึ้งไปเลย มุมปากขยับหลายครั้ง แต่สุดท้ายกลับไม่ กล้าปล่อยวาจาอะไรออกมา ถึงแม้ตอนนี้เยซื้อเฉินไม่อยู่ แต่เธอ ก็ยังคงหวาดกลัวอยู่ดี!

“ประธานเงินยังมีคำสั่งอะไรอีกไหมครับ? “เลขาหลิวมองไป ยังเป็นลั่วนิ่ง และท่าทางก็กลับมานอบน้อมอีกครั้ง

เห็นเลขาหลิวให้ความเคารพต่อเป็นถั่วนิ่งขนาดนี้ นึกถึงเย่ซื้อ เฉินมอบทั้งบริษัทให้แก่เงินถั่วนิ่ง เฉินหรวนหรวนก็เกิดอาการ ริษยาจนตาร้อนแดง ทำไมต้องเป็นเงินถั่วนิ่งด้วย ทำไมไม่ใช่ หล่อน?
U

หล่อนสวยกว่าเป็นวง หล่อนฉลาดกว่าเป็นวง หล่อน เลิศกว่าเงิน วฉิงทุกประการ แล้วทำไมเรื่องดีๆถึงตกอยู่ในมือ ของนั้นสารเลวเป็นลั่วจิงคนนี้ได้

“ฉันไม่รู้เรื่องในบริษัท ทำตามคำสั่งของประธานพวกคุณเลย ค่ะ”เงินลั่วจึงปิดสัญญาที่เซ็นชื่อเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็ยื่นให้ เลขาหลิว เธอไม่มีความรู้ด้านธุรกิจจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่มี ความสนใจในเรื่องนี้เลย

ในเมื่อเยซือเฉินจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอก็ต้องเห็น ด้วยอย่างมีความสุข และเธอยังเชื่อใจเยซือเฉินอีกด้วย ดังนั้น เรื่องนี้เธอไม่จำเป็นต้องกังวลเลยสักนิด

เวลาต่อจากนี้เธอต้องไปอยู่กับลูกรักทั้งสองคน งคนของเธอ เพราะ ลูกๆของเธอจะกลับมาแล้ว พอลูกทั้งสองคนกลับมา……