บทที่ 560 ฝีมือผู้ใหญ่ตระกูลเยทั้งสอง คุณชายสามเโต้ตอบอย่างไม่เกรงกลัว (7)

เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเย่ไม่ทนแสดงอีกต่อไป ไม่ใช้คำพูดอ่อนโยน

อ้อนวอนร้องขอเหมือนเมื่อสักครู่นี้อีกแล้ว

“คุณเพิ่งรู้ตอนนี้เหรอ? จิตใจเธอก็โหดเหี้ยมเช่นนี้อยู่แล้ว ใจดำที่สุด อีกทั้งยังโลภมาก เธอคิดอยากจะบีบคนแก่อย่างเรา สองคนให้ตาย” คุณย่าเย่ยิ่งตะโกนร้องดังขึ้นเรื่อยๆ วินาทีนี้คุณ ปู่เย่อยากจะให้คนทั้งโลกมาเห็นภาพเหล่านี้

แต่ว่า ชั้นนี้เป็นห้องผู้ป่วยพิเศษ ผู้ป่วยที่เข้าพักไม่เยอะ ทุกๆ ห้องมีการเก็บเสียงที่ดี ดังนั้น ถึงแม้คุณปู่เย่จะเสียงดังมาก แต่ก็ ไม่สามารถดึงดูดคนอื่นมาได้หรอก

เงินถั่วนิ่งไม่อยากสนใจพวกเขาอีก หันหลังจะออกไป

แต่ว่า ในขณะนั้น คุณปู่เย่ไม่รู้เปิดหน้าต่างออกได้ยังไง? คุณปู่ เยตะลึงอยู่สักพัก จากนั้นขาข้างหนึ่งก้าวขึ้นไปบนขอบหน้าต่าง แล้วตะโกนเสียงดัง: “เงินถั่วนิ่ง ถ้าคุณไม่ยอมรับปาก ฉันจะ กระโดดลงไป กระโดดลงไปเดี๋ยวนี้ ฉันจะดูซิว่า คุณบีบให้ฉัน ตายไป ซื้อเฉินจะเอาคุณมาเป็นเมียอีกหรือเปล่า? จะปล่อยคุณ ไปหรือไม่?”

ที่นี่คือชั้นแปด ถ้าคุณปู่เย่กระโดดลงไปจริงจะต้องตายแน่ๆ

เงินถั่วนิ่งหยุดก้าวเดินต่อ หันหลังกลับมามองที่คุณปู่เย่ เธอไม่กังวลว่าเย่อเฉินจะไม่เอาเธอ แล้วก็ไม่กลัวว่าเยซือเฉินจะมาคิด บัญชีกับเธอ

แต่ เธอรู้ว่าวันนี้คุณปู่เย่จะไม่ยอมหยุดง่ายๆแน่นอน ถึงแม้เธอ รู้ว่าคุณปู่เย่ทำเช่นนี้เพื่อบีบบังคับเธอ ไม่กล้ากระโดดจริงๆ

คุณปู่เย่สามารถเอาชีวิตของตนเองมาพนัน แต่เธอทำไม่ได้

ที่สำคัญคือ ตอนนี้เป็นถั่วนิ่งไม่อยากให้พวกเขาต้องวุ่นวาย เช่นนี้อีกต่อไป

“ได้ ฉันรับปากพวกท่าน ฉันเป็นลั่วถึงจะไม่แต่งเข้าบ้านตระกูล เย่ของพวกท่านอย่างเด็ดขาด” สายตาของเงินถั่วนิ่งหรี่ลงเล็ก น้อย จากนั้นค่อยๆเอ่ยปากพูด แต่ตอนที่เธอพูดคำนี้ จงใจเน้น เรื่องที่สำคัญสองอย่าง

เธอเงินลั่วนิ่ง! ไม่มีวันแต่งเข้าบ้านตระกูลเ แต่ว่าเธอไม่ได้พูดว่าจะไม่แต่งกับเยซื้อเฉิน เธอคิดว่าที่เธอพูด เช่นนี้ไม่ผิดปกติอะไร

“ฉิงฉิง คุณรับปากแล้วจริงๆเหรอ?” บนใบหน้าของคุณย่าเย เห็นได้ชัดว่าดีใจมาก: “ฉิงฉิง คุณอย่าโกรธที่พวกเราต้องใจร้าย เลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณไม่สามารถมีลูกได้ พวกเราก็ไม่เป็น แบบนี้หรอก”

“ใช่ ฉันรับปาก ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะไม่ก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ ตระกูลเย่แม้แต่ก้าวเดียว” เป็นลั่วนิ่งได้ยินคำพูดของคุณย่าเ แล้ว ยิ่งรู้สึกสะเทือนใจ ใจของคน มันน่าตลกสิ้นดี
“คุณสาบาน” แต่ว่าคุณปู่เย่ยังไม่ยอมหยุดแค่นี้ ขาก็ยังค้างไว้ บนขอบหน้าต่าง ยังคงข่มขู่เงินถั่วงอีก: “คุณเอาญาติที่ใกล้ชิด ที่สุด คนที่คุณรักที่สุดและสาบาน ถ้าคุณกลับคำ พวกเขาต้องถูก ฟ้าผ่า……

มีอยู่ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของเงินถั่วนิ่งเยือกเย็นจนสุดขั้ว เธอ มองหน้าคุณปู่เย่ แล้วพูดขึ้นมากะทันหัน : “ถ้าท่านอยากกระโดด ก็กระโดดเลย”

ใช่ เธอไม่อยากเอาชีวิตใครมาเป็นของพนัน เธอไม่อยากให้ ชีวิตของใครมีอันเป็นไปเพราะเธอ แต่ว่าคุณปู่เย่กลับสาปแช่ง ญาติของเธอที่ใกล้ชิดที่สุด คนที่เธอรักที่สุด?

คนที่ใกล้ชิดที่สุด คนที่เธอรักมากที่สุดก็คือลูกรักทั้งสอง เธอ ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกรักทั้งสองของเธออย่างเด็ดขาด!

ที่จริง เธอก็รู้ คุณปู่เย่แค่ขู่เธอ ไม่กล้าโดดจริงหรอก หลังจากที่เป็นลั่วนิ่งพูดคำนี้จบ หันหลังจะออกไปทันที

คุณย่าเย่เห็นเธอจะไป ร้อนใจทันที คิดจะยื่นมือไปดึงเงินถั่วนิ่ง ไว้ แต่เงินลั่วฉิงสะบัดตัวและหลบออกไป

“ฉิงฉิง เรื่องที่คุณรับปากเราเมื่อสักครู่นี้…” เห็นได้ชัดว่าคุณ ย่าเย่นึกไม่ถึงเงินถั่วนิ่งจะไหวตัวเร็วขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ ยอมสาบาน แต่เมื่อกี้เธอรับปากแล้ว คุณย่าเย่กลัวว่าเธอรับปาก แล้วจะกลับคําอีก

มุมปากของเงินลั่วนิ่งเต็มไปด้วยความประชด เธอไม่หันกลับไปมองคุณย่าเย่ เธอไม่อยากเห็นหน้าของพวกเขาอย่างกะทันหัน มันทำให้เธอรู้สึกสะเทือนใจ หดหู กระทั่งว่ารำคาญใจ

“วางใจเถอะ ฉันพูดคำไหนคำนั้น ฉันเป็นลั่วถึงจะไม่มีวันก้าว เข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเบ่แม้แต่ก้าวเดียว” เป็นลั่วนิ่งพูดค่าที่ เธอพูดเมื่อสักครู่นี้อีกครั้ง น้ำเสียงนั้นฟังดูแล้วเด็ดขาดมาก

เงินถั่วนิ่งก็ยังไม่มองพวกเขาเหมือนเดิม แต่ว่าคำพูดหยุดชะ งักนิดๆ จากนั้นก็ค่อยเพิ่มอีกหนึ่งประโยค: “ไม่เพียงแค่นั้น ยังมี ลูกของฉันด้วย”

ตอนแรก เธอตัดสินใจจะให้ลูกทั้งสองกลับคืนสู่วงศ์ตระกูล แล้ว เมื่อคืน เธอเกือบจะบอกเยซื้อเฉินแล้ว แต่ตอนนี้เธอคิดว่า เรื่องนี้เธอควรจะต้องพิจารณาดูใหม่

คนอย่างสองคนนี้! เธอไม่อยากให้ลูกทั้งสองต้องเจอกับความ

อัปลักษณ์และความจอมปลอมเช่นนี้

อีกอย่างเมื่อกี้คุณปู่เย่ยังสาปแช่งลูกรักของเธอ จุดนี้ทำให้เธอ ไม่ยอมให้อภัยเด็ดขาด

เงินลั่วนิ่งพูดจบ ก็ไม่สนใจพวกเขาอีก เดินออกจากที่นั่นทันที

เงินถั่วนิ่งออกไปทางซ้าย ส่วนในขณะนี้เซี่ยเถียนเถียนกำลัง หลบอยู่ด้านขวา ดังนั้นเป็นชั่วนิ่งมองไม่เห็นเซี่ยเถียนเถียนเลย

เซี่ยเถียนเถียนรีบเก็บมือถือขึ้น นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ นี้ ยังรู้สึกตะลึงอยู่เลย ถ้าไม่ใช่เห็นกับตาตัวเอง เธอไม่กล้าเชื่อ

จริงๆ
เรื่องอย่างนี้ถ้าเธอพูดออกไป คงจะไม่มีคนเชื่อ แต่โชคดี เธอ อัดคลิปวิดีโอไว้ เดี๋ยวโพสต์ลงอินเตอร์เน็ต ต้องมีเรื่องสนุก ให้ดู แน่

“เธอพูดว่าลูกหมายความว่าไง?” คุณย่าเล่นึกถึงประโยคสุด ท้ายของเงิน วฉิงตอนจะออกไป ขมวดคิ้วเล็กน้อย บนใบหน้า เต็มไปด้วยความสงสัย

เงินลั่วนิ่งพูดถึงลูกมันหมายความว่าไงกันแน่?

“ลูก? ลูกอะไร? เธอเป็นเหมือนไก่ที่ไม่ออกไข่จะมีลูกได้ยังไง กัน? เธอต้องแกล้งพูดแน่ๆ ไม่แน่เธอกำลังวางแผนอะไรอยู่ คุณ ก็รู้ เธอมีความคิดที่ลึกลับ ถนัดเรื่องวางแผนการ ถึงแม้เธอจะ รับปาก ในวันนี้แล้ว เราต้องไม่ประมาท จะให้เธอกลับคำไม่ได้” แต่ว่า คุณปู่เย่กลับไม่คิดมากอะไร เขาแค่กังวลเป็นลั่วนิ่งจะกลับ

“เธอรับปากแล้ว คงจะไม่กลับคำแล้วล่ะ เธอน่าจะรักษา สัญญา” คุณย่าเย่ตอบเบาๆหนึ่งคำ

“รักษาสัญญา? เธอก็ไม่มีอะไรดี คนโลภมาก มักใหญ่ใฝ่สูง เธอจะรักษาสัญญาหรือ? ยิ่งกว่านั้นคือ ซื้อเป็นของเราดีไปหมด ทุกอย่าง อีกทั้งยังรวยล้นฟ้า คุณรู้ว่าซื้อเฉินของเรามีเงินมาก ขนาดไหนไหม? พูดออกมาแล้วคุณจะตกใจ เธอจะไม่พยายาม มาเกี่ยวพันกับซื้อเฉินไม่ยอมปล่อยได้ยังไง” คุณปู่เย่ทำเสียงม คำนึง เมื่อเผชิญกับผลประโยชน์มหาศาลขนาดนั้นที่อยู่ต่อหน้า แล้ว สัญญาจะประโยชน์อะไร
“แล้วต่อไปเราจะทํายังไงดี?” คุณย่าเย่รู้สึกลังเลขึ้นมาอย่าง เห็นได้ชัด

“รีบหาทางให้ซื้อเฉินแต่งงานให้เร็วที่สุด แค่ซื้อเฉินแต่งงาน กับผู้หญิงอื่น เป็นลั่วถึงจะไม่ยอมก็ได้แล้ว” คุณปู่เย่นึกถึงวิธีที่จะ ทำให้เรื่องมันจบอย่างถาวรได้แล้ว นั่นก็คือให้เยซือเฉินแต่งงาน กับผู้หญิงอื่นโดยเร็ว

“คนที่ชื่อกู่หญิงหญิงก็ใช้ได้นะ ดูเรียบร้อยใจกว้าง อ่อนโยนดี งาม ชื่อเสียงก็ดี เดี๋ยวคุณไปบ้านตระกูลจัดการเรื่องนี้ให้ เรียบร้อยเลย”

เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเย่คิดไว้แล้ว บีบเงินถั่วงออกไป จากนั้น รีบให้เยซือเฉินแต่งงานกับผู้หญิงอื่น เรื่องนี้ก็ถือว่าแก้ปัญหาได้ เกือบสําเร็จแล้ว ต่อไปจะไม่ต้องกังวลอะไรอีก!