บทที่ 551 นี่คืออาการที่เขารู้สึกเจ็บปวดใจ(5)

เขากำลังมองเธออยู่ ไม่พูดอะไรและไม่โต้ตอบอะไรเลย ได้แต่

มองเธออยู่อย่างนั้น

ในตอนนี้ในใจของหลิวหยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมาก เธอกลัวว่าเขา จะทำอะไรเธอตรงนี้จริงๆ เธอรู้ดีว่าเวลาที่เขาเป็นบ้าขึ้นมาแล้ว อะไรก็ทําได้

ห้าปีก่อน ตอนแรกๆที่เธอขายตัวให้เขา เรื่องทุกอย่างก็เคย เกิดขึ้นมาแล้ว มากกว่านี้ก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ในตอนนั้น ขอแค่ เขาอยากได้เมื่อไหร่ เขาไม่เคยแบ่งแยกเวลา ไม่เคยดูสถานที่ว่า สมควรหรือไม่ ไม่เคยสนใจว่าจะถูกคนอื่นเห็น

แต่ว่า สองปีมานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาระงับอารมณ์ขึ้นมากแล้ว จะ ไม่เป็นเหมือนแต่ก่อนที่ไม่รู้จักแบ่งแยกเวลา ไม่ดูความเหมาะสม ของสถานที่ สองปีนี้ พวกเขาจะทำอยู่ในบ้านทุกครั้ง เช่นนี้อย่าง น้อยเธอจะรู้สึกดีขึ้นมากเลย

แต่มองดูเขาในตอนนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นเธอ

จึงรู้สึกกลัวมากจริงๆ

ทันใดนั้น คือมู่หรงฉุดตัวเธอไว้กะทันหัน ทั้งฉุดกระชากทั้ง ลากตัวเธอเดินออกไปด้านนอก

ถึงแม้ท่าทางของเขาจะรุนแรง แต่ว่าหลิวหญิงแอบรู้สึกโล่งใจ ขอแค่ไม่ใช่ที่นี่ก็พอ ที่นี่เป็นบ้านของตระกูลถัง เป็นบ้านของงฉิง เธอไม่อยากให้จึงจึงเห็นเธอในเวลาที่ชมซานเช่นนี้

ชื่อ มู่หรงพาเธอไปขึ้นรถโดยตรง คนขับรถกำลังรออยู่ ตลอดเวลา เห็นพวกเขากลับมา จึงรีบขึ้นรถและขับรถ

ซื้อทรงปิดผ้าม่านลงมากั้นไว้ จากนั้นก็จูบเธอแรงๆอีกครั้ง ครั้งนี้ บ้าคลั่งยิ่งกว่าตอนที่อยู่หน้าระเบียงอีก การกระทำของเขา

โหดและรุนแรงมากเกินไป จูบจนเธอริมฝีปากของเธอรู้สึกเจ็บ

มือของเขายื่นไปตรงหน้าอกของเธอและใช้แรงกระชาก จน กระดุมเสื้อของเธอหลุดออก

หลวหญิงแอบถอนหายใจยาวๆ หลับตาไว้แน่นๆ เธอรู้ว่าครั้งนี้ หนีไม่พ้นแน่ๆ

ห้าปีก่อน ตอนที่เธอเพิ่งคบกับเขา เขาก็เคยเอาเธอบนรถไม่

เพียงแค่ครั้งเดียว เขาไม่เคยสนใจหรือแคร์อะไรเลย แล้วก็ไม่

เคยสนใจว่าจะมีคนอยู่หรือไม่

ในตอนนั้น เธอรู้สึกว่าเขาตั้งใจจะทำให้เธออับอาย จงใจที่จะ

ทรมานเธอ

ในตอนนั้นเธอเพิ่งจะอายุยี่สิบ ในตอนนั้นเธอขี้อายและ เรียบร้อย ดังนั้น ไม่มีใครรู้ว่าในตอนนั้นเธอจะเจ็บปวดทรมาน แค่ไหน ในตอนนั้น เธอเกลียดเขามาก แต่ว่า เธอต้องพึ่งพิงและ ต้องการความช่วยเหลือของเขา เธอขอร้องให้เขาช่วยพ่อแม่ของ เธอ

ดังนั้น เธอจึงได้แต่อดทนไว้ ครั้งแล้วครั้งเล่า หลังจากนั้นเขาจะค่อยๆเบามือลงไม่รุนแรงเกินขนาดนั้นอีก

ดังนั้น เธอเกือบจะลืมความรู้สึกเจ็บปวดแบบนั้นแล้ว และใน ขณะนี้ เขาทําให้เธอนึกถึงภาพเหล่านั้นอีกครั้ง

เธอหลับตาและนับวันเวลาอยู่เงียบๆ ในใจ เวลาห้าปี ใกล้จะ จบลงแล้ว

อีกไม่นาน ใกล้แล้ว ใกล้จะจบลงแล้ว

ห้าปีก่อน เธอก็ยังทนได้ ตอนนี้เธอก็ต้องทนได้……..

ซือมู่หรงเห็นเธอหลับตาไว้แน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บ

ปวด แววตาของเขาเยือกเย็นขึ้นอย่างชัดเจน ทุกครั้ง เวลาที่เขา

อยากได้เธอ เธอก็จะทำสีหน้าเช่นนี้ทุกครั้ง สีหน้าที่เจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ตายซะดีกว่า อยู่อย่างนี้

ใช่ เธอขายให้เขาแค่ร่างกาย ไม่ได้รวมถึงหัวใจของเธอ หัวใจของเธอเก็บไว้ให้ผู้ชายคนนั้นที่เธอรักสุดใจ

ดังนั้น เธอไม่เต็มใจสมยอม

เขานึกถึงความอ่อนโยนตอนที่เธอโทรศัพท์ก่อนหน้านั้น ความห่วงใย ในตอนนั้นและความดีใจนั้น มีอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ที่เขา อิจฉาจนอยากจะฆ่าคน

ดังนั้น ตอนที่เขาอยากได้เธอทุกครั้ง ในใจของเธอก็คิดถึง ชายคนนั้นใช่ไหม?
สองตาของชื่อ ทรงหวี่ลงเล็กๆ ก้มหน้าลงทันที จากนั้นกดลง ไปบนผิวของเธอแรงๆ ลืมตาขึ้นมามองหน้าผม

เขากำลังทับตัวเธออยู่ ทับลงไปหนักๆ หนักจนเธอจะหายใจ ไม่ออก เขาจะให้เธอลืมตาขึ้น เขาจะทำให้เธอรู้อย่างลึกซึ้ง ตอน นี้คนที่ท่าเธออยู่คือใคร?

หนังตาของหลิวหยิงกระตุกๆ แต่ก็ยังหลับตาไว้แน่นๆ ไม่ยอม ลืมตา เธอไม่อยากลืมตา เธอปิดตาไว้ยังหลอกตัวเองได้ จะได้ ไม่รู้สึกเจ็บปวดทรมานขนาดนั้น

“ลืมตา มองหน้าผม อย่าให้ผมต้องพูดครั้งที่สาม ซื้อห รงเห็นสีหน้าท่าทางของเธอแล้ว สองตายิ่งหรี่เล็กลง เธอปิดตาไว้ เช่นนี้ ก็เพราะไม่อยากมองหน้าเขา

“ชื่อมหรง คุณอยากเอาก็เอา อยากได้เมื่อไหร่ ก็ทำ ฉันมอง หรือไม่มองคุณมันต่างกันเหรอ?” สุดท้ายหลิวหญิงก็ลืมตาขึ้น มองหน้าเขาและตอบกลับไปอย่างโมโหและไม่กลัวอะไรเลย

ชื่อ มู่หรงตะลึงอยู่สักพัก สายตากระพริบๆ ความเยือกเย็น บนใบหน้าเหมือนจะเก็บซ่อนไปบ้าง

“โห ผมอยากให้คุณมองให้ชัดเจนว่าคนที่ทำคุณคือใคร” ค่ พูดของซื้อทรงค่อยๆดังอยู่ข้างๆหูของเธอ คำพูดนี้ฟังดูแล้ว เหมือนเย้ายวน แต่ก็เหมือนมีอารมณ์อื่นๆ ร่วมด้วย

หลิวหยิงตะลึกนิดๆ ขมวดคิ้ว มองชัดๆว่าคนที่ทำเธออยู่คือ ใคร?
เธออยู่กับเขามาห้าปีแล้ว ห้าปีมานี้ เขาทำเธอไม่รู้กี่ครั้งจนนับ ไม่ถ้วน เธอจะไม่รู้ได้ไงว่าเขาคือใคร? คนๆนี้ว่าเป็นอะไรไป?

“ผมจะให้คุณเห็นชัดๆ ว่า ในสายตาของคุณที่เห็นอยู่คือผม ออมทรงกำลังจ้องเธออยู่ คำพูดหยุดชะงักไปสักพัก แล้วค่อยๆ พูด: “ผมอยากให้คนที่อยู่ในใจคุณคือผม

ได้ยินประโยคสุดท้ายนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่าเธอตัวเกร็งไป หมด สายตากระพริบๆและหลบสายตาไปทันที ไม่ เธอขายตัวให้ เขา แต่ว่าหัวใจของเธอก็ยังเป็นของเธอ ในสัญญาของพวกเขา เธอขายแค่ร่างกายไม่ใช่หัวใจ

ชื่อมทรงเห็นกิริยาอาการตอบสนองของเธอแล้ว หรี่ตาลง เล็กๆ จากนั้นเข้าไปใกล้ๆหูของเธอ พูดทีละคำทีละประโยคว่า “พูดมา คนที่อยู่ในใจของคุณคือใคร?

ได้ยินคําพูดของเขา หลิวหยิงตัวเกร็งขึ้นมาทันที แล้วก็ทนไม่ ไหวจนตัวสั่น เขา เขาหมายความว่าไง?

“ทำไม? ตื่นเต้นขนาดนี้ทำไม?” รู้สึกได้ว่าเธอมีกิริยาอาการ โต้ตอบที่เกินไป ซือมู่หรงหรี่ตาลงเล็กน้อยและแววตาเต็มไป ด้วยความน่ากลัวอย่างเลือดเย็น ตื่นเต้นขนาดนี้? โต้ตอบรุนแรง ขนาดนี้? ในใจรู้สึกผิดมากกว่าล่ะ

ดังนั้น ห้าปีก่อน หัวใจของเธอเป็นของผู้ชายคนนั้นที่เธอรัก อย่างลึกซึ้ง

ผ่านไปห้าปีในวันนี้ หัวใจของเธอก็ยังคงเป็นของชายคนนั้น

เหมือนเดิม
มาก!!

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร” หลิวหยิ่งรู้สึกด้านหลังของ ตนเองเย็นวาบๆ เธอกลัว เธอหวาดกลัวมากจริงๆ เพราะเธอรู้จัก ฝีมือของผู้ชายคนนี้เป็นอย่างดี

เพราะว่ากลัว น้ำเสียงของเธอในตอนนี้ รู้สึกได้ชัดว่ากำลังสั้น

เบาๆ

“ไม่เข้าใจผมพูดอะไร?” ใบหน้าของซื้อทรงก็ยังคงพิงอยู่ที่ หูของเธอ มุมปากขยับขึ้นนิดๆและยิ้มอย่างเยือกเย็น เธอจะไม่รู้ หรือว่าเขากำลังพูดอะไร?

“ไม่ ไม่เข้าใจ” น้ำเสียงของหลิวหญิงสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเธอก็สั่นมาก เธอไม่รู้ว่าวันนี้เขาเป็นอะไรไป ทำไม ถึงพูดเช่นนี้

หรือว่าเขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอเมื่อกี้นี้

“หลิวหยิง ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ไหม ตอนที่อยู่กับผม ห้ามมี อะไรกับผู้ชายอื่นเด็ดขาด” ตอนที่ซื้อทรงพูดคำนี้ ในคำพูด นั้นฟังไม่ค่อยออกถึงความแตกต่าง แค่สายตาคู่นั้นเยือกเย็นจน ทําให้คนรู้สึกหวาดกลัว

“ฉันไม่ได้ทำ” หลิวหยิงปฏิเสธกลับไป เธอจำคำพูดของเขาได้ อยู่แล้ว ดังนั้นห้าปีมานี้ เธอไม่เคยพูดจาหรือติดต่อผู้ชายคนไหน เลย เธอก็อดทนมาตลอดไม่เคยติดต่อกับไปรุ่ยเลยสักครั้ง