บทที่ 494 ความสวยและความสามารถของเธอ ช่างน่า ตกใจ (4)

ถังหยุนเฉิงได้ยินที่เพิ่งเหมียวเหมียวพูดก็ขมวดคิ้วแน่น เขาลาก สายตาขึ้นมองเงินถั่วลิง นี่เธอนอนตั้งแต่เย็นเมื่อวานจนถึงตอน นี้? ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้ทาน

แต่ถังหยุนเฉิงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

“คุณก็กลับมาแล้วเหรอ พอดีเลยมาทานข้าวด้วยกัน ตอน นั้นเองเพิ่งเหมียวเหมียวถึงมองเห็นถังหมุนเฉิง พลางยกอาหาร ออกมาจากห้องครัวเรื่อยๆ

หลังจากเป็นวงทานเสร็จแล้วจึงลุกขึ้นยืดแขนบิดขี้เกียจ “เมื่อกี้ทานมากไปหน่อย ฉันขอตัวออกไปเดินเล่น

“โอเค ไปเดินเล่นเถอะ ใช่ แถวนี้เธอไม่ค่อยคุ้นเคย ให้ฉัน ไปเดินเป็นเพื่อนใหม” เพิ่งเหมียวเหมียวไม่ได้คิดอะไร พูดได้ว่า ตามใจเงินมั่วนิ่งอยู่มาก

“ไม่ต้องหรอก ฉันไปเดินเองได้” เป็นถั่วนิ่งอยากไปดู สถานการณ์ ถ้าเพิ่งเหมียวเหมียวไปด้วยก็คงไม่สะดวก

เป็นลั่วจึงเดินออกประตูไป ดูเหมือนเป็นไปอย่างไร้จุดหมาย แต่ก็ต้องหันกลับมามองอย่างประหลาดใจ

จากนั้นเป็นชั่วนิ่งก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ
“คุณเป็นแขกของตระกูลถังไข่ไหม?” หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ ข้างหน้าเงิน ว ง ด้วยน้ำเสียงเกรงใจ ใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ เป็นวงกลับเห็นความเกลียดชังและอิจฉาอยู่ไม่น้อย ในแววตา เธอ

เป็นลั่วจึงเลิกคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนของตระกูล แต่ความอิจฉา? เกลียดชัง?

เงินถั่วนิ่งรู้ว่าข่าวลือข้างนอกตอนนี้เธอคือแฟนสาวของถัง หลิน แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ชอบถังหลิน

“อืม ฉันเป็นแฟนของถังหลิน” นัยน์ตาของเงินล้วจึงเป็น ประกายขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างจงใจ

ในตอนนั้นเงิน วฉิงสวมแว่นกันแดดสีดำและหน้ากากอนามัย ดังนั้นกู้หนานจึงมองไม่เห็นท่าทางสีหน้าของเงินถั่วง

เมื่อหนานได้ยินที่เป็นลั่วจึงพูดแล้ว รอยยิ้มที่พึ่งฝืนยิ้มออก มาก็หายไปในทันที ความเกลียดชังในแววตาเข้มขึ้นเล็กน้อย มือของเธอแอบกําหมัดแน่น

เงินถั่วนิ่งมองเธอแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกก่อนจะเดินจากมา

เป็นลั่วจึงเดินไปรอบๆ จนถึงเนินเขาด้านหลังสุดแล้วนั่งอยู่สัก พัก จากนั้นก็กลับไปที่บ้าน

หลังจากเป็นวงกลับมาแล้วก็กลับไปที่ห้องเพื่อนอนต่อ

ต่อมาเวลาทั้งสองวันของเงินถั่วนิ่งนอนหลับอยู่ในห้องตลอด ตื่นขึ้นมาแค่ตอนที่ถึงเวลาทานข้าว ทุกวันเธอทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วจะออกไปเดินเล่นรอบๆ แล้วนั่งอยู่ที่เนินเขาเล็กๆ ด้านหลังสักพัก

วันที่สาม ถึงหยุนเฉิงจึงทนมองต่อไปไม่ไหวแล้ว

เงินล้วจึงทานข้าวเสร็จแล้ว กำลังจะกลับไปนอนที่ห้อง…….

“เธอหยุดอยู่ตรงนั้นเลย” ถังหยุนเฉิงตะโกนเรียกเธอ “ถัง หลินบอกว่าส่งคุณมาช่วยโชคดี ผลสุดท้ายคุณกลับกินๆ นอนๆ ทั้งวัน ไม่ออกไปไหนเลย คุณคิดว่าที่นี่เอาไว้เลี้ยงคนขี้เกียจสัน หลังยาวเหรอ?”

ถังหยุนเฉิงที่ทำอะไรเคร่งครัดตั้งแต่ไหนแต่ไรมา จัดการเรื่อง อย่างเข้มงวด ที่ไม่อาจทนดูได้เลยก็พวกกินๆ นอนๆ แบบนี้ “นี่คุณกำลังทําอะไร เธอเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง คุณจะว่าเธอ ขนาดนี้ทำไม?” เพิ่งเหมียวเหมียวห้ามถังหมุนเฉิง ที่จริงแล้ว

เงินถั่วนิ่งกินๆ นอนๆ ไปวันๆ เธอเองก็มองว่าไม่ค่อยดี แต่ถึง

อย่างไรเงินมั่วนิ่งก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง จะว่าเธอขนาดนี้ไม่ได้

“ผู้หญิงแล้วจะเป็นแบบนี้ก็ได้เหรอ ถ้าเธอเป็นแบบนี้ต่อให้ เป็นคนของตระกูลถัง ผมก็จะหักขาเธอ” ถังหยุนเฉิงไม่สบ อารมณ์กับความไม่เอาถ่าน อย่างไรก็ตามเธอก็อยู่ที่บ้านของเขา และอยู่แค่ไม่กี่วัน เขาเองก็ขี้เกียจจะยุ่ง

แต่นี่เป็นคนของพวกเขาตระกูลถัง เขาจึงไปหนึ่งที เด็กผู้ หญิงจะเป็นแบบนี้ไม่ได้…..

“คุณเบาเสียงหน่อย” เพิ่งเหมียวเหมียวถลึงตาใส่เขา“ท่าทางคุณตอนนี้ระวังเธอตกใจ

“เธอตกใจ? คุณก็ดูท่าทางเธอ ตลอดทั้งวันจนถึงค่าไม่ตื่น ถ้าเธอยังรู้จักกลัว ทำไมไม่กลัวไหลตายล่ะ” ถังหมุนเฉิงมองท่า ทางของเงินถั่วจึงแล้วยิ่ง โกรธ

จริงๆ แล้วตามปกติถึงหยุนเฉิงจะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น ลูก หลานของคนอื่นจะเป็นอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับเขา แต่ไม่รู้ว่าเพราะ อะไร เขาทนมองเด็กคนนี้เป็นแบบนี้ไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะเข้าไปยุ่ง

ความรู้สึกเหมือนมองลูกหลานของตนเองที่ไม่มุมานะนั้น ถัง หยุนเฉิงเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้น

“ถุย ถุย พูดให้มันดีๆ ตายอะไรกัน ฉันเอ๋อ เธอกลับห้องไป ก่อน หรือไม่ก็ออกไปเดินเล่น ไม่ใช่ว่าทุกวันตอนเที่ยงเธอจะออก ไปเดินเล่นเหรอ?” เพิ่งเหมียวเหมียวรู้จักนิสัยของถังหมุนเฉิง ดังนั้นจึงคิดแยกเงินถั่วงออกไปก่อน

ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันออกไปเดินเล่นก่อน” เป็นวงเตรียมตัว แล้วกำลังจะออกประตูไป

“จะออกไปก็ออกไป จะทำให้เป็นแบบนั้นทำไมกัน?” ถังหมุน เฉิงมองเงินถั่วงสวมแว่นตาและหน้ากากอนามัยแล้วก็ยิ่งโกรธ

ถังหยุนเฉิงคิดว่าเธอกำลังคิดว่าตนเองนั้นหน้าตาไม่ดี จึงไม่ อยากให้คนอื่นเห็น

หน้าตาสําคัญขนาดนั้นเลย?

แต่เป็นลั่วจึงไม่ได้สนใจเขา แล้วออกไปข้างนอกทันที
หลังจากที่เงินล้วจึงออกไปแล้ว ถังหยุนเฉิงจึงโทรหาถึงหลิน เสียงรอสายตั้งอยู่นานก่อนที่อีกฝ่ายจะรับสาย เมื่อรับสาย แล้ว ถึงหยุนเฉิงก็ตะโกนลั่นออกมา “มาเอาคนของลูกกลับไป

“คุณพ่อ ผมไม่ได้อยู่ที่เมืองA ตอนนี้ไปรับไม่ได้ คุณพ่อก็รอสัก สองวันได้ไหม ให้ผมกลับเมืองก่อนค่อยคุยกัน” ถึงหลินที่ ได้ยินพ่อของตนเองตะโกนลั่น มุมปากก็กระตุกอย่างแรง ทำให้ เจ้าพ่อถังโมโหได้ขนาดนี้เลย? ฉิงฉิงก็เก่งกาจเสียจริง หลายปี แล้วที่เขาไม่เห็นเจ้าพ่อถังโมโห ยิ่งไม่ต้องพูดถึงโมโหจนขึ้นหน้า แบบนี้!!

“นี่เหรอผู้เชี่ยวชาญการไขคดีที่ลูกหามาให้พ่อ? พ่อว่าเป็นผู้ เชี่ยวชาญการนอนหลับเถอะ? อายุยังน้อยอยู่แท้ๆ” ในตอนนั้น ถังหมุนเฉิงโมโหจริงๆ ถึงแม้ว่าเดิมจะไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่แบบนี้ เขาก็ทนมองต่อไปไม่ไหวจริงๆ

“คุณพ่อ บ้านเราเองก็ไม่ได้ขาดแคลนที่นอน คุณพ่อก็ “ถังหลินเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงที่ดี แต่คำพูดนั้นฟัง ยอมๆ …….. อย่างไรก็รู้สึกเหมือนกำลังราดน้ำมันใส่กองไฟ

“นี่ลูกหมายความว่าอย่างไร? บ้านเรากลายเป็นที่เลี้ยงคน เกียจไปแล้วเหรอ?” ถังหยุนเฉิงโกรธจนเริ่มเจ็บหน้าอก: “นี่ลูก พูดเรื่องบ้าอะไร อยากให้พ่อโมโหใช่ไหม?”

เมื่อถึงหยุนเฉิงพูดจบก็ตัดสายไปทันที

“ไอ้ลูกบ้านหมายความว่าอย่างไร? เขาส่งคนคนนี้มาที่นี่เพื่อ นอนหลับหรืออย่างไร?” ถังหยุนเฉิงในตอนนี้โกรธมาก เดิมก็ถูกคดี กดดันอยู่นานแล้ว ความคืบหน้าสักนิดก็ไม่มี แม้ว่ายังหมุน เฉิงจะไม่ได้พูดออกมา แต่ก็ต้องไม่สบายใจเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

เขาเองก็รู้ดีว่าถ้าคดีนี้ไขไม่ได้ อะไรจะรอเขาอยู่ อะไรจะรอ ตระกูลถังของพวกเขาอยู่

ดังนั้นเขาจึงร้อนใจมากกว่าใคร เพียงแต่ทนมาตลอด ตอนนี้ ถูกเงินลั่วถึงและถังหลินกวนโมโห จึงโมโหอย่างหนัก

เงินล้วจึงเดินไปรอบๆ เหมือนทุกครั้ง และนั่งอยู่หลังเขา เหมือนทุกที

เพียงแต่ว่าครั้งนี้ เป็นวงกำลังมาถึงแต่ตีนเขา ยังไม่ทันได้ ขึ้นเขาก็ชนเข้ากับคนกลุ่มหนึ่ง

แปดสุดยอดวงศ์ตระกูลเกี่ยวข้องกับธุรกิจมากมาย ไม่ว่าจะ เป็นธุรกิจค้าขายหรืออื่นๆ

แปดสุดยอดวงศ์ตระกูลมักจะฝึกผู้เชี่ยวชาญไปจัดการเรื่อง เฉพาะทาง

ที่นี่เป็นศูนย์กลางของทั้งแปดสุดยอดวงศ์ตระกูล ในนั้นมีค่าย ฝึกอบรมเฉพาะทางหลายแห่ง ซึ่งลึกเข้าไปหลังเขามีค่ายอบรม ฝึกทางด้านกายภาพอยู่แห่งหนึ่ง

เงิน วฉงมองออก พวกเขาน่าจะพึงกลับมาหลังฝึกเสร็จ