บทที่ 476 คุณชายสามแย่เอาแต่ใจขนาดนี้จะดีเหรอ คะ(4)

บทที่ 476 คุณชายสามเย่เอาแต่ใจขนาดนี้จะดีเหรอคะ (4)

คนที่เธอแต่งงานด้วยมีแต่เขา สามีของเธอก็คือเขา ดังนั้นคน ที่เคยแตะต้องตัวเธอก็มีแต่เขา เขาคือผู้ชายคนเดียวของเธอ

ที่จริงเขารู้ดีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รักงานสงวนตัว หกปีก่อน เธอ กับไปรยรักกันมากขนาดนั้น ทั้งสองคนคบกันมานานสองปี เต็มๆ ในตอนนั้นเธออายุเพียงยี่สิบปี ตอนนั้นเธอก็แน่ใจว่าต้อง แต่งกับไปย่ำรุ่ยอยู่แล้ว

แต่ว่า ในตอนนั้นเธอไม่เคยมีอะไรกับไปรุ่ยเลย เพราะว่า ครั้งนั้นที่โรงแรมเมื่อห้าปีก่อน เป็นครั้งแรกของเธอ

ส่วนตอนนี้ตามที่เธอพูดออกมานั้น ถ้าเธอไม่ได้แต่งงานกับไป รุ่ย ก็จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น

แต่ว่า เชื่อเงินนึกถึงอะไรได้อย่างหนึ่ง นั่นก็คือ ถ้าเขาไม่จด ทะเบียนสมรสกับเธออีกครั้ง เขาก็จะแตะต้องเธอไม่ได้เหมือน

กัน?

ดังนั้น เขาต้องรีบคิดหาวิธีจดทะเบียนสมรสให้ได้!!

เชื่อเงินแอบหายใจลึกๆ อยากกดร่างลงไปแรงๆ แต่เห็นเธอ ที่นอนอยู่ด้านล่างตัวของเขาแล้ว ความรู้สึกที่เกิดความต้องการแบบนั้นก็แรงขึ้นมากทันที เขาก้มหน้าลงอีกครั้งและคิดอยากจะ จูบเธอ

แต่ว่าเงินลั่วจึงกลับรีบหันหน้าไปด้านข้าง หลบหน้าออกจาก

จูบของเขา เชื่อเงินหยุดชะงักอยู่อย่างนั้น แววตาหมองลง ตอนนี้แม้แต่ จูบของเขาเธอก็ยังรังเกียจกันแล้วหรือ?

“เยซื้อเฉิน คุณดื่มเหล้าแล้วก็มาจูบฉัน คุณจะจูบให้ฉันมึนเมา ไปด้วยหรือไง?” แต่ ข้างหูของเขามีเสียงพูดของเงินถั่วนิ่งดังขึ้น มาทันที น้ำเสียงนั้นเห็นได้ชัดว่าโกรธมาก

เยซื้อเฉินตะลึง จากนั้นยิ้มในใจเบาๆ ที่แท้เธอกังวลเรื่องนี้ ไม่ใช่รังเกียจจูบของเขา

งั้นเขาไม่จูบปากเธอ เขาจูบที่อื่นก็ได้

เขือเฉินรีบเปลี่ยนไปที่อื่น ค่อยๆขับไปจูบที่คอของเธอและ จูบเธอแรงๆ จากนั้นกดเบาๆที่หนึ่ง

ทันใดนั้นปากของเขาก็ย้ายไปที่ข้างหูของเธอ และกดติ่งหู ของเธอเบาๆแล้วบ่นออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่: “จิงจิง ทำยังไงดี? ผมอยากเอาคุณ อยากเอาคุณให้สุดแรงจังเลย……

เขาอยากควบคุมอารมณ์ตัวเอง แต่กลับสังเกตได้ว่ายิ่ง ควบคุมเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เขามีความต้องการมากขึ้นเท่านั้น ทุกๆครั้ง แค่แตะต้องตัวเธอ เขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เขาอยากเอาเธออย่างบ้าคลั่ง
เขาคิดว่า เขาต้องมนต์เสน่ห์ของเธอแน่ๆ ถ้าไม่อย่างนั้น ทำไมเขาจึงอยากได้แต่เธอคนเดียวกับผู้หญิงคนอื่นเขาไม่เคยมี ความรู้สึกแบบนี้เลยสักครั้ง

เงินถั่วจึงแข็งกระด้างไปทั้งตัว ในตอนนี้ ในตอนที่เขากับติ่งหู ของเธอนั้น ทั้งตัวของเธอก็แข็งไปหมดแล้ว ตอนนี้ได้ยินเขาพูด แบบนั้น ยิ่งทำให้เธอ…..

เธอรู้มาตลอด เย่อเฉินหลงไหลในตัวของเธอ เพราะเชื่อ เฉันไม่เคยเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นได้เลย

ตอนที่พวกเขายังเป็นสามีภรรยากันนั้น ในทุกๆคืนเขาจะ ทรมานเธออย่างไม่หยุดไม่หย่อน

และเธอก็รู้ ถ้าเชื่อเงินอยากจะได้กับเธอจริงๆ เรี่ยวแรงของ

เธอไม่มีทางต่อต้านเชื่อเงินได้แน่นอน

เธอรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเยซื้อเฉินเลย รู้สึกถึงเย่ซื้อเฉิน จูบบนตัวของเธออย่างไม่หยุด มือของเงินล้วจึงค่อยๆ แน่นขึ้น

ทันใดนั้น เสียงมือถือของเธอดังขึ้นมาพอดี

“มือถือของฉัน” เงินชั่วนิ่งตะลึงไปสักพัก พอตั้งสติกลับมาได้ แล้วก็รีบยื่นมือไปจับมือถือ

เป็นลั่วจึงนึกว่าเย่ซือเฉินจะไม่ปล่อยตัวเธอ แต่ว่าเยซื้อเฉันรีบ ลุกขึ้นแล้วหลีกไปอีกข้าง

เงินวงรีบหยิบมือถือมา พอเห็นเบอร์โทรแล้ว สายตากระ พริบๆอย่างเร็ว มีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งที่เธอรู้สึกใจเต้นเร็วขึ้นอย่างชัดเจน

นี่เป็นเบอร์โทรของถึงจื่อ วันแรกที่เธอกลับมาที่เมือง ใน

ครั้งนี้ มือถือก็ถูกเชื่อเงินขว้างจนเสียไปแล้ว เบอร์มือถือก็เพิ่ง ไปซื้อมาใหม่ในตอนที่กลับมาเมืองครั้งนี้ ดังนั้น ในมือถือไม่มีรายชื่อของถังจื่อซี แค่แสดงตัวเลขออก

มาเป็นแถว

นึกถึงเยซื้อเฉินก็คือพ่อของลูกรักทั้งสองคน ในขณะนี้ ถ้าเธอ รับโทรศัพท์ต่อหน้าเยซื้อเฉิน จะทำให้ความจริงเผลอหลุดออก มาไหม?

“ฉันกลับไปก่อนนะ” เป็นถั่วนิ่งแอบหายใจลึกๆ ไม่รับโทรศัพท์ แต่ลุกขึ้นมาจะลงจากรถ

เย่อเฉินตาดี เมื่อกี้เขาเห็นเบอร์โทรนั้นแล้ว เห็นเบอร์โทร เป็นของประเทศM

เบอร์โทรของประเทศM? เบอร์ของถังไปเรียน

เบอร์ของถังไปเซียน? เธอจําเป็นต้องรับลับหลังเขาหรือ

มีอะไรที่จําเป็นต้องพูดลับหลังของเขา?

เยซื้อเงินยื่นมือไปดึงตัวเธออีกครั้ง สองตาเต็มไปด้วยความ ต้องการที่กำลังพัดโชยมาดั่งพายุฝนที่อันตราย

หลังจากที่เสียงโทรศัพท์ดังไปสี่ครั้ง ทางโน้นก็วางสายลง เงินถั่วถึงแอบหายใจลึกๆ ที่หนึ่ง เธอเคยสัญญากับลูกรักทั้งสองคน ตอนที่โทรหาเธอไม่ต้องโทรติดๆกันตลอด ตอนที่เธอไม่ รับสายต้องเป็นเวลาที่เธอไม่สะดวกรับสายแน่นอน

เชื่อเงินมองดูเธอวางสาย เห็นท่าทางเธอแอบโล่งใจไปที่ สายตาเยือกเย็นมากยิ่งขึ้น

ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่งดังขึ้นอีกครั้ง

สองตาของเงินถั่วนิ่งตกใจจนกระพริบๆ มือของเธอ โทรศัพท์ไว้แน่นๆ คงไม่ใช่ลูกรักทั้งสองโทรมาอีกนะ?

ถึงแม้เธอจะเคยสัญญากับลูกรักทั้งสองไว้ แต่ยังไงจื่อ ก็ยัง เด็ก บางครั้งจื่อ ไม่คิดมากขนาดนั้น

ในขณะนี้เย่ซือเฉิน ใกล้เธอมากเกินไป ต้องเห็นกิริยาท่าทาง ของเธอแน่นอน มุมปากของเธอยักขึ้นเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆ เคลื่อนมือที่ทําโทรศัพท์ไว้มาตรงหน้าของตัวเธอเอง มุมปาก ขยับนิดๆ แล้วค่อยๆพูดทีละคำทีละคำ “โทรศัพท์ดังแล้ว ทำไม ไม่รับสาย?”

ในตอนนี้ ดวงตาของเขากำลังมองหมายเลขโทรศัพท์บนมือ ถือของเงินถั่วงอยู่ สองตาหรี่ลงเล็กๆอย่างน่ากลัว…….

ก็ยังเป็นเบอร์โทรของประเทศM โทรมา

เมื่อกี้ ตอนที่เป็นลั่วจึงหยิบโทรศัพท์รวดเร็วมาก ดังนั้น เชื่อ เฉินเห็นแค่หมายเลขที่อยู่ด้านหน้า รู้ว่าเป็นเบอร์ที่โทรมาจาก ประเทศM ไม่ได้เห็นชัดทั้งหมด

เป็นลั่วจึงเห็นเบอร์โทรที่แสดงขึ้นบนหน้าจอ กลับตะลึงไปสักพัก เบอร์นี้เป็นของรุ่นพี่

เงินล้วจึงยื่นนิ้วมือออกมา กดปุ่มรับสาย

เห็นเธอรับสาย สายตาของเอเงินกระพริบเบาๆหนึ่งครั้ง

จึงฉิง เมื่อทำไมไม่รับสายล่ะครับ?” พอรับสายแล้ว เสียงที่ อ่อนโยนของถังไปเซียนนั้นดังขึ้น

ตอนนี้เชื่อเงินอยู่ใกล้กับเงินถั่วนิ่งมาก ดังนั้นได้ยินเสียงที่ ดังในสายโทรศัพท์อย่างชัดเจน และยังฟังชัดว่าเสียงนั้นเป็น เสียงของถังไปเขียน

ให้ตายสิ ถูกเขาทายถูกจริงๆ

“ไม่สะดวกรับ” เป็นลั่วนิ่งขมวดคิ้วนิดๆ เห็นได้ชัดว่ารุ่นพี่อยู่ ด้วยกันกับ อ สายของจื่อเขาไม่รับ ต้องไม่สะดวกรับแน่นอน ต้องไม่สะดวกรับจริงๆ

รุ่นพี่คงจะรู้และเข้าใจจุดนี้ที่สุด แต่ว่ารุ่นพี่กลับโทรมาอีกครั้ง? ยังถามเธอว่าทําไมไม่รับสาย?

เย่ซื้อเฉินได้ยินคำพูดของเธอแล้ว ยิ่งโมโหจนเจ็บตับไตไส้พุง ไปหมด ไม่สะดวกรับ? เพราะอยู่กับเขา ดังนั้นไม่สะดวกรับสาย ของถังไปเซียน?

ขอถามเธอหน่อยว่ามีอะไรที่ไม่สะดวกรับเหรอ? เขาไม่ให้เธอ รับสายหรือไง? เขาไม่ให้เธอพูดเหรอ?

ผู้หญิงคนนี้นี่สมควรตายจริงๆเลย ยิ่งโมโหอยู่ก็ยิ่งทำให้โมโหอีก

“มีเรื่องอะไรหรือคะ? สายฝั่งโน้น เสียงของถังไปเขียนเหมือน จะหมองลงเล็กน้อย อาจะเป็นเพราะว่าเป็นห่วง หรืออ่านเป็น เพราะเรื่องอื่น