บทที่ 447 ความจริงในห้าปีก่อนกระจ่างเสียที (2)

เป็นลั่วจึงไม่รู้ความคิดของเขา ในตอนนี้ บัดนี้เธออารมณ์ดี แสดง รอยยิ้มบนมุมปากอย่างอดกลั้นไม่อยู่

เชื่อเงินมองบนหน้าที่ยิ้มชื่นของเธอ หัวใจก็พลิ้วไหวพองโต เธอรอยแล้วสวยงามมาก ถึงตอนนี้เธอจะอำพรางรูปโฉมที่แท้ จริงอยู่ก็ตาม

เยซื้อเฉินนึกถึงใบหน้าที่แท้จริงของเธอตอนเจอกันที่ ประเทศM ดวงของเขาก็กะพริบ พลางเอื้อมมือไปยังใบหน้าของ เธอด้วยสัญชาตญาณ

เงินล้วจึงคิดว่าเขาจะตีเธอเพื่อแก้แค้น เธอจึงสะดุ้งตกใจรีบ พลิกตัวหลบไปด้านข้าง

เย่ซือเฉินตกตะลึง รู้สึกโมโหและขบขัน ในสมองของเธอมัว แต่คิดเรื่องอะไรอยู่ทั้งวันนะ

เธอคิดว่าเขาจะตีเธอเหรอ? เขาจะไปตีเธอได้อย่างไร? เขาจะ ตีเธอได้ลงคอเหรอ?

หากเขาตีเธอได้ลงคอ เมื่อคืนก็คงไม่ปล่อยให้เธอทำตาม อำาเภอใจจนเขาต้องเป็นแบบนี้หรอก

เห็นเขือเงินไม่คิดจะตีเธอ เงินถั่วนิ่งก็รู้ว่าตนเข้าใจผิดเสีย แล้ว บัดนี้เธอได้พลิกตัวไปอยู่อีกมุมหนึ่งของเตียง เมื่อหันหน้า ไปมองก็ยังคงเห็นรอยแผลได้อย่างชัดเจน
เงินล่วงรู้สึกว่าตนทนไม่ได้ จึงก้มหน้านอนคว่ำอยู่บนเตียง

ชั่วขณะที่เธอนอนคว่ำอยู่บนเตียงนั้น มุมปากก็อดยิ้มออกมา ไม่ได้

ก็ได้ เธอยอมรับว่า นอนคว่ำอยู่อย่างนี้ก็เพราะปกปิดรอยยิ้ม

ของตนเอง เธอเห็นรอยแผลที่น่าเวทนาจนทนดูไม่ได้ ก็อยาก

หัวเราะออกมา

ถึงแม้เยซื้อเฉินจะมองรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอไม่เห็น แต่ก็ พอจะคาดเดาได้อยู่ ปล่อยให้เธอยิ้มไปสักพัก เวลาต่อจากนี้เขา จะดูสิว่าเธอจะยังคงยิ้มได้อีกไหม?

“ที่นี่ที่ไหน? “บัดนี้เป็นลั่วจึงได้หายโกรธแล้ว และได้ยิ้มแล้ว จึงได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา

ตอนนี้เขือเงินไม่ยอมรับเรื่องสัญญาของเมื่อวาน จึงแสดงว่า สัญญาไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เชื่อเงินแค่ใช้สัญญาล่อเธอออกมา เท่านั้น

เย่คิดหาวิธีสุดความสามารถเพื่อล่อเธอออกมา และมอมเหล้า เธอ สุดท้ายก็พาเธอมาที่นี่อีกเป็นเพราะอะไรกันนะ?

เงินถั่วนิ่งรู้สึกว่านี่น่าจะเป็นประเด็นหลัก

“ที่นี่คือห้องวีไอพีหมายเลข220 ที่โรงแรมหวนหยู” เชื่อเงิ นมองแผ่นหลังของเธอแล้วค่อยๆเอ่ยปากพูด เขาจงใจหยุดพูด ดวงตาทั้งสองดวงจ้องมองเธออยู่ แต่เธอไม่ได้มีท่าทีการตอบ สมองแต่อย่างใด
บัดนี้เธอนอนคว่ำอยู่บนเตียง เชื่อเป็นมองไม่เห็นสีหน้าที่ เปลี่ยนไปของเธอ อันที่จริงเปซื้อเฉินก็ไม่ได้คาดหวังจะเห็นสีหน้า ที่ต่างออกไปของเธอเลย เพราะเขารู้ว่าเธอถนัดปกปิดมาก

เขารู้สึกว่าถ้าเป็นอย่างนี้ เขาอาจจะเห็นการตอบสนองจาก ร่างกายของเธอก็เป็นได้

ฉะนั้นเขาก็ปล่อยให้เธอทำท่าเช่นนี้ต่อไป

เงินล้วนิ่งนอนคว่ำอยู่บนเตียง ได้ยินเขาพูดก็รู้สึกตกใจ ห้อง ไอพีหมายเลข 2201 ที่โรงแรมหวนหย

มิน่าล่ะเธอถึงได้รู้สึกคุ้นตา ห้าปีก่อนในห้องนั้นมืดสลัว เธอจึง เห็นอะไรไม่ชัด แต่ทว่าครั้งก่อนหลังจากที่เธอเมาเหล้าเยซื้อเ นกีฬาเธอมาทีนี่ ซึ่งครั้งนั้นเธอเห็นอย่างชัดเจน

ทําไมเป็นที่นี่อีก? ครั้งก่อนก็ที่นี่ ครั้งนี้ก็ที่นี่อีก ครั้งก่อนเชือ

เฉินบอกว่า ใกล้ที่นี่พอดี เลยพาเธอมาที่นี่ แล้วครั้งนี้ล่ะ?

เป็นเพราะบังเอิญเหรอ?

แต่ทว่าเป็น วง ก็ยังคงไม่ได้ขยับ ไม่มีการตอบสนอง ใดๆ”ทำไมเป็นโรงแรมอีกแล้ว? คุณชอบพาผู้หญิงมาที่โรงแรม ทุกครั้งเลยเหรอ?

“ห้องนี้เป็นห้องที่ผมเก็บไว้เป็นพิเศษ ไม่ได้เปิดให้คนอื่นเข้า มาใช้ คนที่พักห้องนี้ได้มีเพียงผมเท่านั้นเชื่อเงินมองแผ่นหลัง ของเธอก็ยกมุมปากขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ามีเจตนารมณ์อย่าง ชัดเจน
เขาหยุดพูดแล้วพูดช้าๆอีกครั้งว่า เป็นอย่างนี้มาเสมอตั้งแต่ที่ เปิดกิจการโรงแรมแห่งนี้ ห้องนี้นอกจากผมแล้วก็ไม่เคยมีใคร เข้ามาพักเลย”

เย่ชื่อเงินค่อยๆเน้นย้ำอีกหนึ่งประโยค ไม่เคยมีผู้ชายคนอื่น เช้ามาพักเลย”

คําพูดของเขานั้นชัดเจนมากพอแล้ว ด้วยความฉลาดของเธอ ต้องเข้าใจแน่ๆ

เขาจะดูว่าเธอจะเสแสร้งได้ถึงเมื่อไหร่?

เงินถั่วนิ่งที่อยู่บนเตียง จู่ๆเปลือกตาก็กระตุก และหัวใจก็เริ่ม สั่นตามขึ้นมาด้วย

เขาพูดว่าห้องวีไอพีนี้ เขาเก็บไว้เป็นพิเศษ มีเพียงเขาที่เข้าพัก

ได้?

เป็นอย่างนี้มาตลอด ไม่เคยมีใครมาพักเลย

แล้วห้าปีก่อน? !!

เงินลั่วจึงรู้สึกว่าหัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้น ไม่เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง เป็นเขา เย่อหย่เพิ่งบอกเธอว่าคนคนนั้นคือ โม่เหยียน แท้ๆ

แต่ทว่าเขาบอกว่าห้องนี้มีเพียงเข้าพักได้เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น มีแต่เขาเคยพักมาก่อน และไม่เคยมีผู้ชายคนอื่นเข้ามาพักเลย เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจพูดให้เธอฟัง

หรือผู้ชายในห้าปีก่อนจะเป็นเขา? ใช่เหรอ? เป็นอย่างนี้ไปได้เหรอ?

บัดนี้เงินลั่วจิงตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก แต่เธอบอกตัว เองว่าจะอย่าตกใจ อย่าวู่วาม อาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้

หรืออาจจะเป็นเพราะเธอคิดมากไป เมื่อกี้เขาไม่ได้พูดตรง อะไรสักหน่อย!

เงินล้วจึงรู้สึกว่าเธอควรจะล่อถามอีกสักหน่อย

“ใช้นัดเจอกับคู่รัก โดยเฉพาะใช่ไหม? “เป็นลั่วจึงยังคงนอน คว่ำไม่ขยับและไม่เปลี่ยนท่าเลย เพียงแต่เอ่ยพูดด้วยเสียง หัวเราะออกมา

ดวงตาของเย่อเฉินหรี่ขึ้น ยื่นมือไปจับบนไหล่ของเธอ แล้ว ค่อยๆเคลื่อนไปด้านบน เขาพบว่าอยากจะล่อถามให้ผู้หญิงคนนี้ พูดความจริงออกมานั้นยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน

ร่างกายของเงินลั่วจึงสั่นระริก เพราะเขามาแตะตัวเธอจาก ด้านหลังและบวกกับรู้สึกตื่นตระหนกอยู่แล้วด้วย

เป็นลั่วจึงรู้สึกว่ามือของเขาจะยิ่งเลยเถอะขึ้นมาทุกที ร่างกาย ของเธอรับไม่ไหวจนต้องหดตัว

ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวที่โดนจับอย่างนี้ มันทรมานและเป็นกังวล ใจมาก เธอจึงเงยหน้าขึ้นมามองเขากะทันหัน ซึ่งดวงตาประดับ รอยยิ้มเอาไว้ และจงใจถามว่า “บอกมาส คุณเคยนัดเจอกับคน รักคนไหนบ้าง? คุณเพิ่งต้องเคยมาแน่ๆเลย? ”

“ไม่มี คุณเป็นเพียงหนึ่งเดียว แต่ว่าห้าปีก่อนเคยมีผู้หญิงคนหนึ่งบุกเข้ามาทางหน้าต่างแล้วข่มขืนผม จากนั้นก็หนีไป ดวงตา ทั้งคู่ของเขาจับจ้องมองเธออยู่ พูดมาจนถึงขนาดนี้แล้ว

แสดงความหมายออกมาได้ชัดเจนมากแล้ว

เงินถั่วจึงรู้สึกตกใจสั่น ยังดีที่เตรียมใจไว้แล้ว จึงไม่ได้เผย หน้าผิดปกติออกมามากนัก

ดูท่าผู้ชายในห้าปีก่อนก็เป็นเขาจริงๆ อย่างไม่ต้องสงสัย เขา พูดได้ชัดเจนมากแล้ว

และฟังจากคำพูดนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าเธอคือผู้หญิงห้าปี ก่อนที่บุกเข้ามาในห้องนอนของเขา

แต่ทว่าเขารู้ว่าเป็นเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

บัดนี้สมองของเงินถั่วนิ่งหมุนอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่าเมื่อก่อนเขาไม่รู้ ไม่เช่นนั้นคงมาคิดบัญชีกับเธอ ตั้งนานแล้ว ซึ่งคงไม่รีรอจนถึงป่านี้หรอก

ตอนเจอหน้าเขาที่โรงพยาบาลครั้งก่อน เขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่อง นี้เลยแม้แต่น้อย ฉะนั้นตอนนั้นเขาน่าจะยังไม่รู้

แต่ทว่าทำไมจู่ๆก็รู้ได้ล่ะ?

เงิน วฉงนึกถึงภาพที่หลังจากตัวเองมัดเขาไว้บนรถเรียบร้อย แล้ว ตัวเองก็หันหลังทําท่าทางจากไป

แต่ตอนนั้นเธอกำลังได้ใจอยู่ ฉะนั้น…….. ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่า ห้าปีก่อนตอนที่เธอออกไปจากห้องนอนแห่งนี้ เธอก็เคยทำท่าเดียวกับผู้ชายคนนั้นด้วย ฉะนั้นนี่คือการขุดหลุมฝังตัวเองใช่ไหม?