บทที่ 446 ความจริงในห้าปีก่อนกระจ่างเสียที (1)

เธอรู้ว่าต้องเป็นแผนการของเอเงินเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นเลขา

หลิวคงไม่กล้าทำเช่นนั้นหรอก เธอจําได้ว่าตอนหลังเธอคิดจะเดินออกมา แต่ก็พบเชื่อเงิน

เธอยังจำได้ดีว่าได้ด่าเยซื้อเฉินก่อนที่เธอจะสลบไสลไป

ในใจลึกๆของเงินถั่วงนั้นตื่นตระหนกตกใจ มองสำรวจ เสื้อผ้าในตัวเธอด้วยสัญชาตญาณ ซึ่งเธอยังคงสวมใส่เสื้อผ้า เมื่อวานอยู่ ร่างกายของเธอก็ไม่มีสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด ฉะนั้น เมื่อคืนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นทั้งนั้น

สามารถพูดได้ว่าเมื่อคืนเชื่อเงินนั้นสุภาพบุรุษอยู่ใน ขอบเขตมาก แม้กระทั่งเสื้อผ้าของเธอก็ไม่ได้แตะต้อง ยิ่งไปกว่า นั้นร่างกายเธอก็ไม่มีร่องรอยของคู่สวาทแต่อย่างใด

เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าไม่เหมือนนิสัยของเยซื้อเงินเลย แต่เธอก็ยัง แอบถอนหายใจหนึ่งครั้ง ถ้าหากเมื่อคืนเชื่อเงินฉวยโอกาส ตอนเธอมึนเมามาล่วงเกินเธอ เธอจะต้องฆ่าเขาแน่ๆ

ไม่ เธอจะหั่นน้องชายเขาทิ้งเลย

ฉะนั้น คุณชายสามเยจึงรับรู้อนาคตได้โดยที่ไม่ต้องทำนาย เลย ซึ่งคาดเดาได้อย่างแม่นยำอีกด้วย
แน่นอน ถึงแม้เมื่อคืนเขาไม่ได้แตะต้องตัวเธอ แต่เรื่องนี้ก็ยัง ไม่จบ เงินลั่วจึงยังคงจําเรื่องสัญญาที่แปลกประหลาดฉบับนั้นได้ ดี และยังจําเรื่องที่เชื่อเงินผสมเหล้าในน้ำดื่มของเธอได้ดี

เงินล้วจึงพลิกตัวมานั่งมองเชื่อเงิน พบว่าเชื่อเงินนอนอยู่ ด้านข้างเธอกำลังลืมตาจ้องมองเธอ

“เอเงินคุณหมายความว่ายังไง? “เป็นลั่วจึงเห็นหน้าเขาก็ อด โมโหไม่ได้ บัดนี้เธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลย

“อะไรหมายความว่าไง? “เยซื้อเฉินมองหน้าเขา พลางยกคิ้ว ขึ้นด้วยสีหน้าไร้เดียงสา

เขาในตอนนี้ไม่ได้ขยับเขยื้อน นอนหงายอยู่อย่างนั้น มองเธอ ด้วยรอยยิ้มดุจดวงตาที่เปล่งประกายและปากที่คล้ายกับหยกที่ ผ่านการแต่งแต้มเติมสีมาแล้ว มันช่างเซ็กซี่เย้ายวนใจยิ่งนัก

เงินล้วงหยุดชะงักเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงพูดของเขา หรือเป็นเพราะ รูปโฉมที่ดึงดูดใจกันแน่

เป็นลั่วจึงรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเล็กน้อยของตัวเอง กะทันหัน

“สัญญาที่พูดถึงเมื่อวานคืออะไร? “นาทีต่อมาเป็นวงก ได้สติกลับคืนมา รับรู้ได้ถึงความบ่ายเบี่ยงไม่ยอมรับของเขา ใน เมื่อเขาไม่ยอมรับก็ถามตรงไปตรงมาเลยล่ะกัน

“สัญญาอะไร แต่ทว่าเชื่อเงินยังคงทำหน้าไร้เดียงสา หาง คิ้วยังจงใจยกขึ้นเล็กน้อยราวกับไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น
.….เงินลั่วจึงหยุดชะงัก คนนี้กำลังความหมายว่ายังไงกัน แน่? เห็นได้ชัดว่าเมื่อวานเป็นความคิดของเขา และที่สำคัญเขา เซ็นสัญญาฉบับนั้นตอนเธอสมองสะลึมสะลืออยู่ ต้องเป็นฝีมือ ชั่วๆของเขาแน่ ตอนนี้เขากลับทำเป็นไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซะงั้น?

ไมเขาไม่อยากยอมรับต่างหาก

เมื่อวานคุณใช้เลขาหลิวเอาสัญญามาพบฉัน แถมยังบอกว่า จะฟ้องร้องฉันอีก ทำไม? ผ่านไปแค่คืนเดียวก็จำไม่ได้แล้วเห รอ? “บัดนี้ในใจเป็นลั่วจึงโมโหมาก ทำไมคนนี้ถึงได้ตอแหล ขนาดนี้นะ? เขากลายเป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

“ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูดไม่มีสัญญาอะไรทั้งนั้น และยังมี อีก ผมจะฟ้องคุณได้ยังไงกัน? ผมจะทําลงคอได้ไง? “บัดนี้เชื่อ เงินคิดจะตอแหล ให้ถึงที่สุด

เขาสร้างสัญญาขึ้นมาเพียงเพื่อให้เธอออกมาหา เพื่อจะพา เธอมาทีนี่ ตอนนี้ก็ได้บรรลุเป้าหมายแล้ว เขาจึงไม่มีทางยอมรับ เรื่องสัญญาเด็ดขาด

เมื่อคืน เขาได้ทำลายหลักฐานทั้งหมดด้วยตัวเองแล้ว เขาไม่ได้โง่เขลาจนทิ้งร่องรอยให้เธอมาคิดบัญชีกับเขา

หรอก?

เงินถั่วงจ้องมองเขาอย่างโมโหที่สุด จนมือของเธอกำหมัด ไว้แน่น เธออยากจะกระทืบเขาแรงๆสักครั้งหนึ่งจังเลย

เมื่อวานเขาหลอกล่อเธอออกมาจนทำให้เธอเมา ตอนนี้กลับไม่ยอมรับหน้าตาเฉย?

เมื่อวานเธอเห็นสัญญาฉบับนั้นกับตา เป็นเพราะเห็นเนื้อหาใน สัญญา ฉะนั้นเธอจึงตกลงออกมาพบเจอเลขาหลว ฉะนั้น จะให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่รู้สาเหตุไม่ได้ เธออาจไม่ ถือสาเขา ในเรื่องอื่นๆ แต่เธอต้องทําความเข้าใจกับเรื่องสัญญา

ฉบับนั้นให้ได้

“สัญญาฉบับนั้นมันเป็นยังไงกันแน่? “เงินถั่วงข่มอารมณ์ ความโกรธเคืองเอาไว้ ถามขึ้นมาอีกหนึ่งรอบ บัดนี้เห็นได้ชัดว่า น้ำเสียงของเธอนั้นเริ่มเคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย เพราะในใจเธอ กำลังเกิดเพลิงแห่งความโกรธอยู่จึงมีน้ำเสียงนุ่มบ่ามไว้ด้วย

“ผมรับรองได้ไม่มีสัญญาอะไรทั้งสิ้น อย่าคิดไปเรื่อย บัดนี้ถึง จะตีเยซื้อเฉินให้ตายก็ไม่ยอมรับเรื่องสัญญาอย่างแน่นอน

เอเฉิน คุณ คุณ…เป็นวงรู้สึกว่าตนเองโมโหจนจะ ระเบิดอยู่แล้ว เอ่ยแต่คำว่า คุณตั้งนมนานก็ยังพูดประโยคที่ สมบูรณ์ออกมาไม่ได้เสียที

“ที่รัก อย่าโกรธเลย เย่ซื้อเฉินราวกับทนดูไม่ลง ลุกขึ้นเพื่อไป ปลอบประโลมเธอ

เขาได้ห่มผ้านวมไว้ตอนที่เขานอนอยู่ บัดนี้จู่ๆเขาก็ลุกขึ้น ผ้า นวมบนร่างกายของเขาจึงลื่นไหลลงไป ท่อนบนที่ไม่ได้สวม เสื้อผ้าของเขาจึงเปิดเผยออกมาจบหมดเปลือง

จากนั้นเป็นถั่วนิ่งก็เห็นร่องรอยพวกน่าเวทนาเกินกว่าจะทนได้

“ทำไมตัวคุณจึงเป็นเช่นนี้? “บัดนี้เป็นถั่วลิงกำลังโกรธอยู่ แต่ เมื่อเห็นบนตัวเขาอยู่ในสภาพ น่าเวทนาเกินกว่าจะทน

ได้ สมองก็ถูกกระตุ้นจนหลุดปากพูดค่านี้ออกมา เมื่อสิ้นเสียงของเงินถั่วนิ่ง เธอจึงรับรู้ได้อะไรบางอย่างว่าตน

ไม่ควรถามเช่นนี้ ไม่น่าถามเลยจริงๆ ถามแล้วจะต้อง……. แต่เมื่อเธอได้สติก็สายเกินไปเสียแล้ว

“ก็คุณกัดไง”ตอนแรกเย่ซือเฉินก็จงใจลุกขึ้นยืนในเวลาอย่าง นี้เพื่อให้เธอเห็นทันที ฉะนั้นเมื่อเธอถาม เขาก็ต้องตอบ แถมยัง ถามทันทีเสียด้วย

เงิน วฉิงตกใจ เธอกัดเหรอ เธอไปกัดตั้งแต่เมื่อไหร่?

ใช่แล้ว เมื่อคืนเธอเมาเหล้า หลังที่เธอเมาแล้วจะคลุ้มคลั่งเป็น อย่างมาก มีความเป็นไปได้ที่จะทำอะไรต่อมิอะไรขึ้นมา ฉะนั้น นี่หมายความว่าเธอกัดตอนที่เมาอย่างนั้นเหรอ?

“พวกนี้เป็นฝีมือคุณล้วนๆ พวกนี้ก็เป็นรอยที่คุณกัดหมด เลย”มือของเย่อเงินชี้ไปยังร่องรอยบนตัวด้วยสีหน้าที่น่าโศก เศร้า

เงินลั่ว งมองตามรอยบนตัวเขา ดวงตาก็กะพริบแล้วกะพริบ อีก จากนั้นถุยน้ำลายกะทันหัน “เมื่อคืนฉันเมา ไม่สิ เพราะคุณ มอมเหล้าฉันเอง”
ขณะที่เงินถั่วงพูดคำนี้ออกมานั้น น้ำเสียงไม่ได้มีความรู้สึก ผิดเลยแม้แต่น้อย แต่แอบใจเสียด้วยซ้ำ “ฉะนั้น คุณก็สมควร โตนแล้ว”

เห็นรอยแผลบนตัวเขา เงินทั่วถึงก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง รู้สึกได้รับความยุติธรรมจึงไม่ได้โกรธมากแล้ว เธอกำลังครุ่นคิด อยู่ว่าหากมีในอาการปกติ เชื่อเงินท่าอย่างนั้นกับเธอ อันที่จริง เธอก็ทําอะไรกลับเย่อเฉินไม่ได้

เธอเคยคิดอยากจะทุบตีเขานับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่กล้าลงมือ

เพราะเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเยซื้อเงิน

คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่เธอเมาจะกล้าทุบแรงเขาแรงๆอย่างนี้ ความรู้สึกนี้ช่างสะใจเหลือเกิน

เยซือเงินท่าตาขาวใส่เธอ ด้วยความสามารถในการดื่มเหล้า ของเธออย่างนั้น จําเป็นต้องมอมเหล้าด้วยเหรอ?

แต่ทว่าเมื่อคืนเขาเสียใจจริงๆ ที่ทำให้เธอเมา ใครจะรับรู้ได้ว่า เขาต้องได้รับผลกรรมเช่นไร?

เห็นดวงตาของเธอเกือบจะทนไม่ไหวหัวเราะออกมา เชื่อเงิ นก็รู้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้โกรธแล้ว และรู้ว่าเขาสามารถเบี่ยงเบน ความสนใจของเธอสําเร็จแล้ว

วันนี้เขามีเรื่องสำคัญจะต้องคุย!!