บทที่ 439 คุณชายสามเย่รู้ความจริงของห้าปีก่อน (5)

เมื่อไปยี่สุ่ยปล่อยมือ เงินถั่วนิ่งก็ไม่ได้หยุดเดิน รีบหันหลังออกไป ทันที

เห็นเธอจากไปอย่างไม่มีเยื่อใย ใบหน้าของไปยก็เผย ความท้อแท้ขึ้นมาเล็กน้อย และแววตาที่มีความเจ็บปวดที่ไม่ สามารถอตกลั้นไว้ได้

ในอดีต ตอนแรกเขาเข้ามาใกล้ชิดเธอเพราะมีเป้าหมายอื่น จริง แต่ต่อมาหลังจากที่ได้รู้จักกัน เขาก็ตกหลุมรักเธอเข้าจริงๆ แล้ว

ตลอดหกปีมานี้ ไม่มีวินาทีไหนที่เขาจะไม่คิดถึงเธอเลย เขา คิดไปถึงขั้นที่ว่าขอเพียงเธอกลับมาอยู่ข้างกายเขา เขาก็จะ ปล่อยวางทุกอย่างได้ ซึ่งเหมือนกับตอนนี้ เขาสามารถทำลาย บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปให้สิ้นซากได้ แต่เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น เพียงแต่ เธอไม่ให้โอกาสเขาเลย

หรือระหว่างเขาและเธอจะต้องพลาดพลั้งไปตลอดชีวิตอย่างนี้

ไม่ ไม่ได้เด็ดขาด หกปีก่อนเขาพลาดเธอไปแล้ว หกปีหลังนี้ เขาต้องตามเธอกลับมาให้จนได้

ถึงแม้จะยากเย็นแสนเข็ญ เขาก็จะไม่ละทิ้งความพยายามเด็ด ขาด

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะรู้ว่าเธอกับเยซื้อเงินมีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกัน เขาก็จะไม่ยอมปล่อยมือเด็ดขาด

“ท่านประธานครับ คุณนายไปพบไปยครับ”เลขาหลิวผลัก ประตูห้องทํางานเดินเข้ามา เมื่อเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของ

ประธานตนก็รู้สึกตัวสั่นเล็กน้อย เต็มที่คิดว่า ในที่สุดคุณนายก็กลับมาจนได้ เขาก็จะได้ใช้ชีวิต ที่เป็นสุขเสียที แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ยิ่งน่าเศร้ากว่าเดิมเสีย

อีก

“นายว่าอะไรนะ? “เชื่อเงินรับเงยหน้ามองเลขาหลิว เห็นได้ ชัดว่าสีหน้าเคร่งเครียดเพิ่มขึ้นไปอีก “นายบอกว่าเธอไปพบหน้า ไปรยเหรอ?”

“ครับ”เลขาหลิวสบตาที่เยือกเย็นของประธานตน ตกใจจน สองขาสั่นระริก หากเป็นไปได้เขาไม่อยากจะรายงานเรื่องนี้ให้ ท่านประธานทราบเลย

ทำไมเธอถึงไปพบหน้าไปย? “คิ้วของเยซื้อเงินยกขึ้น เรื่องนี้ทำไมถึงไปเกี่ยวข้องกับไปรุ่ยได้ล่ะ?

เรื่องระหว่างเธอกับไปรุ่ยเขานั้นรู้ดี แต่ทว่าเมื่อก่อนไปย มาหาเธอ เธอไม่เคยพบหน้าไปรุ่ยเลย ถึงแม้ครั้งก่อนได้มาขัด ทางเธอที่หน้าตึกบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ป เธอก็ยังคงเย็นชาใส่ไปย ฉะนั้นเขาคิดว่าระหว่างเธอกับไปรุ่ยไม่มีอะไรกันแล้ว

ทำไมจู่ๆเธอก็เป็นฝ่ายไปหาไปยล่ะ?

ไม่ใช่สิ เธอจะไปหากิ่งทองใบหยกของเธอไม่ใช่เหรอ!
หรือไปยคือคนที่เหมาะสมกับเธอดั่งกิ่งทองใบหยกกัน? เมื่อนักมาถึงตรงนี้ ดวงตาของเอเงินก็ยิ่งเยือกเย็นขึ้นมา

“ก่อนหน้านี้นายบอกว่าไปรยทำลายบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปจน เป็นสภาพนี้? “ดวงตาเชื่อเงินหรี่ขึ้น ซึ่งทั้งเย็นชาและแฝง ความอันตรายจนชวนให้ขนลุกพอง

“ครับ” เลขาหลิวก้มหน้าเล็กน้อย พลางตอบเสียงเบา

“เธอไม่รู้เรื่องนี้เหรอ? “ถึงแม้เยซื้อเฉินจะถามเช่นนี้ แต่แวว ตากับคําถามนั้นไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไหร่ หรือน่าจะพูดว่าเขา หวังว่าเธอยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทว่า……

“คุณนายน่าจะรู้ครับ คุณนายบอกไปรยว่าทำอะไรเธอก็ไม่ สนใจและไม่ห้ามด้วย แต่ทำร้ายคุณเป็นไม่ได้ เลขาหลิวแอบ ถอนหายใจหนึ่งเชือก เขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่คำถามที่ท่านประธาน อยากจะได้ แต่ทว่าความจริงก็เป็นเช่นนี้

“นายหมายถึงเธอรู้ว่าทุกอย่างเป็นฝีมือของไปรุ่ย หรือน่าจะ พูดว่าเธอรู้มาตั้งนานแล้ว ดวงตาที่หรี่ขึ้นของเยซื้อเฉินจู่ๆก็เกิด ความเย็นชาที่อันตรายยิ่งนัก

ทันใดนั้นเขานึกถึงภาพกิริยาการตอบสนองของเธอที่มีต่อ บริษัทเวินซอกรุ๊ปบนรถ

เพราะเธอรู้แต่แรกว่าเป็นฝีมือของไปรุ่ย ฉะนั้นเธอจึงปล่อย ให้ทุกอย่างเป็นเช่นนี้? เพราะรู้ว่าเป็นการกระทำของไทยฉะนั้นเธอจึงไม่เลือกบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ป แต่จะปกป้องไปยีรุ่ย แทน?

อันที่จริงไป๋ รุ่ยจู่โจมบริษัทเป็นเอกรุ๊ปก็ไม่ใช่ความลับอะไร วิกฤตครั้งก่อนของบริษัทเงินซื้อกรุ๊ปก็เป็นเพราะไปรยเป็นผู้ก่อ

ถึงแม้เธอจะไม่รู้เรื่องด้านธุรกิจ แต่ถึงอย่างไรเธอก็เคยบริหาร บริษัทเงินซื้อกรุ๊ปมาก่อน ฉะนั้นเรื่องพวกนั้นเธอน่าจะรู้ดี

ฉะนั้นก่อนหน้านี้เธอก็ต้องรู้ว่าทุกอย่างเป็นฝีมือของไปรุ่ยมา

ก่อนแล้ว

ฉะนั้น เธอไม่ต้องการให้เขาช่วยเหลือ ซึ่งไม่เพียงแต่ไม่ ต้องการความช่วยเหลือจากเขา ยังไม่อยากให้เขาเข้ามาแทรง แชงเรื่องนี้อีกด้วย เพียงเพื่อไปยคนเดียวเท่านั้น

เธอช่าง เจตนาดีเหลือเกิน!!

ไปรุ่ยมีอะไรดี? ควรค่าให้เธอทำอย่างนั้นไหม? เขือเฉินรู้สึกว่าทันใดนั้นกลางอกมีไฟกองหนึ่งกำลังแผดเผา ราวกับจะเผาเขาให้มอดไหม้ไปเลย

แต่ทว่าเมื่อก่อนไปรยมาหาเธอไม่เพียงแค่หนึ่งครั้ง เธอก็ หลบหน้าเสมอมา แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงไปหาไปยได้ล่ะ?

เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายนัดเจอไปรุ่ยเพราะอาการป่วย ของคุณเป็น น่าจะถือได้ว่าเพื่อบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ป แต่ทว่าเธอ อยากจะช่วยกู้วิกฤตของบริษัทเงินซื้อกรุ๊ปก็มาหาเขาได้
เขาสามารถช่วยเธอประคองบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปไว้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาสามารถทำให้บริษัทเงินซื้อกรุ๊ปรุ่งโรจน์กว่าเก่าได้อีก ถ้า หากเขาคิดจะทำก็ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้อยู่แล้ว

แต่เธอกลับไปหาไปยแทน!

ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ ช่างยั่วโมโหสิ้นดี

“ไปยว่ายังไง? “เชื่อเป็นค่อยๆนั่งตัวตรง แผ่นหลังพิงอยู่ บนเก้าอี้ ดินสอที่ถือไว้ในมือถูกหักขาดกะทันหัน

เลขาหลิวสะดุ้งกลัวจนเข่าทรุดเกือบจะล้มไปนั่งคุกเข่ากันเลย ทีเดียว

“ไปรยพูดว่า ทำไปเพื่อคุณนาย และยังบอกว่าจะไม่จู่โจม บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปอีก”เลขาหลิวแอบถอนหายใจ ต้องข่มอารมณ์ กลัวพูดออกมา ไปรยยังบอกกับคุณนายว่า เริ่มต้นกันใหม่ด้วย ครับ”

“เหอะ เขากล้าคิดจังเลย”มุมปากของเยซือเงินยกขึ้น ซึ่งเป็น รูปเรเดียนที่ไม่อ่อนโยนเสียเลย แต่กลับมีความเย็นเยือก แข็ง กระด้างอย่างขวัญผวา

“เธอมีทีท่ายังไงบ้าง? “หยุดไปได้ชั่วครู่ เสียงของเอเงินก็

ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้แอบแฝงคนตึงเครียดไว้ไม่น้อย เธอจะตื้นตันเขาไหมนะ? เพราะยังไงเสียเขาก็เหมาะสมกับ

เธอดั่งกิ่งทองใบหยกอยู่แล้ว

“คุณนายไม่ได้พูดอะไรครับ นั่งไม่นานก็ออกไป ขณะที่เลขาหลวพูดคำนี้ เห็นได้ชัดว่าสีหน้าได้ผ่อนปรนลงไปได้ไม่น้อย

เลขาหลิวรู้สึกว่าข่าวนี้น่าจะเป็นข่าวที่ท่านประธานยินดีจะรับ ฟังกว่า

เชื่อเงินหยุดชะงัก สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ เธอเป็น ฝ่ายไปหาไปยียเอง แต่กลับนั่งแปปเดียวก็ไปแล้ว?

เหตุการณ์อย่างนี้ถือว่าเป็นยังไงกัน?

ดวงตาของเย่อเงินกะพริบปริบๆ เขาน่ามือถือออกมา โทร เพียงแต่แค่เสี้ยววินาทีเขาก็ได้วางสายทิ้ง จากนั้นก็เอามือถือ ของเลขาหลิวโทรออกไปใหม่

เขาคิดว่าเมื่อผ่านเรื่องก่อนหน้านี้มา มีความเป็นไปได้สูงว่า เธอจะไม่รับสายของเขา

เลขาหลิวเห็นท่านประธานเอามือถือของตน โทรหาคุณนาย มุมปากก็กระตุกขึ้นมา

“เลขาหลว? มีธุระอะไรเหรอคะ? “เสียงในสาย น้ำเสียงของ เงินล้วงยังคงเบาและอ่อนโยนดั่งเช่นปกติ ฟังสิ่งแตกต่างได้ไม่ ค่อยออก

“คุณอยู่ไหน? “ได้ฟังเธอใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนขนาดนี้คุยกับ เลขาหลิว แต่กลับพูดปรปักษ์กับเขาเสมอ ในใจเชื่อเงินก็ยังไม่ สบายขึ้นเป็นอย่างมาก

“คุณเย่ มีธุระอะไรเหรอคะ?

“อีกฝั่งหนึ่งของสาย เป็นวงหยุดชะงัก จากนั้นก็เปลี่ยนคำเรียกขาน ซึ่งน้ำเสียงปรับเป็น สุภาพเกรงใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และในน้ำเสียงเกรงใจ สภาพเจือความห่างเห็นอย่างจงใจเอาไว้ด้วย

เชื่อเงินได้ยินเธอเรียกขานอย่างสุภาพเช่นนี้ก็เกิดความคิด อยากจะบีบคอเธอให้ตายไปเสียเลย

“คุณคิดว่าไงล่ะ? “เธอยังกล้าถามเขาว่ามีธุระอะไรอีกเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นยังทำตัวเหมือนอย่างกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก ราวกับเรื่องเมื่อวานไม่ใช่ผลงานของเธอซะอย่างนั้น หรือคุณคิด ว่าสิ่งที่คุณทำจะผ่านไปง่ายๆอย่างนี้ใช่ไหม? “