บทที่ 433 คุณชายสามแย่เกิดความหึงหวง (2)

“จิงจิง บางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องจริงจังมากนะ ผ่านมาตั้งหลายปี แล้ว คุณปู่ว่าเขารักหนูจริง สำหรับเรื่องอื่นก็ไม่ต้องไปสนใจ แล้ว”คุณปู่เป็นนิ่งเงียบไปชั่วครู่ พอเอ่ยปากอีกครั้งก็เห็นได้ชัดว่า เคร่งขรึมเพิ่มขึ้น ซึ่งแฝงความหมายที่ลึกซึ้งยากจะหลั่งถึง

เป็นลั่วจึงประหลาดใจรับเงยหน้ามองคุณเป็น เห็นคุณปู่เ นพยักหน้าให้เธอด้วยรอยยิ้ม จนทำให้เป็นล้วจึงตะลึงงัน

คุณปู่นานแล้วเหรอ?!

ฉะนั้น ตอนนั้นคุณก็เรื่องความจริงเกี่ยวกับเรื่องนั้น จึงได้ บังคับให้เธอเลิกกับคนนั้น

แต่ทว่าตอนนี้คุณกลับให้เธอไปหาเขา

รู้อยู่เต็มอกว่าเขาคือคนทำลายบริษัทเงินชื่อกรุ๊ป แต่คุณปู่ยัง ให้เธอไปหาเขาอีก เพียงเพื่อเขายังรอเธออยู่ คุณคิดว่าเขาสามารถเป็นคนที่

ฝากชีวิตไว้ได้

ฉะนั้น คุณปู่เอ็นดูและรักเธอมากจริงๆ

“ใช่ รู้นิสัยของหนูดี หนูเป็นคนหนักแน่น หากตัดสินอะไร แล้วจะไม่เปลี่ยนแปลงตลอดชีวิต เดิมทีพวกหนูเหมาะสมกันตั้ง กิ่งทองใบหยก ในเมื่อหนูเลือกเขา แล้วจะไปยอมรับผู้ชายคนอื่นได้อย่างไรกัน แล้วจะตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นได้อย่างไร เรื่องใน อดี ไม่ว่าจะยังไงก็เป็นความผิดของปู่อยู่ดี จึงนิ่ง ไม่ว่าตอนนั้น พวกหนูเลิกกันด้วยสาเหตุใด แต่ตอนนี้ก็ไปหาเขาเถอะ ผ่านมา หลายปีแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรที่คลี่คลายไม่ได้หรอก”

นี่เป็นสาเหตุหลักที่คุณเป็นเปลี่ยนความคิด เรื่องผ่านไปนาน หลายปี แต่ผู้ชายคนนั้นยังคงรักฉิงฉิงเหมือนเดิม ฉะนั้นเขาไม่ คิดจะรั้งอีกต่อไป ถึงเขาจะกระทำไม่ดีไม่ร้ายกับตระกูลอย่างนั้น ก็ตาม

เพื่อความสุขของฉิงฉิงแล้ว เขาจะไม่ไปถือสาหาความ เพราะ เรื่องนี้มีสาเหตุที่ทำให้เป็นผลเฉกเช่นนี้

เป็นลั่วนิ่งเม้มปากไม่ได้ตอบอะไร บัดนี้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจเหลือ เกิน เธอรู้ว่าคุณปู่เอ็นดูเธอ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าคุณปู่คุณรักและ เอ็นดูได้ถึงเพียงนี้

หกปีก่อน เธอได้ยินคำสนทนานั้น โดยบังเอิญก็รู้ว่าไม่ช้าหรือ เร็วบริษัทต้องมีจุดจบอย่างวันนี้แน่ ระยะเวลาหกปีสำหรับเขาไม่ ถือว่าสั้นเลย

หกปีแล้ว ถึงเวลาจําเป็นต้องไปเผชิญหน้าในบางเรื่องแล้ว ฉะนั้นตอนนี้เธอจําเป็นต้องไปคุยกับเขาสักครั้งหนึ่ง

เพื่อคุณแล้ว เธอจําเป็นต้องไปทำอะไรบางอย่าง

เย่อเงินไม่ได้รับร้อนจะเข้าไปอีก แต่กลับถอยหลังไปหลาย ก้าว ก่อนที่จะพิงหลังอยู่ที่ผนัง
แต่งงานมาสามเดือน เขาคิดว่ารู้จักเธอดี แต่ดูจากตอนนี้ ยังมี เรื่องราวอีกมากมายของเธอที่เขาไม่รู้อะไรเลย

สิ่งเดียวที่สามารถแน่ใจได้ก็คือหัวใจของเธอไม่เคยมีเขาอยู่ เลย ไม่เช่นนั้นเธอก็จะไม่คิดแผนการหย่ากับเขาหรอก จากนั้นก็ ไปอย่างเด็ดขาด โดยที่ไม่มีเยื่อใยใดๆเลย

เพราะหัวใจของเธอมีคนที่ยึดมั่นเอาไว้แล้ว ฉะนั้นไม่มีทาง ยอมรับเขาได้เลย? ยิ่งไม่มีทางรักเขาได้เลย?

ถึงพวกเขาจะแต่งงานกัน! ถึงพวกเขาจะเป็นคู่สามีภรรยา อย่างถูกต้องตามกฎหมาย! แต่ก็ยังคงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ อยู่ดี?

ตอนนี้เธอนิ่งเงียบ คือยอมรับความคิดของคุณปู่เงินจะไปหา

ผู้ชายคนนั้นแล้วใช่ไหม?

เดิมทีเขาเร่งรีบมา แต่บัดนี้กลับนิ่งอยู่ข้างผนังไม่ได้เดินเข้าไป สิบนาทีต่อมา ประตูห้องคนไข้ได้เปิดออกมาเป็นล้วจึงก้มหน้า เดินออกไป

บัดนี้เยซื้อเงินยืนพิงหลังอยู่ด้านขวาของประตู ส่วนเธอเดิน ออกทางซ้ายมือของประตู โดยที่ไม่ได้เงยหน้า ฉะนั้นเธอจึงมอง ไม่เห็นเขา

ดวงตาของเอเงินลุ่มลึก ปกติเธอเป็นคนช่างสังเกต แต่ บัดนี้เขายืนอยู่ที่นี่ เธอกลับไม่สังเกตเห็น

เรื่องอะไรกัน ถึงได้ทำให้เธอเป็นเช่นนี้ได้?
เป็นเพราะผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า? ผู้ชายคนนั้นสำคัญกับเขา มากขนาดนี้เลยเหรอ สำคัญถึงขนาดสูญเสียการตอบสนองพื้น ฐานไปเลยเหรอ?

เลขาหลิวอยากจะเรียกเธอให้หยุด เพียงแต่เห็นสีหน้าของ ประธานตนเองแล้ว เมื่อคำพูดมาถึงปลายลิ้นก็กลับกล้ำกลืนลง ไป

เป็นวงก้าวไปด้านหน้าสองก้าว แล้วหยุดกะทันหัน จากนั้นก็ เอามือถือออกมามองหน้าจอ หลังจากที่ลังเลไปชั่วครู่ก็ได้กด หมายเลขยาวๆหนึ่งเบอร์โทรออกไป

หกปีแล้ว เบอร์นี้ยังคงเป็นเบอร์ที่เขาใช้เมื่อหกปีก่อน หกปีมา นี้เธอไม่เคยโทรไปเลย แต่ตอนนี้ยังคงจำได้อย่างแม่นยำ เพียง แต่ไม่รู้ว่าเขาได้เปลี่ยนเบอร์มือถือหรือยัง?

เพราะอย่างเธอ ตลอดหกปีมานี่เธอได้เปลี่ยนเบอร์มาไม่เพียง แค่ครั้งเดียว

เห็นเธอเอามือถือออกมาโทร ดวงตาของเยซื้อเฉินกลุ่มลึกลง ไป มือที่ทำไว้แล้วได้แน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม จนเส้นเอ็นบนหลังมือ นูนออกมาอย่างชัดเจน

เอเงินคาดเดาออกว่าเธอจะโทรหาใคร แต่บัดนี้เชื่อเงิน หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่เป็นไปดั่งที่เขาคิด……

“ฮัลโหล”รับสายอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของผู้ชายถึงแม้จะมี ความเป็นผู้ใหญ่กว่าหกปีก่อน แต่เธอก็ยังคุ้นหู เพียงแค่คำ เดียว
เธอก็มั่นใจว่าเป็นเขาแล้ว

“เจอหน้ากันหน่อย”หยุดไปสองวินาที เสียงของเงินถั่วนิ่งก็ ค่อยๆส่งออกไปโดยไม่รู้สึกเป็นภาระ แต่กลับเรียบง่ายและตรง ประเด็น

“ถึงจึง! “อีกฝ่ายก็ชะงักไปสองวินาที จากนั้นก็ขานเรียกด้วย ความตื้นตันจนสั่นเทาอย่างประหลาดใจ น้ำเสียงนั้นเปี่ยมไป ด้วยความแน่นอน ถึงแม้จะเป็นเบอร์แปลกหน้า แต่เขาก็ฟังเสียง เธอออกทันที

“เจอกันที่เดิม สีหน้าของเงินถั่วนิ่งไม่ได้มีอารมณ์ใดๆมากนัก น้ำเสียงก็เบาเรียบมาก

หกปีแล้ว เธอไม่อาจหักห้ามสิ่งที่เขาจะทำได้ แต่เธอก็มี

บรรทัดฐานของเธอ เธอมีคนที่เธอต้องปกป้อง

เธอไม่สนเรื่องเขาโจมตีตระกูลเงินได้ แต่เขาจะมาทำร้ายคุณ ปู่ไม่ได้

ฉะนั้น ต้องเจอกันสักหน่อยแล้ว

ดวงตาของเยซือเฉินจ้องเขม่นอยู่บนแผ่นหลังของเธอ ซึ่งแนว ตาฉายเพลิงแห่งความโกรธเกรี้ยวราวกับสามารถแผดเผาเธอ ให้ตายทั้งเป็นได้เลยทีเดียว เธอรวดเร็วทันใจมาก โทรไปนัดเจอ กันเร็วขนาดนี้เลย!

วางสายเสร็จ เงินถั่วนิ่งก็ถอนหายใจหนึ่งเชือก ก่อนที่จะค่อยๆ หันหลังกลับมา จากนั้นก็สบตาเข้ากับเย่อเฉินอย่างจังแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย

ดวงตาทั้งสี่มาบรรจบกัน เป็นถั่วงหยุดชะงัก

ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้? ยิ่งไปกว่านั้นมองจากสีหน้าเขาแล้วก็ ไม่สู้ดีนัก

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นของเขา ดูคล้ายกับอยากจะกินคน อย่างนั้น

ใครกันช่างไม่มีแววตาไปยั่วโมโหท่านนี้ได้

แน่นอน เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าต้องไม่เกี่ยวข้องกับเธอเป็นแน่ เธอ หย่ากับเขาแล้ว และอีกอย่างเธอไม่ได้เจอหน้าเขาสักพักหนึ่ง แล้ว คงไม่มีทางไปยั่วโมโหเขาเด็ดขาด

งานเลี้ยงตอนอยู่ที่ประเทศครั้งนั้น เขากระทำเช่นนั้นกับเธอ เงินล้วงก็จะถือสักว่าเขาดื่มเยอะไปจนเมาคลั่ง ถืออย่างที่เขา พูดกับตนว่าตอนนั้นเขาทุ่มบ่าม เธอจะไม่ติดใจเอาความกับเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนอยู่ที่ประเทศM เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขา ฉะนั้นทางที่ดีก็อย่าไปพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย ถือว่าไม่เคยเกิดขึ้นก็ แล้วกัน

แน่นอน ตอนนี้ผ่านมายี่สิบกว่าวันแล้ว ซึ่งไม่ได้เกิดเรื่องอื่นขึ้น คาดว่าเยอเงินคงจะลืมเลือนไปหมดแล้ว

จึงไม่มีความจําเป็นต้องพูดถึงอีก

แต่ทว่าเธอคาดไม่ถึงว่าเธอเพิ่งจากกลับมาถึงเมืองก็พบหน้าเขาเข้าแล้ว เธอกับเขาได้หย่ากันแล้ว แต่ทำไมยังเจอเขาทุกที่ เลย! ! !

เป็นลั่วจึงคิดว่า ในเมื่อตอนนี้เจอหน้ากันแล้วก็ควรกล่าวคำ ทักทายกันหน่อย เป็นลั่วจึงจึงมองเขา พลางพูดอย่างมีมารยาท ว่า “คุณเป

บังเอิญจังเลย”