บทที่ 408 คุณชายสามได้เจอลูกสาวแล้ว (8)

ถึงไม่จะไม่เคยพบหน้ากับเอเงินมาก่อน แต่อไม่กับ

ก็เคยคุยโทรศัพท์กันมาแล้ว เพียงแต่ในโทรศัพท์กับ เสียงตัวจริงมีความแตกต่างกันเล็กน้อย ดังนั้น อโม่เลยไม่ค่อย จะแน่ใจ เขาก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมถึงอ่อนไหวง่ายขนาดนั้น เพียง แค่ฟังเสียงคล้ายกับเงินเล็กน้อย

แต่ว่า เชื่อทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้เยซื้อเฉินมาหาคุณแม่ใช่

ไหม

คุณแม่บอกว่าเธอกับเยซื้อเฉินนั้นแต่งงานด้วยกันอย่างมีข้อ ตกลง ได้หย่ากันแล้ว ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรแล้ว

หากไม่ได้มีการเกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว แล้วเชื่อเงินถึง มาหาแม่ได้

ยังเด็กมาก สำหรับเรื่องในความรู้สึกจึงรู้น้อยมาก แต่เขาก็ยังรู้สึกว่า หากเชื่อเงินสามารถยอมลำบากขนาดนี้เพื่อ ตามหาคุณแม่ได้ ก็แปลว่าระหว่างเขากับคุณแม่ต้องเหมือน อย่างที่คุณแม่พูดอย่างนั้นแน่ว่าไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันเลย

“อะไร สถานการณ์อะไร”เยวหวหลิงปลอมจื่อซรตลอดเวลา เสียงร้องไห้ของจื่อดังมาก ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ไปสังเกตเสียงอื่น ไปอีก
ตอนนี้ ได้ฟังจื่อไม่พูดแบบนี้ เธอก็เงียบลง ไปฟังอย่างตั้งใจ

“เหมือนจะมีเสียงจริงๆ เกิดอะไรขึ้น คงไม่ใช่ศัตรูบุกถึงหน้า ประตูมั้ง”เยวหงหลิงได้ฟังแบบนี้แล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ข้างล่างนั้นมีเสียงเกิดขึ้นจริงๆ เธอยังได้ยินเสียงคว้าปืนด้วย

เพราะเป็นห้องของทางโรงพยาบาล การกลั้นเสียงจึงไม่ค่อยดี มากนัก แถมตอนนี้ตัวเชื่อเงินก็อยู่ที่หน้าบันไดด้วย ดังนั้นเสียง จึงดังมากขึ้นเมื่อได้

เยวหงหลิงได้ยินมีคนคว้าปืนออกมาเล็กน้อย ในเมื่อมีการ คว้าปืนกันแล้ว สถานการณ์ต้องรุนแรงมากแน่ๆ คาดว่าถูกศัตรู บุกมาถึงหน้าประตูแล้วแน่นอน

แต่ว่ายังไปเขียนไม่ได้แจ้งอะไรเธอเลย แล้วไม่ได้สั่งเธอไปท่า อะไรด้วย เมื่อตอนถังไปเรียนเข้ามานั้น ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ เลย เธอรู้สึกว่าถังไปเซียนเหมือนตั้งใจจะปิดบังอะไรอยู่

แต่ว่า จู่ๆเยาหงหลิงก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าหากศัตรูบุกล้อมรอบถึง หน้าประตูจริงๆ ขั้นตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาต้องปกป้องเด็ก สองคนนี้ให้ดี จะไม่ยอมให้เด็กสองคนนี้ได้รับบาดเจ็บใดๆเต็ด ขาด

เยวหงหลิงไม่เข้าใจสถานการณ์ข้างนอก ดังนั้นจึงไม่กล้าทำ อะไรบุ่มบ่าม

“ความหมายของคุณคือ คนที่มาต้องการจะมาจัดการกับคน ของลุงถางงั้นเหรอ”แววตาถังจื่อไม่ประกายอย่างรวดเร็วแวบ หนึ่ง ตอนนี้ สมองของเขาจู่ๆก็มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้น หากคนที่มาคือเขือเงินจริงๆค่ะ

คนที่จะจัดการลงทางคือเชื่อเงินงั้นเหรอ ถ้างั้นเรื่องราวก็ อาจไม่เหมือนกับที่ลุงถางพูดเช่นนั้น

“มีความเป็นไปได้แค่อย่างหนึ่ง เขาหงหลิงมองถังซื้อไม่แวบ หนึ่ง ตอบอย่างแน่วแน่ สถานการณ์เช่นนี้คนที่บุกมาล้อมรอบ หน้าประตูไม่ใช่มาจัดการถังไปเซียนแล้วยังจะเป็นคนแบบไหน ได้อีก

ถังจื่อไม่เม้มปากอย่างแน่น เขารู้สึกว่าถ้าหากคือเยซื้อเฉิน น่า จะไม่ใช่มาจัดการกับลุงถาง แต่น่าจะมาเพราะคุณแม่

ถังจื่อ ยังคงร้องไห้ แต่เธอเห็นว่าทั้งสองไม่สนใจเธอแล้ว แถมยังกำลังเริ่มปรึกษาเรื่องจริงจังกันอยู่ ในตาของเธอก็มี ความสงสัยเกิดขึ้น เสียงร้องไห้จึงค่อยๆเบาลงไปเยอะ

“คุณแม่หงหลิง ผมอยากออกไปดูครับ” ในใจถึงชื่อไม่เกิด ความสงสัย เขาเข้าใจว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เขาอยากรู้ ว่าคนที่มาจะใชเย่ อเฉินหรือเปล่า

เขารู้สึกว่าจุดนี้สำคัญมาก สำหรับคุณแม่แล้วสำคัญมาก

“พี่ชาย หนูจะไปกับพี่ด้วย” เสียงร้องไห้ถังจื่อหยุดลงอย่าง กะทันหัน จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่พี่ชายจะไปท่าเหมือนจะน่าตื่นเต้น มาก ดังนั้นเธอก็จะไปด้วย

“ไม่ได้ ไปไม่ได้ ไปไม่ได้ทั้งสองคนแหละ”สีหน้าเยวหงหลิง ตึงเครียดเล็กน้อย ตอนนี้ไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นเด็กทั้งสองคนจะออกไปได้ยังไง

“ผมคิดว่าไม่น่าจะมีอันตรายอะไร ไม่งั้นเมื่อตอนที่ลุงถางเข้า มาก็คงให้พวกเราหนีกันไปตั้งนานแล้วครับ” งอไม่นั้นฉลาด มากจริงๆ แม้แต่เรื่องนี้ก็สามารถนึกถึงได้

“แถม ตอนนี้ก็มีเสียงรุนแรงอะไรแล้ว เพราะฉะนั้นคงไม่ได้ ต่อยตีกันอย่างแน่นอน ทั้งสองฝ่ายพบเจอกัน ยังสามารถใจเย็น กันได้ คงไม่ค่อยตีกันง่ายขนาดนั้นหรอกครับ ไม่พูดไม่ได้เลย ว่าการวิเคราะห์ของเด็กจื่อไม่นั้นมีวาเหตุผลอย่างมาก

“งั้นพวกเราออกไปกันเถอะ”เด็กจอ ที่เมื่อกี้ยังร้องไห้อย่าง หนัก ในตอนนี้ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“น้องมายุ่งอะไรด้วย ไปร้องไห้ของน้องต่อสถังจื่อไม่ถึงกับ

มองบนใส่เธอไปทีหนึ่ง เมื่อกี้ปลอบเธอแทบตาย ก็ยังปลอบได้

มาได้ ตอนนี้ไม่ปลอบแล้ว ตัวเธอกลับหายเองได้

“ไม่ว่าข้างนอกจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเธอกออกไปไม่ได้ ถ้า หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ ฉันจะบอกยังไงกับคุณแม่พวก เธอ”เยวหงหลินไม่ปล่อยเด็กทั้งสองออกไปในสถานการณ์แบบ นี้แน่ ถ้าหากทั้งสองฝ่ายต่อยติดกันขึ้นมาจริงๆ กระสุนไม่มีตาอยู่ แล้ว

นัยน์ตาถังอโม่ประกายแวววาวเล็กน้อยแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไร

อีก

บนบันได จู่ๆจางผิงก็ได้รับข้อมูลอันหนึ่ง จากนั้นเข้าใกล้เชื่อ เงินเล็กน้อย พูดด้วยเสียงเบาๆ พบว่ามีคนพาคุณเป็นถั่วงออกไปจากประตูหลังแล้วครับ”

แม้จางฝั่งจะเอ่ยเสียงเบา แต่กลับไม่ได้เบาอะไรมาก ซึ่งเพียง พอที่ถังไปเขียนจะได้ยินได้

แววตาเยอเงินอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ต้องถังไปเขียนอย่าง หนาวๆแวบหนึ่ง มุมปากเขากระตุกเล็กน้อย กระตุกยิ้มเยาะออก มาอย่างเล็กน้อย จากนั้นก็พูดอย่างสบายๆ ให้คนไปตามสอง สามคน อย่าตามจนคนหายล่ะ”

ในเมื่อเย่อเฉินไม่ค่อยจะเชื่อว่านั้นคือเงินมั่วนิ่ง ก็ไม่ไปตาม ด้วยตัวเองอยู่แล้ว

เยซทอเฉันรู้สึกว่า หากเป็นเงินทั่วถึงรู้ว่าเขามาหาถึงหน้า ประตูแล้ว จากนิสัยของเธอน่าจะออกมาเจอเขาด้วยตัวเอง มี เรื่องอะไร ก็ควรพูดต่อหน้ายกันไปเลย นี่ถึงจะเป็นสไตล์ของเธอ แต่ว่า จนถึงตอนนี้เป็นวงก็ยังไม่โผล่หน้ามาโดยตลอด งั้นเป็นวงในตอนนี้ก็คงจะไม่อยู่ที่นี่จริงๆรึเปล่า เธอหนีไปก่อนที่เขาจะมางั้นเหรอ

ไอ้ผู้หญิงสมควรตาย วางแผนหย่ายังพอรับได้ ในตอนนี้เธอ จะยังวางแผนทุกอย่างเพื่อหนีอีก รอเขาจับเธอได้ก่อนเถอะ ไม่ ปล่อยเธอไว้แน่

ตอนนี้ เสียงร้องไห้ชั้นบนได้หยุดลงแล้ว ความรู้สึกสบายใน ใจเยซือเฉินนั้นก็ค่อยๆจางหายไป เพียงแต่ ดวงตาทั้งสองของ เขานั้นก็ยังอดอยากขึ้นไปชั้นบนดูสักสองที่ไม่ได้
ไม่รู้เด็กบ้านใครร้องไห้ได้ดังลั่นเช่นนี้ ร่างกายต้องแข็งแรง แน่ๆ ต้องมีพลังเต็มเปี่ยมอย่างแน่นอน

ยังไปเขียนเห็นเปอเงินแค่สั่งสองสามคนคอยสะกดรอยตาม เท่านั้น ตัวเองกลับไม่ตามไปด้วย ในแววตาก็มีเยือกเย็นเกิดขึ้น เล็กน้อย

คิดไม่ถึงเลยว่าเขือเฉินจะไม่หลงกล

ตอนนี้ข้างในของห้อง ถึงจื้อ โม่กับถังจื่อสบตากัน จากนั้นยัง จอก็พูดอย่างน่าสงสารกับเยาหงหลิง “คุณแม่หงหลิง หนูอยาก ล้างหน้า หนูอยากแปรงฟัน หนูอยากเข้าห้องน้ำค่ะ

“ได้ได้ คุณแม่หงหลิงจะพาหนูไปนะคะ”เยวหงหลิงอุ้มถังจื่อ ไปห้องน้ำด้วยรอยยิ้มเบาๆ

จากนั้นถึงจื่อไม่ก็ค่อยๆเปิดประตูออกไปจากห้อง