บทที่ 392 บิดาผู้ให้กำเนิดของเด็ก (2)

เดิมทีเขายังคิดไว้ว่า หากเขือเฉินเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเขา เขาก็ ไม่ต้องกังวลเรื่องที่ว่าเขาและน้องสาวของเขาจะไม่ได้รับการ ยอมรับจากเย่อเฉิน

แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้

แต่เรื่องนี้เขายังไม่ได้ไปตรวจสอบอย่างละเอียด และยังไม่ มั่นใจ ดังนั้น เขายังพูดเรื่องนี้กับแม่ของเขาไม่ได้

แต่ว่า ต่อให้ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว และแม่กับเอเฉินนั้นหยา กันแล้ว แล้วเขายังสามารถบอกให้แม่เขาได้อีกหรือเปล่า?

หากว่าแม่ไม่ได้รักเย่อเฉิน เขาคงจะบังคับแม่เพราะพ่อผู้ให้

กําเนิดของเขาไม่ได้

“พวกคุณหย่ากันแล้วจริงเหรอครับ? “ถังจื่อไม่ตัดสินใจลอง

ทดสอบ

“หย่าร้างยังจะมีเรื่องเด็ดอีกเหรอ? “เงินล้วจึงมองไปที่เขา แล้วยิ้มเบาๆ เรื่องหย่าร้างต้องเป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว จะปลอมได้ อย่างไร?

“เขาเห็นด้วยเหรอครับ? “ถังจื่อ ไม่คิดว่าในเมื่อตอนนั้นเชื่อ เฉันยินยอมที่จะแต่งงานกับแม่ของเขา แล้วทําไมถึงยินยอมหย ร้างไวขนาด 7
“อืม เห็นด้วย เป็นลั่วจึงตอบกลับอย่างเป็นธรรมชาติ คือ ไม่ อันที่จริงแม่แต่งงานกับเขาเพราะข้อตกลง และแม่ก็สําเร็จ เรื่องข้อตกลงของเราเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเราจึงหย่ากัน

เงินล้วจึงรู้ว่าแม้จอไม่จะยังเด็กอยู่ แต่ว่าเขานั้นก็รู้และเข้าใจ อะไรมากมาย และในเมื่อเขาถามมาเช่นนี้ เธอจึงไม่ได้ปิดบัง อะไรเขา

“ดังนั้น ที่เขาแต่งงานกับแม่ก็เป็นเพียงแค่ข้อตกลง แต่ไม่ใช่ ว่าเขารักแม่เหรอครับ? “ดวงตาของถังจื่อ ไม่หมองลงเล็กน้อย และถ้าเป็นเช่นนี้จริง ๆล่ะก็เชื่อเงินก็ทำกันเกินไป

“แน่นอนว่าไม่ใช่ ก่อนหน้านี้แม่กับเขาไม่ได้รู้จักกันมาก่อน เขาจะชอบแม่ได้อย่างไร? ผู้ชายอย่างเขาน่ะเป็นไปไม่ได้แน่นอน ว่าจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ อีกอย่าง ต่อให้เป็นไปได้ว่าเขาจะ ตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ แต่การแสร้งทําเป็นของแม่ในตอนนั้น เขาจะชอบได้อย่างไร? ดังนั้น ระหว่างเรานั้นก็เป็นเพียงแค่การ แต่งงานตามข้อตกลงที่ไร้เดียงสาเท่านั้น ตอนที่เป็นวงตอบ คำถามนี้เธอไม่ได้คิดอะไรเลย เธอตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา และรวดเร็ว เพราะว่าเธอคิดอย่างนี้มาตลอด

“ผมรู้แล้วครับ ถ้าอย่างนั้นหย่าแล้วก็หย่าแล้วเถอะครับ ถังจื่อ โม่แอบถอนหายใจเบาๆ และเขามองไปที่เป็นถั่วงอีกครั้ง น้ำ เสียงของเขานั้นนุ่มนวลมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“ต่อไปนี้แม่ก็สามารถอยู่กับพวกหนูทุกวันแล้ว เป็นวงก้ม หน้าลง แล้วจูบไปที่ใบหน้าของชื่อ โม่ และบนใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสุข

เด็กทั้งสองคนนี้เป็นทุกสิ่งอย่าง และชีวิตของเธอ สำหรับเธอแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าเด็กสองคนนี้แล้ว

“คุณแม่ครับ แม่คิดที่จะแต่งงานใหม่ไหมครับในอนาคตข้าง หน้า? “เมื่อถึงจื่อไม่ฟังคำพูดของเธอแล้ว เขามีความรู้สึกว่า อยากร้องไห้เล็กน้อย อันที่จริงเขาไม่หวังให้แม่อยู่แต่กับเขาและ น้องสาวตลอด เขาหวังเสมอว่าแม่ของเขาจะพบกับความสุขของ ตัวเอง

“ไม่แต่งแล้ว” คำพูดนี้ เป็นลั่วจึงพูดมันออกมาจากปากของเธอ โดยไม่ต้องคิด และครั้งนี้ เธอถูกบังคับโดยเยซื้อเฉิน ตอนนั้น เธอไม่มีหนทางอื่นจริง ๆ แต่ต่อจากนี้เธอจะไม่แต่งงานอีก แน่นอน ในอนาคต

เธอแต่งงานกับเย่อเฉินมาสามเดือน โดยตอนแรกนั้นยัง อยู่ เยซือเงินไม่สนอะไรเธอมากนัก แต่ว่าช่วงเวลาหลัง เยซื้อเงิน แทบอยากจะขังเธอไว้กับเขา

เธอไม่มีเวลาอิสระของเธอเลยแม้แต่นิด และทุกวันในช่วง เวลากลางคืนเธอก็ถูกเยซื้อเฉินทรมานจนไม่มีเวลานอนพักเลย สักนิด

เรื่องการแต่งงานน่ะ มีแค่ครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว และเธอไม่ อยากมีรอบที่สองแล้ว อันที่จริงหลังจากที่เธอคลอดลูกสองคนนี้ แล้ว เธอก็ไม่เคยคิดที่จะแต่งงานอีกเลย และในครั้งนี้ถือว่าเป็น ข้อยกเว้น
และในขณะนี้ยังไปเขียนที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูห้องผู้ป่วยและ เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเงินถั่วง ร่างกายของเขาก็แข็งที่อไป หมด

เธอบอกว่า เธอไม่คิดจะแต่งงานใหม่อีกแล้วในอนาคต? ถ้าอย่างนั้นเขา………

เมื่อก่อน เธอก็เคยบอกว่าเธอจะไม่แต่งงาน และเธอจะไม่มีวัน แต่งงานในชีวิตของเธอ แต่ว่าเธอกลับแต่งงานกับเชื่อเงิน

เดิมทีเขาคิดว่า ในเมื่อเธอสามารถแต่งงานกับเย่อเฉินได้ แล้วทำไมเธอจะแต่งงานกับเขาไม่ได้ล่ะ?

เขาคิดว่า ความคิดของเธอนั้นเปลี่ยนไปแล้ว และเขาคิดว่า เขามีโอกาสแล้ว

แต่ว่า เขาคาดไม่ถึงว่า ตอนนี้เธอยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน หรือว่า ในชีวิตของเธอนั้นเชื่อเงินคือข้อยกเว้น คือคนพิเศษ

ถังไป๋เซียนไม่ได้เข้าไป แต่เขายืนฟังอยู่ที่กำแพง แล้วหยิบ บุหรี่ออกมาหนึ่งม้วน และคีบอยู่ที่ระหว่างนิ้วของเขา แต่เขาไม่ ได้จุดบุหรี่ เขาไม่ได้ลืมว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาล

“คุณแม่ครับ ถ้าหากเราเจอพ่อผู้ให้กำเนิดของเราแล้ว แม่จะ แต่งงานกับเขาหรือเปล่าครับ? “ภายในห้องผู้ป่วย ถึงจื่อไม่อด ไม่ได้ที่จะถามขึ้นอีกครั้ง

ด้านนอกห้องพักผู้ป่วย เมื่อถังไปเขียนได้ยินคำถามนี้ ร่างกายของเขาก็รีบยืนตัวตรงทันที และดวงตาของเขาก็กะพริบอย่าง รวดเร็ว

เงิน วฉิงตะลึงไปชั่วขณะ แล้วครุ่นคิดสักพัก จากนั้นเธอก็มอง ไปที่ถัง อโม่ : “ลูกต้องการให้แม่แต่งหรือเปล่า?

เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย และในขณะนี้ยังจื้อไม่ถาม คำถามนี้ขึ้นมากะทันหัน ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่รู้ว่าจะตอบ อย่างไรดี

ที่จริงในใจของเธอรู้ดี ว่าลูกทั้งสองคนของเธอนั้นต้องการ ความรักจากพ่อ และสําหรับเด็กแล้วบางครั้งความรักของพ่อนั้น ก็มีอิทธิพลมากกว่าความรักของแม่มาก

ถังจื่อ โม่ผงะไปชั่วขณะ และไม่ได้ตอบ

“จอโม่ ที่จริง แม่รู้แล้วว่าพ่อผู้ให้กำเนิดของพวกหนูเป็นใคร เขาชื่อ โม่เหยียน รอให้พวกหนูโตกว่านี้ ไม่สิ หรือว่าตอนนี้ก็ได้ ถ้าหนูอยากจะเจอหน้าเขา แม่ก็จะไม่ห้าม…”เนชั่วนิ่งครุ่นคิด ไปสักพัก แล้วตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ถึงจื่อไม่ฟัง

เงินถั่วนิ่งหายใจเข้าลึกๆ เธอรู้สึกว่าเธอจะเห็นแก่ตัวเกินไปไม่ ได้ และเธอก็ไม่สามารถพรากลูกจากความรักของพ่อได้ตลอด เวลา และถ้าหากว่าลูกอยากเห็นหน้าพ่อ เธอก็จะไม่ห้าม หรือว่า เธอเองก็สามารถพาลูกทั้งสองคนไปเจอหน้าเขาได้

ครั้งก่อนเหมู่เฟยบอกกับเธอว่า เมื่อปีก่อนผู้ชายคนนั้นคือ โม่เหยียน เพียงแต่ว่า เธอไม่รู้ตัวตนของ โม่เหยียนคนนั้นมากนัก หรือว่า เธอควรที่จะตรวจสอบให้ดี ๆ ก่อน เพื่อตรวจสอบให้แน่ชัดว่า โม่เหยียนคนนั้นคือใคร?

หากว่าไม่เหยียนคนนั้นไม่แย่งลูกกับเธอ และถ้าลูกอยากเจอ หน้าพ่อของเขาจริง ๆ เธอเองก็จะไม่ห้าม และแน่นอนว่า ต้องอยู่ ในความยินยอมของไม่เหยียนคนนั้นด้วย และในสถานการณ์ที่ เขามีเวลาว่างเท่านั้น แต่หากว่าไม่เหยียนคนนั้นแต่งงานแล้ว และมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว เรื่องนี้ต้องวางแผนใหม่อีกครั้ง

เงินถั่วจึงหวังแค่ให้ลูกทั้งสองคนของเธอนั้นมีความสุข และ เติบโตขึ้นอย่างมีความสุข และสิ่งที่เธอสามารถให้พวกเขาได้นั้น เธอก็จะพยายามทำให้พวกเขาอย่าสุดความสามารถ และตราบ ใดที่มันเป็นเรื่องที่ดีต่อเด็ก ๆ เธอก็จะไม่ไปห้าม ៗ

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าการทำเช่นนั้น จะมีความเสี่ยงที่เด็กจะถูกแย่ง

ไป

“จื่อไม่ หนูอยากเจอเขาหรือเปล่า? “จะบอกว่าในใจของ เงินถั่วงนั้นไม่กังวลนั้นเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าเธอไม่รู้จักโม่เหยี ยนคนนั้นดีเลย และเธอเองก็รู้ว่าหากเธอเดินก้าวออกไป จะ นำพาปัญหาเข้ามามากมาย และไม่แน่………

“อยาก ถัง อโม่ครุ่นคิดไปเพียงแค่หนึ่งวินาทีเท่านั้น จากนั้น เขาก็พยักหน้าอย่างจริงจริง ถังจื่อไม่นั้นรู้จักแม่ของเขาเป็นอย่าง ดี หากว่าแม่ของเขาตกลงให้เขาเจอหน้าพ่อ ตามนิสัยของแม่ แล้ว แม่ของเขาจะตรวจสอบเรื่องให้ละเอียดถี่ถ้วนก่อนล่วงหน้า แน่นอน

จู่ๆเขาก็อยากให้แม่ของเขาไปตรวจสอบเอง และถ้าแม่ของเขาตรวจสอบออกมาว่าเชื่อเงินก็คือ โม่เหยียน ไม่รู้ว่าแม่ของ เขาจะทําอย่างไร?

ไม่รู้ว่าแม่ยังยอมให้พวกเขาไปเจอหน้าพ่ออยู่หรือเปล่า? เพราะว่าตอนนี้แม่กับเย่ซื้อเฉินนั้นได้หย่าร้างกันแล้ว

เห็นว่าถึงจื่อไม่ตอบตกลงได้ไวขนาดนี้ อีกทั้งในน้ำเสียงของ เขาก็มีความตื่นเต้นปรากฏอยู่ เป็นถั่วนิ่งก็สะดุ้งเล็กน้อย และมุม ริมฝีปากของเธอ โค้งงอ โดยไม่รู้ตัว และมีความรู้สึกอึดอัด เหมือนจะโดนทอดทิ้งอยู่ในใจของเธอ แต่ว่าเธอเองก็ไม่ต้องการ ให้ลูกผิดหวัง ดังนั้นเธอจึงพยายามแสดงรอยยิ้มออกมาเล็ก น้อย : “ได้ แม่รู้แล้ว”

ดูเหมือนว่า เธอควรที่จะไปตรวจสอบ โม่เหยียนคนนั้นให้ ละเอียดแล้ว