บทที่ 388 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัว เกินไปแล้ว (5)

ท่านประธานโทรหาเขามากมายขนาดนี้ เขากลับไม่ได้ยิน ท่านประธาน โทรหาเขามากมายขนาดนี้มีเรื่องอะไรกันแน่?

จู่ๆ เลขาหลิวก็มีรางที่ไม่ค่อยดี

เลขาหลิวรีบลุกขึ้นมาจากเตียง หน้ายังไม่ได้ล้าง รีบหยิบ เสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง ใส่ไปด้วย ออกจากบ้านไปด้วย ความเร็วนั้นไม่สามารถเร็วได้อีกแล้ว

เขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รอลิฟต์มาแล้ว เขารีบขึ้นลิฟต์ ติดต่อกัน เขากําลังคิดอยู่ว่าพอออกจากลิฟต์ก็จะโทรหาท่าน ประธานกลับทันที

แต่ว่าเขายังไม่ทันโทรหาท่านประธานกลับ สายโทรของเอ เฉินก็เข้ามาแล้ว

เลขาหลิวกะพริบตารวดเร็ว จากนั้นก็รับโทรศัพท์ด้วยความ ตกใจ

“นายอยู่ที่ไหน?” เสียงของเยซื้อเฉิน ในขณะนี้น่ากลัวยิ่งกว่า

เสียงของยมทูต

“อยู่ อยู่ที่ข้างล่างของบริษัทแล้วครับ ท่านประธานมีเรื่องอะไร ครับ?” เลขาหลวฟังเสียงของท่านประธานตัวเอง ตกใจจนขาอ่อนไปหมด เกือบจะล้มแล้ว

“ฉันรอนายอยู่ที่ห้องทำงาน หลังจากที่เชื่อเงินพูดจบแล้ว ก็ วางสายไปเลย

เลขาหลิวอยู่ที่ข้างล่างตึก มีเรื่องอะไร รอให้เลขาหลิวขึ้นมา แล้วค่อยถามให้ชัดเจน

เลขาหลิวจะไปกล้าเสียเวลาได้ยังไง วิ่งเข้าบริษัทในลมหายใจ เดียว ใช้ลิฟต์สําหรับโดยเฉพาะขึ้นไปเลย ใช้เพียงไม่ถึงสอง นาที

“ท่าทางของประธานน่ากลัวมาก ระวังตัวหน่อยนะ” เลขาห รวนเห็นเลขาหลิว จึงใจดีเตือนไปหนึ่งประโยค

เลขาหลิวสูดหายใจเบาๆ จากนั้นก็ผลักประตูห้องทำงานออก

แล้วเดินเข้าไป

เชื่อเฉิน ในขณะนี้ยืนอยู่ในห้องทำงาน เขากำลังคิดอยู่ว่าถ้า หากเงินลัวฉิงไปหาเลขาหลิวแล้ว ให้ดำเนินเอกสารการหย่าให้ เลขาหลิวจะต้องถามเขาแน่นอน เลขาหลิวไม่ได้รับคำสั่งจากเขา ไม่กล้าที่จะนําเนินการแน่นอน

ฉะนั้น เชื่อเฉินในเวลานี้ก็ยังมีความหวังเล็กน้อย ในใจอยู่

“ท่านประธานครับ” เลขาหลิวหยุดลงในระยะที่ห่างกับเยอ เฉินสามเมตร เรียกด้วยความระมัดระวัง ไม่พูดไม่ได้เลยว่าเลขา หลิวในขณะนี้มีความปรารถนาที่จะอยู่รอดมากเพียงไหน

“เมื่อวานนายพบเจอกับคุณหญิงแล้ว คุณหญิงให้นายจัดการเรื่องการโอนย้ายของบริษัทตระกูลเยกรุ๊ป ยังได้ให้ในไปจัดการ เรื่องอะไรอีกหรือเปล่า?” เชื่อเงินรีบหันหลัง ดวงตาคู่หนึ่งมอง ไปทางเขา ถามได้ตรงมาก

“มี มีครับ คุณหญิงยังให้ผมไปจัดการเอกสารการหย่ากับท่าน ประธานด้วยครับ” เลขาหลิวอึ้งไปสักพัก เขาในขณะนี้ไม่รู้เลยว่า ท่านประธานของตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ฉะนั้นก็เลยพูดตาม ความจริงออกมาเลย

วินาทีนั้น ร่างกายของเอเงินแข็งที่อไปเลย มือทั้งสองข้าง กำแน่นกะทันหัน วินาทีนั้น จู่ๆ เขาก็มีการหายใจที่ลำบาก

“หลังจากนั้นล่ะ?” เย่ซือเฉินถามอีกครั้ง ขณะนี้ในน้ำเสียงของ เขาแอบแฝงความสั่น

“จากนั้นผมก็ทำตามความหมายของท่านประธานแล้วครับ ในตอนที่เลขาหลิวพูดคำพูดนี้ สีหน้ามีความไร้เดียงสา ตอนนี้ที่ อยู่ต่อหน้าเชื่อเงินเลขาหลิวไม่กล้าโมโห แน่นอนว่าไม่กล้าด่า เย่ อเฉินแล้ว

“ตามความหมายของฉัน?” เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว ตามความ หมายของเขา? ถ้าหากตามความหมายของเขาก็จะไม่เกิดปัญหา แล้ว

แต่ว่า เลขาหลิวรู้ว่าความหมายของเขาคืออะไรหรอ?

“ใช่ครับ ไปจัดการตามความหมายของท่านประธานครับ ตอนนั้นที่ผมโทรหาท่านประธาน ท่านประธานบอกว่ารู้เรื่องนี้ จากนั้นยังพูดอีกว่าคุณหญิงอยากได้อะไรก็ให้คุณหญิง แต่ว่าสุดท้ายแล้วคุณหญิงไม่อยากได้อะไรเลย คุณหญิงไม่ใช่คน ประเภทที่โลภมาก” เลขาหลวพูดถึงเรื่องนี้ ก็ยังไม่ลืมที่จะช่วย เงินถั่วนิ่งพูดคำพูดดีๆ

“จริงด้วย คุณหญิงได้นำโมเดลรถที่อยู่ตรงตู้หนังสือไปครับ บอกว่าจะเอาโมเดลรถนั่น อย่างอื่นต่างก็ไม่เอาครับ” เลขาหลว รีบพูดเพิ่มอีกประโยคหนึ่ง

ร่างกายของเอเงินแข็งที่อไปเลย รีบหันไปที่ตู้หนังสือทันที มองเห็นว่าจุดที่ใส่โมเดลรถ ในตอนแรกว่างเปล่า

เชื่อเงินนำเรื่องทั้งหมดมาคิดทบทวนอีกครั้ง จากนั้นก็เชื่อม โยงกันขึ้นมา

ในตอนแรก เป็นลั่วจึงโทรหาเขา พูดว่าอยากได้โมเดลรถ

ตอนนั้นเขาคิดว่าเป็นเพราะเธอชอบ ไม่ได้คิดมาก ขอแค่เธอเปิด

ปากพูด ไม่มีทางที่เขาจะไม่ให้เธอ

ตอนนี้ เขานึกขึ้นมาแล้ว ตอนนั้นเขาถามเธอว่าชอบใช่ไหม แต่ว่าเธอไม่ได้ตอบ ฉะนั้นเธอ….

ฉะนั้น เธอจะเอาโมเดลรถ ไม่ใช่เพราะเธอชอบมัน แต่ว่าเธอมี เป้าหมายอื่น

เธอทําแบบนี้เพื่อที่จะเป็นรากฐานของเรื่องต่อมา เป็นการ เตรียมตัวเพื่อที่จะทำการหย่าได้สําเร็จ

ออกได้อย่างชัดเจนเลยว่า เธอได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้ว เธอรู้ว่าเธอให้เลขาหลวช่วยจัดการกับเรื่องหย่า เลขาหลิวจะต้องโทรหาเขาแน่นอน

ฉะนั้น เธอจึงโทรหาเขาก่อน พูดเรื่องจะเอาโมเดลรถก่อน ใน ตอนที่เลขาหลิว โทรหาเขา เขาก็จะคิดว่าสิ่งที่เลขาหลิ่วพูดคือ เรื่องของ โมเดลรถ

เธอฉลาดขนาดนี้ คงจะมองออกแล้วว่า โมเดลรถนั้นมีความ หมายไม่ธรรมดากับเขา

ดี ดีมาก เธอดีมากจริงๆ วางแผนได้ดีจริงๆ

เฮอะ เขากลับติดกับดักเธอง่ายๆ แบบนี้ ทำไมตอนนั้นเขาไม่ ถามให้มากกว่านี้?

เป็นความผิดของเขา เป็นการละเลยของเขา เขารู้อยู่แล้ว เขา รู้มาโดยตลอด ทําไมตอนที่เลขาหลิวโทรหาเขา เขาถึงไม่ถาม เพิ่มสักค่าล่ะ?

ตอนนั้นขอแค่เขาพูดถึงโมเดลรถสักคำ เลขาหลิวก็จะไม่ เข้าใจผิด

เขายังสมควรตายที่ไปพูดกับเลขาหลิวว่าเธออยากได้อะไรก็ ให้เธอ เขาคิดว่า สมองของเขา ในตอนนั้นต้องเข้าแน่ๆ

เขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถโทษเลขาหลิวได้ แม้กระทั่งเขาก็ติด กับดักเธอ เลขาหลิวจะไปเป็นคู่แข่งของเธอได้ยังไงล่ะ

“ท่านประธาน นี่คือใบหย่าของคุณครับ ของคุณหญิงเอาไป แล้วครับ แต่ว่าเลขาหลิวไม่มีไหวพริบการสังเกตเลย ถึงตอนนี้ แล้วก็ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ เขากลับเอาใบหย่าออกมาในเวลานี้

เย่อเฉินหันมาด้วยความรวดเร็ว มองไปทางใบหย่าที่มือของ เลขาหลิว มีวินาทีหนึ่ง แววตาของเขาเหมือนอยากจะเผาใบหย่า นี้ทิ้ง

ใบสมรสของเขาจนถึงตอนนี้ยังอยู่บนตัวเขา ตอนนี้ก็มาให้ใบ หย่ากับเขา เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

เขามีสิทธิ์อะไร?

เขาไม่ได้พูดอะไรเลย ฉะนั้นเลขาหลิวไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิด อะไรอยู่ เลขาหลิวคิดไปคิดมา ก็พูดด้วยเสียงที่เบาว่า “ที่จริง แล้วคุณหญิงดีมากเลยครับ ตอนนั้นผมได้นำความหมายของ ท่านประธานบอกกับคุณหญิงทุกอย่างแล้วครับ บอกคุณหญิงว่า อยากจะได้อะไรก็ให้พูดเลย ผมยังบอกอีกว่าถ้าหากคุณหญิง รู้สึกลำบากจะเอาเงินเลยก็ได้ แต่ว่าคุณหญิงยังคงยืนหยัดไม่เอา อะไรทั้งนั้นครับ”

เชื่อเงินกะพริบตากะทันหัน ริมฝีปากมีความเย็นชาเพิ่มมาก ขึ้น เธอไม่มีทางเอาสิ่งของของเขาอยู่แล้ว หย่ากันแล้วเธอก็คิด ไว้แล้วว่าจะตัดขาดกับเขาอย่างเด็ดขาด เธอจะเอาสิ่งของของ เขาได้ยังไง

ผู้หญิงคนนั้น เขาเข้าใจดีที่สุดเลย เธอเป็นคนที่เด็ดขาด เป็น คนที่โหดร้ายแบบนี้แหละ

กับเขาคนคนนี้ เธอไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงสิ่งของของเขา
“ท่านประธาน ผมรู้สึกว่าคุณหญิงก็น่าจะชอบท่านประธานนะ ครับ ตอนนี้คุณหญิงเสียใจมาก รู้สึกแย่มาก…. ถึงแม้ว่าเลขา หลิวจะตื่นแล้ว แต่ว่าความคิดของเขายังหยุดอยู่วินาทีที่มาใน ตอนนั้น

“นายพูดว่าอะไรนะ? เธอเสียใจมาก? รู้สึกแย่มาก?” เชื่อเ นอึ้งเล็กน้อย แววตากะพริบด้วยความเร็วไปไม่กี่ที ดูออกอย่าง ชัดเจนเลยว่ารู้สึกตกใจ วินาทีนั้น จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็ว มาก