บทที่378 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไปแล้ว(6)

เขาจําได้ว่าครั้งก่อนประธานเข้ามายุ่งกับโมเดลรถ ท่าน ประธานยังโกรธแทบตาย จึงพอที่จะบอกได้ว่า โมเดลรถคนนี้มี คุณค่าทางจิตใจกับท่านประธาน ตอนนี้คุณนายต้องการโมเดล รถคันนี้ เขาจะต้องยืนยันกับท่านประธานอีกทีรึเปล่า?

แต่ท่านประธานได้พูดก่อนหน้านี้แล้วว่าคุณนายต้องการ อะไรก็จะให้ ดังนั้นเลขาหลิวไตร่ตรองแล้วและคิดว่าไม่โทรหา แล้ว

“คุณนายครับ ท่านประธานบอกว่า คุณอยากได้อะไรก็จะให้ คุณสามารถพูดออกมาได้อย่างสบายใจ ถ้าหากคุณคิดว่า ทรัพย์สิน บ้าน รถมันยุ่งยากเกินไป คุณสามารถรับเงิน ขอเพียง คุณต้องการจะมากน้อยแค่ไหนก็ได้” เลขาหลิวคิดว่าคุณนาย ต้องการน้อยไป น้อยไปมาก

ปกติแล้วในสถานการณ์เช่นนี้น่าจะต้องช่วยเจ้านายของ ตนเองประหยัดให้ได้ทุกทาง แต่เลขาหลิวในตอนนี้ไม่ต้องการจะ ช่วยท่านประธานของตัวเองประหยัดอะไรทั้งนั้น

เขาอยากให้เป็นวงต้องการมากกว่านี้หน่อย

“แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ฉันไม่ได้ขาดเงิน รบกวนคุณเลขาหลว ช่วยจัดการด้วย ฉันต้องรีบไป
เงินลั่วจึงได้ยินคำพูดของเลขาหลิวและอดไม่ได้ที่จะอยาก จะหัวเราะออกมา เลขาหลิวคนนี้ช่างเป็นคนที่น่ารักจริง ๆ

แน่นอนว่าเชื่อเงินมีเงิน เธอสามารถเอ่ยปาก เย่อเฉินก็ สามารถจะให้เธอได้

แต่เธอไม่ได้ต้องการเงินหรือสิ่งของอะไรจริง ๆ เธอก็ไม่ได้ ขาดเงิน

“คุณนายครับ คุณลองคิดดูอีกที ตอนนี้คุณไม่ได้ขาดเงิน แต่ ว่าเรื่องเงิน ใครจะหาได้มากยังไงสักวันก็ต้องได้ใช้ อาศัยโอกาส นี้ เลขาหลิวยังคงไม่ยอมแพ้ชักชวนเงินถั่วงอีกครั้ง

ถ้าไม่รู้ก็คงจะเข้าใจว่าเป็นคนของเงินถั่วนิ่งเสียอีก

“ขอบคุณนะคะ แต่ไม่ต้องจริง ๆ” เป็นลั่วจึงยิ้มและตัดบท ของเลขาหลิวทันที

ในตอนที่เธอแต่งงานกับเอเฉินนั้น ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มา ก่อนเลย เพราะเธอก็ไม่เคยคิดอยากได้อะไรจากเยซื้อเฉินมา ก่อนเช่นกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะความชอบของลูกชาย โมเดลรถนี้เธอก็คงไม่ ต้องการ

“ไม่คิดดูก่อนจริง ๆ เหรอครับ?” เลขาหลิวยังคงพยายาม โน้มน้าวให้เธอคิดดูอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเขารู้สึกว่าการ หย่าของคุณนายในครั้งนี้นั้นไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ

ต่อให้คุณนายแต่งงานกับท่านประธานแบบมีเงื่อนไข แต่นี่ก็แต่งงานจนเกือบจะครบสามเดือนแล้ว ในการเป็นสามีภรรยากัน มาถึงสามเดือน ยิ่งกว่านั้นคุณนายยังช่วยท่านประธานให้ได้มา ซึ่งหุ้นของบริษัทตระกูลเยกรุ๊ป

ตามหลักการแล้ว คุณนายน่าจะต้องได้รางวัลตอบแทนบ้าง

“รบกวนคุณเลขาช่วยรีบหน่อย” เป็นลั่วถึงพูดขึ้นอีกครั้ง และหยิบข้อตกลงออกมาแล้วยื่นให้เลขาหลิว

เป็นลั่วจึงไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นเลยและเป็นลั่วถึงก็เข้าใจ เช่นกันว่าสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินจะกลายเป็นปัญหามากขึ้น ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่มากที่เครื่องบินจะออกและเธอไม่ต้องการ ที่จะเลื่อนเวลาเพราะเรื่องอื่นแล้ว

เลขาหลิวตกตะลึงและแอบถอนหายใจเบา ๆ ในที่สุดก็ยอม แพ้กับความคิดที่จะโน้มน้าวเป็นวง

“ท่านประธานอยู่ในตู้เซฟ รบกวนคุณนายช่วยหยิบให้ด้วย ครับ” เลขาหลิวคิดว่าท่านประธานไม่อยู่ ดำเนินเรื่องหย่าคงต้อง ใช้ตราประทับส่วนตัวของท่านประธาน ตอนนี้เป็นถั่วงยืนอยู่ ข้างตู้เซฟ เลขาหลิวจึงเอ่ยปากขอให้เงินล้วงหยิบให้

ในตอนที่เลขาหลิ่วพูดนั้นดวงตาก็กะพริบครู่หนึ่ง

“อ้อ ได้” เป็นลั่วนิ่งนิ่งไปในใจแอบชำเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเมื่อ ครูเลขาหลัวจะพยายามแทบตายให้เธอเอาเงินของเอเงินมา เยอะ ๆ แต่ในช่วงเวลาสำคัญกลับรักษาผลประโยชน์ให้เย่ชื่อ เฉินจนถึงที่สุด
ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนี้ เลขาหลิวไม่สามารถจะไล่เธอไปได้ แต่เลขาหลิวจะไปเปิดตู้เซฟด้วยตัวเอง เธอยืนอยู่ตรงนี้ก็จะเห็น พาสเวิร์ด

ดังนั้นการที่เลขาหลวขอให้เธอเป็นคนเปิดก็เพื่อจะตรวจ สอบและในขณะเดียวกันก็เพื่อป้องกันด้วย

เยซื้อเฉินมีคนที่จงรักภักดีแบบนี้อยู่ข้างกายถือเป็นโชคดี

ของเยอเงินแล้ว

เป็นลั่วจึงรับปากแล้วก้มล้มและเปิดตู้เซฟอีกครั้ง เลขาหลิวเห็นการกระทำของเงินถั่วถึงแล้วถอนหายใจ ดู แล้วคุณนายคงรู้รหัสจริง ๆ

ถ้าเป็นอย่างนี้ เขาคงไม่ต้องเป็นกังวลอะไรแล้ว

ตราประทับส่วนตัวของเขือเงินวางอยู่ด้านใน ในตอนที่ เป็นลั่วจึงยื่นมือไปเพื่อหยิบมัน มือของเธอไปโดนเอกสารฉบับ หนึ่งทำให้เอกสารเขยิบไปอยู่ด้านข้าง

จากนั้นเป็นลั่วนิ่งก็เห็นเอกสารที่อยู่ด้านล่าง

เอกสารนั้นไม่มีซอง เป็นลั่วจึงจึงเห็นชื่อของเธอ

เย็นวันนั้น เชื่อเงินยอมรับว่าตรวจสอบเรื่องของรุ่นพี่กับ เธอ ดังนั้นตอนนี้จะเห็นเอกสารที่มีชื่อเธออยู่ เธอจึงไม่ได้รู้สึกเป็น คาดอะไร เพียงแค่เธอรู้สึกอยากรู้ว่าเชื่อเงินตรวจสอบเรื่องของ เธอแล้วเจออะไรบ้าง?
เงินถั่วงอยากจะหยิบออกมาดู แต่เมื่อคิดว่าเลขาหลิวยัง ยืนอยู่ข้างหลัง ในตอนนี้ เธอคิดแล้วก็คิดว่าช่างมัน ไม่ว่าเชื่อ เฉินจะตรวจเจอเรื่องอะไร เธอก็หย่ากับเขือเฉินแล้ว ต่อไปพวก เขาสองคนจะต่างคนต่างเดิน และไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก

ดังนั้นเชื่อเงินรู้อะไร หรือไม่รู้เรื่องอะไร ก็ไม่มีความ เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว

เป็นลั่วจึงยื่นมือเข้าไปและหยิบตราประทับของเอเงินอ อกมา จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วส่งให้เลขาหลิว

“คุณนายรออยู่ที่นี่ก่อน ผมจะรีบไปจัดการ” เลขาหลิวรับ ตราประทับแล้วคิดถึงคำพูดของเงินถั่วงก่อนหน้านี้ว่าเธอต้อง รีบไป

ตอนนี้ในเมื่อท่านประธานเห็นด้วยแล้ว ก็ไม่มีความเห็นอื่น คุณนายเองก็ยินยอม แถมคุณนายยังไม่ต้องการอะไรเลย เขา เองก็ต้องพยายามที่จะเติมเต็มความต้องการอื่นของคุณนาย

อันที่จริงการดาเนินการเรื่องหย่าไม่ได้ยากเลย พวกเรามี ทนายความเฉพาะด้าน ยิ่งกว่านั้นยังมีช่องทางพิเศษ คุณนายเอง ก็ไม่ได้ต้องการทรัพย์สินอะไร เมื่อไม่มีปัญหาเกี่ยวกับทรัพย์สิน เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

เขาเชื่อว่าจะไม่ต้องเสียเวลานานเลย

“ค่ะ” เงินลั่วนิ่งไม่ได้พูดอะไรอีกได้แต่ยิ้มเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อคิดว่าเธอกับเขือเงินแต่งงานกับเก็บจะสามเดือนแล้ว ไม่ คิดว่ามันจะจบลงแบบนี้
ถึงมันจะเร็วมาก แต่ว่าข้าเร็วมันก็คงต้องจบ จะเร็วหน่อย หรือช้าหน่อยก็ไม่ต่างอะไร

เลขาหลิวหยิบเอกสารทั้งหมดแล้วออกจากห้องทำงานไป เงินถั่วจึงนั่งรออยู่ในห้องทำงาน คิดว่าเธอจะได้กลับไปหาเด็ก ๆ ทั้งสองแล้ว เป็นลั่วถึงก็อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

หลังจากเลขาหลิวออกจากห้องทํางานแล้ว ก็ถอนหายใจ แรง จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าไปมา เมื่อก่อนเขารู้สึกว่า ท่านประธานปฏิบัติกับคุณนายอย่างพิเศษ ยิ่งกว่านั้นครั้งก่อน ท่านประธานเดินทางไปทำงานก็พาคุณนายไปด้วยกัน

เขาเข้าใจว่าท่านประธานจะชอบคุณนายอยู่บ้าง คิดไม่ถึงว่า ทั้งหมดจะไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่เรื่องจริงเลย

แท้จริงแล้วท่านประธานกับคุณนายแต่งงานกันก็เพื่อให้ได้ มาซึ่งบริษัทตระกูลเยกรุ๊ป พอได้บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปมาแล้วก็ หย่ากัน ถึงแม้เรื่องนี้ท่านประธานจะไม่ปิดบังคุณนายแถมยัง เขียนเป็นสัญญาไว้ด้วย

แต่เขาก็ยังรู้สึกน้อยใจแทนคุณนาย คุณนายนั้นเป็นกุลสตรี ที่ดี ต้องถูกท่านประธานของเขา “ย่ำยี” อยู่ถึงสามเดือน

พอถึงสุดท้ายก็หย่า แถมคุณนายยังไม่ต้องการอะไรเลย คุณนายช่างเป็นคนดีเสียขนาดนี้ ท่านประธานยังไม่รู้จักรักษาไว้ ท่านประธานเกินไปจริง ๆ

เขารู้สึกว่าท่านประธานสมควรจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต หา ภรรยาไม่ได้อีกเลย