บทที่355 ความบ้าคลั่งของคุณชายสามเ

(2)

เวิน วงกำลังคิดว่าถ้าหากเธอเปลี่ยน กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะ ทํายังไง

จู่ๆเงินลั่วนิ่งก็นึกถึงประโยคหนึ่งขึ้นมา กลางคืน ปิดไฟ ก็เหมือนกัน ไม่แตกต่างอะไร

แต่ว่า เหมือนเยซือเฉินจะไม่เคยปิดไฟ เลยนะ

” อะไรเรียกว่าไม่แตกต่าง”เยซือเฉินข มวดคิ้วเล็กน้อย อะไรเรียกว่าไม่มีผลอะไรต่อ เขา ไม่มีความแตกต่าง คำพูดแบบนี้เธอพูด ออกมาได้ยังไง

เขาอยากเห็นภรรยาที่สวยๆ อยากมาก และโคตรอยาก ภรรยาเขาสวยดั่งนางฟ้าใน สวรรค์แท้ๆ หากเขาไมเขาถึงไม่สามารถเห็นได้

ฉะนั้น ทําไมจะไม่มีความแตกต่าง ไม่มี ผลกระทบ แตกต่างมากๆด้วย

” พรุ่งนี้หาถึงหลิน”คุณชายสามเยคิดว่า มันคือผลพลอยได้ของเขา เขาต้อง เพลิดเพลินกับมันสิ

คุณชายสามเย่ตอนนี้ตัดสินใจแล้ว จะไม่ ถือสาเรื่องเมื่อก่อนกับถังหลิน แน่นอนว่ามีเขา อยู่ ถังหลินก็อย่าหวังจะมีโอกาสได้ทำอะไร ทั้งสิ้น

“ไม่ดูไม่ได้หรือไง”เป็นลั่วนิ่งมองเขาแล้ว ก็เกิดอยากหัวเราะเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเขายิ่ง นานยิ่งติงต๊องขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงติงต๊อง แต่ ยังมองอะไรเพียงผิวเผินอีกด้วย

คนที่มองอะไรเพียงผิวเผินถึงจะตัดสิน คนที่ภายนอก

แต่ ผู้ชายเป็นพวกที่มองรูปลักษณ์ หน้าตาอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น เขามองอะไร เพียงผิวเผินก็เป็นเรื่องธรรมดา เธอก็พอจะ เข้าใจได้ “ใช้ ไม่ดูไม่ได้คุณชายสามเปตอบอย่าง มุ่งมั่นและแน่วแน่

ที่จริงเขารู้ตั้งนานแล้วว่าของพวกนั้นที่ อยู่บนหน้าเธอคือเมคอัพขึ้นมาทั้งนั้น เมื่อก่อน ไม่คิดหาวิธีให้เธอลบออกเพราะเขาไม่อยาก บังคับเธอ

แต่ตอนนี้ตัวเธอเองก็ยอมด้วยความ เต็มใจ เพราะเหตุใดเขายังต้องรอล่ะ แล้ว เพราะอะไรยังต้องอดทนอีกด้วย

เขาอยากเห็นภรรยาที่สวยดั่งนางฟ้า ของตัวเองทุกๆวัน

เพียงแค่คิดว่าจะพาเธอไปหาถังหลิน ใน ใจคุณชายสามเราก็เกิดความไม่สบายใจเล็ก น้อย คราวก่อนทีถึงหลินโทรมาบอกว่ารอพวก เขากลับก่อนแล้วจะมาหาเงินล้วฉิงกัน

คุณชายสามเบ่กลับมาคราวนี้ ก็จงใจจะ ไม่บอกถึงหลินรู้ด้วย แต่คุณชายสามเย่กลับ คิดไม่ถึงว่าเขาต้องมีเรื่องไปขอร้องถังหลิน ให้ช่วยเร็วขนาดนี้

ครั้งนี้ยอมถังหลินไปก่อน

แน่นอน เขาก็จะได้เห็นเหมือนกันว่าถัง หลินคิดจะทําอะไรกันแน่

เงิน วฉงพูดถูก คุณชายสามแย่ในตอนนี้

ตึงต้องเข้าไปทุกที เงินลั่วนิ่งเห็นเขามุ่งมั่นเช่นนี้ และดื้อรั้น เช่นนี้ ก็ไม่พูดอะไรอีก

ทีแรกเงิน วฉิงอยากพูดว่า ในเมื่อมันคือ ของที่รุ่นพี่สร้างขึ้นมาใหม่ คนอื่นอาจไม่มีทาง แก้ไขก็ได้

แต่คิดไปคิดมา เป็นลั่วนิ่งก็ไม่เลือกที่จะ พูดออกไป เธอไม่อยากกระทบกระเทือนใจ เย่ อเฉินในตอนนี้

คุณชายสามแย่ในตอนนี้ไม่ได้เป็นคุณ ชายสามแย่ที่สุขุมเยือกเย็นดั่งเมื่อก่อนแล้ว คุณชายสามหย่ในตอนนี้อะไรนิดอะไรหน่อยก็ โมโห ฉะนั้น ทางที่ดีอย่ายั่วโมโหเขา

คุณชายสามเล่มองหน้าเป็นลั่วนิ่ง แล้ว ยกมือไปเช็ดหน้าเธอสองสามที แต่ ของพวก นั้นบนหน้าเธอเช็ดไปออกเลยสักนิด

คุณชายสามเก้มหน้า แล้วบดจูบริม

ฝีปากบางของเธออย่างเร่าร้อน เมื่อคืนเธอ เหนื่อยมาก เขาเลยไม่ได้แตะเธอ เขาทนมา ทั้งคืน กอดเธอแค่ทำอะไรไม่ได้ ความรู้สึกนั้น มันทรมานมาก

วันนี้ เกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ มัน กระทบกระเทือนคุณชายสามเย่ไม่ใช่น้อย เขา ทับทั้งร่างเธอนอนลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง จูบ เธอดุเดือด มือข้างหนึ่งจับเอวเธอไว้แน่น

“เยซือเฉิน ตอนนี้กลางวันแสกๆ

คุณ……..เวิน วฉิงตกใจเล็กน้อย พร้อมกับห้าม มือเขาไว้ทันที

“ใครกําหนดว่ากลางวันฉันจะมีอะไรกับ เมียฉันไม่ได้ ฉันอยากมีอะไรกับเมียฉัน เมื่อ ไหร่เมื่อใดก็ได้ทั้งนั้น”เพียงแค่ เย่ซือเฉินเอื้อ มือมาจับมือเธอไว้อย่างรวดเร็ว เขาใช้มือข้าง เดียวจับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ จากนั้นก็ รวบมือเธอขึ้นเหนือศีรษะ การจูบของเขา เปลี่ยนเป็นยิ่งดุเดือด ยิ่งเร่าร้อน

เงิน วฉิงได้ยินที่เขาพูด ก็กระตุกมุมปาก ด้วยความไม่พอใจ คุณชายสามเย่รู้ตัวบ้าง ไหม ว่าคำพูดนี้ของเขานั้นเหมือนเปรียบตัว เองเป็นไอ้พวกสัตว์เดรัจฉานที่สามารถจะทำ อะไรๆแบบนั้นในทุกที่ทุกเวลาได้

เงินล้วนิ่งรู้ ปกติในเวลาแบบนี้ มา สามารถห้ามปรามอะไรเขาได้ ยิ่งวันนี้เขา คลุ้มคลั่งขึ้นมา

เงิน ว งยิ่งห้ามอะไรเขาไม่ได้

จึงปล่อยให้เขาทําทุกอย่างตามอำเภอ ใจไปแล้วกัน

สุดท้าย เงินล้วฉ่งก็ไม่แต่เสียใจภายหลัง เธอไม่ควร ไม่ควรให้เขาทำตามใจชอบ เมื่อคืน คุณชายสามเยให้เธอพักคืนหนึ่ง วันนี้ก็เพิ่มเติมกลับมาแล้ว คือเพิ่มสองเท่าใน การเติมกลับมา

สุดท้ายเงินล้วนึงก็ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไป ตอนไหน เพราะถูกเขาทรมานอย่างบ้าคลั่ง เหนื่อยจนสลบไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟ้ายังไม่สว่าง เสียงโทร ศัพท์เย่ซือเฉินก็ดังขึ้น

เย่อเฉินมองเบอร์แวบเดียว ก็หรี่ตาลง จากนั้นก็รีบรับโทรศัพท์

ตอนนี้ เวินลิ่วฉิงกำลังหลบลึก จึงไม่รู้สึก อะไรเลยสักนิด

“ลูกพี่ครับ เกิดเรื่องแล้วหรวนจื้อตาย แล้ว คนจองพวกเรามีหลายคนถูกพวกมันจับ ตัวเข้าไว้ครับ อาจจําเป็นต้องให้ลูกพี่มาด้วย ตัวเองหน่อยครับ”

“อือ ฉันรู้แล้ว”ใบหน้าเยซือเฉินมีกลุ้มใจ ปรากฏขึ้น นําเสียงทุ้มต่ำลงด้วยความเครียด เล็กน้อย เขาวางสายทิ้ง ก็เหลือบตามอง เงินล้วฉิงที่นอนสบายอยู่ข้างกาย เขาไม่อยาก อยู่ห่างจากเธอ แม้แต่นิดก็ไม่คิด

แต่คนของเขาตาย เรื่องนี้ก็จำเป็นต้อง ไปจัดการ ครั้งนี้กลัวว่าจะมีอันตราย เขาจึงไม่ สามารถพาเธอไปด้วย

“ฉิงฉิง ฉันจะออกไปหลายวัน เธออยู่ บ้านเป็นเด็กดีนะ”เยซือเฉินโน้มตัว เข้ามาใกล้ ข้างหูเธอ กระซิบเบาๆ “เป็นเด็กดีรอฉันอยู่ที่ บ้านนะ”

เมื่อคืนเงิน วฉิงถูกเขาทรมานอย่างโหด ตอนนี้เลยได้ยินเขาพูดข้างหูเธอไม่ชัด แต่ใน ความหลบล็กทำให้เธอไม่เข้าใจว่าเขาพูด อะไร

เธออยากลืมตา แต่หนังตากลับรู้สึกหนัก เหลือเกิน จึงลืมตาไม่ขึ้น

“ฉิงฉิง รับปากฉัน”เย่อเฉินเอ่ยพูดแผ่ว เบา ขบ งหูของเบาๆ เขารู้ว่าตอนนี้เธอ เหนื่อยมากๆ แต่เขาต้องออกจากบ้าน อาจจะ หลายวันถึงจะกลับมาได้ เขาไม่อยากแยกจาก เธอจริงๆ

เงิน วฉิงรู้สึกคันใบหู ยุบยิบๆ จากนั้นก็ เข้าใจที่เขาพูด เขาให้เธอรับปากเขา

รับปากเขาอะไร

“อือ”เวิน วฉิงในตอนนี้กึ่งหลบกึ่งตื่น ไม่รู้เรื่องอะไร เพียงแต่ตอนนี้โดยเขาขบจน เจ็บเล็กน้อย จึงรับปากตามใจเขาไป

“เด็กดี เย่อเฉินได้ฟังคำตอบของเธอ ก็ หัวเราะร่าเบาๆ พร้อมกับหอมหน้าเธอซ้ำๆ จูบ ริมฝีปากเธอ าๆ จากนั้นถึงจะลุกขึ้น ใส่เสื้อ อย่างรวดเร็ว

การเคลื่อนไหวของเย่ อเฉินแม้จะ รวดเร็ว แต่ก็ไม่ได้เสียงดังมากนัก ไม่ได้รบ กวนเวินลิ่วฉิง ฉะนั้นตั้งแต่ต้นจนจบเงินล้วจึง ไม่เคยตื่นข้นมาเลย

ตอนเย่ อเฉินเดินไปถึงหน้าประตู ก็ หยุดลง คิดแล้วคิดอีก ก็วนกลับมา เปิดลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียง เมื่อเปิดลิ้นชัก ก็เห็นสัญญาขอ ตกลงอันนั้นที่พวกเขาเซ็นใหม่ทันที

เย่ซือเฉินชะงักนิ่งไป กระตุกมุมปากเล็ก น้อย ครั้งนี้เธอไม่ได้ซ่อนมันเหมือนครั้งก่อน

เขาหยิบสัญญาออกมา เปิดดู เพราะ สัญญาเพิ่งเขียนไปไม่กี่วัน เพราะฉะนั้นลาย ลักษณ์อักษรจึงยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

นี่คือความมหัศจรรย์ของปากกาแท่งนี้ ลายลักษณ์อักษรชุดก่อนไม่มีการเปลี่ยนแป ลงใดๆ แต่พอมาถึงไม่กี่วันสุดท้าย ก็จางหาย ไป

แบบนี้เลยยิ่งไม่ทำให้เธอเกิดความข้อ สงสัย

ทีแรกเยซือเฉินอยากสัญญาไปเก็บ แต่ พอคิดไปคิดมา ก็เอาสัญญากลับไปวางไว้ที่ เดิม