บทที่ 328 ผลตรวจ DNA (1)

เสี่ยวหูไปหาบันทึกข้อมูลการตรวจ DNA ของเย่โป๋เหวินในตอนนั้น ใช้เวลาไม่นานก็หา

พบ

ในส่วนของคุณปู่เย่ก็ง่ายมาก เพราะคุณ ปู่เย่มีนัดตรวจกับที่โรงพยาบาลดี้ ประจำอยู่ แล้ว ทางโรงพยาบาลจึงหาข้ออ้างให้คุณปู่เย่ มาเข้ารับการตรวจรักษาที่โรงพยาบาล

ทั้งหมดดำเนินการได้อย่างราบรื่นมาก ถังหลินจัดการเรื่องต่าง ๆ ได้อย่างเรียบร้อย มาก

อีกทั้งคุณชายสามแย่อยู่ต่างประเทศ ไม่รู้ เรื่องราวอะไรสักนิด ทำให้เรื่องทำหมดจัดการ ได้โดยไม่มีใครระแคะระคายอะไรทั้งสิ้น!

เงิน วฉิงไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจ เลยสักนิด แต่เย่ อเฉินก็ยังจะพาเธอมาด้วย แม้แต่ประชุมก็ยังให้เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ เงิน วฉิงที่ฟังรายงานเฉพาะด้านอะไร พวกนั้นแล้วก็รู้สึกง่วงนอน ที่จริงหลายวันมานี้ เธอนอนไม่เพียงพอ ทำให้สะลึมสะลือจนหลับ ไป

เงินลั่วฉิงนั่งอยู่ข้าง ๆ เยซือเฉิน เธอ นอนหลับไปแล้ว ตัวเธอจึงเอนเอียงไปทาง เย่อเฉิน เย่อเฉินที่กำลังพูดในที่ประชุมอยู่ นั้นก็หยุดพูดทันที แล้วยื่นแขนออกไปอย่าง รวดเร็ว แต่รับเธอไว้อย่างเบามือที่สุด จากนั้น ก็ค่อย ๆ โอบเธอไว้ในอ้อมกอด

ท่าทางของเขาดูอ่อนโยนมาก เงินมั่วนิ่ง จึงไม่รู้สึกตัวเลย ได้แต่เอนตัวซบอยู่ในอ้อม กอดเขาอย่างนั้น แล้วหลับต่อ

ผู้คนในห้องประชุมตาโตจนแทบจะหลุด ออกมา ท่านประธานพาผู้หญิงคนหนึ่งมาร่วม ประชุมด้วยก็ทำให้พวกเขาตกตะลึงมาก พอแล้ว

ยิ่งท่าทางที่อ่อนโยนของท่านประธาน ท่าทีที่ยอมตามใจ ทำให้พวกเขาสงสัยเหลือ เกินว่าคนตรงหน้านั้นใช่ท่านประธานของพวก เขาหรือเปล่า

มีเพียงเลขาหลีที่สีหน้าเป็นปกติ ไม่ได้ ตื่นเต้นตกใจอะไร

นั่นคือภรรยาของท่านประธาน ท่าน ประธานดีกับภรรยาก็เป็นเรื่องปกติ

เมื่อคืน เขาก็เข้าใจหมดแล้ว ต่อหน้า ภรรยา ท่านประธานก็ไม่ใช่ท่านประธานคน เดิมของพวกเขาอีกแล้ว

ดังนั้นตอนนี้ไม่ว่าท่านประธานจะทำ อะไรเขาก็ไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลก

ท่านประธานไม่ได้พูดอะไรต่อ อีกทั้ง ตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของท่าน ประธานกำลังหลับสบาย คนอื่นจึงไม่รู้ว่าควร ทําอย่างไร?

ยังจะประชุมต่ออีกไหม?

“ต่อได้ แต่เสียงเบาหน่อยนะ” เย่อเจ้ นออกคําสั่งด้วยน้ำเสียงเบา ๆ เมื่อสักครู่นี้ในเมื่อเธอหลับได้ แสดงว่า พวกเขาประชุมกันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไร ต่อการนอนของเธอ เขาเห็นเธอเริ่มง่วงนอน ตั้งแต่พวกเขาเริ่มประชุมกันแล้ว เผลอ ๆ เธอ คงคิดว่านี่เป็นเพลงกล่อมเด็ก

จากนั้นทุกคนต่างพากันกดเสียงพูดให้ เบาลง ขณะที่พูดก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง เงิน วฉิง กลัวจะทำให้เป็นลั่วฉิงตื่น

สุดที่รักของท่านประธานนั้น ถ้าหากพวก เขาเสียงดังจนทำให้เธอตื่นล่ะก็ พวกเขาคิดว่า ท่านประธานคงไม่ปล่อยพวกเขาไว้แน่

ทุกคนต่างพากันพูดให้สั้นขึ้น แต่เพราะ ช่วงนี้มีเรื่องอะไรมากมาย ทำให้การประชุมใช้ เวลาไปถึงหนึ่งชั่วโมงครึ่งแล้ว

แต่เงินลั่วจึงยังคงหลับไม่ตื่น

เยซือเฉินส่งสัญญาณบอกให้ทุกคนไป ได้แล้ว แต่เขากลับไม่ขยับตัวสักนิด ไม่แม้ กระทั่งเปลี่ยนท่าทาง เขากลัวว่าถ้าขยับตัว ก นิดจะทำให้เป็นลั่วจึงตื่นได้

เยซีอเฉินนั่งกอดเงินล้วนิ่งอยู่อย่างนั้น อีกหนึ่งชั่วโมงกว่า เมื่อเห็นท้องฟ้าเริ่มมืดลง แล้ว แต่เงินลั่วฉิงยังคงไม่มีทีท่าว่าจะตื่นนอน

มุมปากเย่อเฉินยกขึ้นเผยยิ้มออกมา เล็กน้อย สงสัยช่วงนี้เขาคงทำให้เธอเหนื่อย มากเกินไป

ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว เย่ซือเฉินจําเป็นต้อง ปลุกเธอให้ตื่น

เย่ซือเฉินก้มหน้าลง บรรจงจูบที่หน้าเธอ เบา ๆ

“หยุดกวนได้แล้ว ให้ฉันนอนต่ออีกสัก แปปนะ” เป็นลั่วฉิงกึ่งหลับกึ่งตื่นพูดอู้อี้ออกมา เย่ซือเฉินจึงหยุดนิ่งทันที

เย่ซือเฉินหยุดนิ่ง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึง ครั้งก่อน เธอเคยพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้ว่า ที่รักหยุดกวนได้แล้ว

แต่ตอนนั้น ที่รักที่เธอเอ่ยถึงคือถังจื่อไม่ งั้นในขณะที่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่น คนที่เธอ คิดถึงก็คือถังจื่อโม่เหรอ?

เมื่อคิดได้อย่างนี้ สีหน้าเยซือเฉินก็ เคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย ดวงตาค่อย ๆ หรี่ลง มือ ที่โอบเอวเธอไว้ก็จับแน่นขึ้น

เขาพบว่า ตอนนี้ ความต้องการของเขา เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

เขาไม่เพียงต้องการให้เธอตื่นนอนแล้ว เจอเขาเท่านั้น แต่เขาต้องการให้คนที่เธอ คิดถึงในยามหลับเป็นเขาด้วย

แต่เยซือเฉินรู้ดี ว่านั่นเป็นไปไม่ค่อยได้ ในยามที่เธอตื่นคนที่เธอคิดถึงไม่ใช่เขา ใน ยามที่เธอหลับคนที่เธอคิดถึงจะเป็นเขาไปได้ ยังไง

เย่ อเฉินถอนหายใจออกมา ก้มหน้าไป จูบเธออีกครั้ง เขาอยากจูบให้เธอตื่น อย่าง น้อยตอนที่เธอตื่น คนที่เธอเห็นก็คือเขา

“เย่ อเฉิน ออกไป ฉันจะนอน” แต่ทันใด นั้น เธอก็ยื่นมือออกมา ดีเขาไปหนึ่งครั้ง

แรงเธอไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เย่ซือเฉินก็ หยุดลง เขาคิดว่าเธอตื่นแล้ว

แต่ตอนที่เขามองไปที่เธอ กลับพบว่า เธอยังคงหลับตาอยู่ ยังไม่ตื่นนอน

เย่ซือเฉินอึ้งไปเลย ดวงตาคู่นั้นยังคง จ้องมองเธอที่นอนฝันหวานอยู่ เหม่อมองอยู่ อย่างนั้น

เงินลั่วฉิงพลิกตัวกะทันหัน ทำให้ทั้ง ใบหน้าของเธอแนบชิดเข้ากับอ้อมกอดเขา เธอซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา จากนั้นก็ หลับต่อ

เยซือเฉินตัวแข็งทื่อ จากนั้นมุมปากก็ ค่อย ๆ ยกขึ้น แล้วเผยรอยยิ้มออกมาช้า ๆ

นี่แสดงว่า เขาค่อย ๆ เข้าไปแทนที่ไอถัง จื่อโม่ที่อยู่ในใจเธอแล้วใช่ไหม ตอนนี้ขณะที่ เธอนอนหลับคนที่เธอคิดถึงก็คือเขา ไม่ใช่ไอ ถัง อโม่คนนั้นที่เขายังไม่รู้ว่าเป็นใครอีกต่อไป แต่เขาได้ส่งคนไปสืบเรื่องถังจื่อโม่แล้ว รอเขาสืบได้แล้ว รับรองเขาไม่เอาไอถังจื่อไม่ น้นไว้แน่….

เย่ซือเฉินไม่ได้รบกวนเงิน วฉิงอีก รอ ให้เงิน วฉิงตื่นขึ้นมาเอง ตอนนี้ใกล้หนึ่งทุ่ม แล้ว

ท้องฟ้ามืดแล้ว แต่เย่ซือเฉันไม่ได้เปิด ไฟ

เงินล้วนิ่งลืมตาขึ้นมา มองเห็นอะไรไม่ ชัด เธออึ้งไปเล็กน้อย เมื่อนึกขึ้นได้ก็ยื่นมือ ออกไป ตอนที่คลาโดนเยซือเฉิน เธอก็แอบ ถอนหายใจออกมา จากนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไร แปลกไป : “เยซือเฉิน ค่ำมืดขนาดนี้นายนั่ง หลับเหรอ?”

เมื่อได้ยินที่เธอพูด เย่ซือเฉินอดหัวเราะ ไม่ได้ ดูท่าสาวน้อยคนนี้จะหลับจนมึนไปแล้ว

ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังอยู่ที่ไหน

เชอเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา ใช้แสง สว่างจากโทรศัพท์ เพื่อให้เป็นลั่วนิ่งมองดูรอบ ๆ ให้ดี ที่นี่ไม่ใช่โรงแรม แต่เป็นห้องประชุม

“พวกนายประชุมกันเสร็จแล้วเหรอ?” เงิน วฉิงคิดขึ้นมาได้ก็ลูบจมูกตัวเองไปมา แก้

เธอหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย?

“อืม” เย่ อเฉินตอบกลับเบา ๆ ไม่ได้ อธิบายอะไรมากมาย

เงิน วฉิงเป็นคนฉลาด ช่างสังเกต ห้อง ประชุมในตอนนี้มีเพียงพวกเขาสองคน ไม่ได้ เปิดไฟ ด้านนอกก็เงียบสงัดมาก แสดงว่า ประชุมเสร็จนานแล้ว

“ทําไมนายไม่ปลุกฉัน? ” เป็นลั่วนิ่งรู้สึก

ผิด

“เรียกแล้ว เธอด่าฉัน บอกให้ฉันไปให้ พัน” ขณะที่เย่อเฉินพูด ใบหน้ายังคงมีรอย ยิ้มอยู่ แต่ดวงตายังคงคอยสำรวจอยู่ เขา อยากรู้ว่า คําพูด นก่อนที่เธอพูดออกมาก่อน หน้านี้คือเธอตื่นแล้ว หรือเธอกำลังฝันอยู่ จากที่เขาดู ระหว่างสองอย่างนี้มีข้อแตก ต่างมากเลยทีเดียว…

“ไม่ใช่ ง? ฉันดานายเหรอ? ฉันไม่เคย ด่าคนนะ” เวิน วฉิงจ้องเขา ไม่ค่อยเชื่อคำพูด เขาเท่าไหร่

แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่ด่าคนอื่น เพราะ ข้างกายเธอมีลูกทั้งสองคนอยู่ ปกติเวลาพูด เธอจะระวังเป็นพิเศษ