บทที่ 317 คุณชายสามเท่าทุกวิธีการจริงๆ (2)

“เอามันออก” แต่ เอเฉันก็ไม่ได้ให้เวลาเธอคิดมากเกินไป

เงินถั่วนิ่งจึงต้องถือสมุดเล่มเล็กออกมา

หลังจากนั้นก็เห็นสีของสมุดเล่มเล็ก ๆ เป็นสีแดง สมุดเล่มแดงนั้นมีไม่มาก แล้วเล่มขนาดนี้?

เป็นลั่วจึงไม่ได้โง่ ตรงกันข้ามเธอฉลาดมาก แม้ว่าเธอจะ หยิบออกมาเป็นด้านตรงข้าม ไม่ได้เห็นสามค่านั้น แต่เธอก็รู้ ได้อย่างชัดเจนว่าเธอกำลังถืออะไรอยู่ในตอนนี้

มีอยู่ครู่หนึ่งที่เธอต้องการที่จะใส่มันกลับลงตรง ไม่ ไม่ ไม่ หรือจะฉีกมันทิ้งดี

แน่นอนว่า ในขณะนี้เธอไม่กล้าฉีกสมุดต่อหน้าต่อตาเยอ เฉิน และในตอนนี้เลขาหลีได้เห็นสิ่งที่เธอมีอยู่ในมือแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันไม่มีประโยชน์ที่เธอจะเสียบมันกลับเข้าไป

เชื่อเงินนายมันคนโรคจิต ทําไมเขาถึงนำทะเบียนสมรส มาทํางานด้วย?

และเขายังคงเป็นการเดินทางไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ ด้วย ที่นี่ ทะเบียนสมรสของพวกเขาจะไปมีประโยชน์อะไร

เขาคิดอะไรอยู่กันแน่?
“นี่ นี่มันทะเบียนสมรสไม่ใช่เหรอ? เป็นของใครครับ? เลขาหลีถึงเป็นคนดื้อรั้นแต่ก็ไม่ได้โง่ เพียงแวบเดียวเขาก็ เห็นว่านั่นคือทะเบียนสมรส และเขาคิดว่าท่านประธานขอให้ ผู้ช่วยเงินนำออกมาแสดงให้เขาดู

ดังนั้นเลขาหลีจึงเอื้อมมือไป เพื่อหยิบทะเบียนสมรสจาก มือของเงินถั่วนิ่งและเปิดดู ยามเมื่อเขาเห็นชื่อของทั้งสองใน ทะเบียนสมรส…

ครู่หนึ่ง ราวกับ โดนฟ้าผ่าโดยตรง เลขาหลียืนนิ่งและไม่ สามารถขยับไปไหนได้ มีเพียงดวงตาคู่นั้นที่เบิกกว้างขึ้น เรื่อยๆ

แม้ว่าเขาจะได้เห็นมันด้วยตาของเขาเอง เขาก็ยังจะไม่ อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นทะเบียนสมรสของท่านประธาน ของเขา และอีกชื่อหนึ่งคือเป็นถั่วง

ชื่อของผู้ช่วยเวิน.

เมื่อสักครู่เขาเพิ่งพูดอะไรเกี่ยวกับสามีของผู้ช่วยเงินแล้ว

นะ?

เขาบอกกับประธานของเขาว่า สามีของผู้ช่วยเป็นเป็นคน ใจแคบ โหดร้ายและมีแนวโน้มว่าจะใช้ความรุนแรง

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้สมุดบันทึกเล่มเล็กนี้ บอกเขา อย่างโหดร้ายว่า สามีของผู้ช่วยเงินเป็นท่านประธานของเขาดังนั้นเมื่อครู่เขาด่าว่าท่านประธานต่อหน้าท่านประธาน

ถึงว่า ทำไมท่านประธานของเขาถึงจะเข้าไปที่ห้องของ ผู้ ช่วยเงินที่แท้พวกเขาเป็นสามีภรรยากันนี่เอง

แต่ว่า แต่ว่าทำไมผู้ช่วยเงินถึงทำเช่นนี้ และโกหกเขาได้ อย่างไร

สวรรค์ ไม่ควรจะเป็นแบบนี้เลย

เลขาหลีมองไปที่เป็นถั่วงอีกครั้ง ดวงตาของเขาตัดพ้อ เสียใจ ราวกับว่ามีคำร้องเรียนมากมาย

เงินถั่วนิ่งแอบสูดลมหายใจ เมื่อเห็นเลขาหลีเป็นแบบนี้ ก็

รู้สึกใจฝ่อ เธอไม่เคยคิดว่าสิ่งต่างๆ จะเกิดขึ้นเช่นนี้ เธอไม่คาดคิดว่า ซื้อเฉินคนโรคจิตคนนี้ ขนาดเดินทางไปทำงานที่ต่าง

ประเทศ ยังจะพกทะเบียนสมรสมาด้วย

เลขาหลีไม่พูดอะไร เพียงแค่คืนทะเบียนสมรสให้กับ เงินถั่วนิ่งและจากไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับไม่ลืมที่จะปิด ประตูตามไปด้วย เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าเลขาหลีนั้นตั้งใจทำ แน่นอน

จากนั้นก็เหลือเพียงเป็นลั่วนิ่งคนเดียวที่อยู่ในห้องเผชิญ กับคุณชายสามแย่ในขณะนี้

“ที่รัก คุณเอาทะเบียนสมรสมาทำงานนอกสถานที่ด้วยทำไม?” เป็นลั่วจึงคิดไม่ออก คิดไม่ออกจริงๆ ทำไมเยซื้อเฉิน ถึง ทะเบียนสมรสมา ทำงานที่ต่างประเทศด้วยท่าไม

เขาคิดอะไรอยู่?

“เธอคิดว่าไง?” เขามองไปที่เธอ ริมฝีปากบางค่อยๆ ยก ขึ้น อ้าปากหาว ชวนให้ยั่วยวนและยิ่งดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก

แต่ในสายตาของเงินถั่วนิ่งมันกลับน่าทึ่งมาก

เงินถั่วนิ่งไม่ได้บอกเธอว่า ตั้งแต่ครั้งที่ทารุณเล้งหรงจน เละ เขาก็พกทะเบียนสมรสติดตัวตลอดเวลา ไม่ว่าจะไป ที่ไหนก็ตาม

มุมปากของเงินถั่วนิ่งเม้ม ไม่พูดอะไร ในตอนนี้เธอก็ไม่มี คำพูดอะไรที่อยากจะพูดอีก

เธอทําไมถึงไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่า แผนการทั้งหมดของ เธอในวันนี้จะพังพินาศด้วยทะเบียนสมรสเล่มนี้

เธอไม่ยอม แต่ก็ต้องยอมรับว่า เธอพ่ายแพ้ให้กับเยซื้อเ นอีกครั้ง

เธอรู้ดีว่า นิสัยของเยซือเงินนั้น คงไม่ปล่อยเธอไว้ภายใน เย็นวันนี้แน่

เธอนึกถึงครั้งสุดท้าย เป็นเพราะเรื่องของเล้งหนึ่ง เขาจึง โกรธและทรมานเธอทั้งคืน ไม่ว่าเธอจะร้องขอความเมตตา ขนาดไหน เขาก็ไม่ปล่อยเธอไป
งั้นคราวนี้ล่ะ?

คราวนี้เธอรู้สึกราวกับว่า มันร้ายแรงกว่าคราวเรื่องของ เล้งหรง ดังนั้น วันนี้เธอจะยังสามารถเห็นดวงอาทิตย์ของเช้า วันพรุ่งนี้หรือไม่?

“มานี่” เย่ซื้อเฉินเห็นเธอไม่พูด ริมฝีปากบางเซ็กซี่ขยับ เล็กน้อย น่าเสียงอ่อนโยนดังขึ้นก้องกระจายภายในห้องที่ เงียบสงบ น่าตกใจเป็นพิเศษ

เป็นถั่วลิงกำลังคิด เขาก็เอ่ยให้เธอมาหา ซึ่งทำให้เธอ ตกใจมาก แต่ก็ทำให้เธอกลับมามีสติอย่างรวดเร็ว

“ที่รัก ฉันนำเสื้อผ้าไปแขวนนะ” เป็นถั่วนิ่งไม่ได้โง่ ในตอน นี้เธอไม่สามารถส่งตัวเธอเองให้เขาเชือดได้อย่างใจนึก

หรอก

เงินถั่วงลากกระเป๋าเดินทางเพื่อไปแขวนเสื้อผ้า เธอขยัน ขันแข็งเป็นครั้งแรก แต่งงานมาตั้งนาน ดูเหมือนว่าเธอไม่ เคยช่วยเขาจัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบเลย

งานจัดเสื้อผ้าเป็นงานที่ละเอียดอ่อน ใช้เวลาระยะสั้นและ

ระยะยาวได้

อย่างไรก็ตาม เธอก็แค่อยากจะถ่วงเวลา ในตอนนี้

ถ่วงเลวลาไปก่อน แล้วค่อยหาวิธีรับมือ เธอฉลาดขนาดนี้ ยังไงก็หาทางได้เสมอ
“อย่าให้ผมพูดเป็นครั้งที่สอง คุณชายสามเยู่ทำไมถึงจะ ดูไม่ออกว่าว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ ดวงตาคู่นั้นมองไปที่เธอ และค่อยๆ เพิ่มประโยคที่จะพูด

ด้วยนิสัยใจคอของเธอ หากครั้งนี้ไม่ให้บทเรียนกับเธอ ก็ ไม่รู้ว่าครั้งหน้าเธอจะก่อเรื่องอะไรอีก

ดังนั้น เวลานี้คุณชายสามเย่ไม่ได้คิดที่จะปล่อยเธอไป

ง่ายๆ

ร่างกายของเงินถั่วนิ่งแข่งทอ มองไปยังสายตาที่หลงครึ่ง หนึ่งของเขา แล้วพูดประโยคหนึ่งออกมาว่า “ที่รัก ฉันอาบ น้ำก่อนละกัน อาบอย่างสะอาด

เอเฉินตกใจเล็กน้อย กะพริบตาอย่างรวดเร็ว เดิมที สีหน้าที่จริงจังกลับหายและพังสลายลงไป สีหน้าท่าทางพัง สลายลงมา อารมณ์ความรู้สึกที่อันตรายนั้นก็สลายไปทันที

ความสามารถในการสังเกตของเงินถั่วงนั้นช่างดีจริง เพียงครู่เดียวก็รู้ว่า พายุที่อันตรายที่สุดได้ผ่านไปแล้ว

เงินถั่วนิ่งก็โล่งใจขึ้นทันที และเตรียมที่จะไปอาบน้ำ เธอ วางแผนที่จะอาบน้ำแต่งตัวทักสองสามชั่วโมง ถ้าให้ดีคือ เมื่อเธอออกมาแล้ว เขาก็หลับไปแล้ว

“ผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง ถ้าคุณไม่ออกมาภายในครึ่ง ชั่วโมง ผมจะเข้าไปอาบให้” เชื่อเงินมองเห็นแผนการของเธอออกทั้งหมด ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องล้มเลิกความคิดของ

ฝีเท้าของเงินล้วจึงหยุดชะงัก ฟันของเธอกัดเข้าหากัน เขา ทำเช่นนี้ได้อย่างไร? เธอไม่มีอิสระในการอาบน้ำเลยอย่าง นั้นเหรอ?

เงินลั่วจึงต้องการประท้วง เธอต้องการประท้วง

เพียงแค่ว่า ประโยคต่อไปของเยซื้อเฉินนั้นทำให้เธอสะดุ้ง

ประโยคที่จะประท้วงกลับถูกกลั่นเอาไว้

“ในกระเป๋ามีชุดนอนอยู่ คุณอาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนมันซะ ในขณะที่เย่ซื้อเฉินพูด สายตาก็กะพริบอย่างเบา ๆ

รูปร่างของเธอ ถ้าได้สวมชุดนอนนั้น จะต้องดูดี”เป็น อย่างมาก

ก่อนหน้านี้ เธอปฏิเสธที่จะสวมชุดนอนนั้น เมื่อเช้านี้เขา ให้เธอใส่ แต่เธอกลับวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที เขามองไม่ ชัดเจน

โอกาสเช่นนี้หายาก

มือของเงินถั่วนิ่งสั่นอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อครู่เธอเห็นชุดนอน นั้นในกระเป๋าเดินทางของเขาแล้ว ชุดนอนนั้นใส่แล้วไม่ใส่

ดีกว่า

เธอไม่อยาก ไม่อยากใส่เลยจริงๆ ตีให้ตายก็ไม่ได้