บทที่ 316 คุณชายสามเท่าทุกวิธีการจริงๆ

“ดังนั้นท่านประธานให้ผู้ช่วยเป็นกลับห้องไปพักผ่อนเถอะ ครับ อย่างไรก็ตามแต่เลขาหลีก็ยังคงพูดคำพูดของตกเอง จนจบ

ไม่ใช่ว่าเลขาหลีเป็นคนกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวสิ่งใดๆ แต่ ในขณะนี้เลขาหลีตกใจจนสมองหยุดทำงานและหยุดคิดไป ชั่วขณะ และนั่นคือสิ่งที่เขาพูดโดยไม่รู้ตัว

จู่ๆ เป็นถั่วนิ่งก็อยากจะหัวเราะ แต่เธอรู้สึกว่าตอนนี้เลขา หลีเป็น “ผู้เสียสละอันใหญ่หลวง” ของเธอ ถ้าเธอหัวเราะ ตอนนี้ ก็คงเป็นการเนรคุณจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอหัวเราะ ในเวลานี้ ก็จะถูกเปิดเผย และการแสดงนี้ก็คงจะดำเนินต่อ ไปไม่ได้

เลขาหลีคนนี้ช่างสมกับที่เธอรู้สึกตั้งแต่แรกเห็น มีความ ยุติธรรมเป็นอย่างมากและยังยึดมั่นถือมั่นมากและเด็ดเดี่ยว

สดๆ

สายตาของเอเฉินหันไปเล็กน้อย พร้อมกับมองไปที่ เป็นลั่วถึง เมื่อเห็นเป็นลั่วจึงเป็นเช่นนั้น ดวงตาครึ่งหนึ่งกรอก กลับไปกลับมาในใจของเธอคิดอะไรทำไมเขาจะไม่รู้

เธอจงใจขอให้เลขาหลีช่วยเหลือ
บังเอิญเลขาหลีเป็นคนดื้อรั้น

เมื่อสักครู่เลขาหลีไม่ได้จากไป ตอนนี้เห็นเธอ “กลัว” และ “ไม่กล้าโกรธและไม่กล้าพูด” แบบนี้ ยิ่งไม่ไปอย่างแน่นอน

ด้วยความดื้อรั้นของเลขาหลีทำให้ไม่มีผลกับเรื่องนี้ เลขา หลี่ก็คงจะไม่ไปจริงๆ

เธอคงเห็นสิ่งนี้ในเลขาหลีตั้งแต่ตอนแรก ดังนั้นเธอจึงไม่ กลัวอะไรทั้งนั้น

สายตาของเขือเฉินมองตรงไป คมเหมือนกับใบมีด ไม่มี ใครสามารถเพิกเฉยได้

ร่างของเงินถั่วนิ่งหดเล็กลงและเอนไปทางด้านเลขาหลี ดู เหมือนว่าบรรยากาศจะกลัวเกินกว่าจะหายใจได้

“ท่านประธาน ถ้าไม่อย่างนั้นให้ผมไปส่งผู้ช่วยเงินที่ห้อง อื่นเถอะครับ”

เลขาหลี่เห็นท่าทางของเงินถั่วนิ่ง ตนนั้นไม่สามารถที่จะ ทนต่อไปได้ ดังนั้นจึงเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อพูดประโยคนั้น ออกมา

เป็นลั่วจึงรู้สึกซาบซึ้งใจในการปกป้องจนตัวตาย” ที่ เลขาหลีทำ เธอสาบานว่าจะปกป้องเลขาหลีอย่างเต็มที่ หาก เซียเงินจะคิดแก้แค้นในภายหลัง

“คุณไปเอากระเป๋าเดินทางของผมมา” เชื่อเงินเข้าใจนิสัยของเลขาหลี่ จึงไม่แปลกใจมากนัก

“ท่านประธานต้องการอยู่ที่ห้องนี้? ได้ครับ ผมจะไปเอา เดี๋ยวนี้”

เลขาหลีแอบสูดลมหายใจลึกๆ แต่เขาก็ยังไม่เขาจึงกล่าว เสริมว่า “งั้นผมพาผู้ช่วยเป็นไปด้วยนะครับ”

ต้องบอกว่าเลขาหลีนั้นเป็นคนที่มีความยุติธรรมเป็นอย่าง

มาก

“เธอต้องอยู่นี้” ตอนที่เย่ซื้อเฉินมองไปที่เป็นถั่วนิ่ง ภายใน ดวงตาดูเหมือนจะซ่อนรอยยิ้มไว้เล็กน้อย รอยยิ้มที่แปลก ประหลาดและคาดเดาไม่ได้

เป็นลั่วจึงรู้สึกไม่ดี เธอรู้สึกว่าเยซื้อเฉินนั้นดูเหมือนกำลัง จะคิดอะไรบางอย่างอยู่ และดูเหมือนว่าจะสามารถหาวิธี พลิกแพลงสถานการณ์ทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์

เขาเสแสร้งหรือเขามีจริง?

ถ้ามีจริง แล้วอะไรที่ทำให้เขาไม่แยแสและมั่นใจได้ขนาด

“ท่านประธาน ผู้ช่วยเป็นเธอ..” เลขาหลี่หันมาสบตากับ เป็นลั่วถึง เมื่อเห็นท่าทางที่ “ประหม่า” ของเงินถั่วถึง ก็ไม่ อาจไว้วางใจได้

“คุณเพิ่งบอกไปเองว่า สามีของเธอใจแคบ โหดร้ายและมีแนวโน้มจะเป็นหัวรุนแรง คุณไม่กลัวเหรอ?”

คุณชายสามเย่ออกมือเอง เลขาหลีไม่ใช่คู่ต่อสู้จริงๆ แต่ ประโยคนี้ก็ปิดกั้นเลขาหลีจนพูดไม่ออก

มุมริมฝีปากของเงินถั่วจึงกระตุกอย่างรุนแรง เป็นครั้งแรก ที่เห็นว่าคนของตัวเอง แถมยังได้อย่างสบายใจไม่มีอะไร

“งั้นรอผมนำกระเป๋าเดินทางของท่านประธานกลับมา ผู้ ช่วยเป็นค่อยกลับเข้าไป” เลขาหลีมองไปที่เป็นถั่วงอย่างไม่ สบายใจอีกครั้ง นี่เป็นคำพูดที่กล่าวกับเอเฉิน และยัง กล่าวถึงเงินถั่วงอีกด้วย

เงินถั่วนิ่งไม่รู้ว่าทำไมเย่ซื้อเฉินถึงขอให้เลขาหลีเข้าไปเอา กระเป๋าเดินทาง หรือแค่ต้องการขับไสเลขาหลีไป?

แต่เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่า จะไม่ใช่ และนั่นไม่ใช่สไตล์ของ เยซื้อเฉิน แม้ว่าเยซื้อเฉินจะดูร้ายกาจและใจดำ แต่ทำสิ่งใด ไม่มีทางที่ไม่มีแบบแผนอย่างแน่นอน สิ่งที่เขาทำได้ดีคือการ จี้จุดสำคัญ และไม่หยุดที่จะโจมตีจุดสำคัญของศัตรู

เป็นถั่วนิ่งรู้ดีว่าตอนนี้เชื่อเงินไม่ปล่อยเธอไปในตอนนี้ เธอก็คงจะไปไม่ได้อีกแน่ ดังนั้นเธอจึงอยู่ต่อ และดูว่าเขา อยากทําอะไรกันแน่?

“กระเป๋าเดินทางมาแล้วครับ ท่านประธาน” ความเร็วของ เลขาหลีนั้นเร็วมาก ใช้เวลาไม่เกินหนึ่งนาที แต่เดิมกระเป๋าเดินทางของเอเงินนั้นยังไม่เปิดออก

“เอามานี่” เย่ซือเฉินนั่งลงบนเตียง ไม่ขยับ มีเพียงแค่ สายตาที่มองไปที่เป็นวง

ในครั้งนี้เลขาหลีกลับไม่มีความลังเลสักนิด รีบนำเอา กระเป๋าเข้าห้อง

ริมปากของเอเงินยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย มองไปที่เป็นถั่ว งด้วยสายตาที่ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ผู้ช่วยเงิน รบกวนคุณช่วย เปิดออกด้วย”

ในขณะนี้คำพูดของเยซื้อเฉินนั้นช่างสุภาพและยังเรียก เธอว่าผู้ช่วยเป็น จนเป็นลั่วจึงไม่อาจหาเหตุผลมาปฏิเสธได้ คราวนี้ แม้แต่เลขาหลีก็รู้สึกปกติมาก ดังนั้นจึงไม่ได้พูด

อะไร

เป็นลั่วจึงจึงทำได้เพียงค่อยๆ เดินเข้าไปในห้อง ขยับไปที่ กระเป๋าเดินทางของเขา แล้วก้มลงเพื่อเปิดกระเป๋าเดินทาง

ของเขา

ในช่องเก็บสัมภาระของเขายกเว้นเสื้อผ้าสองชุด ส่วนอื่นๆ ทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิง เสื้อผ้าสตรีหลายชุดเตรียมไว้ อย่างดี

เป็นลั่วจึงยังเห็นไปยังชุดชั้นในและชุดนอนที่ทำด้วยผ้า ชนิดที่ไม่ค่อยได้เห็นมากนัก
เลขาหลีตะลึง จะมีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในกระเป๋าเดินทางของ ท่านประธานได้อย่างไร?

เสื้อผ้าพวกนั้นไม่ใช่ของท่านประธานอย่างแน่นอน คราวนี้ ท่านประธานมากับผู้ช่วยเงิน หรือว่าเป็นเสื้อผ้าของผู้ช่วยเป็น

เหรอ?

แต่ทำไมเสื้อผ้าของผู้ช่วยเป็นถึงอยู่ในกระเป๋าเดินทางของ ท่านประธานล่ะ?

มุมปากของเงินถั่วงอดไม่ได้ที่จะกระตุกอย่างหนัก ก่อน อื่นเลยตอนที่เชื่อเดินเข้าไปเก็บกระเป๋าเดินทาง เธอก็ไม่ได้ ตามเข้าไปด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเยซื้อเฉินจะเตรียมเสื้อผ้า มากมายของเธอไว้ด้วย

หรือว่านี่คือจุดประสงค์ของเยซื้อเฉิน ในกระเป๋าเดินทาง ของเขาเต็มไปด้วยเสื้อผ้าของเธอ เพียงพอที่จะแสดงให้เห็น ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน

เมื่อมองไปที่ปฏิกิริยาของเลขาหลี เป็นถั่วนิ่งก็มั่นใจมาก ยิ่งขึ้นไปอีก

ผู้ชายคนนี้ช่างร้ายกาจและใจดำจริงๆ

เห็นอย่างได้ชัดว่า เป็นลั่วถึงประเมินประสิทธิภาพการต่อสู้ ของคุณชายสามเต่ำไป

คุณชายสามแย่ลงมือเอง มีหรือที่เรื่องจะจบลงอย่างง่ายๆดังนั้นสิ่งต่างๆ จึงห่างไกลจากความคิดง่ายๆ ของเธอเป็น อย่างมาก

“มีของอยู่ระหว่างช่อง น่าออกมาด้วย” เชื่อเงินพูดขึ้นมา อีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มมากยิ่งขึ้น นุ่มนวลเหมือนคำบอก

ดวงตาของเงินลั่วจิงกะพริบไปมา มีของ? ยังมีของอะไร

อีก?

ไม่ใช่ว่าเป็นของที่ทำให้คนเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ใช่ ไหม? เช่นถุงยางอนามัยพวกนี้

แต่เชื่อเงินไม่เคยใช้ถุงยางอนามัยเมื่อครั้งที่อยู่กับเธอ แต่ก่อนก็ไม่เคยใช้ แต่หลังจากที่เธอบอกเขาว่าเธอไม่ สามารถตั้งครรภ์ได้ เขาก็ยิ่งไม่จำเป็นต้องใช้มันอีก ว่ากัน ว่าการใช้สิ่งนั้นจะช่วยลดความรู้สึกบางอย่างลง

เชื่อเงินไม่ใช้คนที่จะให้ตัวเองเสียเปรียบ

ด้วยความสงสัย เงินมั่วนิ่งสอดมือเข้าไปในช่องที่เขาพูด แล้วแตะโดนสมุดเล่มเล็กๆ

มันไม่ได้ใหญ่มากนัก มันมีขนาดประมาณฝ่ามือ

เป็นลั่วถึงขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่มันอะไรกัน?!!