บทที่ 278 ลูกทั้งสองคนมาหาถึง ที่…พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (6)

ถ้าหากเมื่อห้าปีก่อนคนนั้นคือไม่เหยียนจริง ๆ ถ้าหากฐานะที่แท้จริง ของเด็กสองคนนี้ถูกเปิดเผย ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง

แม่คะ อย่าโทษพี่นะ หนูให้พี่พาหนูมาที่นี่ เพียง คนเดียว

รวมกับพนักงานต้อนรับมองไปยังเห่อถุงถุง ที่แท้นี่ก็คือแม่ของ

เด็กทั้งสอง ! แต่ว่า แต่ไหนแต่ไรมาพวกเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ข้างกายท่าน

“ไปกันเถอะ พวกเรากลับกันได้แล้วเห่อหายใจ เด็กทั้ง สองคนไม่เป็นไรก็ดีแล้ว

แต่ยังไงฐานะของเด็กทั้งสองคนจะเปิดเผยไม่ได้ ดังนั้น เธอจึงอยากรีบ พาเด็กทั้งสองคนออกจากที่นี่ เธอรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้องโถงบริษัทตระ กูลเยกรุ๊ปในวันนี้นั้น คงจะถูกลือไปทั่ว ถ้าหากเรื่องนี้เข้าหูเชื่อเงินเข้า เกรงว่าจะปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว

“แม่คะ หนูอยากหาพ่อแต่อยากไปจากที่นี่ ถังจื่อขาย เสื้อของเห่อถงถง ไม่ยอมให้เธอไป

เมื่อได้ยินที่พูด เห่อถุงลงก็ถอนหายใจออกมา หาพ่อเหรอ? เมื่อ

เด็กทั้งสองคนพูดออกมาว่าจะหาพ่องั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ เรื่องนี้กว่าที่เธอคิดไว้แน่ ๆ

เมื่อสักครู่ที่เธอรับมาที่นี่ เธอไม่ทันได้โทรหาจึงคงยังไม่รู้เรื่อง

1/5ถ้าเธอโทรหาจึงจึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าเหมาะสมหรือเปล่า?

เอ๊ะ พวกหนูทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ?” จังหวะนั้นเอง ที่กำลังลงมาชั้นล่าง ก็เห็นพวกเขา จึงเดินเข้าไปหา

รองประธาน พวกเขามาหาท่านประธานค่ะ พนักงานต้อนรับบอก

กล่าว

ถังจื่อเห็นหนี ดวงตากลมโตคู่นั้นก็กระพริบปริบ ๆ เธอเดินเข้าไปตรง หน้าหรือย่างเป็นกันเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มหวานและเป็นมิตร คุณลุงคนนี้เธอรู้จัก ตอนที่อยู่สนามบินเคยช่วยพวกเขาไว้ ที่แท้เขาก็ ทำงานอยู่บริษัทเดียวกับพ่อนั่นเอง ถ้าอย่างนั้นเขาก็สามารถช่วยพาพวก เขาไปหาพ่อได้สิ?

สายตาที่ดูเป็นมิตรนั้นทําให้คนเข้าใจผิดได้ง่าย

ทองไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มออกมา “พวกหนูมาหาฉันเหรอ?”

“ค่ะ คุณสามารถ… ถังจื่ออยากพูดว่าคุณสามารถพาพวกเราไปหาพ่อ

ได้ไหม?

เลขาทรวมกับพนักงานต้อนรับตกตะลึงอีกครั้ง ที่แท้เด็กสองคนนี้ก็มา หารองประธานจี้เหรอ?

ท่านประธานที่เด็กทั้งสองคนพูดถึงก็คือรองประธาน

“จีย พวกเราไปกันได้แล้ว” ทันใดนั้น เห่อลงลงก็อุ้มถังจื่อขึ้นมา อยากรีบออกไปจากที่นี่

วันนั้นพบกันที่สนามบิน จึงจำเธอไม่ได้ระหว่างเธอกับเขาจบสิ้นกันไป แล้ว ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีก

หมองไปที่เห่อถุงถุงที่มีท่าทีเด็ดเดี่ยว ไม่รู้ทำไม ในใจเขาเหมือนถูกกรีด รู้สึกเจ็บปวด ยังรู้สึกอาลัยอาวรณ์แปลก ๆ ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึก ปวดหัวขึ้นมา

เป็นเพราะปวดหัว เขาจึงไม่ทันได้คิดอะไร เมื่อรู้สึกตัวก็ได้คว้ามือเห่อ เอาไว้ จากนั้นก็พูดออกมาอย่างอาลัยอาวรณ์ : “อย่าไป

แข็งทื่อ หันไปมองเขา เห็นใบหน้าของเขาดูท่าทางสับสน อึ้งไปสักครู่ ตาเป็นประกาย : “นายทำอะไร?

อย่าไป” พูดคำเดิมอีกครั้ง เขารู้สึกว่าเขาปวดหัวมากขึ้น ปวด จนคิดอะไรไม่ออก แต่เขารู้เพียงไม่อยากให้เธอไป

เห่อถงถงมองออกว่าเขาไม่ค่อยสบาย จึงใจไม่แข็งพอที่จะสะบัดมือเขา

“อาจ นายอยู่นี่เองเหรอ” แต่ทันใดนั้น น้ำเสียงแจ๋วแหววก็ดังขึ้น แล้วก็ มีผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนหนึ่งเดินเข้ามา

สายตาของผู้หญิงคนนั้นดูหยิ่งยโสและดูเหยียดหยามผู้อื่น เธอมองไปที่ เห่ออย่างไม่แยแส แต่เมื่อเธอเห็นท่าทางของเห่อถุงถุงอย่างชัด ๆ แล้ว ก็รู้สึกเกร็งไปทั้งตัว สายตานั้นดูช็อกไปทันที ทั้งยังดูหวาดกลัวอีกด้วย

แต่เธอก็รีบปกปิดทันที จากนั้นก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา แล้วคล้องแขนของ อย่างเป็นกันเอง เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน : “อาจ นี่เพื่อนคุณเห

รอ?”

ผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนนี้ ในใจก็แสยะยิ้มออกมา หยางเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธองั้นเหรอ?

เรื่องเลวทรามพวกนั้นกับเธอ นับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้ยัง กล้าเสแสร้งแกล้ง เป็นไม่รู้จักเธอ

แต่เห่อลงถึงรู้ดีว่าเป็นคนที่คุณหญิงเลือกให้เป็นภรรยาของ
คิดถึงเรื่องพวกนี้ ใจของเห่อลงถึงก้จมดิ่งลง เธอออกแรงสะบัดมือของ หนีออก อยากรีบออกไปจากที่นี่

แต่เห็นได้ชัดว่าหยางชิงชิงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แบบนี้

“อา ในเมื่อเป็นเพื่อนของคุณ งั้นพวกเราก็เชิญเธอมาร่วมงานแต่งงาน ของพวกเราในสัปดาห์หน้า

เห่อถุงถุงผละออกไป จนมองไปที่มืออันว่างเปล่าของตัวเอง ซึ่งอึ้งไป เหม่อลอย ไม่รู้ว่าได้ยินในสิ่งที่หยางชิงชิงพูดไหม

แต่ตอนนี้ หนีไม่ได้พูดอะไรออกมา

สีหน้าเห่อถุงถุงเปลี่ยนไป เธอบอกกับตัวเองว่าเรื่องทั้งหมดมันผ่านไป แล้ว ไม่ต้องไปสนใจอะไรแล้ว และจะสนใจอีกไม่ได้แล้วด้วย แต่เธอก็ ควบคุมใจตัวเองไว้ไม่ได้ เมื่อได้ยินว่าพวกเขาจะแต่งงานกันในสัปดาห์ หน้า เธอก็รู้สึกปวดใจ ปวดใจมากเหลือเกิน

ตัวของเห่อถุงถุงสั่นเทาเล็กน้อย มือที่จับถังจื่อไม่อยู่นั้นก็กุมแน่นขึ้นจน ถังจื้อ ไม่รู้สึกเจ็บ เลยขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ตอนนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดอะไรอีกแล้ว

“อาจ ชุดแต่งงานที่คุณจองให้ฉัน เมื่อฉันไปดูมาแล้ว สวยมากเลย แหละ ไหนจะแหวนที่คุณออกแบบให้ฉันด้วยตัวเอง ก็สวยมาก สวยมาก จริง ๆ ฉันชอบมากเลย แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้ฉันซาบซึ้งใจมากที่สุดก็คือ ความรักของคุณที่มีต่อฉัน” หยางชิงชิงเห็นสีหน้าเห่อลงถังเปลี่ยนไป ก็ยิ่ง ได้ใจ ยิ่งเย้าแหย่เห่อด่งดง

เธอรู้จักเห่อถงถงดี ฉะนั้นเธอจึงรู้ดีว่าทำอย่างไรถึงจะเย้าแหย่หาเรื่อง เห่อลงกงได้

มือของเห่อถุงถุงกำแน่นขึ้นอีกครั้ง จนทำให้สั่งซื้อไม่เจ็บจนแทบจะร้อง แต่ถึงจะไม่กลับรู้สึกได้ว่ามือการควบคุม

นี่แสดงให้เห็นว่า เห่อลงลงในตอนนี้กำลังทุกข์ใจ ทุกข์ใจอย่างมาก

แววตาถึงจื่อไม่เป็นประกาย มองไปยัง จากนั้นก็เอ่ยพูด “พ่อครับ

ป้าที่ทั้งแก่ทั้งไม่สวย แถมยังมีสิวอักเสบเต็มหน้าคนนี้เป็นใครกันครับ?

ถังอโม่แต่ไหนแต่ไรเป็นเด็กที่มีความรู้สึกไว อีกทั้งรู้จักสังเกตเก่งมาก เขามองออกว่าผู้หญิงน่ารังเกียจคนนี้จงใจเยาะเย้ยเห่อลงถึง จงใจทำให้ เห่อถงถง โกรธ

แต่ไหนแต่ไรมาถึงจื่อไม่ชอบปกป้อง ญาติของเขา ใครก็ไม่มีสิทธิ์มา รังแกได้เด็ดขาด อีกทั้งแม่ถุงถุงยังเป็นคนที่สำคัญที่สุดของเขาคนหนึ่ง นอกจากแม่

ฉะนั้น คิดจะรังแกแม่ถงถง ต้องคอยดูว่าเขาจะอนุญาตหรือเปล่า

ถังจื่อ โม่รู้สึกว่าการที่เขาเรียกว่าพ่อไม่ถือว่าไร้เหตุผลเกินไป เพราะ เขามองออกว่าคุณลุงคนนี้ชอบแม่ถุงถังของเขา แม่ถุงถัง ก็ชอบคุณลุง ไม่ น่าจะพูดได้ว่าแม่ถุงลงรักมาก รักคุณลุงคนนี้มาก ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็ รู้สึกว่าสามารถให้คุณลุงคนนี้เป็นพ่อเลี้ยงของพวกเขาได้

ดังนั้น การที่เขาเอ่ยเรียกพ่อไปก่อนแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ประโยคที่ถังจื่อไม่เอ่ยออกมา ร้ายแรงถึงตายราวกับโดนระเบิดปรมาณู

ที่สามารถฆ่าหยางซิงซึ่งได้โดยไม่เหลือแม้แต่เศษเล็บ

คำว่า พ่อ เพียงค่าเดียวก็สามารถทําให้หยางชิงชิงตกใจจนสติหลุด วิญญาณกระเจิงได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคำว่าทั้งไม่สวยทั้งแก่ สิวอักเสบก็เต็มหน้า!!