บทที่ 250 ถังจื่อ โม่คือลูกชายของฉัน (4)

“ลูกพี่ คนคนนั้นหลบอยู่ในกระดอง จมอยู่ใต้น้ำ และยังฝัง อยู่ใต้โคลน จะให้ขุดยังไง? ” ทำให้คนที่รับคำสั่งตะลึงเล็ก น้อย ก่อนหน้านี้ได้ทำการสกัดกั้นก็ไม่เห็นผลอะไร จะให้ขุด หาคนแบบนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ถ้าอย่างนั้นก็ดูดน้ำให้แห้ง ขุดโคลนให้หมด และลอก กระดองมันออก” น้ำเสียงของเย่ชื่อเฉินตอนนี้เป็นเหมือน เสียงไล่ล่ามาจานนรถ แต่ละคำๆ ที่ส่งมาทำให้คนรู้สึกขนลุก จนน่ากลัว

“ลูกพี่ ให้ลงมือจริงใช่หรือไม่? ” เห็นได้ชัดว่าเสียงของ บุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์กำลังถอนหายใจเฮ้อ เล็กน้อย ท่าทางที่ไร้ความปรานีของเจ้านายในตอนนี้น่ากลัว

มาก!!

“แกคิดว่ายังไงหล่ะ? ” เย่ซื้อเฉินหัวเราะด้วยน้ำเสียงอัน เยือกเย็นออกมา น้ำเสียงนั้นยิ่งทำให้คนรู้สึกกลัวมากไปอีก

“ลูกพี่ รับทราบแล้ว” คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตกใจมากหรือเปล่า เพราะครั้งนี้ตอบรับเร็ว

ใช้เวลาไม่นาน ก็มีข่าวความเคลื่อนไหวของถังไปเซียน

ULt เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านี้เคยชื่อเฉินใต้ออมฝีมือไว้ ครั้งนี้คือ ลงมือทำจริง!

เกี่ยวกับการแข่งขันเรื่องความเป็นความตาย เวินลั่วฉิงที่ อยู่ไกลในชนบทไม่รู้เรื่องอะไรเลย

เธอไม่รู้พฤติกรรมที่บ้าคลั่งของเย่ซือเฉิน และไม่รู้ความ คิดที่แท้จริงของถังไป๋เฉียนและเรื่องน่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นใน เวลาต่อมา

ในตอนเย็น เมื่อเป็นถั่วนิ่งกลับถึงบ้าน ร่างกายที่กำลังจะ พังทลาย เธอได้ฝึกฝนทักษะการป้องกันตัว และเรียนรู้ทักษะ การหลบหนี แต่เธอไม่ได้ออกกำลังกายและฝึกฝนอย่างหนัก เหมือนคนอื่น ๆ เพราะส่วนใหญ่เธอมักจะอาศัยความ สามารถด้านสมอง!

สืบเนื่องมาจากเมื่อคืนที่ไม่ได้หลับนอน บวกกับวันนี้ที่ เหน็ดเหนื่อย เธอในตอนนี้แม้แต่แรงที่จะพูดยังไม่มีเลย “คุณ ผู้หญิง คุณกลับมาแล้ว? คุณผู้หญิงไปไหนกลับมาเหรอ ? ทำไมสภาพกลายเป็นแบบนี้ ? “เมื่อคุณป้าหลิวเห็นสภาพ ของเวินลั่วชิงแล้ว รู้สึกตกใจมาก

“ไปทำงานมา คุณป้าหลิว ฉันหิวมาก ป้าช่วยไปเตรียม ของกินให้หน่อยได้ไหม? ” สายตาที่น่าสงสารของเวินลั่วฉิ งมองไปที่คุณป้าหลิว “ได้ ได้ ป้าจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้ ใช่เวลา ไม่นานหรอก” “ฉันขอตัวไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เวินลั่วฉึงมองดู ตัวเองที่เต็มไปด้วยฝุ่น ถอนหายใจออกมาอย่าวอ่อนล้า และ พาขาที่ใกล้หมดแรงเดินขึ้นไปชั้นบน

“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว” คุณป้าหลิวใช่เวลาที่ เงินลั่วชิงขึ้นข้างบนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโทรศัพท์หาเยซือ

เฉิน

“กลับไปแล้วเหรอ? ” มีอยู่ชั่วขณะ ที่เย่ชือเฉินสงสัยหูของ

ตัวเอง เขาตามหาเธอทั้งวัน ไม่มีวี่แววข่าวคลาวอะไรเลย ตอนนี้ เขากับถังไป่เชียนสู้กันไม่มีใครยอมใคร

ตอนนี้ เธอกลับบ้านเองเหรอ?

นี่มันเหตุการณ์อะไรเหรอ? มีใครสามารถบอกเขาได้ว่า มันเหตุการณ์อะไร?

“ใช่ค่ะ คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว แต่ว่าคุณผู้หญิงดูแล้ว เหมือนเหนื่อยมาก ร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น รองเท้าก็เหยียบขี้ โคลนมาเยอะมาก ฉันถามคุณผู้หญิงว่าไปไหนมา คุณผู้หญิง ตอบว่าไปทำงานมาค่ะ” หายากที่คุณป้าหลิวจะพูดเยอะ ขนาดนี้ เพราะว่านี่คือคุยกันทางโทรศัพท์ ไม่ได้เผชิญหน้า กันโดยตรง คุณป้าหลิวเลยไม่ดีรู้สึกกลัวขนาดนั้น

ทำงาน?

เธอไปทำงานที่ไหน? เขาตามหาตัวเธอทั้งวัน กังวลแทบตาย แล้วเขาก็ไปขุด

คุ้ยถังไปเซียนแทบตาย

ส่วนเธอกลับไปทำงานเหรอ?

ขณะนั้น เลยซื่อเฉินไม่รู้มีความกระวนกระวายใจอย่าง

มาก….

ดังนั้น ตอนเช้าโทรศัพท์ที่เธอรับสายคือโทรมาจากบริษัท คือเรียกเธอให้ไปทำงาน? เขาสมควรตายทำไมลืมคิดข้อนี้

ไป?

บริษัทมีเรื่องเร่งด่วนอะไรเหรอ จึงต้องรีบตามตัวเธอให้ไป ทำงาน? อีกอย่างถ้าเธอไปทำงาน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ เห็นได้ชัดว่าวันนี้ทั้งวันเธอไม่ได้อยู่ในบริษัท

ดังนั้น..

นึกถึงคำพูดของคุณป้าหลิวที่บอกว่าสภาพของเธอทั้ง เหนื่อยทั้งโทรม สายตาของเย่ซื้อเฉินหรี่ลงทีละนิดๆ

ดี ดีมาก มีบางเรื่อง ที่เขาอยากไปจัดการตั้งแต่เมื่อคืน แล้ว แต่เนื่องจากวันนี้มีธุระทำให้ต้องเลื่อนไป คิดไม่ถึง ว่ามี ใครบางคนทนรอความตายไม่ไหว ถ้าอย่างงั้นจะมาโทษเขา ไม่ได้!

แน่นอน เรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือกลับบ้านไปหาเธอ ก่อน จากนั้น.. ระหว่างทางที่กลับบ้าน เลยชื่อเฉินโทรศัพท์อีกครั้ง: “ไม่ ต้องขุดถังไปเซียนแล้ว”

ในเมื่อเธอกลับมาแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะไปชุดถังไป เชียนอีก เขาไม่อยากให้ในอนาคต เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอแล้ว ถังไปเชียนพูดว่าถูกเขารังแก

เขาไม่สามารถให้โอกาสถังไป์เชียนแสดงอาการขอความ เห็นใจจากผู้หญิงของเขาได้

“ลูกพี่ ท่านเป็นเด็กเดือนสามหรือ? ให้เปลี่ยนก็เปลี่ยน เดี๋ยวให้จับ เดี๋ยวไม่ให้จับ เดี๋ยวใหขุด เดี๋ยวไม่ให้ขุด ! อีกด้านหนึ่งของคนพูดโทรศัพท์ตะลึงเล็กน้อย เขากำลังสู้ อย่างสะใจ ทำไมอยู่ๆก็ให้หยุด!

“แกมีปัญหา? ” น้ำเสียงของเย่ซื่อเฉินต่ำลงเล็กน้อย แต่ ว่าไม่มีความเย็นชาและโหดเหี้ยมเหมือนก่อนหน้านี้ เพราะ ว่าผู้หญิงของเขากลับบ้านแล้ว

“ไม่กล้า” อีกฝั่งแอบถอนหายใจเบาๆ เห็นได้ชัดว่าโกรธ แต่ไม่กล้าพูดอะไร

“ลูกพี่ ก็แค่ทำเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง? ทำไมท่านต้องทรมาน ผู้ชายอีกคนด้วย? “คนคนนั้นหยุดไปสักครู่ สุดท้ายก็ทนไม่ ใหว เริ่มบนในแบบของเขาขึ้นมา: “วิธีที่ดีที่สุดในการ จัดการกับผู้หญิงคือการนอนกับเธอโดยตรง เมื่อคุณนอน หลับกับเธอแล้ว หัวใจของเธอจะเป็นของคุณตามธรรมชาติ หากครั้งเดียวไม่เพียงพอสองครั้งและสองครั้งไม่เพียงพอก็ สามครั้ง คุณต้องทำให้เธอไม่ว่าลืมตาหรือหลับตาก็เห็นคุณ แค่คนเดียว ให้เธอเมื่ออยู่บนเตียง คนที่เธอเห็นบนเตียงต้อง เป็นคุณ คนเดียว แน่นอนคุณต้องมีความสามารถพอที่จะให้ เธอลงจากเตียงไม่ได้ ถึงเวลานั้นเธอยังมีกระจิตกระใจไปคิด เรื่องอื่นอีกเหรอ? ”

“ลูกพี่ หลับนอนแล้วให้ผู้หญิงของพี่พอใจ นอนเข้าไปถึง ร่างกายของเธอ ใจของเธอมีแต่พี่ พี่ก็ชนะแล้ว ถึงเวลานั้น เกี่ยวอะไรกับถังไป๋เซียน! “อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์สรุป ให้อย่างภาคภูมิใจ ฟังดูแล้ว พูดเหมือนเคยมีประสบการณ์

“สายตาของเย่ซื่อเฉินกะพริบเล็กน้อย และอาการที่ แสดงออกมีความแตกต่างไปเล็กน้อย แต่ทว่าเขาไม่ได้พูด อะไร แต่วางสายลงทันที

ในคฤหัสถ์หลังหนึ่ง ถังหลิงมองไปท้องฟ้าที่เต็มไปด้วย ดวงดาวยามค่ำคืนที่มืดสลัว ความคิดของเขาล่องลอยไป เขาควรรีบลงมือทำในสิ่งที่เขากำลังจะทำหรือไม่?

“ฮัลโหล” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขามองดูมันสักครู่ แล้วรับ มันขึ้นมา น้ำเสียงเย็นยิ่งกว่าแสงในเวลากลางคืนอีก

“คุณชายสามมีค่าสั่งให้ขุดถังไป๋เซียน การเคลื่อนไหว ใหญ่มาก”อีกด้านของคนพูดโทรศัพท์ น้ำเสียงแสดงถึง ความเคารพและระมัดระวัง * นี่มันเรื่องดี ถังหลิงยิ้มออกมา ดวงตาที่ลึกล้ำคู่นั้นดู เหมือนจะซ่อนอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ลีกจนไม่ เห็นด้านล่าง ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้น

อีกด้านของคนที่พูดโทรศัพท์ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่า กำลังรอคำสั่งจากเขา

“เรื่องที่ฉันสั่งรีบเคลียร์ให้เสร็จ” ถังหลิงซะงักเล็กน้อย แล้วมีคำสั่งลงไป ระหว่างที่พูดคุยกัน ริมฝีปากของเขายิ้ม ออกมาเล็กน้อย คนอื่นเริ่มลงมาแล้ว ดูเหมือนเขาต้องเร่ง ดำเนินการให้เร็วขึ้นแล้ว

ในคฤหาสน์นั้น เมื่อเป็นลั่วฉิงอาบน้ำเสร็จ สิ่งที่อยากทำ ที่สุดคือทิ้งตัวไปบนเตียง แล้วนอนให้สบาย แต่ว่าเธอหิว หิว จนหน้าท้องแนบติดหลัง

ดังนั้น เธอจึงลงไปกินข้าวข้างล่างก่อน

“คุณผู้หญิง กับข้าวทำเสร็จแล้ว” เมื่อคุณป้าหลิวเห็นเธอ เดินลงมา จึงรีบจัดอาหารตั้งโต๊ะให้เรียบร้อย

เป็นลั่วนิ่งหิวมาก ดังนั้นจึงกินอย่างรวดเร็ว เมื่อคุณป้าหลิว เห็นสภาพของเธอนั้นก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย คุณผู้หญิงไม่ได้

กินอาหารมาทั้งวันเลยเหรอ?

คุณผู้ชายก็น่าจะกลับมาแล้ว!