บทที่ 201 ฐานะที่แท้จริงของคุณชายสามเย่ (1)

การที่เธอตั้งอกตั้งใจอธิบายขนาดนี้ก็เพื่อเอาใจใส่เขา เป็น เพราะเธอเป็นห่วงเขาจนลืมเสแสร้งเหรอ

“ยาขมมาก” เย่ซื้อเฉินหยิบยาขึ้นมา คิ้วขมวดเป็นปม เบะ ปากราวกับว่ายานั้นขมขึ้นมาหลายเท่า

เวินลั่วฉิงเบ้ปาก อายุเท่าไหร่เข้าไปแล้ว ยังบ่นว่ายาชมอยู่ อีก ดัดจริตจริงเชียว

ทันใดนั้น เย่ซื้อเฉินก็เอนตัวมาพิงเธอ แล้วกระซิบข้างหู เธอว่า : “เธอป้อนฉันสิ”

เงินลั่วชิงอึ้งไปทันที ดวงตาเบิกโพลง มองไปที่เขาอย่าง

ไม่น่าเชื่อ เขา เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ

ให้เธอป้อนเขาเหรอ แค่ยาเม็ดเดียวเนี่ยนะ เขาอยากให้ เธอป้อนเขายังไงกัน ป้อนด้วยปากเหรอ

“นาย นายพักผ่อนเถอะ” เวินลั่วฉิงคิดได้แต่เรื่องนั้นจน เกือบจะกระโดดขึ้นมา ผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่นะ

ดูท่าทางเธอแล้ว แววตาของเย่ซื่อเฉินยิ้มราวกับแผนที่ วางไว้สมใจแล้ว จากนั้นก็ยื่นยาไปตรงหน้าเธอ : “ทำไมเห รอ ฉันก็แค่อยากให้เธอช่วยหยิบยาออกมาก็แค่นั้น ทำไม เธอต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วย”
“เธอคิดอะไรอยู่เหรอ” เขาจงใจพูดลากเสียงยาว แฝงไป ด้วยความเจ้าเล่ห์

เขาพบว่า กับบางเรื่องเธอฉลาดหลักแหลมมาก แต่พอ เป็นเรื่องอารมณ์ความรู้สึกเธอกลับตามไม่ทัน

4. เปินลั่วฉิงกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อกี้นี้เธอคิดมากเกินไป หรอกเหรอ

เป็นลั่วจึงรับกล่อง ยามา เปิดออก หยิบยาออกมาสองเม็ด ตามที่เอกสารกำกับยาแจ้งไว้ จากนั้นก็ยื่นไปที่ด้านหน้าเขา

แต่เขากลับไม่ใช้มือรับยาไป ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติใบ นั้นอยู่ ๆ ก็ยื่นเข้ามาใกล้ แล้วก็ใช้ปากงับยาที่มือเธอไปกิน

เขาทำแบบนี้ ปากเขาเลยโดนมือของเธอ ตอนที่ปากเขา โดนนิ้วมือเธอนั้น อุณหภูมิที่ปากเขาแผ่มายังนิ้วมือเธอ เงินลั่วชิงจึงรู้สึกร้อนขึ้นมาทันที พอตั้งสติได้ก็รีบดึงมือกลับ ไป

เป็นลั่วจึงแกล้งทำเมินเฉยหันหน้าออกไปทางนอก หน้าต่าง แต่หน้าเธอกลับแดงขึ้นมาเล็กน้อย

แววตาเย่ซื้อเฉินแฝงไปด้วยรอยยิ้ม เขาพบว่า เธอก็รู้จัก เขินอายด้วย แถมตอนอายยังดูน่ารักอีกต่างหาก

เย่ซื้อเฉินไปทำงานต่างที่เพิ่งกลับมา หลังจากทานอาหาร เที่ยงก็กลับไปที่บริษัท เวินลั่วฉิงบอกว่าจะกลับไป ครั้งนี้เปชื่อเฉินไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ได้กำชับให้คนขับรถไปส่ง เธอด้วย

เป็นลั่วจึงอยากจะไปดูลูกทั้งสองคนหน่อย แต่สุดท้ายเธอ ก็อดใจไว้ไม่ได้ไปเจอ

ตอนที่ขับผ่านห้างสรรพสินค้าเงินลั่วชิงบอกให้คนขับรถ จอดสักครู่ คราวก่อนเธอมาเดินห้างฯ นี้เล็งเสื้อผ้าของลูกทั้ง สองไว้หลายชุด แต่ตอนนั้นเป็นเพราะเรื่องของซ่งหยุนจึง ทำให้เธอไม่ทันได้ซื้อ ตอนนี้มีเวลาพอดี เลยอยากจะไปซื้อ เสื้อผ้าพวกนั้น

“ฉิงฉิง ฉันกลับมาจากเมืองนอกแล้วนะ อยู่เมือง A ออก มาเจอกันหน่อยสิ” เป็นลั่วจิงเพิ่งจะเดินเข้าห้างฯ ก็ได้รับ โทรศัพท์จากรุ่นพี่ผู้ชายสมัยเรียน

“รุ่นพี่ มีธุระอะไรเหรอคะ” เวินลั่วชิงนึกตกใจ ครั้งก่อนมู่ห รงตัวหยางบอกว่ารุ่นพี่กลับมาจากเมืองนอกแล้ว แต่หลัง จากนั้นก็ไปปฏิบัติงานอีก ตอนนี้รุ่นพี่กลับมาอีกแล้วเหรอ

แล้วทำไมอยู่ ๆ ก็มาที่เมือง A ล่ะ อีกทั้งยังอยากรีบพบ หน้าเธอ หรือจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

“ไม่มีอะไรหรอก เพียงแค่มาที่นี่พอดี เลยถือโอกาสเจอ เธอด้วยเลย” เสียงผู้ชายที่ปลายสายนั้นปนไปด้วยรอยยิ้ม

เงินสั่งฉิงแอบถอนหายใจไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ดีแล้วรุ่นพี่กลับมาจากเมืองนอก แล้วมาที่เมืองนี้พอดี แน่นอนว่า เธอก็อยากไปพบหน้ารุ่นพี่สักหน่อย หลายปีมานี้รุ่นพี่คอย ดูแลเธอเป็นอย่างดี ดีต่อเธอเป็นอย่างมาก ตอนนี้รุ่นพี่เป็น เหมือนญาติสนิทเธอคนหนึ่ง

แต่เธอรู้ดีว่าเย่ชื่อเฉินระแวงเธอตลอดเวลา คอยจับผิดเธอ อยู่ตลอด เธอกังวลว่าถ้าไปเจอรุ่นพี่ตอนนี้จะมีเรื่องวุ่นวาย ตามมา เธอกลัวว่าจะทำให้รุ่นพี่เดือดร้อน

ที่สำคัญ ฐานะของรุ่นพี่นั้นต้องเก็บไว้เป็นความลับ ถึงแม้ ตอนนี้จะอยู่ภายในประเทศ แต่ใครก็ไม่สามารถรับประกัน ความปลอดภัยได้ เธอไม่อยากเป็นสาเหตุให้รุ่นพี่ตกอยู่ใน อันตราย

อีกด้านรับรู้ได้ว่าเธอกำลังลังเลใจ เลยลอบถอนหายใจ ออกมา

ยัยสาวน้อยคนนี้อ่อนประสบการณ์เรื่องอารมณ์ความรู้สึก

ตลอดเลยสินะ

ถ้ารู้อย่างนี้ เขาน่าจะบอกเธอว่ามีธุระ

เขาถอนหายใจเงียบ ๆ เขาไม่อยากจบบทสนทนาไปดื้อ ๆ แบบนี้ เลยบอกไปว่า : “ก็มีธุระนิดหน่อย”

“รุ่นพี่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่” เงินลั่วฉิงตาเป็นประกาย เล็กน้อย รู้สึกตกตะลึงกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของเขา สีหน้าดูจริงจังขึ้นมาทันที ในใจก็เป็นกังวลขึ้นมา ถ้าหากรุ่นพี่เกิด เรื่องอะไรขึ้น เธอต้องไปหาแน่นอน

เรื่องที่รุ่นพี่เอ่ยถึงต้องไม่ใช่เรื่องเล็กแน่ ๆ เธอเป็นห่วงว่า รุ่นพี่อาจจะเจอเรื่องอะไรที่ลำบาก ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มาพบ หน้าเธอในสถานการณ์แบบนี้หรอก

ผู้ชายที่อยู่ปลายสายนั้นได้ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ อีก ครั้ง ดูท่า ในความคิดเธอ เขาจะมาหาเธอก็ต่อเมื่อมีธุระ สำคัญเท่านั้น นอกจากนั้นก็คงไม่ได้

หลายปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกที่เขามีต่อ เธอบ้างเลยเหรอ

เขารู้ดีว่าเธอค่อนข้างอ่อนหัดต่อเรื่องรัก ๆ ใคร ๆ เดิมที่ เขาก็คิดว่าเขาสามารถรอต่อไปได้ รอเธอเข้าใจถึงความรู้สึก ที่เขามีต่อเธอ แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่าเธอไปแต่งงานกับ ผู้ชายคนอื่นกะทันหันอย่างนี้

ถึงแม้พวกเขาจะแต่งงานกันตามข้อตกลง แต่เขาก็อดปวด ใจไม่ได้ เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าเธอจะ..

“ช่วงนี้เธอกับเย่ชื่อเฉินเป็นยังไงกันบ้าง” ผู้ชายที่อยู่ปลาย สายเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมาหนึ่งประโยค

เงินลั่วชิงขมวดคิ้ว ระหว่างเธอกับเย่ซื้อเฉินน่ะเหรอ ทำไม อยู่ ๆ รุ่นพี่ก็ถามถึงเรื่องระหว่างเธอกับเย่ชื่อเฉินขึ้นมานะ
“ทำไมเหรอคะ” เป็นลั่วจึงงุนงง แล้วถามกลับไป ถึงแม้ เธอกับรุ่นพี่จะสนิทกันเหมือนญาติพี่น้อง แต่เรื่องระหว่างเธอ กับเยชื่อเฉินนั้นเธอไม่อยากพูดอะไรมากนัก ทุกคนล้วนมี ความลับของตัวเองกันทั้งนั้น ทุกคนต่างมีความเป็นส่วนตัว เธอควรจะเคารพความเป็นส่วนตัวของเยซื้อเฉิน

เหมือนที่เธอเก็บความลับของทุกคนในองค์กรไม่มีทางที่ จะเอาความลับของคนใดคนหนึ่งออกมาเปิดเผยแน่นอน

ได้ยินน้ำเสียงของเธอ แววตาของชายคนนั้นยิ่งมีตมนลง แม้จะคุยโทรศัพท์กัน แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าเธอต่อต้านเขา

ต่อต้านเหรอ เธอต่อต้านเขาเพื่อเยซื้อเฉินงั้นเหรอ

การที่เขารับรู้แบบนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างมาก เธอกับ เย่ซื่อเฉินรู้จักกันได้ไม่นาน แต่เขากับเธอรู้จักกันมานาน หลายปี แต่เธอกลับปกป้องเย่ซื้อเฉินงั้นเหรอ

เขาแอบถอนหายใจ ปลอบประโลมตัวเองว่าเธออาจจะแค่

ไม่อยากพูดก็เท่านั้น

ที่จริงแล้วเป็นลั่วนิ่งไม่ได้คิดจะต่อต้านเขา เพียงแต่เธอไม่ อยากพูดอะไรมากก็แค่นั้น ไม่อยากเปิดเผยเรื่องส่วนตัวที่ เกี่ยวกับเย่ซื้อเฉิน ให้คนอื่นรับรู้

“เยซือเฉินให้คนที่ประเทศ M หาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องราว ของเธอ” เขานิ่งไปชั่วครู่แล้วพูดออกมา
“อืม ฉันรู้อยู่แล้ว” เรื่องนี้เว็นลั่วฉึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะคนอย่างเยชื่อเฉินถ้าหากไม่สืบเรื่องราวของเธอส ถึง น่าแปลกใจ

เดิมทีเธอสงสัยว่าเสือเฉินคือผู้ชายคนนั้นคนเดียวกันกับ เมื่อห้าปีก่อน ฉะนั้นตอนแรกจึงกังวลว่าเย่ซื่อเฉินจะสืบรู้ถึง เรื่องเมื่อห้าปีก่อน กลัวจะรู้เรื่องลูกทั้งสอง เลยกลัวขึ้นมานิต หน่อย

แต่หลังจากที่เธอตรวจ DNA แล้ว ผลตรวจ DNA ยืนยัน ว่าเลยชื่อเฉินไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับลูกทั้งสองคน

ดังนั้น เธอเลยไม่ได้กังวลอะไรมากมายแล้ว

ยังไงซะเรื่องที่เกี่ยวกับองค์กร คนทั่วไปก็สืบหาไม่ได้อยู่

แล้ว

แต่ประโยคถัดไปที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมากลับทำให้ เวินลั่วฉิงนิ่งอึ้งไป