บทที่173 คุณชายสามเย่ไว้หน้า(1)

เวลานี้ ทันใดนั้นเองที่เสียงโทรศัพท์มือ ถือของเวินลั่วฉิงดังขึ้น เป็นเบอร์ติดต่อ ภายในของเธอเอง โทรศัพท์ของทุกคน ภายในมู่หรงด้วหยางได้จัดการให้เป็น พิเศษทั้งหมดแล้ว คนข้างนอกไม่สามารถ จะโทรเข้ามาได้

สีหน้าของเวินลั่วฉิงเคร่งขรึมขึ้นมา เธอ ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา ฉู่หลิงเอ๋อสีหน้าเปลี่ยน แล้วหยิบ โทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงขึ้นมาดู

อย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทุ่ม

ต่ำ : “จงเยว่น่ะ” ฉู่หลิงเอ่อกดรับโทรศัพท์แล้วกดปุ่ม เปิดลำโพง

“เงินลั่วชิง ข้อมูลเอากลับมาหรือยัง? ทางเบื้องบนเขาตามมาหลายรอบแล้วนะ แล้วออกคำสั่งมาแล้วด้วยว่าคืนนี้เป็นคืน สุดท้าย ถ้าคืนนี้คุณเอาข้อมูลมาไม่ได้ ผลลัพธ์คุณก็คงจะรู้นะ”

“ทางเบื้องบน? เบื้องบนที่ไหนคะ? พวก เราฟังแค่คำสั่งจากลูกพี่ใหญ่เท่านั้น คำ สั่งของเบื้องบนนั่นไม่ได้บอกพวกเรานี่ คุณไม่ต้องเอาเบื้องบนพวกนั้นมากดดัน พวกเราหรอกค่ะ” ฉู่หลิงเอ๋อได้ยินแล้วจึง ระเบิดออกมา เถียงกลับไปอย่างไม่ไว้ หน้า

“ฉู่หลิงเอ๋อ ฉันจะบอกคุณให้นะ ถ้าหาก คืนนี้เว็นลั่วชิงยังเอาข้อมูลกลับมาไม่ได้ คุณชายถังเองก็ปกป้องคุณไว้ไม่ได้ เหมือนกัน แล้วอีกอย่างคุณชายถังก็ไป ปฏิบัติภารกิจของตัวเองแล้วด้วย เกรงว่า เขาคงจะไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้” จงเยว่หัวเราะเยาะออกมา : “ตอนนี้หนึ่ง ทุ่มตรง ก่อนเที่ยงคืนถ้าไม่ได้ข้อมูลกลับ มา พวกคุณก็รับผิดชอบผลที่ตามมาเอง แล้วกัน”

ฉู่หลิงเอ๋อวางสายไปแล้ว

“บ้าจริง เธอคิดว่าตัวเองสำคัญสินะ เธออาศัยอะไรเข้ามาในองค์กรนี้ตัวเธอก็ รู้ดีไม่ใช่หรือ? นอกจากจะยั่วผู้ชายแล้ว ยังทำอะไรเป็นอีกกันเชียว? หน้าที่ทุกครั้ง ของเธอก็มีแต่ง่ายๆ แต่ก็ต้องมีคนอื่น คอยตามเช็ดให้ทุกครั้ง” ฉู่หลิงเอ๋อ โมโห เสียจนใบหน้าซีดไปหมด : “ใครๆก็รู้ว่า หน้าที่ของเธอ เธอไม่เคยทำพลาดเลย เพราะฉะนั้นครั้งนี้เห็นได้ชัดเลยนะว่าจะ มาแย่งเอาหน้าความสำเร็จนี้ไป แล้วยัง จะมีหน้ามาโทษพวกเราอีก”

ฉู่หลิงเอ๋อยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห : “ยัยนี่ หา เรื่องยั่วโมโหฉัน เดี๋ยวฉันก็เอาระเบิดไป ปาใส่เลยนี่”

เป็นลั่วนิ่งไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา คำ พูดของจงเยว่เธอไม่ต้องสนใจก็ได้ แต่ ข้อมูลเธอจำเป็นต้องรีบเอากลับมาให้ได้

ไม่ใช่เพียงแค่เป็นเพราะคำสั่งของ เบื้องบน เป็นเพราะถ้าหากข้อมูลยังคงอยู่ ในมือของเย่ซื้อเฉิน เธอเกรงว่าจะ เป็นการก่อปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับเย่ชือ เฉินด้วย

แต่แผนที่เธอวางไว้ล้มเหลวไปแล้ว ถ้า หากเจอชื่อเฉินไม่ดูข้อมูลในการ์ดความจำ อีกครั้ง เธอก็จะไม่สามารถเอาข้อมูลกลับ มาได้เลย

ด้านนอกโรงแรม เย่ซื้อเฉินถือกระเป๋า สตางค์ ดวงตาทั้งสองข้างหรี่ลงเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หันกลับเดินไปยังด้าน

หลัง

“ท่านประธานครับ ประธานหลี่และ ประธานสิงกำลังรออยู่นะครับ” เลขาหลิว ที่เพิ่งจะจอดรถเสร็จแล้วเดินเข้ามานั้น เห็นว่าท่านประธานของเขาจะเดินกลับไป จึงรู้สึกตกใจ ประธานหลี่และประธานสิ่งเป็นผู้ร่วม งานคนสำคัญของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป วันนี้ทั้งสองคนรีบมาที่เมืองCก็เพื่อมาพบ ท่านประธาน โดยเฉพาะ ท่านประธานที่ เพิ่งจะมาถึงแต่จะกลับออกไปแล้วนั้นนี่ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?

“เอากุญแจรถมาให้ผม แล้วคุณเข้าไป ก่อน” เคยซื่อเฉินไม่ได้เอ่ยอธิบายให้มาก ความ แล้วหยิบกุญแจรถจากมือของเลขา หลิวไป หลังจากนั้นก็เดินจากไปอย่าง รวดเร็ว

เลขาหลิวทำได้เพียงจำต้องเข้าไป ทักทายด้านในก่อน

ตอนที่เย่ซื้อเฉินเดินมาถึงตัวรถนั้น เขา เปิดประตูรถแล้วขึ้นรถไป เขาขึ้นไปนั่ง ตรงที่นั่งแถวสุดท้าย แล้วเปิดอุปกรณ์ ส่วนตัวที่ใช้เฉพาะของตัวเองขึ้นมา

เยซื้อเฉินหยิบการ์ดความจำออกมา จากกระเป๋าสตางค์ เขาแน่ใจ ว่าคนเมื่อ ครู่นี้ถึงแม้จะสัมผัสโดนกระเป๋าสตางค์ ของเขา แต่จะไม่มีทางเปลี่ยนการ์ดความ จำที่อยู่ด้านในได้โดยเด็ดขาด

เขารู้ว่าคนเมื่อครู่นี้พุ่งตรงมาที่กระเป๋า สตางค์ของเขาก็เพื่อการ์ดความจำนี้ แต่ คนๆนั้นกลับเพียงแค่ได้แตะกระเป๋า สตางค์ของเขาไปเพียงแค่นิดเดียว เท่านั้นแล้วก็หนีไป

ดูแล้วไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไรนัก แต่เขากลับนึกขึ้นมาได้ภายหลังถึงความ เป็นไปได้นี้ นึกถึงสถานการณ์ที่สร้างขึ้น เพื่อปิดบังความจริงตรงหน้าเขาทั้งสอง เหตุการณ์แล้ว เรื่องที่มีคนจะมาขโมย กระเป๋าสตางค์เกรงว่าจะเป็นการหลอก ล่อ

เธอให้คนมาขโมยกระเป๋าสตางค์ของ เขา แต่กลับไม่ได้ให้คนๆนั้นเอาการ์ด ความจำไป ดังนั้น คนๆนั้นถึงได้หนีออก ไปเร็วขนาดนี้

ส่วนเธอก็คงต้องการที่จะทำให้เขาเกิด ความเข้าใจผิดว่าการ์ดความจำอาจจะมี การเคลื่อนไหว

ถ้าหากเขาสงสัยว่าการ์ดความจำถูก วางกลอุบายเอาไว้จะต้องรีบตรวจเช็คดู อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นเธอก็จะสามารถ นำข้อมูลที่อยู่ในการ์ดความจำนี้กลับไป ได้

ชื่อเฉินเอาถือการ์ดความจำไว้มุม ปากยกขึ้น อดพูดไม่ได้ว่าการวางแผน ของเธอนั้นเก่งกาจมากจริงๆ

แต่น่าเสียดาย ที่คนที่เธอให้มาแกล้ง ทำเป็นขโมยกระเป๋าสตางค์ของเขานั้น แย่ไปเสียหน่อย

เขารู้แผนการทั้งหมดของเธอ และเขาก็ มั่นใจด้วยเช่นกันว่าการ์ดความจำที่อยู่ ในกระเป๋าสตางค์เขานั้นไม่ได้มีปัญหา อะไร แต่ตอนนี้เขาก็ยังคงหยิบ คอมพิวเตอร์ของเขาออกมา เพื่อเปิด การ์ดความจำนั้น

เขารู้ว่าองค์กรของพวกเขานั้นเข้มงวด มาก ถ้าหากเธอไม่สามารถนำข้อมูลกลับ ไปได้ตรงเวลา เกรงว่าจะต้องถูกลงโทษ

ถ้าหากผู้หญิงคนนั้นคือภรรยาของเขา เขาก็จะไม่ยอมให้เธอถูกลงโทษอยู่แล้ว

แต่หากไม่ใช่ เขาก็ไม่ได้มีความจำเป็น ที่จะต้องเก็บข้อมูลพวกนี้เอาไว้เช่นกัน

หรือถ้าหากผู้หญิงไม่ใช่ภรรยาของเขา นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกันกับเขา เขา ไม่ต้องมาเสียเวลาเลยเสียด้วยซ้ำ

เขาแต่งงานกับเงินลั่วชิง ไม่ว่าเรื่องราว จะเป็นไปอย่างที่เขาคาดคิดเหมือนก่อน หน้านี้หรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุผล ใดๆเขาก็จะไม่ยอมหย่ากับเงินลั่วฉิง

แน่นอนว่าเยซื้อเฉินก็ยังคงมั่นใจในสิ่ง ที่ตัวเองคาดเดาเอาไว้ว่าจะไม่ผิดพลาด อย่างแน่นอน เดิมทีที่เขาเอาการ์ดความ จำอันนี้มานั้นก็เพื่อที่จะบีบบังคับเธอให้ แสดงตัวออกมา แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยน ความคิดแล้ว

เจ้าตัวก็แต่งงานกับเขาไปแล้ว เขามี โอกาสที่จะค่อยๆจับหางจิ้งจอกของเธอ ได้อยู่แล้ว ไม่ต้องรีบร้อนในตอนนี้ ก็เป็น เพราะเขาจะไม่ยอมให้เธอมีอันตรายใดๆ

ออฟฟิศของเวินลั่วชิง

“ฉิงฉิง ตอนนี้พวกเราจำเป็นที่จะต้อง รีบเอาข้อมูลกลับมาอย่างนั้นหรือ?” คู่ หลิงเอ๋อที่โมโหอยู่นั้นก็ส่วน โมโห แต่เธอ รู้ดีถึงความรุนแรงของสถานการณ์ใน ตอนนี้ เธอมองเวินลั่วฉิงที่ยืนนิ่งอยู่นั้น ด้วยความร้อนใจ

“ฉันรู้” น้ำเสียงของเวินลั่วฉิงทุ้มต่ำ จง เยว่บอกว่าก่อนคืนนี้เที่ยงคืน สิ่งที่เธอ วางแผนจัดการเอาไว้มากมายก่อนหน้านี้ ล้วนแต่ล้มเหลวไปหมดแล้ว ตอนนี้ยังมี เวลาอยู่อีกเพียงไม่กี่ชั่วโมง เธอจะเอา ข้อมูลที่อยู่ในมือของเย่ซื่อเฉินมาได้ อย่างไรกัน?

“ฉิงฉิ่ง เวลาของพวกเรามีไม่มากแล้ว นะ” ฉู่หลิงเอ๋อมองไปยังเวินลั่วฉิงที่ยังคง ยืนนิ่งไม่ขยับเช่นเดิม ยิ่งรู้สึกร้อนใจมาก ขึ้นกว่าเดิม : “ฉิงฉิง ฉันคิดว่าถึงแม้ให้ เธอต้องไปขอร้องเย่ซือเฉินขอข้อมูลกลับ มา ก็อย่าให้ผู้หญิงไม่ดีอย่างจงเยว่….”

ฉู่หลิงเอ๋อยังไม่ทันพูดจบนั้น เสียง โทรศัพท์มือถือของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้นมา อีกครั้ง

“บ้าเอ้ย จงเยว่ยังไม่จบอีกรึไง” ฉู่หลิง เอ๋อคิดว่าเป็นจงเยว่โทรมา จึงรู้สึกโมโห ขึ้นมาทันที จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยที่ ไม่ทันได้ดู แล้วเตรียมจะด่าผู้หญิงคนนั้น ออกไป

“ฉิงฉิงได้ข้อมูลมาอยู่ในมือแล้วนะ” เพียงแต่ ฉู่หลิงเอ๋อยังไม่ทันได้ด่าออกมา นั้น เสียงของมู่หรงด้วหยางก็ดังขึ้นมา เสียก่อน : “สมกับที่เป็นฉิงฉิงของพวกเรา จริงๆ คุณชายสามเย่หลงกลเรา แผน สำเร็จแล้ว”

“ได้ข้อมูลแล้ว! ดีจริงๆ” หลังจากที่ฉู่ หลิงเอ๋อดึงสติกลับมาแล้วนั้น จึงส่งเสียง ร้องออกมาด้วยความดีใจ

เป็นลั่วจึงได้ยินเสียงร้องดีใจของฉู่หลิง เอ๋อแล้วจึงรู้สึกอึ้งไป จะว่าไปแล้ว สถานการณ์ก่อนหน้านี้ของเสี่ยวหวู่ ทั้งๆ ที่แผนของเธอไม่สำเร็จไปแล้ว สถานการณ์เช่นนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ที่ เย่ซื่อเฉินจะหลงกล

ถ้าเช่นนั้นแล้ว ทำไมเย่ซือเฉินถึงได้ไป เช็คดูข้อมูลกัน? อีกทั้งยังรวดเร็วขนาดนี้ รีบร้อนขนาดนี้ด้วย?

เป็นลั่วนิ่งรู้สึกว่าเย่ชื่อเฉินมีเจตนาให้ เป็นแบบนี้

มีเจตนาอย่างนั้นหรือ? ทำไมเขาจะ ต้องตั้งใจทำแบบนี้ด้วยกัน? ทำไม…