บทที่157 คุณชายสามเย่รู้เรื่องแล้ว (1)

บทที่ 157 คุณชายสามรู้เรื่องแล้ว (1) อิริยาบถในตอนนี้ของเธอช่างยั่วยวนใจเหลือเกิน อยากที่จะ

แต่ในเวลานั้นเสียงโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินก็ดังขึ้น เป็นลั่วฉิงจึงตกใจได้สติรีบยื่นมือกั้นด้านหน้าเขาไว้

เยซื้อเฉินราวกับแอบถอนหายใจหนึ่งครั้ง จากนั้น ก็เอามือถือออกมา ดวงตามีความลุ่มลึกเล็กน้อย

หลังจากที่เย่ซื้อเฉินรับสายโทรศัพท์ก็เดินออกไป

หลังจากที่เป็นลั่วนิ่งหลุดพ้นจากการติดตามแล้วก็ ติดต่อไปหาเยว่หงหลิงใหม่ เวลาผ่านไปประมาณห้า นาที เยว่หงหลิงก็ส่งข้อความมาให้เธอ บอกให้เธอว่า คืนนี้ตีสองให้ไปพบซ่งหยุนที่The Kerry Center Hotel ห้อง 2204

ตอนที่นึกถึงThe Kerry Center Hotelดวงตา ของเวินลั่วฉิงก็กะพริบโดยจิตใต้สำนึก 5 ปีก่อนของ คืนนั้น เธอกับผู้ชายคนก็อยู่ที่The Kerry Center Hotel..

และเธอยังจำได้ดีว่าตอนนั้นก็อยู่ที่ชั้น22 ห้อง 2202

มันช่างบังเอิญเหลือเกิน ความบังเอิญนี้จะทำให้ เงินลั่วนิ่งรู้สึกว่า….
เมื่อเงินลั่วฉิงคิดดูแล้ว จึงตัดสินใจโทรไปบอก เยซื้อเฉิน เพราะวันนี้มีภารกิจเฉพาะและเวลาก็ดึกแล้ว ด้วย เธอคงไม่สามารถออกจากคฤหาสน์ของเย่ซื้อเฉิน ในเวลาตีสองไปที่ The Kerry Center Hotel ได้ หรอก

ถ้าหากเอาข้อมูลได้แล้วค่อยกลับไปก็คงจะดึก มากไปแล้ว ทางที่ดีไม่กลับบ้านจะดีกว่า มิเช่นนั้นเย่ซือ เฉินก็จะเกิดความสงสัยอีก

“คุณสามีค่ะ คืนนี้ฉันมีธุระไม่กลับบ้านแล้วนะ คะ? “เมื่อรับสาย เป็นลั่วนิ่งก็พูดดีดีอย่างอ่อนโยนมาก

เวินลั่วฉิงคิดว่านี่คงไม่มีปัญหาอะไรหรอก เธอกับ ซื้อเฉินแค่แต่งงานกันในนามเท่านั้นจึงยิ่งไม่ต้องพูด ถึง ถึงจะเป็นสามีภรรยากันจริงๆ แต่ใครก็ต้องมี เหตุสุดวิสัยกันทั้งนั้นแหละ

และจะว่าไป ช่วงก่อนเย่ซือเฉิงเองก็ไม่กลับบ้าน กลับช่องบ่อยๆด้วย

“ไม่ได้”เย่ชื่อเฉินปฏิเสธอย่างเด็ดขาด และไม่มี ช่องว่างการเจรจาเลยแม้แต่นิดเดียว

เธอยิ่งอยู่ยิ่งกล้าเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว อยากจะ

ไปค้างคืนด้านนอกด้วย? หลังจากที่แต่งงานกัน เขาไม่เคยขีดกั้นความ

อิสระของเธอเลย เธอไปทำงานที่บริษัทเวินซื่อกรุ้๊ปจน กลับดึกกว่าเขาเป็นประจำ เขาก็ทนแล้ว แต่เธอคิดจะไม่กลับบ้านทั้งคืน เขาจะไม่ไม่มีทางทนเด็ดขาด

เวินลั่วฉิงทำหน้าบึง ทำไมเขาไม่มีเหตุผลเลยนะ?

“สามีขา ฉันมีธุระจริงๆนะ” เงินลั่วชิงกัดฟันทนไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าเดิม เธอรู้จักเย่ซื้อเฉิ นมาพอสมควร จึงรู้ว่าเย่ซือเฉินเป็นคนที่ชอบพูดดีๆ ด้วยไม่ชอบการพูดจาโอหัง

ดังนั้น เธอรู้สึกว่าพูดอย่างอ่อนโยนกับเย่ซือเฉิ นอาจจะสามารถเจรจาได้

“อย่ามาเถียง” เพียงแต่เย่ซือเฉินกลับตอบอย่าง แน่วแน่ เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ไม่ว่าเธอจะมีท่าทีเช่นไร ซื้อเฉินก็ไม่มีวันยอม

เวินวิ่งฉิงกะพริบตารัวๆ จากนั้นก็วางสายทิ้ง ไม่ เจรจาก็ไม่เจรจาสิ

เย่ซื่อเฉินมองมือถือที่ถูกวางสาย ดวงตาทั้งคู่ก็ กะพริบไปมา ผู้หญิงคนนี้ยิ่งวันนิสัยยิ่งไม่ได้เรื่อง ถึง ขั้นกล้าวางสายเขาทิ้งแล้ว

เยซื้อเฉินอยากจะโทรกลับไปหา

“ท่านประธานครับ กำลังประชุมอยู่นะครับ” เลขา หลิวที่ยืนอยู่ด้านหลังของเย่ชือเฉินได้เตือนขึ้นมาหนึ่ง ประโยค

วันนี้มีการประชุมหุ้นส่วนของบริษัท หุ้นส่วนหลาย ท่านต่างมาด้วยเรื่องของการร่วมลงทุนกับบริษัทเวิน ซื่อกรุ๊ป
หุ้นส่วนหลายท่านคิดว่าสถานการณ์ของบริ ษัทเวินชื่อกรุ๊ปในขณะนี้ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปไปร่วม ลงทุนจะมีความเสี่ยงเกินไป จึงไม่เห็นด้วยกับการ ตัดสินใจของท่านประธานอย่างเห็นได้ชัด

แต่นี่มันเกี่ยวข้องกับบริษัทของคุณนายนะ

ท่านประธานรับสายในเวลานี้ก็ไม่เหมาะสมอยู่ แล้ว แต่รับสายเสร็จยังจะคิดโทรกลับไปอีกเหรอ?

คณะหุ้นส่วนต่างกำลังจ้องมองท่านประธานอยู่

เลย

เยซือเฉินเงยหน้าขึ้นมองคณะหุ้นส่วนที่กำลังจ้อง มองเขาอยู่ จากนั้นก็หยุดท่าทีการโทรลง

เย่ซื้อเฉันคิดว่าเมื่อสักครู่เขาแสดงท่าทีได้อย่าง กระจ่างแล้ว และพูดอย่างชัดเจนแล้วด้วย ดังนั้นคืนนี้ เธอคงไม่กล้าที่จะไม่กลับบ้านหรอก

ทว่าเป็นลั่วนิ่งไม่ได้กลับบ้านจริงๆ

แต่เย่ซื้อเฉินก็มีธุระสำคัญอย่างกะทันหัน ดังนั้น จึงไม่ได้กลับบ้านตรงเวลา เนื่องจากต้องไปเอาเอกสาร หนึ่งฉบับ ตอนกลางคืนเย่ซือเฉินก็ไปที่ The Kerry Center Hotel ด้วย

เยซื้อเฉินไปเอาเอกสารที่ห้องของจี้หซี ดังนั้นเขา ก็ไปชั้นที่ 22 ด้วย

เวินลั่วฉิงทำตามเวลาที่เยว่หงหลิงบอก เข้า The Kerry Centerตอนตีสอง
เป็นลั่วนิ่งทำการแปลงตัว ไม่ใช่สไตล์การแต่งตัว ในสถานะคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน และไม่ใช่สไตล์การ แต่งตัวตอนอยู่ที่ประเทศ Mอย่างเปิดเผยด้วย

เทคนิคการแต่งหน้าสมัยนี้มันสามารถเปลี่ยนโฉม ได้จริงๆ เมื่อดูการแปลงตัวอย่างพิถีพิถันของ เงินลั่วชิงในตอนนี้แล้วเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละ คน ไม่ว่าจะเป็นลุคของคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน หรือลุ คดร.จิตวิทยาก็ตาม เกรงว่าตอนนี้คงไม่มีใครดูเธอ ออกแน่ๆ

เงินลั่วชิงเข้าไปที่ห้อง 2204อย่างราบรื่น นาทีแรก ที่ซ่งหยุนเห็นเธอก็จำเธอไม่ได้ เกือบจะลงไม้ลงมือกัน แล้วเชียว

“ฉันคือเวินลั่วฉิง” เวินลั่วฉิงรีบกล่าวชื่อของตน

ซึ่งหยุนจึงถอนหายใจออกแล้วเปิดประตูให้เธอ เข้ามา “OMG การแต่งหน้าของคุณยิ่งนานวันยิ่งยอด เยี่ยมมากขึ้น ขนาดฉันยังดูไม่ออกเลย”

“นี่คือข้อมูล คุณเก็บไว้ดีๆอย่าให้ไปตกอยู่ในมือ ของคนพวกนั้นเด็ดขาด” หลังจากที่ปิดประตู ซ่งหยุน จึงรีบเอาเมมโมรี่การ์ดยื่นให้กับเงินลั่วเฉิง

เป็นลั่วฉิงรับมาดูแวบหนึ่ง จากนั้นก็ปลดกระดุม เสื้อเชิ้ตออก เอาเมมโมรี่การ์ดยับเข้าในเสื้อชั้นใน เธอซ่อนไว้ในตำแหน่งนี้ คนอื่นคงเอาได้ยาก “คุณไม่กลัวเจอพวกโรคจิตเหรอ….” ซ่งหยุนดูแวบหนึ่งแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “หุ่นอย่างคุณอ่ะ อย่างว่า แต่ผู้ชายเลย ผู้หญิงอย่างฉันยังจ้องตาไม่กะพริบเลย อยากจะเข้าไปจับอย่างอดใจไม่ไหว”

ซ่งหยุนพูดพลางทำท่ายื่นมือเข้าไปจับจุดที่อวบ อิ่มของเธอ

“หลบไป”เวินลั่วฉิงรีบขยับไปอีกทางหนึ่ง

“ฉันไปก่อนล่ะ” เวินลั่วฉิงไม่อยากอยู่นาน ตอน เธอเข้ามาก็เห็นมีคนจับตามองเธออยู่ ถึงแม้เธอจะ หลุดจากสายตาคนอื่นได้แล้ว แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่า พวกเขาจะหาไม่เจอ ดังนั้นการอยู่นานๆจะเป็น อันตรายได้

แน่นอนว่าตอนนี้ซ่งหยุนได้ถูกจับตามอง ช่วงนี้จึง ออกจากเมืองAยากหน่อย ปัญหานี้ค่อยแก้วันหลังก็ แล้วกัน สิ่งสำคัญในตอนนี้คือเอาข้อมูลออกไปก่อน

เงินลั่วชิงไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเปิดประตูออกแล้ว สังเกตดูรอบๆพบว่าไม่มีสิ่งผิดปรกติจึงได้ออกจากห้อง ไป

หลังจากที่เป็นลั่วนิ่งออกจากห้องก็เดินไปที่ลิฟต์

เลย

ตอนที่เธอขึ้นมาได้ใช้ลิฟต์ส่วนตัว ลิฟต์ส่วนตัว แอบซ่อนได้ดีกว่าและปลอดภัยกว่า

เพราะเวลานี้ไม่ค่อยมีคนใช้ลิฟต์ส่วนตัวสักเท่า ไหร่ ดังนั้นตอนนี้ลิฟต์ก็ยังคงหยุดอยู่ที่ชั้นที่ 22
เป็นลั่วนิ่งกดหนึ่งครั้ง ลิฟต์ก็ได้เปิดออก

เงินลั่วชิงเข้าไปที่ลิฟต์แล้วก็กดปุ่มปิดประตู ถึง แม้ว่าลิฟต์ส่วนตัวจะมีระบบการทำงานที่รวดเร็วแล้ว ก็ตาม

ลิฟต์ได้ปิดอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ตอนที่ลิฟต์กำลัง จะปิดสนิทก็มีคนปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน

เป็นผู้ชายคนหนึ่ง! !

ผู้ชายคนนั้นจ้องมองเข้ามาที่ลิฟต์ พูดให้ละเอียด คือมองมาทางช่องประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดสนิท มือ ข้างหนึ่งของผู้ชายรีบยื่นมือไปกดปุ่มลิฟต์

ทว่าเขาช้าไปหนึ่งก้าว ลิฟต์ไม่ได้เปิดออกอีก แต่ ลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว

ตอนที่เวินลั่วฉิงอยู่ในลิฟต์ในขณะที่ประตูกำลัง จะปิด เธอเห็นผ่านทางช่องประตูเล็กๆว่าคนที่ยืนอยู่ ด้านนอกเมื่อกี้คือเย่ซื้อเฉิน

เกิดอะไรขึ้น? !