บทที่ 151 ผลจากความโกรธเกรี้ยวของคุณชายสาม เย่ (5)

“แต่ก็ไม่ใช่แต่งมากัดมั้ง? “ขณะนี้เวินลั่วฉิงรู้สึกเวียนหัว ดังนั้นสมองจึงตามไม่ทำงาน เอ่ยปากพูดหนึ่งประโยคโดย จิตใต้สำนึก

เยซื้อเฉินหยุดชะงัก จากนั้นก็อมยิ้ม”อืม คุณพูดถูก แต่ง เมียมาไม่ใช่ใช้มากัด ยังสามารถทำเรื่องที่สำคัญกว่าได้

ริมฝีปากของเย่ซือเฉินจงใจกัดเบาๆด้วยการถูไถไปมาที่ ใบหูของเธอ

ลมหายใจของเขาได้แผ่กระจายจากข้างหูไปยังที่ต่างๆ จนเธอต้องสูดเข้าไปอย่างไม่มีทางเลือก

เยซื้อเฉินดื่มเหล้าเป็นจำนวนมาก ลมหายใจของเขายิ่ง แผ่กระจายกลิ่นก็ยิ่งแรงขึ้นทุกที ดังนั้นเวินลั่วฉึงจึงยิ่ง เวียนหัวตามไปด้วย

เธอถึงขั้นหายใจลำบาก อ่อนระเหยโรยแรงไปทั้งตัว แผ่นหลังของเธอได้พยายามพิงผนังไว้ แต่กลับรู้สึกว่า ร่างกายของตนลื่นไหลลงไปอย่างไม่สามารถประคับ ประคองให้อยู่ได้

เธอรู้สึกว่าตนกำลังจะเป็นลมแล้ว เธอจำได้ว่าครั้งก่อน เธอดื่มไวน์แดงไปแค่อีกเดียวก็รู้สึกเวียนหัวทันที

กลิ่นเหล้าของเขาที่แรงฉุนครั้งนี้เหมือนจะมากว่าครั้ง ก่อนที่เธอดื่มไวน์แดงเสียอีก
ดังนั้นเธอจึงรู้สึกเบลอๆ สมองไม่สามารถตริตรองอะไร

ได้

มือของเธอยื่นออกไปโดยสัญชาตญาณ อยากจะดึง อะไรไว้เพื่อจะได้ประคองตัวเองไม่ไห้ลื่นไหลไปที่พื้น

ด้านหลังของเธอเป็นผนังบ้านไม่สามารถจับอะไรได้เลย ด้านหน้าคือเย่ซือเฉิน ซึ่งเวลานี้ระดับการยืนของเธอและ เขา เมื่อเธอยื่นมือออกไปก็ถึงระดับเอวของเขาพอดี

เธอใช้มือจับเสื้อข้างเอวของเขาไว้แน่น เนื่องจากหายใจ ลำบาก เธอจึงหายใจแรงๆออกมา

ซื้อเฉินตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าเธอจะตอบสนองเช่นนี้ ที่ แรกคิดว่าเธอจะดิ้นหรือต่อต้าน คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นฝ่าย รุกขนาดนี้

บัดนี้ความโกรธในใจของเย่ซือเฉินได้มลายหายไปในชั่ว พริบตาเดียว ถึงตอนนี้เธอจะยังไม่รักเขาก็ตาม

ทว่าอย่างน้อยร่างกายของเธอก็ไม่ได้ต่อต้านเขา ไม่ต่อ ต้านการจูบของเขา อีกทั้งยังมีการตอบสนองด้านอารมณ์ ใคร่อีกด้วย

และราวกับว่าเธอจะเกิดอารมณ์ได้ง่ายเป็นพิเศษ เขาแค่ กัดที่ใบหูของเธอ เธอกลับอ่อนไปทั้งตัวถึงขั้นยืนไม่มั่นคง แถมยังหายใจเร็วอีกต่างหาก

เสื้อของเขานั้นลื่นเล็กน้อย เป็นลั่วนิ่งรู้สึกจับได้ไม่มั่นคง ดังนั้นด้วยสัญชาตญาณอยากจะจับให้มั่นคงยิ่งกว่าเดิม เธอจึงยื่นมือไปจับที่เอวของเขา ซึ่งเอวของเขาไม่มีไขมันตึงมากเลย ทำให้เธอจับไม่สะดวก นิ้วมือของเวินจึง ได้ลอบเข้าไปจับเอวในเสื้อผ้าไว้แน่น

เยซื้อเฉินตัวแข็งที่อ หายใจแผ่วเบา ผู้หญิงคนนี้ รู้ตัวไหม ว่ากำลังทำอะไรอยู่?

เอวด้านหลังของผู้ชายมันเป็นจุดที่อ่อนไหวต่อการกระ ตุ้นยิ่งนัก

จากตอนแรกที่ประกบใบหูของเธอไว้ได้เอียง ออกมามองเธอแล้ว

เวลานี้เงินลั่วฉิงได้จับเอวของเขาไว้ ตัวอ่อนราวกับไม่มี กระดูกพิงอยู่ในอ้อนกอดของเขา ได้จ้องมองเขาด้วย ดวงตาพร่ามัวจะปิดไม่ปิด ริมฝีปากสีแดงเปิดขึ้นเล็กน้อย อย่างงดงาม เป็นการเชิญชวนให้เร้าร้อนยิ่งนัก

อิริยาบถ ณ ตอนนี้ของเธอช่างยั่วยวนใจเหลือเกิน

เย่ซื่อเฉินไม่รู้ว่าท่าทีของเธอในตอนนี้เป็นเพราะกลิ่น เหล้าของเขา ปากของเขาจึงยกขึ้นอย่างพอใจกับการตอบ สนองของเธอ

ปากของเขาเข้าใกล้เธอ พูดให้ถูกต้องก็คือเข้าใกล้ปาก ที่งดงามของเธอ

เพราะการเข้าใกล้เช่นนี้ ลมหายใจของเขาได้พ่นโดน ใบหน้าของเธอ เวินจึงต้องสูดกลิ่นเหล้าเข้าไปมาก ขึ้นอีก จากที่สมองเฉื่อยชาก็ได้หยุดการรับรู้ทุกสิ่งทุก อย่างลงไป

ริมฝีปากของเขาเข้าประกบกับริมฝีปากของเธอ เพื่อจูบเธอไว้

ชั่วขณะนั้น ร่างกายของเขาสั่นคลอเล็กน้อยด้วยแววตา ที่ตื่นเต้น เหล้ายิ่งทำให้เกิดความคลั่งไคล้เข้าไปใหญ่ ปกติเขามีความสามารถในการควบคุมตัวเองสูง แต่ตอน

นี้แค่เพียงการจูบก็ทำให้เขามีอารมณ์ทางเพศได้

ความรู้สึกแบบนี้….

ความรู้สึกแบบนี้เคยมีตอน 5 ปีที่แล้ว ตอนที่เขาเคยจูบผู้ หญิงคนนั้น

ปกติมีผู้หญิงมาเสนอตัวกับเขามากมาย แต่เขาเป็นคนที่ ไม่ชอบเรื่องพวกนี้ มีแต่ผู้หญิงใน 5 ปีก่อนที่เป็นกรณี

ยกเว้น

ความรู้สึกที่คุ้นเคยในตอนนี้ทำให้เขาแน่ใจว่าเธอคือผู้ หญิงใน 5 ปีก่อน

ขณะนี้เธออยู่ในอ้อนกอดของเขาอย่างอ่อนแรง เพราะ เธอเมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตนอยู่ที่ไหน

ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง รู้แต่เพียงว่าเธอนั้นคล้อย ตามผิดปกติ

มุมปากของเขายกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ปากของเธอนั้นเปิด เล็กน้อยอยู่นั้น ดังนั้นจึงง่ายต่อการถลำเข้าไป

เขาจูบอย่างดุเดือดแบบไม่สามารถควบคุมได้ รู้สึกว่า เธอตัวอ่อนยืนไม่มั่นคงแล้ว เขาจึงอุ้มเธอไว้

เหมือนราวกับ 5 ปีก่อน เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอความสามารถในการควบคุมตัวเองนั้นอ่อนแอมาก

“เงินลั่วชิง”จากนั้นไม่นานเขาก็หยุดจูบแต่ยังคงประกบ ริมฝีปากไว้เหมือนเดิม เขาหายใจเร็วอย่างเห็นได้ชัดและ เรียกเธอด้วยเสียงเบาๆ

เขาอยากได้ตัวเธอจนมิอาจห้ามได้ และเขาก็ไม่อยาก ห้ามตัวเองด้วยเช่นกัน

เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ดังนั้นเรื่องบาง

เรื่องก็สมเหตุสมผลอยู่แล้ว

เงินลั่วฉิงยังคงอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างอ่อนตัว ไม่ ได้พูดอะไรสักคำ แต่ว่าหายใจถี่ขึ้น

เย่ซื้อเฉินเห็นเธอไม่ได้ปฏิเสธ มุมปากจึงยกขึ้นอย่างไม่รู้ ตัว จากนั้นก็คิดอยากจะอุ้มเธอขึ้นมา

ทว่าเวลานี้จู่ๆมือถือของเขาก็ดังขึ้น

ดวงตาของเขาลุ่มลึก ใบหน้ามีความไม่พอใจเล็กน้อย และไม่คิดจะสนใจ เขายื่นมืออุ้มเงินลั่วฉิงขึ้นมา

ทว่าเสียงมือถือทำให้เวินลั่วฉิงตกใจตื่นขึ้นมา เธอลืมตา ขึ้นเห็นตัวเองอยู่ในอ้อนกอดของเย่ซือเฉิน จึงผลักเขาออก ด้วยจิตใต้สำนึกอยากที่จะยืนตัวตรง

แต่ว่าเวลานี้เธอรู้สึกไม่มีแรงเลย ดังนั้นด้วยแรงผลักที่ เบามาก จึงผลักเขาออกไปไม่ได้

แต่ว่าเยซื้อเฉินรับรู้การกระทำของเธอ เย่ซื่อเฉินจึงก้ม หน้ามองเธอที่อยู่ในอ้อนกอด
เงินลั่วฉิ่งเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่พร่ามัวอย่าง

งุ่นงง

แพทย์เคยบอกว่าเธอแพ้แอลกอฮอล์ แต่ก็ยังดีที่ไม่คัน หรือมีผื่นแดงขึ้นตามตัว เพียงแต่เมื่อได้กลิ่นเหล้าก็จะเวียน หัว ไม่สามารถวิเคราะห์อะไรได้ หรือหากดื่มเหล้าก็จะ ทำให้สลบได้เลย

แน่นอนว่าแพทย์ยังเคยบอกว่า ถ้าดื่มมากๆจะอันตราย ต่อชีวิตได้ ดังนั้นหลังจากครั้งก่อนเธอก็ไม่ได้แตะเหล้าอีก เลย

เธอจำได้ว่าเมื่อกี้เขาเข้าใกล้เธอ เข้าใกล้มากจนเธอสูด กลิ่นเหล้าเข้าไปเหมือนจะเวียนหัวและเหมือนจะไม่เวียนหัว แต่เรื่องราวต่อจากนั้นเธอจำไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

หรือเมื่อกี้เธอได้สลบไป ไม่เช่นนั้นก็คงไม่พิงตัวเขาไว้ อย่างนี้มั้ง? แต่เธอจำไม่ได้จริงๆว่าระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้น

การกระทำของเขาในตอนนี้เป็นเพราะเธอเวียนหัว น่าจะ อุ้มเธอ ไปที่เตียงหรือเปล่า?

แท้จริงแล้วเมื่อกี้เธอไม่ได้สลบไปเสียทีเดียว แต่ขาดการ รับรู้เฉยๆ

เยซื้อเฉินจ้องมองท่าทีที่สับสนของเธอแล้วยิ้ม

เห็นเขากำลังยิ้ม เวินลั่วชิงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ปกติเยซื้อเฉินยิ้มน้อยมาก หลังจากที่เธอแต่งงานกับเขาก็ เหมือนไม่เคยเห็นเขายิ้มจริงๆเลยสักครั้งเดียว