ตอนที่ 137 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (4)

ตอนที่เลขาหลิวรายงานเห็นสีหน้าของประธานตัวเอง สองขาก็เริ่มรู้สึกสั่นขึ้นมา

ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกกับประธานว่า คนที่ชื่อฉิงรุ่ยไม่มี ความเกี่ยวข้องกับคุณนาย คุณนายกับไปรุ่ยไม่มีความ สัมพันธ์ใดๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แค่พูดถึงท่าทีที่ไป๋ยีรุ่ยทำเมื่อกี้ ถึงแม้เธอจะตาบอดก็ สามารถดูออกว่าไป่ยี่รุ่ยกับคุณนายต้องมีความสัมพันธ์กัน แน่

และตอนนี้ไป๋ยีรุ่ยไม่ได้จากไป เห็นได้ชัดว่ากำลังรอ คุณนายอยู่

ซื้อเฉินหันหน้ามามองเลขาหลิว แววตาที่มองทำให้ เลขาหลิวตกใจจนหัวใจเต้นไม่หยุด จู่ๆเยซื้อเฉินก็ลุกขึ้นยืน เดินไปหาเวินลั่วฉิง

เงินลั่วนิ่งมองเขาตากะพริบ เห็นท่าที่ของเขา เธอแอบ รู้สึกตกใจ ใบหน้าแสดงความระมัดระวัง เขาจะทำอะไรกัน นะ?

ในสถานการณ์อย่างนี้ เขาจะพูดเรื่อยเปื่อยไม่ได้นะ! !

เย่ซื้อเฉินเห็นใบหน้าของเวินลั่วฉิงมีความระมัดระวัง ใน ใจจึงรู้สึกสะดุ้ง ก่อนหน้านี้ที่เขาได้ข้อมูลมาพอสมควรจากปากของฉู่หลิงเอ่อ ดังนั้นเขารู้ว่าใจร้อนกับเธอไม่ได้เป็น

อันขาด

ถ้าขึ้นทำให้เธอโกรธ เธออาจจะหนีไปอีก

“ท่านประธานเวิน คืนนี้ทานข้าวด้วยกันครับ อวยพรให้ พวกเราร่วมทำงานด้วยกันอย่างร่ารื่นครับ”เห็นได้ชัดว่า เท้าของเย่ซือเฉินช้าลง เดินไปด้านหน้าของเวินลั่วฉิงแล้ว เชิญอย่างมีมารยาท

เขาได้แต่งงานกับเธอแล้ว ดังนั้นเขาไม่รีบ ไม่รีบ! ไม่

รีบ! !

เวินลั่วฉิงกะพริบตารั่วๆ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตอนแรกเขา ไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนี้นะ?

“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ประธานเย่สละเวลามาแล้ว พวกเรารู้สึก ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ”ผู้จัดการลี่เห็นเงินลั่วฉิงอึ้งทิ้งอยู่ไม่ ได้ตอบอะไร จึงรีบตอบรับแทน

แน่นอนว่าเป็นลั่วนิ่งก็ไม่ปฏิเสธ

คนทั้งหมดลงจากตึง ออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป หน้าประตูของบริษัท ไป่ยี่รุ่ยยืนอยู่ที่ข้างรถ ดูปุบก็รู้ปับ

ว่ากำลังรอคนอยู่ ตอนที่เอาชื่อเฉินเห็นไปยี่รุ่ยดวงตาก็หรี่ขึ้นเล็กน้อย

เป็นลั่วนิ่งไม่ได้มองไปทางนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมองไม่ เห็นอะไรหรือเปล่า

ที่จริงเป็นลั่วนิ่งเห็นอยู่ แต่เธอรู้สึกว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเธอระหว่างเธอกับไป่ยี่รุ่ยมันจบไปตั้งนานแล้ว ไม่ว่าเขาจะทำ อะไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

ฉู่หลิงเอ่อเห็นเหตุการณ์อย่างนี้ ดวงตาเป็นประกาย จาก นั้นเธอก็ผลักเป็นลั่วนิ่งไปทางเย่ซื้อเฉิน

การกระทำของฉู่หลิงเอ๋อกะทันหันมาก เวินลั่วฉิงไม่ได้ เตรียมตัวอะไร จึงล้มไปหาเย่ซื้อเฉิน

เย่ซื้อเฉินรีบยื่นมือออกมา โอบเอวเหวินลั่วฉิงไว้รวดเร็ และเป็นธรรมชาติจากนั้นก็อุ้มไว้ในอ้อมกอดของเขา

“เมื่อกี้ตอนที่อยู่ในตึก ฉันเสนอตัวแต่คุณชายเย่ก็รีบ หลบหลีก เห็นฉันเหมือนเป็นพาหะนำโรค แต่ตอนนี้กลับ ทะนุถนอมรุ่นน้องของฉัน คุณชายเย่ท่าต่างกันอย่างนี้ ทำให้ฉันเสียใจมากรู้ไหม” คนที่บอกว่าเสียใจมาก ตอนนี้ กำลังยิ้มหน้าบานเหมือนแมวขโมยปลาได้

ตอนที่เธอพูดจงใจพูดเสียงดังๆ ไปยี่รุ่ยที่ยืนอยู่ไม่ไกล นักจึงได้ยินอย่างชัดเจน

แน่นอนว่า ฉู่หลิงเอ่อก็ยังจงใจจะพูดให้เวินลั่วฉิงฟังด้วย เช่นกัน

เย่ซื้อเฉินได้ยินก็รู้สึกไม่คาดคิด แต่คำพูดนี้คุณชายเย่ก็ ถือว่ารู้สึกพอใจ เขายังคงโอบกอดเงินลั่วชิงไว้ไม่ปล่อย

คุณชายเย่มองเงินลั่วชิง รอการตอบสนองจาก เงินลั่วเฉิง! !

“คุณเสียใจเหรอ? “แต่ว่าคนที่ไม่ถนัดในด้านความรัก อย่างเป็นลั่วฉิงไม่เข้าใจความตั้งใจของฉู่หลิงเอ่อ จุดสนใจของเธอผิดเพี้ยนจากจุดประสงค์ไปหมดเลย เพี้ยน จนเกินขอบเขตเสียจริง

ฉู่หลิงเอ่อรู้สึกวุ่นวาย

อะไรกันเนี่ย! !

เธอรู้ว่าฉิงฉิงปัญญาอ่อนในด้านความรัก แต่เธอนึกไม่ถึง ว่าฉิงฉิงจะเชื่องช้าในด้านความรักขนาดนี้

เธอกำลังหมายถึงคุณชายเย่อุ้มเงินลั่วชิงคนเดียว เลี่ยง ผู้หญิงคนอื่นอย่างกะเป็นตัวนำโรคระบาด ถึงแม้ฉิงฉิงจะ ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เธอสื่อสาร แต่เมื่อได้ยินว่าเธอเสนอตัวให้ เปซื้อเฉินก็ควรจะหึงหวงหน่อยไหม?

ตอนนี้เย่ซื่อเฉินเป็นสามีของฉิงๆนะ?

สุดท้าย คนปัญญาอ่อนอย่างเวินลั่วชิงก็เลี่ยงสองสิ่งนี้ไป จนสำเร็จ ขออนุญาตถามว่าฉิงฉิงทำได้ยังไงหรือ?

เยซื้อเฉินจ้องมองเงินลั่วชิง จากนั้นก็แอบถอดหายใจ

หนึ่งครั้ง เวินลั่วฉิ่งทางนี้ฉู่หลิงเอ๋อทำการสูญเปล่า แต่ว่าฝ่ายไป๋ยี่ รุ่ยกลับได้ผลและได้ผลดีมากด้วย ไป๋ยี่รุ่ยได้เริ่มก้าวเดิน มาทางพวกเขาแล้ว

ซื้อเฉินยังคงกอดเอวของเวินลั่วฉิงไว้ เวินลั่วฉิงใช้แรง อยากจะดิ้นออก สถานที่อยากนี้เย่ซื่อเฉินมากอดเธอไว้มัน ไม่เหมาะสมเลย

เยซื้อเฉินมองไปยี่รุ่ยที่กำลังเดินมา ตาหรี่ที่มีแสงความเยือกเย็น มือที่กอดเธอไว้ยิ่งกอดแน่นเข้าไปอีก ทำให้ ร่างกายเธอยิ่งเข้าประกบใกล้เขามากขึ้น

ฉู่หลิงเอ่อมองไปยิ่ง รุ่ย แล้วมองเย่ซือเฉินต่อ ตาสลับไป มา แล้วพูดด้วยเสียงตกใจว่า”หารุ่นน้อง ขาคุณได้รับบาด เจ็บแล้วหรือ? คุณชายเย่ รบกวนคุณด้วยนะคะ”

คุณชายสามเย่เป็นคนที่เฉลียวฉลาด ฉุ่หลิงเอ๋อยัง ไม่ทันพูดจบเขาก็อุ้มเวินลั่วฉิงขึ้นเฉกเช่นอุ้มเจ้าหญิง

คนที่เดินตามมาข้างหลังก็ต้องตกตะลึง นี้คือผู้ชายใน ตำนานที่ไม่คลุกคลีกับผู้หญิง เย็นชาไร้ความรู้สึกอย่าง คุณชายเย่เหรอ?

เพราะว่าการกระทำของคุณชายเย่นั้นรวดเร็วและ กะทันหัน เป็นลั่วฉิงจึงสะดุ้งตกใจ รวบกอดคอเขาไว้โดย สัญชาตญาณทันที

ถึงแม้เป็นลั่วนิ่งจะมีปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณ แต่ท่าทีก็ ธรรมชาติสุดๆและลงตัวสุดๆ เพราะยังไงสักเย่ชื่อเฉินก็ เป็นสามีของเธออย่างถูกต้องตามขนบธรรมเนียม ดังนั้น เมื่อกอดคอโดยไม่รู้ตัวแล้วจึงไม่คิดที่จะป้องกันหรือขัด แย้งใดๆ

ไปยีรุ่ยหยุดเดิน ตาจ้องมือที่เป็นลั่วฉิงกอดคอเย่ซื้อเฉิน ไว้ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนยากจะหยั่งถึง

ถ้ามองจากมุมของเวินลั่วชิงก็จะไม่เห็นไปยี่รุ่ย แต่คุณ ชายสามเย่กลับเห็นปฏิกิริยาของไป๋ยี่รุ่ยอย่างชัดเจน

คุณชายสามเย่ยิ้มอย่างสะใจ กล้าคิดจะมาพัวพันกับภรรยาของเขา รนหาที่ตายเอง!

แต่ว่าเมื่อเห็นการตอบสนองของไป๋ยี่รุ่ยก็เห็นได้ชัดว่า รู้จักกับเธอ และมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา พวกเขามี ความสัมพันธ์ยังไงกันนะ?

คุณชายสามเย่อุ้มเวินลั่วฉิงเดินไปถึงข้างรถของเขา แล้ วอุ้มเงินลั่วชิงขึ้นรถ เขาช่วยเวินลั่วฉิงปิดประตูรถ จากนั้น ก็เดินล้อมมาอีกข้างหนึ่ง

เขากำลังอยากจะเปิดประตูรถ เวลานั้นมือถือก็เขาก็ดัง ขึ้น

เย่ซื้อเฉินเห็นว่าเป็นเบอร์ของคุณชายห้าฉิง คิดตรอง แล้วจึงกดรับสาย

“พี่สามเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้เลขาหลิวโทรมาหาผม บอกว่า วันนี้ไปญี่ปุ่นมีเรื่องที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เรื่องของเขากับ เงินลั่วชิงมันผ่านไปเป็นร้อยปีแล้ว แถมยั….”เมื่อรับสายก็ มีเสียงตามสายของคุณชายห้าฉิง

“นายรู้เรื่องของพวกเขาด้วยเหรอ? “ตาของเย่ซื้อเฉินหยี ขึ้น ลดเสียงให้เบาลงเล็กน้อย เวลานี้เสียงแผ่วเบามาก แผ่วเบาจนหายใจไม่สะดวก

เยซื้อเฉินเหลือบไปมองเงินลั่วชิงที่นั่งอยู่ในรถ ตอนนี้ ประตูรถปิดอยู่ เมื่อกี้เขาลดเสียงต่ำลง เธอจึงไม่ได้ยินสิ่งที่ เขาพูดในเมื่อสักครู่นี้

ระหว่างเธอกับไป๋ยี่รุ่ย?