ตอนที่ 127 ถูกจับได้คาหนังคาเขา (1)

เรื่องนี้เขาก็กำลังจะรายงานให้ท่านประธานทราบ อยู่พอดี”สำหรับเรื่องนี้ ผมหาได้อย่างละเอียดแล้ว ครับ”

สีหน้าของเย่ซื้อเฉินไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่ดวงตา กลับมีแสงที่ลึกลับขึ้นมากพอสมควร

“บริษัทฉิงรุ่ยกรุ้ป ที่มีคำว่าชื่อฉิงเหมือนกับชื่อของ คุณนายนั้น ถึงแม้จะเป็นตัวเดียวกัน แต่ว่าทั้งสองก็ ไม่มีความเกี่ยวพันใดๆ เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น ครับ”

“นายแน่ใจนะ? “เย่ซื้อเฉินหยีตามอง ไม่มีความ เกี่ยวพันใดๆ?

“แน่ใจครับ”เลขาหลิวแน่ใจมาก เพราะข้อมูลที่เขา หาไปยี่รุ่ยกับคุณนายไม่ได้มีความเกี่ยวพันใดๆเลย

ซื้อเฉินเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไรอีก ถ้าไม่มีความ เกี่ยวพันใดๆก็จะเป็นการดีที่สุด ลำดับต่อไปเขาก็จะรอ ดูความเคลื่อนไหวของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป รอดูการ เคลื่อนไหวของเธอ

ตอนเย็นวันนั้น บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้ส่งข่าวออกมา ว่ารับสมัครนักออกแบบได้แล้ว เป็นนักเรียนยอดเยี่ยม จากมหาวิทยาลัย R

บ่ายวันถัดไป ในช่วงที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปกำลังจะปิดรับสมัครกิจกรรมครั้งนี้ บริษัทเวินซื่อกรุ้๊ปก็ได้มา สมัครเข้าร่วมกิจกรรมด้วย

“ท่านประธานครับ บริษัทเวินชื่อกรุ้ปได้สมัครเข้า ร่วมกิจกรรมในครั้งนี้แล้วครับ”บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปมี ความเคลื่อนไหวอะไร เลขาหลิวก็จะรีบมารายงานต่อ ท่านประธานของตน

“อืม”เยซื้อเฉินยิ้ม มุมปากมีลักยิ้มขึ้นมา ดีมาก เหยื่อติดเบ็ดแล้ว

“ท่านประธานครับ พรุ่งนี้เลือกบริษัทเหวินซื่อกรุ้ป เลยไหมครับ? “เลขาหลิวยิ้มอย่างมีเลศนัย ความคิด ของท่านประธานมีหรือที่เขาจะไม่รู้

“ดูผลงานก่อน”เย่ซื้อเฉินเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง พลางตอบอย่างตั้งใจและเข้มงวด

เลขาหลิวขยับปากสุดแรง ดูผลงาน? เขาเชื่อก็บ้า

แล้ว

เขากล้าเอาหัวเป็นประกันว่า ถึงแม้บริษัทเวินซื่อ กรุ๊ปจะส่งผลงานที่ย่ำแย่ขนาดไหน ถึงจะแย่จนไม่ สามารถดูได้ แต่ครั้งนี้คนที่ชนะก็จะต้องเป็นบริษัทเวิน ซื่อกรุ๊ปอย่างแน่นอน

ใครใช้ให้ประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเป็นคุณนาย

ของเขาล่ะ! !

แต่ว่า เขาก็อยากจะรู้นักว่าบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปใน ฐานะเช่นนี้ นักออกแบบที่ฝืนเชิญมาจะสามารถเอาผลงานอย่างไรออกมาได้นะ?

หรือคุณนายก็อยากจะใช้เส้นที่มีความสัมพันธ์กับ ท่านประธานหรือ? แต่ดูเหมือนว่าท่านประธานยังมี เจตนารมณ์อย่างอื่นซ่อนไว้อีกด้วย?

เลขาหลิวรู้สึกว่าพรุ่งนี้อาจจะได้ดูละครสดที่น่า ตื่นเต้นก็ได้

ขณะที่เลขาหลิวกำลังคิดอยู่นั้นก็มีเสียงข้อความ เข้า เลขาหลิวเอามือถือออกมาด้วยจิตใต้สำนึก แต่ กลับพบว่าไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของท่านประธาน

เลขาหลิวเงยหน้าประจวนเหมาะกับที่ท่าน ประธานของตนเปิดข้อความดู–“คืนนี้ทำโอที อาจจะ กลับดึกหน่อย”

ไม่ต้องทายก็รู้ว่าข้อความนี้เป็นของคุณนายที่ส่ง มา

เห็นข้อความของคุณนาย เขารู้สึกว่าคืนนี้ท่าน ประธานคงจะต้องนอนเดียวดายคนเดียวในห้องที่ อ้างว้างอย่างแน่นอน

คุณชายสามเยดดูข้อความเสร็จก็มีสีหน้ามืดมน เมื่อคืนก็กลับเที่ยงคืน คืนนี้ยังคิดจะกลับดึกอีกหรือ? และคิดจะส่งแค่ข้อความมาหาเขาด้วย?

นาทีต่อมา คุณชายสามเย่ลุกขึ้นยืนออกจาห้อง ทำงานไป

ดวงตาของเลขาหลิวเกิดประกายความสงสัย ท่านประธานจะรีบร้อนไปทำอะไรกัน? นี่ยังไม่เลิกงานเลย

นะ!

กิริยาท่าทีของท่าประธานเหมือนกับกำลังจะไป จับชู้อย่างไงอย่างนั้น มันเป็นความรู้สึกจากการสังเกต ที่ไม่ผิดเพี้ยนเป็นอันขาด! !

หลังจากสี่สิบนาทีผ่านไป รถของคุณชายสามเย่ ก็จอดอยู่หน้าประตูของบริษัทเวินชื่อกรุ้ป

“ผมให้เวลาคุณ 5 นาที ลงมา”คุณชายสามเย่โทร หาเงินลั่วชิงด้วยน้ำเสียงที่เฉื่อยชาไม่ให้มีช่องทาง เจรจาใดใดทั้งสิ้น

เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก “คุณ คุณอยู่ที่ไหนหรือค่ะ? เธอเหมือนจะคิดอะไรออก รีบไปที่หน้าต่าง ถึง แม้ว่าตอนนี้กำลังอยู่ชั้นที่ 22 แต่เวินลั่วฉิงก็ดูรถที่จอด อยู่หน้าประตูออก

เป็นลั่วนิ่งแอบสูดลมหายใจหนึ่งอีก เธอคิดยังไงก็ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมารับเธอ!

รถของเขาจอดอยู่หน้าบริษัทเวินซื่อกรุ้ป จะให้ เธอลงไปได้อย่างไรกัน?

ตอนนี้เพิ่งเลิกงานไม่นาน กำลังเป็นช่วงที่มี พนักงานบริษัทกลับบ้านเยอะที่สุด

“หลังจาก 5 นาทีผ่านไป ถ้าผมยังไม่เจอคุณอีก คุณก็รับผลที่จะเกิดขึ้นด้วยตัวเองเถอะ”เย่ซือเฉินได้ ส่งเสียงมาอีกครั้งด้วยท่าทีที่ข่มขู่ออกอาการจนเห็นได้ชัดเจน

“คุณจอดอยู่ที่หน้าประตูมันโล่งแจ้งเกิดจะทำให้ เป็นที่จับตามองได้ งั้นคุณเปลี่ยนที่จอดไหม? เปลี่ยน ไปจอดที่ลานจอดรถได้ไหมค่ะ? “เงินลั่วฉิงลองเจรจา

กับเขาดู หน้าประตูบริษัทมันโล่งแจ้งเกินไป

“คุณยังมีเวลาอีก 4 นาที”แต่ว่าท่าที่ของคุณชาย สามเย่นั้นชัดเจน ไม่สามารถต่อรองใดๆได้

ให้มันได้อย่างนี้สิ!

เงินลั่วชิงรู้สึกอัดอั้นตันใจ วันนี้เขาเป็นบ้าไปแล้ว

หรือเปล่า? แต่เธอรู้ดีว่าเขาพูดจริงทำจริง ถ้าเธอยังไม่ลงไป ตรงตามเวลาก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำเรื่องอะไรขึ้นมา

ต่อมา เวินลั่วฉิงเก็บของคร่าวๆแล้วรีบพุ่งออกจาก ห้องทำงาน โชคดีที่มีลิฟต์ประจำตำแหน่งของประธาน อยู่ เธอจึงไม่ต้องรอลิฟต์

พอลิฟต์มาหยุดตรงชั้นหนึ่ง เธอก็รีบออกจาลิฟต์ ด้วยความเร็วดั่งร้อยเมตรต่อนาทีเลยทีเดียว ไม่อาจจะ เร็วกว่าร้อยเมตรต่อนาทีก็เป็นได้ เธอวิ่งผ่านผู้คน มากมายด้วยความเร็วจะไม่ถดถอยแล้วพุ่งมาอยู่ตรง หน้ารถของเย่ซื้อเฉิน จากนั้นก็เปิดประตูขึ้นรถด้วย ความเร็วที่เหมือนเวลามีเสียงฟ้าผ่าแล้วไม่ทันปิดหู อย่างไรอย่างนั้นเลย

จากลิฟต์มาถึงตัวรถ เงินลั่วชิงใช้เวลาไปเพียงแค่20 กว่าวินาทีเอง

คุณชายสามเย่ก็ทิ้งไปตามๆกัน มองเธอด้วยสีหน้า ประหลาดใจ ความเร็วของเธอมันปกติสักที่ไหนล่ะ?

“รีบออกรถเลยค่ะ”เป็นลั่วนิ่งขึ้นรถก็เร่งให้ไปเลย รถของเขาจอดอยู่ที่นี้มันช่างอันตรายยิ่งนัก เธอไม่ อยากจะขึ้นหน้าหนึ่ง

ถ้าเกิดให้คุณปู่เห็นเข้า เธอก็ไม่ต้องทำอะไรกัน แล้ว

คุณชายสามรู้ดีว่าเธอยังมีเวลาจากที่เขา กำหนดอีกประมาณ 2 นาที ที่เธอทำเมื่อกี้ก็เพื่อไม่ให้ คนอื่นดูเธอออกนั้นเอง

ไม่อยากให้คนอื่นดูออกมาเธอขึ้นรถของเขา

ดูได้จากการที่เธอใส่แว่นกันแดดและใช้เสื้อปิด หน้าตัวเองไว้

ทำไมหรือ? เขาไม่สามารถเปิดเผยให้คนอื่นได้รับ รู้เลยหรือ?

คุณชายสามเย่หรี่ตามองเธอ และไม่ได้ขับรถออก ไปด้วย

“เมื่อกี้มีคนวิ่งไปนั่งที่รถค้นนั้นใช่ไหม? “พนักงาน ที่อยู่หน้าประตูก็หยุดเดิน

“ใช่ ผมก็เห็น มันเร็วมาก ผมนึกว่าตัวเองตาลาย

%3D เสียอีก”
“รถคันนั้นเป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดของยี่ห้อโรลส์ รอยซ์ ทั่วโลกมีแค่ 25 คัน ในเมือง Aมีเจ้าของอยู่เพียง คนเดียวก็คือคุณชายสามเย่”มีคนจำรถของคุณชาย สามเย่ได้

“คุณหมายความว่านี่เป็นรถของคุณชายสามเย่อ ย่างนั้นหรือ? ทำไม่รถของคุณชายสามเย่จึงมาจอด อยู่ตรงนี้ได้ล่ะ”

“ผมคิดว่านี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไร จุดที่ความ

จะให้ความสำคัญคือใครที่ขึ้นรถคันนั้น?

“ใช่ คนเมื่อกี้เป็นใครกันนะ? ”

“รวดเร็วเกินไป และยังจะปิดบังหน้าไว้อีก จึงดูไม่ ออกว่าเป็นใคร แต่ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นผู้หญิงนะ”

“ทำไมผมดูแล้วเหมือนจะเป็นท่านประธานใหม่ ของพวกเรานะ”

ทุกคนสงบเงียบไปชั่วครู่แล้วกลับมาหัวเราะอย่าง พร้อมเพรียงกัน

“ท่านประธานใหม่ของเราสามารถขึ้นรถของคุณ ชายสามเย่? คุณคิดอย่างไงกับเรื่องนี้? “คิดอย่างไงก็คาดไม่ถึงว่าประธานของพวกเราจะ

สามารถขึ้นไปนั่งรถของคุณชายสามเย่ได้ ถ้าเป็นเช่น

นั้นจริงฟ้าก็คงจะรั่วมีฝนตกลงมาเป็นสีแดงแล้วล่ะ”
ทุกคนต่างหัวเราะพร้อมกันอีกครั้งโดยที่ไม่ได้นัด

หมาย

“อาจจะเป็นเพราะผมดูผิดก็ได้”ได้ยินเสียงหัวเราะ ที่ไม่ได้นัดหมายของคนอื่น คนที่พูดเมื่อกี้ก็มีสีหน้า อึดอัดใจขึ้น

“แล้วคนเมื่อกี้เป็นใครกันล่ะ? ”

ขณะนั้น สายตาผู้คนต่างจับจ้องมองดูรถโรลส์ รอยซ์ที่เป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดอย่างไม่คลาดสายตา เหมือนเดิม ซึ่งไม่ได้ขับไปไหนทั้งสิ้น
ทุกคนต่างหัวเราะพร้อมกันอีกครั้งโดยที่ไม่ได้นัด

หมาย

“อาจจะเป็นเพราะผมดูผิดก็ได้”ได้ยินเสียงหัวเราะ ที่ไม่ได้นัดหมายของคนอื่น คนที่พูดเมื่อกี้ก็มีสีหน้า อึดอัดใจขึ้น

“แล้วคนเมื่อกี้เป็นใครกันล่ะ? ”

ขณะนั้น สายตาผู้คนต่างจับจ้องมองดูรถโรลส์ รอยซ์ที่เป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดอย่างไม่คลาดสายตา เหมือนเดิม ซึ่งไม่ได้ขับไปไหนทั้งสิ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ