บทที่733ระบายความเกลียด

เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่พอใจของหงหยี ใบหน้าของเฉินเฟิงก็เยือก เย็น ใจสั่นไหว หงหยไม่มีใจที่จะเป็นจอมยุทธ์อีกต่อไปแล้ว ใน ตอนนี้น่าสมเพชมากจนตั้งความหวังไว้กับคำพูดไม่กี่คำ

ก่อนที่คำพูดจะลดลง เขาก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง เดินไปหาหงหย

“อะไรนะ….”

หงหยกำลังสั่นสะท้านกับรัศมีของเฉินเฟิง เขาคิดไม่ถึงว่า เฉินเฟิงจะดูถูกเขามากขนาดนี้ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่า เฉินเฟิงไม่ได้หลอกเขา ตั้งแต่เริ่มแข่งขันทั้งสองก็ไล่เลี่ยกัน แต่ ในช่วงหลังเขากลับเผยให้เห็นถึงความพ่ายแพ้ ถ้าเฉินเฟิงซ่อน พลังไว้จริงๆ งั้นตั้งแต่เริ่มแรกเอาชนะเขาทันทีเลย จะเหมาะสม กว่านี้ไหม

หงหยไม่คิดว่าเฉินเพิ่งจะออมมือ พวกเขาสองคนมีเพียงคน หนึ่งที่จะมีชีวิตรอดไปได้ ดังนั้นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้สักพักก็แน่ใจได้ ว่าคำพูดของเฉินเฟิงไม่ได้โกหก แท้จริงแล้วเขาอยู่ในระดับหัวจิ้งชั้นต้น

“อยู่ในหัวจิ้งชั้นต้นก็สามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งหัวจิ้งชั้นกลางได้ ถ้ารอเขาอยู่ถึงชั้นกลางจะกลายเป็นน่ากลัวแบบไหนกัน ถึง ตอนนั้นฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาหรือไม่?”

ในหมู่จอมยุทธ์ที่ดูการแข่งขัน ในเวลาเดียวกันวิลเลียมและอาผู้คนในสนามสงบลงขรึม จ้องมองไปที่เฉินเฟิงอย่างตั้งใจ

เฉินเดินหาหงหยี่ ด้วยก้าวมั่นคงและแข็งแกร่ง เห็นว่าสายตาหงหยี้ ตื่นตระหนกตกใจกลัว ทุกย่างเฟิงก้าวไป ก็เหมือนกับเหยียบหัวใจของเขา เฉินเฟิงเป็น ยมทูตธรรมดา

ย่างเต็มไปด้วยพลังแตกต่าง

หงหยถอยหลังอย่างไม่ตั้งใจ เกือบที่เฉินเพิ่งจะก้าวเดิน ออกไปหนึ่งก้าว เขาถอยหลังไปหนึ่งคนหนึ่งก้าวเข้าคนก้าวถอยหลัง

ในตอนแข่งขัน เหลือเพียงความตื่นตระหนกตกใจไม่มีสิ้นสุด แต่ท้าย ที่สุดแล้วเขาเป็นแข็งแกร่งหัวจิ้งชั้นกลาง หลังจากจิตใจ ว้าวุ่นก็ปรับอารมณ์ทันที

เมื่อเฉินเฟิงอยู่ห่างเขาไม่ถึงเฉินเฟิง ใช้กลยุทธ์ยอดเยี่ยมกี้นี้ วิชามังกรและเสือรวมตัว

ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานเขาต้องการเดิมพัน เพียงแต่ขณะพลังและ รวมตัวอ่อนลงไปกว่าครึ่ง และหลังจากเพิ่งต่อสู้อารมณ์ของเขาก็หวั่นไหว ในขณะนี้มันเป็นเพียงการโจมตีกลับครั้ง สุดท้าย

เมื่อเผชิญหน้ากับท่าวิชามังกรและเสือรวมตัว เฉินเฟิงไม่ได้ ยืนกรานรับมือกับท่านี้เช่นเดียวกับตอนเริ่มแข่งขัน แต่ขยับ ร่างกาย แล้วหลบจากท่วงท่าน จากนั้นเดินเฟิง กำปั้นด้วยมือ ข้างเดียวและพุ่งตรงไปที่หงหยราวกับฟ้าผ่า

ความแข็งแกร่งของหงหยี่ลดลงอย่างมาก เมื่อเผชิญกับการ โจมตีกลับของเฉินเฟิงเขาไม่มีพลังที่จะตอบโต้กลับ ในขณะนี้ กลับปล่อยให้หมัดเหล็กของเฉินเฟิงพุ่งเข้ามา

แกร๊กดังขึ้นมากระดูกที่แขนก็หัก เฉินเฟิงไม่ได้ตั้งมือแล้วมือ อีกข้างก็จับงอเป็นกรงเล็บครึ่งหนึ่ง จับแขนของหงหยและดึงมัน อย่างรุนแรง สูญเสียที่พยุงกระดูก แขนก็ขาดออกทันที

“อ๊ากกกก!!!

หงหยี่ส่งเสียงกรีดร้องราวกับหมูที่ถูกเชือด ความเจ็บปวด แบบนี้เกือบทําให้เขาเป็นลมหมดสติไป แต่ความปรารถนาที่จะ อยู่รอดทําให้เขาตอบโต้โดยไม่รู้ตัว ใช้มืออีกข้างกำหมัดแน่น และมุ่งตรงไปที่หัวของเฉินเฟิง

อย่ามองว่าอานุภาพการต่อสู้ของหงหลดลงในตอนนี้ หาก หมัดนี้โดนหัวของเฉินเฟิง มันคงสามารถทำให้หัวของเฉินเฟิง แตกได้

เพียงแต่มันเรื่องสมมติฐาน ในช่วงรุ่งเรืองของเขาก็ทำร้าย เฉินเฟิงไม่ได้แม้แต่ปลายผมตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
เมื่อเห็นหมัดหงหยี่พุ่งเข้ามา เงินเฟิงไม่รีบร้อนเหมือน เมื่อนั้นครั้ง แล้วหักอีกข้างในลักษณะเดียวกัน

อ้ากกกก”

หงหยกรีดร้องครั้งครั้งเขายังดึงกลับคืนจากความ เจ็บปวดแขนหักเมื่อไม่ได้ ในตอนอีกความเจ็บปวดทำให้เขาแทบคลั่ง

เพียงแต่เสียงกรีดร้องของเขาเพิ่งดังออกถูกเฉินเฟิง ขัดจังหวะทันที เฉินเฟิงเตะที่เข่าของหงหย ที่ร่างกายของหงหยี่สูญเสียการทรงตัว คุกเข่าลงครึ่งหนึ่ง ในขณะการแสดงออกของเขาเจ็บปวดจนไม่สามารถตะโกน ออกความเจ็บปวดแบบเป็นครั้งแรกชีวิตเขาเป็นครั้งสุดท้าย

เมื่อหงหยี่คุกเข่าบนพื้น เฉินเฟิงก็ปล่อยเขากลับ ดึงแขนเสื้อแล้วทุบตีหลังของหงหยอย่างรุนแรง คุกเข่าทั้ง สองข้างลงด้วยความเจ็บ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว สําหรับทุกคนไม่เห็นได้ชัดเจน

การกระทำทั้งหมดของเฉินเกือบจะเสร็จสิ้นภายในพริบตา เตียว และผู้คนก็เห็นหงหยกเข่าบนพื้น

“เกิด

นะ เมื่อนี้อะไร?
“ความเร็วของเฉินเฟิงเร็วเกินไป พวกเรามองไม่ออก!

“นี่เฉินเฟิงกำลังจะทำอะไร

ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันมากมาย และส่วนใหญ่ก็อุทานกับ ความรวดเร็วของเฉินเฟิงที่เร็วเกินไป แต่พวกเขายังไม่เข้าใจว่า เฉินเฟิงทำทั้งหมดนี้เพื่ออะไร

“ตอนนั้นศิษย์พี่เย่หนานเทียนของฉันถูกผู้ที่เรียกว่าผู้ แข็งแกร่งรุมโจมตี อาจารย์หงเทียนป้าของนายก็อยู่ในนั้นเช่น กัน ในที่สุดก็ทำให้ศิษย์พี่ของฉันพิการ วันนี้แกก็รับชดใช้โทษ แทนอาจารย์ของแก ให้กับศิษย์พี่ของฉันซะ!”

ทันทีที่เสียงของเฉินเฟิงลดลง เขาพุ่งตรงไปที่ด้านข้างของหง หยกดทับศีรษะกระแทกลงกับพื้น เพียงแต่เฉินเฟิงไม่ได้ควบคุม พละกำลัง ก้มลงไปทั้งหัว ใบหน้าของหงหยได้รับบาดเจ็บทันที และเลือดไหล

“กึก! กึก! กึก!”

เฉินเฟิงกดศีรษะของหงหยีเคาะลงกับพื้นสามครั้ง ในขณะนี้ ใบหน้าหงหยีเปลี่ยนไป และเลือดได้ปกคลุม ใบหน้าของเขา

“ไอ้สารเลว แก…..แกฆ่าฉันเถอะ!!

หงหยกัดฟันอย่างขมขื่น เขาไม่เคยโดนดูถูกแบบนี้มาก่อน เลย ในขณะนี้ใจก็ร้องเรียกขอตาย

แขนทั้งสองข้างของหงหยหักแล้ว แม้แต่ขาก็หัก ตลอดชาตินี้ก็ กลายเป็นคนไม่เอาไหนที่ไม่สามารถฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ได้
เมื่อได้ยินเสียงร้องขอความตายของหงหย เฉินเฟิงก็เพิกเฉย แต่หันหลังออกจากเวที แล้วเดินไปที่ห้องรับรอง

“ฉันไว้ชีวิตแก ฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็น!”เฉินเฟิงไม่หันกลับ มามอง

“ฆ่าฉัน ฆ่าฉันชิ!”

เมื่อเห็นเฉินเฟิงหันหลังออกไป หงหยตะโกนอย่างปวดใจ ใน ใจเขารู้ดีว่าตลอดชาตินี้พิการแล้ว แทนที่จะมีชีวิตอยู่แบบนี้ สู้ ตายไปเสียยังดีกว่า เพียงแต่เฉินเฟิงไม่ได้ฆ่าเขา

ในขณะนี้เขาเป็นเพียงคนเดียวที่นอนอยู่บนพื้นบนเวที เหมือน สุนัขพิการ และอับอายเป็นมาก

“เยี่ยม!”

“เฉินเฟิง เยี่ยมมาก!!

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ เสียงตะโกนดังกึกก้องของผู้ชมใน สนามก็ดังขึ้นอีกครั้ง การต่อสู้ในวันนี้ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก และทุกคนก็เรียกได้ว่าได้เห็นเป็นบุญตา

“โคตรแม่ง ระบายความเกลียดชังได้มากเกินไปแล้ว!”

ขณะนี้อารมณ์ของจีนเกินคำบรรยาย ลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น อีกครั้ง ตะโกนเสียงระบายอารมณ์ในใจ

และเทียนอิงลุกขึ้นจากที่นั่ง อารมณ์ของเขาก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน ตื่นเต้นแต่ในเวลาเดียวกันก็ภูมิใจมาก เพราะเฉินเฟิงเป็นคนจีนและเป็นเพื่อนของพวกเขา

“เฉินเฟิง สมควรกับที่เป็นเฉินเฟิง มีเพียงเฉินเฟิงเท่านั้นที่มี ความแข็งแกร่งเช่นนี้!

“ก็ใช่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเฉินเพิ่งจะ แข็งแกร่งกว่าข่าวลือมาก!