บทที่ 336 รองผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ

“งานหาได้แล้วหรอ?”

“ยังครับ” เฉินเฟิงส่ายหัว ในใจแอบสงสัย หวางหงอคิดว่า ตัวเองจะมาพึ่งใบบุญเขาที่จงไหนหรือไงกัน?

วินาทีต่อมา ความคิดเป็นจริง เห็นหวางหงสะบัดมือบอก “ในเมื่อยังไม่มี งั้นก็ไม่ต้องหาแล้วล่ะ เราไปทำงานที่บริษัทการ ค้าของอาเลยละกัน ฝ่ายจัดซื้อตอนนี้ขาดรองผู้จัดการพอดี เรา ทำงานให้อาอาให้เงินเดือนเดือนละหมื่นสอง มา

รองผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ?

เงินเดือนเดือนละหมื่นสอง

พอหวางหง พูดแบบนี้ บรรยากาศในห้องนั่งเล่นเงียบลงทันที

หลี่อผิงกับหวางซื่อหยวนสอบสบตากัน หวางซื่อหยวนแอบ อิจฉา ทำไมพ่อถึงดีกับไอ้บ้านนอกขนาดนี้?

หวางเต๊อฟาโกรธมาก พ่อทำเกินไปแล้ว ตัวเองเป็นลูกชาย เขาแท้ๆ แต่กลับทำได้แค่รองผู้จัดการของบริษัทการค้า และค่ แหน่งรองผู้จัดการที่ตัวเองต้องพยายามตั้งหลายปีกว่าจะได้มา แต่เฉินเพิ่งมาแป๊บเดียว พ่อก็ให้เป็นรองผู้จัดการเลย มันอะไรกัน เนี่ย?!

“ไม่ได้” เพิ่งเย้นฟางคัดค้านออกมาเลย โกรธเหมือนคางคกพองลม: “หวางหงอี้ ไอ้บ้านนอกนี้เป็นลูกนอกสมรสคุณหรือไง หะ? ทำไมต้องดีกับมันขนาดนี้?

“ตำแหน่งรองผู้จัดการน่ะ หลานฉันขอคุณมาครึ่งปี คุณก็ไม่ ยอมรับปากเขา”

“เรื่องอะไรได้บ้านนอกนี่มา คุณก็ให้มันไปทำ

“มันรู้เรื่องการค้าหรอ? มันเคยทำการค้าหรอ? คุณไม่กลัวมัน ทำบริษัทเจ๊งหรือไง?” เพิ่งเส้นฟางด่ากราดรัวไม่เว้นช่องไฟ

หวางหง ขมวดคิ้วมั่น ไม่คิดว่าเพิ่งเส้นฟางจะคัดค้านใหญ่

เบอร์นี

“เย้นฟาง หลานคุณนิสัยยังไงคุณน่าจะรู้ดีนะ เขาเหมือน ลูกชายเรา เป็นนักพนันเหมือนกัน ถ้าผมให้เขาเป็นผู้จัดการฝ่าย จัดซื้อ ไม่เกินหนึ่งเดือน เขาคงเอาบริษัทพนันหมดแน่” หวางหง พูดเสียงขรึม

“หลานฉันไม่ได้? ไอ้บ้านนอกนี้ได้? คุณรู้ไหมเมื่อก่อนมันเคย ทําอะไรมา?”

“มันเป็นพนักงานส่งของ

คุณจะให้รองผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อกับคนที่เคยเป็นพนักงานส่ง ของเนี่ยนะ คุณคิดว่าคนอื่นในบริษัทเขาจะคิดยังไงกัน?” เพิ่งเข้ นฟางคาดคั้น เธอยอมรับได้ที่หลานเธอไม่สามารถเป็นรองผู้ จัดการฝ่ายจัดซื้อ แต่เธอยอมรับไม่ได้ที่จะให้เงินเพิ่งมาเป็นผู้ จัดการฝ่ายจัด อ
หวางหงสีหน้าลำบากใจ คำพูดของเพิ่งเย็นฟางก็มีเหตุผล ถ้าเขาดื้อดึงให้เฉินเฟิงเป็นรองผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ คนอื่นใน บริษัทคงคัดค้านเขาแน่ แน่นอนว่ามันไม่ดีกับเงินเฟิงด้วย

อย่างน้อยเฉินเฟิงคงโดดเดี่ยวไม่น้อย

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว อันที่จริงเขาไม่เคยคิดจะทำงานที่จงให้เลย แต่หวางหงอี้เข้าใจเขาผิด คิดว่าเขามาจงไห่หาเขาครั้งนี้เพื่อมา หางานทํา

เฉินเฟิงกำลังจะบอกปฏิเสธ หลี่ซื้อผิงกลับหัวเราะพลางแทรก ขึ้นว่า “คุณลุง ถ้าไงให้เฉินเพิ่งมาทำงานที่บริษัทเราเถอะ”

“ช่วงนี้บริษัทเรากำลังหาคน ฝ่ายขายยังมีตำแหน่งว่างอยู่

เพียบ”

“ผมจะบอกฝ่ายบุคคล ให้พวกเขารับเงินเฟิงเข้าทำงาน

หวางหง ขมวดคิ้ว ข้อเสนอของหลี่ซื้อผงทำให้เขาเริ่มหวั่น ไหว แต่ช่วงนี้หลีสื้อผงกำลังตามจีบหวางซื่อหยวน ถ้าเขารับปาก หล่อผิง เท่ากับเขาติดสินน้ำใจหลีสื้อผงครั้งหนึ่ง…

หวางหงอคิดเยอะมาก แต่เพิ่งเย็นฟางกลับไม่ได้คิดอะไรแบบ นั้น เธอยิ้มบอก: “สื้อผง พูดจริงหรอ? มีทางให้ไอ้บ้านนอก ไปทํางานที่บริษัท

หลีสื้อผงพยักหน้ายิ้มๆ: “จริงครับคุณน้า ตอนนี้ผมเป็นผู้ จัดการฝ่ายขาย ฝ่ายบุคคลนั่นผมสนิทอยู่พอดู ให้พวกเขารับคน เข้าทำงาน ไม่ยากเลย”ดิ งั้นรบกวนช่วยรับไอ้บ้านนอกนี้เข้าไปหน่อยนะ” เพิ่งเข้ นฟางพูด ในสายตาเธอ เฉินเฟิงเป็นตัวซวย ถ้ามาทำงานที่ บริษัทการค้าของตัวเอง อาจจะก่อเรื่องอะไรขึ้น แต่ถ้ายัดเข้า บริษัทหล่อผิงก็ดีกว่ามากนัก ถึงเวลานั้นเป็นเพิ่งจะอยู่หรือไป ก็ ขึ้นอยู่กับคำพูดคำเดียวของหลี่ซื้อผิง

“คุณลุง ว่าไงครับ?” หลี่ซื้อผิงเบนสายตากลับไปที่หวางหง เขารู้ดีว่า หวางหง ถึงจะเป็นเสาหลักของตระกูลหวาง เรื่องใหญ่ เรื่องเล็กของตระกูลหวางต้องให้หวางหงอี้ตัดสินทั้งสิ้น

หวางหงอี้ชะงักเล็กน้อยก่อนพยักหน้ารับปาก “งั้นก็รบกวน ด้วยนะ สื้อผิง”

“ไม่รบกวนเลยครับ เป็นเกียรติของผมมากกว่าที่ทําประโยชน์ ให้คุณลุงได้” หลี่ซื้อผิงส่ายหัว ใบหน้าคมคายเผยรอยยิ้มอบอุ่น ทำให้คนรู้สึกอ่อนไหว

“ดูสิ สื้อผิงนี่ปากหวานจริง” เพิ่งเส้นฟางชมเปาะไม่ขาดปาก

“จริงสิ สื่อผิง จะให้ไอ้บ้านนอกไปทำงานที่บริษัทเรานะได้ แต่อย่าให้ตำแหน่งสูงมากล่ะ เขาไม่มีความสามารถอะไร จะ ทำให้เราขายหน้าเปล่าๆ” เพิ่งเส้นฟางพูด หลี่ซื้อผิงเป็นลูกเขย ในอนาคตของเธอ ดังนั้นเอาจริงๆ พวกเธอเป็นครอบครัว เดียวกัน ให้เงินเพิ่งเข้าไปทำงานที่บริษัทหล่อผิงได้ แต่ถ้ามี ผลกระทบกับผลประโยชน์ของหลีสื้อผง แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด

“คุณป้า ผมว่าเฉินเฟิงเขามีความสามารถนะ” หลี่จื้อผง วเราะ จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า: “แต่มีความสามารถกเรื่องหนึ่งกฎของบริษัทก็อีกเรื่อง เพิ่งเริ่มเข้าบริษัท ไม่ว่าใคร ระดับพื้นฐานก่อน” ก็ต้องทำจาก

“ดังนั้นอย่างมากผมก็ให้เงินเดือนเฉินเฟิงได้แค่เดือนละสาม พันห้าพัน

หวางหง ขมวดคิ้ว เงินเดือนเดือนละสามพันห้าพันถือว่าไป

หน่อยในจงไห่ เหมือนรู้ว่าหวางหงอี้คิดอะไร หลี่ซื้อฝังหัวเราะพลางว่า “คุณ

อาหวางวางใจเถอะครับ มีผมคอยคุ้มครองเงินเฟิง เขาจะเติบโต

ได้ไวแน่นอน”

“ไม่เกินครึ่งปี เงินเดือนจะเกินหมื่นแน่ครับ

หวางหงอพยักหน้าน้อยๆ เห็นได้ชัดว่าพอใจ เขาเป็นสายตา

ไปที่เฉินเฟิง: “เสี่ยวเฟิง เราว่าไงล่ะ?”

เฉินเฟิงยิ้มเหนื่อย ตอนนี้เขายังมีทางเลือกอีกหรือไง?

หวางหง แสดงชัดว่าอยากช่วยเขาจริงๆ ถ้าเขาปฏิเสธความ หวังดีของหวางหงอ คงทําเขาเสียหน้าแน่

“ผมได้หมดครับ” เฉินเฟิงคิดพิจารณาแล้ว และตัดสินใจ

รับปาก

ด้านหนึ่งเพื่อเห็นแก่หน้าหวางหงอี้ อีกด้านช่วงนี้เขาอยู่จงให้ ต้องมีฐานะที่สามารถออกสู่สังคมได้

พนักงานตัวเล็กๆของบริษัท ไม่ดึงดูดสายตาคน สะดวกให้เขาจัดการเรื่องต่างๆ

“งั้นดี เฉินเฟิงพรุ่งนี้มารายงานตัวที่บริษัทละกัน ถึงผมจะสนิท กับผู้จัดการฝ่ายบุคคล แต่ขั้นตอนต่างๆก็ยังต้องทำ” หล่อผิง หน้ายิ้ม แต่แววตาส่อแววรังเกียจและเยาะหยันกลายๆ ถ้าไม่ใช่ เพื่อจีบ วางซื่อหยวน เขาไม่คิดจะขายตาแลคนอย่างเฉินเฟิงสัก

“อืม พรุ่งนี้ผมจะไปรายงานตัวที่บริษัทคุณนะ” เฉินเพิ่งพูด เสียงเรียบ เพิ่งเย้นฟางกับหลี่จื้อผงคิดยังไงเขารู้ดี แต่เขาขี้เกียจ เปิดโปงทั้งคู่ งั้นก็ให้ทั้งคู่เข้าใจว่าเขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน เมียละกัน