บทที่ 324 หลินชิง

เฉินเฟิงยิ้ม หยิบโทรศัพท์ออกมา ดูวี แชทแวบหนีง

พบว่าฉู่ชิงฉือส่งข้อความมาหาเขาจริงๆ

“คุณเฉินผู้มีพระคุณ ชิงฉือจําขึ้นใจ”

“วันข้างหน้าถ้าคุณเฉินมีเรื่องที่จะใช้ ชิงฉือ บอกมาได้เลย ต่อให้ชิงฉือต้องบุกน้ำ ลุยไฟ ก็ไม่ลังเล

สามารถมองออกว่า ท่าทางของอู่ซ่งฉือ คําต้อยมาก ไม่ได้อาศัยฐานะของตัวเองทําด้ว สูงส่งหรือดูถูกเฉินเฟิงแม้แต่น้อย

สิ่งนี้จู่ๆทำให้เฉินเฟิงมีความรู้สึกดีมากๆ

คิดแล้วก็ เฉินเฟิงเริ่มขยับนิ้วมือ ส่ง ข้อความกลับให้ ซึ่งฉือ

“บุกนําลุยไฟคงไม่ต้องแล้ว ผมขอเพียง เรื่องเดียว : “อย่าให้คนรู้ฐานะของผม สามารถปิดเป็นความลับได้ก็ปิด

เฉินเฟิงเป็นคนตรงไปตรงมาไม่ อ้อมค้อม ความหมายก็ชัดเจนง่ายดาย เขา ไม่อยากให้ผู้คนรู้มาก

เห็นได้ชัดว่าฐานะภูมิหลังของฉู่ขึงฉือ ลึกซึ้ง ไม่ได้เป็นแค่ดาราธรรมดา จอมยุทธ์ที่ ปกป้องเธอส่งคนนั้น แค่มองก็รู้ว่าเป็นจอม ยุทธ์ที่มาจากค่ายทหาร

อีกทั้งชายชะนี และชายลิงผอมที่ลอบ ฆ่าเธอ ยังเป็นนักฆ่ามืออาชีพที่มีชื่อเสียงใน รายชื่อนักฆ่าอีกด้วย ค่าจ้างของพวกเขา ไม่ น้อยแน่นอน อย่างน้อยต้องสองร้อยล้าน น

คนที่สามารถใช้เงินสองร้อยล้านจ้างนัก ฆ่าได้ แค่คิดก็รู้ว่า จะน่ากลัวแค่ไหน

ในเมื่อจู่ชิงฉือมีค่าหัวถึงสองร้อยล้าน แสดงว่าอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเธอ เมื่อ เทียบกับอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของนักฆ่าแล้ว อำานาจต้องไม่น้อยไปกว่ากัน การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายนี้ จะลึกแค่ ไหน เฉินเฟ้งใช้ปลายเท้าคิดก็ยังคิดได้เลย

ถ้าเป็นไปได้ละก็ เขาไม่อยากเข้าไป เกี่ยวข้อง แต่ตอนที่อยู่ในสถานีรถไฟ ความเร็วสูง เฉินจื่อหลี่ได้เข้าไปต่อสู้ใน ฐานะที่เขาเป็นอาจารย์อาเป็นไปไม่ได้ที่จะ นั่งนิ่งๆรอดู

แต่สาเหตุที่เฉินเฟิงยื่นมือเข้าไป นอก จากเฉินจื้อหลี่แล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่ง

สาเหตุนี้ก็เกี่ยวข้องกับนักฆ่าเฮยหยวน เฉินเพิงพบว่า ขณะที่นักฆ่าเฮยหยวนนั้นได้ ต่อสู้กับบอดี้การ์ดของชิงฉือ กระบวนท่าที่ ต่อสู้นั้นเป็นวิชาเกราะบรอนซ์ในเชียงชี

วิชาเกราะบรอนซ์ เป็นไปตามชื่อ ทําให้ ผิวแข็งเหมือนทองแดง ,

หลังจากต่อสู้วิชาเกราะบรอนซ์แล้ว แต่ ภายในเวลาอันสั้นสามารถเพิ่มพลังให้กับตัว เองได้ ทำให้ผู้ใช้กระบวนท่านี้แข็งแกร่ง ยังฟันไม่เข้า

เฉินเฟิงเคยเห็นวิชาลับนี้เมื่อสามปีก่อน เป็นจอมยุทธ์ที่ชื่อว่าอู๋ดงไห่จอมยุทธ์อ้านจิ้ง ขั้นกลางใช้กระบวนท่านี้ขณะที่ตามล่าเขา อู๋ ดงไหในตอนนั้น ทำให้เฉินเพิ่งจำได้ขึ้นใจ

หลังจากที่เขาใช้วิชาเกราะบรอนซ์ ซึ่ง ในขณะเดียวกับความสามารถในการตั้งรับนั้น แทบจะเรียกได้ว่าไร้คู่ต่อสู้เลยทีเดียว รับหมัด ของเฉิงเฟิงเจ็ดหมัดได้โดยไม่ตาย สุดท้าย กะอักเลือดและหลบหนีไป

เฉินเฟิงคิดว่า ในชีวิตนี้คงจะไม่ได้เจอ กับอู่ตงไห่อีก กลับคิดไม่ถึงว่า วันนี้ที่สถานี รถไฟความเร็วสูง จะเห็นเฮยหยวนที่ฝึกฝน วิชาเกราะบรอน แบบเดียวกันนี้อีก

เฮยหยวนและอู่ตงไม่มีความเกี่ยวข้อง อะไรกัน เฉินเฟิงไม่รู้ ที่เฉินเฟิงถามแบบนั้น เป็นการถามลองเชิงดู

คิดไม่ถึงว่า ถามได้เรื่องจริงๆ เฮยหยวนรู้จักกับอู่ตงไห่จริงๆ ไม่รู้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเป็นอย่างไร

คิดถึงจุดนี้แล้ว เฉินเฟิงได้ส่งข้อความ หา ซ่งฉืออีก เนื้อหาในข้อความนั้นไม่มีอะไร มาก มีเพียงห้าคํา

“เซียงซี อู๋ตงไห่”

แต่ทางด้านอู่ชิงฉือนั่น หลังจากเห็น ข้อความแล้ว ดีใจอย่างบ้าคลั่ง

ข้อความนั้นของเฉินเฟิง ไม่ใช่แค่ ข้อความธรรมดา

มีความหมายอื่นที่อยู่เบื้องหลังคำทั้งห้า นี้ นั่นคือเขาตั้งใจจะแทรกแซงเรื่องนี้!

เมื่อเทียบกับข้อมูลของอู่ตงไห่ อู่ซึ่งฉือ ให้ความสําคัญกับจุดนี้มากกว่า

ดูจากการเคลื่อนไหวของเฉินเฟิงแล้ว ความสามารถของเฉินเฟิงนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ อย่างน้อยก็ต้องเป็นอ้านจึงขั้นกลางขึ้นไป อ้านจึงขั้นกลางในอายุ24-25ปี อยู่ใน วงการศิลปะการต่อสู้ ณ จงไห่ จะต้องเป็นที่น่า ตกใจแน่นอน

อายุแค่นี้สามารถฝึกถึงอ้านจึงขั้นกลาง ไม่ต้องพูดถึงพรสวรรค์ของเฉินเฟิงเลย

ภูมิหลังของครอบครัวก็คงไม่ได้แย่

ตระกูลฉ่อยู่ในช่วงเวลาที่พายุลมฝน กระหน่ำ ภายนอกมีศัตรูที่แข็งแกร่งอยู่ ภายในมีคนตั้งหน้าตั้งตารอรับผลประโยชน์ ดังนั้นความช่วยเหลือจากภายนอก สําหรับ ตระกูล แล้ว สําคัญมากๆ

หากเธอสามารถดึงเฉินเฟิงขึ้นเรือลำ เดียวกันได้ ชัยชนะของตระกูล แน่นอนต้อง เติมเต็มในช่องโหว่นั้นได้มาก

เฉินเฟิงไม่รู้ว่า แค่เขาส่งข้อความสั้นๆ ห้าค่านั้น ทำให้ ชิงฉือคิดเยอะขนาดนี้

แน่นอน ถึงเฉินเฟิงจะรู้ เฉินเฟิงก็ไม่ว่า

อะไร เพราะว่านี่คือต่างฝ่ายต่างใช้ประโยชน์ จากอีกฝ่าย ฉู่ชิงฉือต้องการใช้เขาแก้ปัญหา ของตระกูล เขาก็ไม่ใช่กำลังใช้ตระกูลฉู่สืบ เรื่องของอู่ตงไห่เหรอ?

พูดได้แค่ว่า ทั้งสองฝ่ายต่างก็รู้ดี สองชั่วโมงต่อมา รถไฟมาถึงสถานีจ

ไห่

จงไห่เป็นมหานครระดับนานาชาติที่มี ประชากรมากกว่า 20 ล้านคน ที่นี่ได้รับการ ขนานนามว่าเป็น “โอเรียนเต็ลปารีส มาโดย ตลอด

ในฐานะเศรษฐกิจของจีน การเงิน ศูนย์กลางการค้าและการขนส่ง จงไม่เคย สร้างและทำลายสถิติสูงที่สุดในหวาเซียและ ระดับโลก ที่ดีที่สุดของจีน

ท่าเรือการค้าต่างประเทศที่ใหญ่ที่สุด ของจีน ฐานอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดของ จีน …เป็นต้น มีมากมายนับไม่ถ้วน สองสามคนลงจากรถ ก็ได้กลิ่นแห่ง ความเจริญรุ่งเรืองโชยเข้ามา

ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลก มารวมตัวกันที่นี่

ที่นี่คือความฝันของคนธรรมดา จํานวนนับไม่ถ้วน

ที่นี่คือสวรรค์ และก็เป็นนรกเช่นกัน

สําหรับคนรวย จงไห่เป็นถ้ำปั่นทองอัน งดงาม เจียจุย เดอะบันด์ ความเจริญ ทั้งหมดเปิดรับพวกเขา

สําหรับคนธรรมดา จงให้เป็นสถานที่ แห่งเลือดและหยาดเหงื่อ พักชั้นใต้ดินไม่มีที่ สิ้นสุด ต้องเบียดรถไฟใต้ดินไม่มีที่สิ้นสุด สั่ง อาหารเดลิเวอรี่ไม่จบไม่สิ้น…….

ทั้งหมดนี้ จะกดดันคนธรรมดาให้หายใจ ไม่ออก

แต่ภายใต้ความกดดัน บังเกิดคนที่มี ความสามารถไม่น้อยเลย ทั้งคนที่เก่งเรื่องการเงินการลงทุน นัก ธุรกิจที่เก่งกาจ คนอัจฉริยะ…….

ทุกปีจะมีคนที่มีพรสวรรค์จํานวนมาก ประสบความสําเร็จในจงไห่ โบยบินบนฟ้า กลายเป็นคนชั้นสูง

ในปี 1990 จงไ ได้เกิดบุคคลชื่อว่าตู้เย่ เชิง หวงจินหรุง จางเสี้ยวหลินเป็นบุคคลที่มี อิทธิพลอย่างมากทั่วหวาเชี่ย

เป็นธรรมดาของดินแดนมังกร

สำหรับจงไห่ เฉินเฟิงไม่ได้รู้สึกอะไร มากมาย เพราะเขามาจงไห่ครั้งสุดท้าย เมื่อ สิบปีที่แล้ว ตอนนั้นมากับเซียวถั่วจง

ครั้งนั้นคนแรกในจงไห่ที่เซียวกั่วจงพา เขาไปพบ ก็คือหลินชิงต์ !

หลินชิง ทําให้เฉินเฟิงความประทับใจ มากที่สุด เวลาห่างเป็นสิบปี เฉินเฟิงก็ไม่

สามารถลืมได้ ตลอดจนทําให้เฉินเฟิงเกิดความรู้สึก เป็นสามีต้องเป็นยังไง

ไม่รู้ว่าตอนนี้หลิน งดียังอยู่ที่จงไห่อยู่ หรือเปล่า? ถ้าหากยังอยู่ละก็ เกรงว่าตัวเอง ต้องไปเยี่ยมสักหน่อย เฉินเพิ่งคิดกับตัวเอง

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เฉินเพิ่งสงบ จิตใจที่ซับซ้อนของเขา หันศีรษะไปที่เฉิน อ เหวินพูดว่า : “อาเหวิน พวกนายพาหวั่น ว ไปลงทะเบียนที่มหาวิทยาลัยจงไห่ก่อน หลัง จากลงทะเบียนแล้ว แล้วก็ไปหาเจ้าสามหาง ที่โรงพยาบาลเลย ฉันจะเอาของไปให้เพื่อน เก่าร่วมสนามรบของพ่อ หลังจากส่งของเสร็จ ฉันจะไปหาพวกนาย

“ได้ครับ เฟิง” เฉินจื้อเหวินพยักหน้า ด้วยความเคารพ จากนั้นก็ออกเดินไปกับหลิน หวั่น ว

เฉินเฟิงหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา กดเบอร์โทรหาเสียเว่ย ว

เสียเว่ยกั๋วบอกว่าถ้าเขามาถึงจงไห่ แค่ โทรหาคนนี้ คนนี้จะมาเอาของ