บทที่ 565 รับมือไม่ทัน

นอกจากนี้ พวกนินจาก็เหมือนกับการปฏิบัติแบบทหาร ด้านในก็ มีกฎเกณฑ์ที่เคร่งครัด คนที่ตำแหน่งน้อยต้องห้ามมีเงื่อนไข ใดๆ และพร้อมมอบชีวิตให้คนตำแหน่งสูงกว่า ไม่อย่างนั้น อาจ จะพบจุดจบที่น่าอนาถ!

ในสถานการณ์แบบนี้ นินจาที่เหลือหกกลุ่มนั้นถึงแม้ว่าจะถูก เฉินเพิ่งทำให้กลัวจนหัวหด แต่ก็ยังก้มหน้ารับคำสั่งจากอิงจน เป็นอยู่ แล้วก็ลุกขึ้นอีกครั้ง พลันรีบตรงไปที่ชิงช้าสวรรค์สวรรค์ ทันที

ยาม า น พวกเขาต่างพากันคำนับทีละคน แล้วรีบวิ่งกึ่ง คลาน และยิ่งทำให้รู้สึกต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีฮึดสู้

แต่ด้านบนของชิงช้าสวรรค์นั้น หลินหวั่นแม้ว่าจะไม่ได้เห็น เฉินเฟิงสังหารนักฆ่าทั้งสี่คน แต่ถ้าดูจากเสียงปืนและคำสั่งของ จวนจีโย่เอ้อแล้ว ก็สามารถจะคาดเดาสถานการณ์ต่อไปได้

นางรู้ดีว่าเฉินเฟิงนั้นชิงลงมือก่อน เพื่อให้พวกนั้นรับมือไม่ทัน และก็ทำลายความฮึกเหิมของพวกนั้น

แต่ว่าภายในใจของนางก็ยังรู้สึกเศร้าใจ แววตาก็ดูวิตกกังวล อย่างมาก

เพราะว่าสิ่งที่นางเห็นในตอนนี้ นางเองก็ยังไม่แน่ใจจำนวน ที่แท้จริงของพวกนินจา
” เฉินเฟิง ท่านจะต้องมีชีวิตรอดให้ได้

หลินหวั่นชีวกัดปากตัวเองแน่น ดวงตาก็เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

และในเวลาเดียวกัน คนที่หลบซ่อนตัวห่างจากชิงช้าสวรรค์ ประมาณสองร้อยเมตร อย่างเฉินเฟิงก็เปลี่ยนเป็นปืน กลMP5A1สองอัน แต่ว่าเขาไม่ได้ตามไปกำจัดพวกนินจาที่กำลัง ไปที่ชิงช้าสวรรค์

เพราะว่า เขารู้ดี สิ่งที่เขาทำลงไปในตอนนี้นั้นได้ไปทำให้ตาย เถิงเหย่สูงกับเซียนเย่เจิ้งโกรธเข้าแล้ว ทั้งสองคนต่างนั่งไม่ติด แล้ว และต้องการจะลงมือเอง

ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว เขาก็ไม่สามารถจะปล่อยให้เวลาค่อยๆ เสียไปอีกแล้ว

เขาต้องดำเนินการแผนที่สามของเขาที่เข้าไปช่วยให้สำเร็จ

ภายในคืนนี้

จับโจรก่อนจับพระราชา ฆ่าลูกน้องก่อนจะฆ่าคนสั่ง

หลังจากนั้น

เขาต้องจัดการกับจายเถิงเหยสูงกับเซียนเจี้เพิ่งที่เป็นคนที่มี ความสามารถให้เรียบร้อยก่อน!

สีของฟ้าเริ่มสว่าง ลมกลางคืนพัดผ่าน พุ่มไม้ไหวไปตามแรง ลม แล้วก็มีเสียงดังขลุกขลิก

ในยามนี้ เฉินเฟิงหมอบอยู่ในพุ่มไม้ เขาใช้กล้องส่องทางไกลมองไปยังชิงช้าสวรรค์

ดูจากแสงสว่างของหลอดไฟนั้น เขาสามารถมองเห็นได้ ชัดเจน จ่ายเถิงเหยสูงกับเขียนเยเจิ้งแบ่งกันอยู่หน้าอยู่หลัง ที่ เดินไปเดินมา อย่างรวดเร็ว และก็ยังมีเงาด่าอีกคนที่ทรีบไปพบ มาระหว่างชั้นสามกับบนชั้นสาม

ลองคิดดูแล้ว เขาก็พอจะรู้ว่า คนๆ นั้นเป็นนักฆ่าที่เหลืออยู่คน สุดท้าย และจุดประสงค์ของเขาก็คือ เพื่อแย่งปืน

ในเวลาต่อมา เฉินเพิ่งหยุดมอง แล้ววางกล้องลง แล้วก็หันไป ดูจายเถิงเหย่สูงกับเซียนเยเจ๋งสองคนนั้นที่เร็วอย่างกับลม พลางถือปืนอย่างเตรียมพร้อม อีกทั้งเตรียมเล็งเป้ายิงไว้อย่างดี ในใจก็พลางคํานวณระยะตัวเองกับอีกฝั่งว่าห่างกันเพียงใด

แม้ว่าสําหรับเขานั้น ถ้าหากว่าสองคนนั้นสามารถเข้ามา ประชิดตัวเขาได้ มันก็คือฝันร้ายสำหรับเขา แต่เขาจําเป็นจะต้อง เสียง และรอให้สองคนนั้นเข้ามาใกล้สามสิบถึงห้าสิบเมตรก่อน เขาถึงจะสามารถลั่นไกได้

และอีกด้านหนึ่ง สำหรับจอมยุทธ์ปรมาจารย์นั้นก็จะสัมผัสถึง ความอันตรายได้อย่างเป็นพิเศษ และก็จะสามารถจับจุดได้ ตอน แรกควรจะหลบซ่อนตัวไว้ก่อน หลีกเลี่ยงการใช้ปืน อย่างน้อยก็ ช่วยลดการปะทะได้

และนี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้จอมยุทธ์ปรมาจารย์พวกนี้จัดการ

มาก!

และอีกด้านหนึ่ง ความสามารถด้านการต่อสู้ค่อนข้างสูงแม้ว่าจะไม่สามารถทำได้อย่างกับที่คนเล่ากันว่า ร่างเหนียว กระสุนยังไม่เข้า แต่ว่าถ้าหากยิ่งจากจุดไกลมาก ถ้าหากว่าปืน แรงไม่พอ อย่าว่าแต่โจมตีพวกเขาเลย พวกเขายังสามารถใช้ พลังภายในด้านไว้ใต้หมด หลังจากนั้นก็ควบคุมพลังภายใน ทำให้กระสุนไม่สามารถที่จะเข้าไปทำอะไรพวกเขาได้ แถมยัง สามารถ ป้องกันตัวเองได้ด้วย

ปรมาจารย์ทั้งสองคนนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนที่เก่งอันดับหนึ่ง แต่ถ้าดูจากการพิจารณาแล้ว ทั้งสองคนเมื่อก่อนนั้นเคยรับ หน้าที่คุ้มกันด้านใน ถ้าหากว่าเขาตัดสินใจยิ่งในระยะไกลละก็ การที่จะเข้าเป้านั้นมีน้อยมาก

แล้วมาลองคิดดูอีกที แม้จะใช้กระสุนยิงใส่พวกเขา ดูจาก ความแรงของ MP5A1 แล้ว ก็ยังไม่สามารถทำอะไรพวกนี้ได้

หนึ่งร้อยเมตร แปดสิบเมตร หกสิบเมตร…….. และในที่สุดเฉินเฟิงก็มีโอกาสยิงออกไป

พอลั่นไกปืน เสียงปืนก็ดังขึ้นหลายนัด แต่ละนัดดังออกมา อย่างต่อเนื่อง และรวมกันจนกลายเป็นลูกไฟ

พอกระสุนพ้นออกมาแล้ว พุ่งลอยไปกลางอากาศ เหมือนหยด น้ำฝนมุ่งไปสถานที่ที่จายเถิงเหยสูงและเซียนเย่าเพิ่งอยู่เหมือน กับเป็นรูปวงล้อไฟ รัศมีโดยรอบประมาณสิบเมตร

ในยามนี้ พอทั้งสองคนได้ยินเสียงปืนดังขึ้นไม่นาน ก็รู้ทันทีว่ามีอันตราย ทั้งสองคนจึงต่างพากันตั้งท่าป้องกันตัวเอง

– ขนาดตายเถิงเหยสูงนั้นมีความว่องไวแล้ว แต่ว่าเขา ห่างจากเงินเฟิงไม่ถึงสามสิบเมตร และเฉินเฟิงก็ยิงปืนออกมา โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ขนาดว่าเขาตั้งท่าป้องกันขั้นสูงสุด เขาก็ ยังโดนลูกกระสุนยิงเข้าที่ขา เลือดไหลออกมาทันที จนเขาชะงัก ไป

เมื่อเปรียบกันแล้ว การโต้ตอบของเขียนเยเจ๋งนั้นดีกว่าจาก เถิงเหยสูงอยู่ ระหว่างที่เขากะพริบตานั้นราวกับว่ามันรับมือง่าย มาก และสามารถหลบกระสุนได้ทุกนัด

อันตราย!

หลังจากนั้น

ตอนที่เฉินเฟิงพยายามจะยิงใส่ขาของขายเถิงเหยสูงอีกรอบ นั้น ในใจก็พลันรู้สึกหงิดๆ แล้วก็พลันสั่นไปทั้งตัว ก็พลันกลิ้งไป

ด้านข้าง

และในเวลาเดียวกัน ดาบสามเล่มก็ลอยออกมาจากทางที่ เฉินเฟิงอยู่ ทั้งที่ที่เขาอยู่ แล้วตรงพุ่มไม้ต่างก็ถูกตัดสั้นจนหมด และลอยมาตามแรงลม

หลังจากนั้น ดาบสามเล่มก็ลอยออกมาไม่หยุด แล้วทั้งหมดก็ เล็งไปบนต้นไม้ จนทำให้ต้นไม้เป็นรอยอย่างเห็นได้ชัด!

ทันใดนั้นเงินเฟิงเองก็ตกใจจนเหงื่อตก และก็สามารถมั่นใจได้ว่า ถ้าหากเมื่อครู่เขาไม่ตัดสินใจหยุดยิงไปที่จ่ายเงใหญ่ถุงละ ก็ ตอนนี้เขาก็คงถูกตบสามเล่มบาดทั่วร่างกายแล้ว และก็คง เอาชีวิตไม่รอด

และนี่ก็เป็นการแสดงให้เห็นแล้วว่าเขียนเปเจ๋งนั้นแข็งแกร่ง มากขนาดไหน ไม่ใช่แค่สามารถหลบหลีกกระสุนของเฉินเพิ่งได้ แต่ยังสามารถตอบโต้กลับได้อย่างสบาย จนทำให้เงินเฟิงไม่ สามารถจะยิงปืนออกไปได้

“เจ้าโง่ เจ้าเคยได้ยิน นินจาชั้นสูงถูกฆ่าด้วยปืนมั้ย?”

นอกจากนี้ หลังจากที่เขียนเย่เพิ่งใช้อาวุธตอบกลับมาแล้ว เขาก็ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น และก็ยังเหยียบลงไปอีกครั้ง ร่างกายของเขานั้นคล่องแคล่วรวดเร็วดุจดั่งสายฟ้า และก็ สามารถตอบโต้เฉินเฟิงได้อย่างทันควัน

เขาต้องหาโอกาสเพื่อจะเข้าไปควบคุมตัวของเฉินเฟิง และไม่ ให้เฉินเฟิงได้โอกาสยิงปืน แล้วก็จัดการฆ่าเงินเฟิงทันที!

แล้วพอได้โอกาสเผชิญหน้ากับเซียนเยเจ๋ง เฉินเฟิงก็ลั่นไก

ปีนออกไปทันที

เสียงปืนดังขึ้นมาอีกครั้ง ลูกกระสุนที่ยิงออกมานั้นล้วนเล็งไป ทีเซียนเย่ เจิ้ง

หลังจากนั้น

ราวกับว่าเซียนเย่เจิ้งนั้นรู้อยู่แล้ว ในช่วงที่เฉินเฟิงเตรียมจะยิ่งนั้น เขาก็ทำร่างให้เป็นสี่สิบห้าองศา เพื่อหลบลูกกระสุกอย่าง สบาย หลังจากนั้นเขาก็ดันตัวเองไปอยู่ด้านหลังต้นไม่ทันที

จับจับ!

เสียงอันตรายดังขึ้น ต้นไม้ไม่สามารถทนต่อแรงของเซียนเป เพิ่งได้ กิ่งไม้จึงหักลงมา แล้วต้นไม้ก็พลันล้มลงพื้นทันที

แต่ทว่าเขียนเยเจิ้งนั้นมีความสามารถในการทรงตัว เหมือน กับคอลพุ่งออกจากธนู แล้วก็พลันหันไปเล็งใส่เฉินเฟิงทันที

พัวะ!

ในเวลาเดียวกัน กำลังภายในของเฉินเฟิงก็พรั่งพรูออกมาถึง ขีดสุด เขารีบถอยออกมา และเห็นจังหวะไม่ดีจึงหลบออกมาทันที