บทที่ 383 หลิวหยวนซึ่ง

หลิวเส้าผู้จะคิดยังไง เฉินเพิงไม่รู้

ตอนนี้เฉินเฟิงกลับไปที่บริษัทคางเหม่ ยกรุ๊ปแล้ว

ฟังถึงหน้าบริษัท เฉินเฟิงก็เห็นรถ MercedesBenz S600 ที่มีป้ายทะเบียน เซี่ยงไฮ้จอดอยู่เจ็ดแปดคัน

ที่หน้าบริษัทยังมีคุณลุงใส่หูฟังสวมชุด สูทสีนํายี่สิบกว่าคน กําลังตรวจสอบรอบทิศ พลางๆยวิทยุสื่อสารกัน

เฉินเฟิงหรี่ตามอง ตาสอประกายอย่าง หนึ่งวาบขึ้นมา

ไม่ต้องถามเลย คนพวกนี้หลิวหยวนซึ่ง พ่อของหลิวเสาผู้ส่งมาแน่

ต้องยอมรับเลยว่า ปฏิกิริยาของหลิว หยวน งไวมาก นับจากที่หลิวเส้าผู้หายตัวไป จนถึงตอนนี้ ก็แค่ชม.กว่า หลิวหยวนซึ่งก็ส่ง คนจํานวนมากขนาดนี้ออกมาตามหาแล้ว

“พี่เฟิง ตอน…ตอนนี้เอาไงดีล่ะ? ” น้ำ เสียงหลี่เล่อสั่นเทาเล็กน้อย เขารู้สึกสมองตัว เองว่างเปล่า เขาโตจนป่านนี้ พึ่งเคยเจอ สถานการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก Mercedes Benz S600 วิทยุสื่อสาร การ์ดสูทสี ดา…เหมือนกำลังถ่ายหนังกันอยู่เลย

“กลับบริษัท” เฉินเพิ่งบอกเสียงเรียบ

“กลับบริษัท?!” หลี่เล่อเบิกตากว้าง มอง เฉินเฟิงอย่างไม่แน่ใจว่า: “พี่เฟิง คนพวกนี้มา หาพวกเราแน่ๆนะ พวกเรากลับบริษัทตอนนี้ไม่ เท่ากับเนื้อเข้าปากเสือหรือไง?”

“งั้นนายคิดว่า?” เฉินเฟิงมองหลี่เล่อยิ้มๆ

“พี่เฟิง เราหนีกันเถอะ” หลี่เล่อกลืน น้ำลายดังเอ็อก หนทางเดียวที่เขาคิดออกคือ หนี เพราะอีกฝ่ายเป็นหลินหยวนซิ่ง หลิว หยวน ง รวยมหาศาล!

คนรวยอภิมหาศาลที่ติดอันดับ บอร์ดFobesในประเทศ!

เฉินเฟิงสายหัวว่า: “จะหนีไปไหนได้ล่ะ? ประเทศเราก็ใหญ่แค่นี้ หลิวหยวนซึ่งจะหาใคร สักคนง่ายจะตายไป

อีกอย่าง นายไม่หนียังพอว่า ถ้าหนีจริง หลิวหยวน งสงสัยในตัวนายแน่

หลี่เล่อทำหน้าเศร้า เฉินเฟิงพูดถูก จริง อาศัยอำนาจของหลิวหยานซึ่งแล้ว จะหาใคร สักคนง่ายจะตายไป แถมตอนนี้การหนีเท่ากับ ว่าเป็นการยอมรับไปในตัวเลย

“กลับบริษัทเถอะ ไม่ว่าพวกเขาจะถาม อะไรนาย ก็ตอบไปแค่ว่า ไม่รู้” เฉินเฟิง มดบ ไหล่หลี่เล่อ ที่จริงเขาไม่กังวลเลยสักนิดว่า บ้านหลิวจะสืบค้นมาถึงตัวเขากับหลี่เล่อได้

คนที่เห็นหน้าของเขาแค่คนเดียวคือ หลัวเส้าฝ้

ฟางหย่าไม่มีแม้แต่โอกาสจะหันมามอง เขา ก็โดนเขาตบท้ายทอยสลบไป ส่วนกล้อง วงจรปิด…

จอมยุทธ์ วจิ้งอย่างเขาอยากทําลาย หรือแม้กระทั่งหลบหล็กกล้องวงจรปิดแค่นี้จะ ยากหรอ?

เป็นไปตามที่เฉินเฟิงคิด ผู้เชี่ยวชาญ ยี่สิบกว่าคนที่หลิวหยวนซึ่งส่งมาตอนนี้ยังจับ ต้นชนปลายไม่ถูกเลย ได้แต่คลำหาเบาะแส เหมือนมดในชามอ่างที่ร้อนรนวนหาทางออก แต่ก็หาไม่เจอ

ฟางหย่าคนเดียวที่มีโอกาสเจอหลิวเส้า ผู้ พอเข้าลิฟท์ก็สลบไปเลย กล้องวงจรปิดใน ลิฟท์โดนทําลายย่อยยับ ไม่ได้อัดภาพอะไรไว้ เลย ส่วนที่อื่นยิ่งไม่เห็นร่องรอยหลิวเส้าผู้เลย เหมือนหลิวเส้าผู้หายตัวไปดื้อๆ

ตอนเฉินเฟิงกับหลี่เล่อเข้าบริษัท มีการ์ต สูทสีดำสองคนออกมาสอบปากคำพวกเขามี เฉินเฟิงเป็นหลักประกันให้ หลี่เล่อกลับใจเย็น อย่างน่าประหลาด ให้ความร่วมมือตอบคำถาม ไหลลื่น สุดท้าย ทั้งคู่ก็เข้าบริษัทได้อย่างราบรื่น

“พี่จ้าว ประธานหลิวโทรมาอีกแล้ว ถาม ว่าพวกเราได้เบาะแสอะไรบ้างไหม จะตอบยัง ไงดีล่ะ?” ชายหนุ่มท่าทางเรียบร้อยใส่แว่นตา คนหนึ่งหยิบมือถือถาม คนที่ยืนข้างหน้าเขา เป็นผู้ชายวัยกลางคนหน้าเหลี่ยมที่ใส่สูทสีดำ คนหนึ่ง

ผู้ชายกลางคนหน้าเหลี่ยมคนนั้นถอน หายใจยาว มองชายหนุ่มเรียบร้อยตรงหน้า อย่างหน่ายใจ: “บอกประธานหลิวนะ เคสนี้ พวกเราจัดการได้ไม่ดี คนที่ลักพาตัวคุณชาย หลิวฝีมือร้ายกาจมาก ไม่มีร่องรอยอะไรให้ เห็นเลยสักนิด ผมสงสัยว่า…

“เขาเป็นจอมยุทธ์” ผู้ชายกลางคนหน้า เหลี่ยมชะงัก สุดท้ายก็พูดสิ่งที่ตนเดาไว้ออก มา นอกจากจอมยุทธ์แล้ว เขาคิดไม่ออกเลย ว่าใครจะมีฝีมือระดับนี้ได้

พอได้ยินคำว่าจอมยุทธ์ ชายหนุ่ม เรียบร้อยชะงักกึก ในเมื่อเกี่ยวพันถึงจอมยุทธ์ งั้นพวกเขาก็ไม่สามารถจัดการได้ ต้องยก หน้าที่ให้กับทางสหพันธ์บูโดแล้วล่ะ

ไม่นาน ชายหนุ่มท่าทางเรียบร้อยโทร หาหลิวหยวน ง

หลิวหยวน/งเองก็ตอบรับง่ายมาก แค่

สามคํา “ถอยกลับมา

หลายนาทีผ่านไป รถMercedesBenz S600ทั้งเจ็ดแปดคันนั้นพร้อมกันใจเรียงแถว ไปจากคางเหม่ย

“พี่เฟิง พวกเขาไปกันแล้ว”

หลี่เล่อเดินมากระซิบบอกเฉินเฟิงอย่าง ตื่นเต้น

เมื่อก็ตอนอยู่ชั้นบน เฉินเฟิงบอกเขาว่า อีกไม่เกินครึ่งชม.คนพวกนี้จะไปจากคางเหม่ย แน่นอน ตอนนั้นเขายังไม่เชื่อ รู้สึกว่าเฉินเฟิง ขี้โม้ เพราะคนพวกนี้ยังหาเบาะแสอะไรไม่เจอ เลย จะยอมกลับไปง่ายๆได้ไง

แต่หลายนาทีหลังจากนั้น ความจริงก็ตบ หน้าเขาเสียฉาดใหญ่

การ์ตบ้านหลิวที่มาอย่างล้นหลามกลับ

กันไปแล้ว

เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ ไม่ได้พูดอะไร

เขาเดาได้ตั้งแต่แรกแล้ว ก่อนเขาจัดการ หลิวเส้าฝ้ก็คิดวางแผนไว้หมดแล้ว

คิดให้บ้านหลิวโยงเรื่องไปทางจอมยุทธ์ ไม่ใช่บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป

แน่นอนว่า หลิวหยวนซึ่งเองก็คิดไม่ถึง เหมือนกันว่า คนที่ลักพาตัวลูกชายเขาจะเป็น จอมยุทธ์ วจิ้งคนหนึ่ง และจอมยุทธ์หัวจึงคน นี้ยังเป็นพนักงานตัวเล็กๆของฝ่ายขายบริษัท คางเหม่ยกรุ๊ปด้วย

ขอแค่หลิวหยวน/งคิดไปทางจอมยุทธ์ งั้นผู้ต้องสงสัยก็เพียบเลย เฉินเฟิงไม่เชื่อ หรอกว่า หลิวหยวนซึ่งทำการค้ามาหลายปี ขนาดนี้ ไม่มีทางไม่มีศัตรูหรอก

ขอแค่มีศัตรู งั้นศัตรูลงจอมยุทธ์ออกมา ลักพาตัวลูกชายเขา เป็นเรื่องที่ปกติธรรมดา

ที่สุดเลย เติมเฉินเฟิงคิดว่า ทั้งหมด คงเรียบร้อย

ไม่มีช่องโหว่แน่ แต่พอตกดึก ฉินเสงี่ยนหว กลับโทรมาหาเขา

“เฉินเฟิง หลิวเส้าผู้อยู่ที่ไหน?” ฉันเส วียน รัวเปิดประเด็นมาเลย

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว: “คุณพูดอะไรน่ะ? หลิว เสาอะไร? ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย

“เฉินเฟิง นายจะมาแกล้งไม่รู้เรื่องกับฉัน นี่สนุกหรือไง? คนอื่นไม่รู้ว่านายอยู่ที่บริษัท คางเหมยกรุ๊ป ฉันมีหรือจะไม่รู้?” ฉันเสงี่ยนห ร้วถามเสียงหน่ายใจ

เฉินเฟิงรู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที ไหงเขาลืม ฉินเสงี่ยนหัวไปได้เนี่ย

“เฉินเฟิง ฉันเดือนนายให้รีบปล่อยหลั เส้า ดีกว่า ตอนนี้หลิวหยวนซึ่งใกล้บ้าเต็มที่ เขาถึงขั้นไปติดต่อสํานักงานใหญ่สหพันธ์บูโด ยันเจียงเลยนะ ไม่นานทางสหพันธ์บูโดจะ ส่งคนมาสืบหาเบาะแสหลิวเส้าผู้ที่จงไห่แน่

ให้พวกเขาหาไปสิ ถ้าพวกเขาหาเจอ ได้ ถือซะว่าผมแพ้ละกัน” เฉินเฟิงตอบเนือยๆ บีบเขามากๆ เขาจะถีบหลิวเส้าผู้ลงลำธารไป ให้อาหารจระเข้ซะเลย เขาไม่เชื่อหรอกว่า คน ของสหพันธ์บูโดยังจะลากตัวหลิวเส้าผู้ออก จากท้องจระเข้ออกมาได้

“เฉินเฟิง ฉันไม่ได้ล้อนายเล่นนะ” ฉินเส วียนหวเริ่มโกรธ “หลิวเส้าผู้เป็นผู้สืบทอด เพียงคนเดียวของหลิวหยวน ง ถ้าเขาตายขึ้น มา หลิวหยวนซึ่งก็ไม่มีทายาทสืบทอดต่อแล้ว คนที่ไม่มีทายาทสืบทอดต่อ เรื่องอะไรเขาก็ กล้าทํานะ”

“ใช่ เรื่องนี้นายจัดการได้อย่างไม่มีช่อง โหวไร้ที่ดีเลย นายสามารถดึงเสียเมิ่งเหยา และบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปออกจากการหายตัว ไปของหลิวเส้าผู้ได้สำเร็จ ทำให้ไม่มีอะไร เชื่อมโยงไปถึงตัวพวกเธอได้ แต่นายเคยคิดไหมว่า คนอย่างหลั หยวน งน่ะนิสัยเป็นยังไง?