บทที่ 66 เทพอสูรพิโรธ

“เหลวไหล!” หานหลงเดินเข้าไป ถีบชายฉกรรจ์ ออกอย่างแรง แล้วทดสอบด้วยตัวเอง ฟางเทาเป็นนัก ศิลปะการต่อสู้ กลางวันแข็งแกร่งดั่งกระทิงดุ กลางคืน นอนกับผู้หญิงห้าหกคนได้ไม่ต้องหยุดพัก คนแบบนั้น จะมาตายแบบนี้ได้ยังไง?

หานหลงไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาสัมผัสได้ว่าฟาง เทาไร้ลมหายใจ และหัวใจหยุดเต้น สีหน้าของเขา เปลี่ยนไป เป็นครั้งแรกที่ดูเลวร้ายขนาดนี้!

ตายแล้วจริงๆ !

นักสู้อันดับหนึ่งของเขา ตายแล้วจริงๆ !

นอกจากนี้ยังตายโดยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย!

“ลุงหาน พี่เทาเขา…”เสิ่นจุนเหวินริมฝีปากสั่น ระริก เขาไม่มีทางยอมรับความจริงนี้ได้ ถ้าหากฟาง เทาตายไปเองโดยธรรมชาติก็ดีไป แต่ถ้าเขาถูก เฉินเฟิงฆ่า ถ้าอย่างนั้น ….มันก็เลวร้ายสุดๆ !

“หุบปากซะ!” หานหลงมองเสิ้นจุนเหวินด้วย สายตาเย็นยะเยือก ตอนนี้เขาแค้นเสิ่นจุนเหวินมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นจุนเหวินหาเรื่องมาให้วันนี้เขาก็ไม่ ต้องพาฟางเทามา และฟางเทาก็คงไม่ต้องมาตายที่นี่

เสิ่นจุนเหวินหุบปากเงียบทันที นี่ทำให้หานหลง

โกรธมาก เขาเองไม่กล้าไปกระตุกหนวดเสือ
“แกใช้วิธีขี้ขลาดอะไรกันแน่?!” หานหลงตวาดใส่ เฉินเฟิง เขาไม่รู้สึกว่าฟางเทาจะตายเพราะแพ้ให้กับ เฉินเฟิง เขาคิดว่า เฉินเฟิงต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรบาง อย่างแน่กับฟางเทาแน่

เฉินเฟิงยักไหล่ด้วยสีหน้าไม่ยี่หระ “ฉันไม่ได้ใช้วิธี ขี้ขลาดอะไรเลยนะ พวกเราก็สู้กันอย่างเปิดเผย พวก นายเองก็เห็นกันแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ที่จริงแล้วฟางเทาตายได้ยังไงนั้น เฉินเฟิงก็พอจะ รู้อยู่ ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ในทรวงอกจะมีลมปราณ ปราณนี้ จะช่วยให้ผู้ฝึกมีพลังในการต่อสู้ มันคือชีวิต ของนักสู้

นักสู้มากมายพัฒนาฝีมือในเส้นทางศิลปะการ ต่อสู้ได้ด้วยลมปราณนี้

แต่ถ้าวันหนึ่ง นักสู้ได้การกระทบกระเทือน มองไม่ เห็นไฟแห่งการต่อสู้ของตัวเอง ปราณนั้นก็จะสลายไป ไม่อาจคงอยู่ได้

หากเฉินเฟิงเดาไม่ผิด ลมปราณของฟางเทาจะ ต้องแข็งแกร่งมาก

ความแข็งแกร่ง แสดงให้เห็นว่าฟางเทามีความ เพียรมาก ความเพียรนั้นเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งหมายความว่า เมื่อนักสู้ฝึกวิชา ความคิดจะบริสุทธิ์หมดจด ทุ่มเท และ

ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

แต่บางครั้ง การฝืนมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดี
เหมือนกับฟางเทา เพราะว่าฝืนเกินไป หลังจากได้ เห็นความแข็งแกร่งของเฉินเฟิง ก็เริ่มคิดว่าความมานะ ของตัวเองตลอดหลายปีมานี้มีประโยชน์อะไรบ้าง

เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของเฉินเฟิง หลังจากที่ถูก เฉินเฟิงทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี ฟางเทารู้สึกย่ำแย่และสิ้น หวังกับตัวเองอย่างที่สุด

ความโกรธแล่นปราดทำร้ายหัวใจของเขา แล้ว เสียชีวิตในทันที

การตายแบบนี้ เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาจะ ทำความเข้าใจ

แต่เฉินเฟิงในฐานะนักสู้ ก็พอจะเข้าใจได้คร่าวๆ

พูดได้ว่า ฟางเทาไม่ได้ถูกเฉินเฟิงฆ่าแต่อย่างใด แต่เขาฆ่าตัวเองตาย ตายด้วยความสงสัยและความสิ้น หวังในตัวเอง

ในสายตาของเฉินเฟิง คนแบบฟางเทาไม่เหมาะที่ จะเป็นนักสู้ เขาเปราะบางเกินไป

นักสู้จะต้องยืนหยัดต่อสู้ทั้งกับฟ้าดิน และอย่างยิ่ง จะต้องต่อสู้กับตัวเองให้ได้

ถ้าแม้แต่ตัวเองยังเอาชนะไม่ได้ ฟางเทาก็คงไม่ได้ ถูกกำหนดให้ได้รับความสำเร็จมากมายนัก

แต่หานหลงนั้นไม่ได้คิดมากถึงขนาดนั้น ในตอน นั้น ไฟแห่งโทสะพลุ่งพล่านในดวงตาของเขา ฟางเทา

เป็นไพ่ใบใหญ่ที่สุดในมือของเขา ก็เพราะมีฟางเทาอยู่เขาถึงได้รักษาอำนาจไว้ได้อย่างมั่นคงในหลายปีมานี้ จนวันนี้ฟางเทาตายแล้ว ซึ่งก็หมายความว่าสมดุลที่ ละเอียดอ่อนระหว่างเขากับกู้ตงเชินได้แตกหักลงแล้ว

เขตเมืองทางตะวันออกของเขา จะถูกกู้ตงเชิ นรวบไป

ถ้าเสียอิทธิพลที่เสียเวลาจัดการนานหลายปี หาน

หลงไม่มีทางยอมรับได้แน่! “เฉินเฟิง นายต้องมารับช่วงต่อให้ฉัน!” หานหลง

กัดฟันพูด

เฉินเฟิงพูดเนิบๆ “จะให้ฉันรับช่วงอะไรล่ะ?”

“ฉันจะให้ตัวเลือกนายสองอย่าง อย่างแรก ชดใช้ ชีวิตของฟางเทาซะ!”

“อย่างที่สอง ให้นายเข้ามาแทนตำแหน่งของฟาง เทา มาทำงานชดใช้ให้ฉันสิบปี!”

หานหลงเอ่ยอย่างเยือกเย็น แม้ว่าการตายของ ฟางเทาจะทำให้เขาปวดใจมาก แต่ในตอนนี้ เจ็บใจไป ก็ไม่มีประโยชน์ สำหรับเขา การปกป้องอาณาเขตของ ตัวเองนั้นสำคัญกว่า ซึ่งต้องมีมือดีเข้ามาแทนที่ ตำแหน่งของฟางเทา

เฉินเฟิงนั้นเหมาะสมมาก ถึงแม้จะไม่แกร่งเท่าฟาง เทา แต่เขาก็ไม่ได้อ่อนแอแน่นอน นั่นเพียงพอที่จะคุม กู้ตงเชินไว้ได้

หานหลงเชื่อว่า ถ้าเฉินเฟิงไม่โง่ เขาจะต้องเลือกข้อสองอย่างแน่นอน

“ฉันขอเลือกข้อที่สาม!”เฉินเฟิงพูดพลางยิ้มเล็ก

น้อย ข้อสาม? หานหลงอึ้ง ตัวเขาไม่ได้ให้ตัวเลือกที่ สามกับเฉินเฟิงสักหน่อยนี่?

สีหน้าของเสิ่นจุนเหวินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารู้ ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเฉินเฟิงดี เพราะใน เวลาครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาเองก็ยื่นข้อเสนอให้กับ เฉินเฟิงเหมือนกัน

ลุงหาน ผม..”เสิ่นจุนเหวินเผลอคิดจะเอ่ยเตือน

หานหลงออกไป

แต่ยังไม่ทันพูดอะไร เฉินเฟิงก็ก้าวเข้ามาประชิด หานหลง หานหลงถอยหลังด้วยความตกใจ แต่แล้วก็ รู้สึกแน่นขัดที่ลำคอ จากนั้นเขาก็ถูกเฉินเฟิงยกลอย ขึ้นทั้งตัว การกระทำทั้งหมดนี้ไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้

เลยแม้แต่น้อย

“ไปตายซะ!”

“เฮ้ย! ปล่อยลุงหานซะ!”

เมื่อเห็นเท้าของหานหลงที่ลอยขึ้นเหนือพื้น เหล่า ลูกน้องในตอนนั้นตาแทบถลน ก่อนค่อยก้าวมาข้าง

หน้า

เฉินเฟิงยิ้มเย็น ออกแรงบีบที่คอของหานหลงเล็ก น้อย สีหน้าของหานหลงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที รีบโบกมือห้ามลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนตกตะลึง ใครจะคาดคิดว่า สถานการณ์จะกลับตาลปัตรอย่างรวดเร็ว ไม่นานก่อน หน้านี้ ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอยู่ แม้แต่หานหลงที่ ได้เปรียบด้วยกำลังพล เพียงพริบตาก็ถูกเฉินเฟิง จัดการราวกับฟ้าแลบ ชีวิตถูกกุมไว้ในมือของเฉินเฟิง

“ไอ้ของเก่า กล้ามาต่อรองกับฉัน ไม่รู้จักชะโงกดู เงาตัวเองซะบ้าง!”เฉินเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา เขาเป็น พวกต้องพูดด้วยดีๆ ถึงจะยอมทำให้ ถ้าหากหานหลง ยอมระงับอารมณ์แล้วมาคุยกับเขา เรื่องราวก็ยังพอจะ ดึงกลับมาได้บ้าง แต่หานหลงกลับใช้วิธีข่มขู่หลอกล่อ ให้เขายอมทำ ทำเหมือนเขาเฉินเฟิงเป็นเด็กสามขวบ?

“อัก…มีอะไร…คุยกัน…ดี..ดี” ใบหน้าของหานหลง เปลี่ยนเป็นสีฟ้า หายใจลำบาก สีหน้าเต็มไปด้วยความ หวาดกลัว ตอนนี้เขาคิดว่าฟางเทาอาจจะไม่ได้ตาย ด้วยเล่ห์เหลี่ยมของเฉินเฟิง แต่เพราะพลังที่แท้จริง ของเฉินเฟิงเอง!

“ตอนนี้คิดจะพูดกันดีๆ แล้วเหรอ?”เฉินเฟิงหรี่ตา สีหน้าเย็นชาพลันเย็นเยือก “สายไปแล้ว!”

“ไว้ …ไว้ชีวิต!” เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบของมือใหญ่ที่คอ ของตัวเอง หานหลงก็หวาดกลัวจับใจ ทั้งตัวราวถูกห่อ หุ้มด้วยเงาแห่งความตาย

“ตาย! หรือจะเป็นหมาให้ฉัน! เลือกเอา เอง!”เฉินเฟิงเอ่ย เขาเองก็ไม่สามารถฆ่าหานหลงต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ได้ ถึงได้พูดแบบนั้น ที่จริง แล้วมันคือการพนันว่าหานหลงคงไม่กล้าเอาชีวิตตัว เองเป็นเดิมพัน

เหล่าลูกน้องของหานหลงกำหมัดแน่น ขบฟันจน แทบจะหัก พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่หาน หลงที่เรียกกันว่าเป็นราชาใต้ดินจะถูกทำให้อับอาย เหมือนไก่ในเล้าแบบนี้ มันทำให้พวกเขาเจ็บปวดยิ่ง กว่าถูกฆ่าเสียอีก

เสิ่นจุนเหวินในตอนนั้นเหมือนหัวใจแขวนไว้บน เส้นด้าย หานหลงจะตอบตกลงไหม?

ในชางโจว เขาคือราชาใต้ดินที่เด็กร้องไห้ยังต้อง หยุด บุคคลที่อำนาจล้นเหลือ เขาจะตอบตกลงเป็น สุนัขรับใช้ให้คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ารึเปล่า?