บทที่ 314 การหย่าร้าง

แต่สีหน้าของหลินหลันมืดลงทันที เธอตรงไปที่จมูกของ เฉินเฟิงและด่าว่า “คุณทุบรถของน้าคุณเพื่อนางนี้เนี่ยนะ !

“คุณยังกล้ามาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ”

ใบหน้าของเฉินเพิ่งเริ่มเย็นชา “ผมทุบรถของหลินเป็นเพราะ รถของเธอควรจะถูกทุบ! ”

หลินหลัน โกรธจนจะระเบิด “ตาเสีย คุณฟัง คุณลองฟังว่าไอ้ ขยะ นี้พูดว่ายังไง

” อะไรคือรถของพี่เป็นสมควรทุบ? พี่เย็นเป็นน้าของเขา น้า

แท้ๆ!

“เขาทุบรถของน้าตนเองเพื่อนางจิ้งจอกนี้ ยังกล้ามาบอกว่า รถของป้าตนเองสมควรทบ! ”

“นี่มันอะไรกัน!”

“วันนี้เขากล้าทุบรถพี่เป็นเพื่อนางจิ้งจอกคนนี้ พรุ่งนี้เขาจะ กล้าฆ่าครอบครัวของเราสามคนเพื่อนางจิ้งจอกคนนี้เช่นกัน!

“หลันหลัน พอแล้ว มีอะไรก็กลับไปคุยกันที่บ้าน” ใบหน้าของ เสียเว่ยกั่วมีตจนน่ากลัว

อย่างที่ว่ากันว่าเรื่องไม่ดีในครอบครัว ไม่ควรแพร่งพรายออก นอกบ้าน แม้ว่าเฉันเพิ่งจะทำไม่ถูก ก็ควรกลับไปเคลียร์กันในบ้าน ไม่ใช่มาโวยวายเสียงดังในโรงพยาบาลที่มีผู้คนมากมาย เช่นนี้

“ไม่ได้!”

” ถ้าในวันนี้คุณไม่ชี้แจงเรื่อง นี้ให้มันจบ ไม่ว่าใคร ก็ห้าม กลับ!” หลินหลับไม่ยอม ตั้งใจที่จะทำให้เงินเฟิงอับอายต่อหน้า

สาธารณชน

“แม่ กลับไปเถอะ”

ในเวลานี้ เสี้ยเพิ่งเหยากล่าว เสียงของเธอเย็นชาและไม่มีการ แสดงออกบนใบหน้าที่สะอาดของเธอ

* กลับไม่ได้! ” หลินหลันพูดออกไปโดยไม่คิดเลย

“วันนี้ต้องพูดให้เข้าใจที่นี่”

ถ้าไม่คุยให้รู้เรื่องในตอนนี้ ไอ้ขยะกลับไปยังสวมเขาให้คุณ เหมือนเดิมจะทำยังไง?” ” คุณต้องการให้ผมพูดยังไง?” เฉินเฟิง หายใจเข้าลึก ๆ และถาม

หลินหลันยิ้มเยาะ “จะพูดยังไงละ บอกมาตามตรงเกี่ยวกับ เรื่องความสัมพันธ์ของคุณกับเย่ให้ถังและนางจิ้งจอกคนนี้ จาก นั้นก็คุกเข่าลงและขอโทษเมิ่งเหยาและสัญญาว่าจะไม่นอกใจใน อนาคต”

“เมื่อทำสิ่งเหล่านี้ได้ พวกเราค่อยกลับไปคุยกัน”

“หลินหลับ คุณอย่ามาได้คืบจะเอาศอกนะ ! ผมกับเย่ไม่ถังและหลินหวั่นชีวเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่เหมือนที่คุณพูดสักนิด” เฉินเฟี งกัดฟันและพูดทีละค่า” ได้คับจะเอาศอก?”

“ไอ้ขยะที่มีไปสามครั้ง ยังมีหน้ามาบอกว่าฉันได้คับจะเอา

ศอก?”

* ใครให้ความกล้าแก่คุณ?!

“ฉันจะบอกคุณนะ เฉินเฟิง เพิ่งเหยาของเรารังแกง่าย แต่ฉัน กับตาเสีย ไม่ได้รังแกง่ายๆ!” ” ถ้าครั้งนี้คุณไม่คุกเข่าให้เพิ่ง เหยา งั้นต่อไป คุณก็อย่าได้ก้าวเข้าไปในตระกูลเสียของเรา เลย!”

” พรุ่งนี้ คุณไปที่อำเภอ ไปดำเนินเรื่องหย่ากับเมิ่งเหยาเลย!

เสียงเย็นชาดังขึ้น

จากนั้น ทุกคนก็ตะลึง

“เมิ่ง… เพิ่งเหยา คุณกำลังพูดอะไร?” หลินหลันไม่อยากจะ เชื่อคำว่าได้ถูกพ่นออกมาจากปากของเสียเพิ่งเหยา

“ฉันตอบตกลง” เสี้ยเพิ่งเหยาเหลือบมองหลินหลันด้วยสีหน้า ไร้ความรู้สึก “พรุ่งนี้ฉันจะไปอำเภอ ดำเนินเรื่องหย่ากับเงินเฟิง คุณพอใจหรือยัง?”

รอยยิ้มมุมปากของหลินหลันแข็งอยู่ที่นั่น เอ่ยพูดอย่างงงๆ “เมิ่ง … เมิ่งเหยา คุณล้อเล่นใช่ไหม?”
เสี่ยเมิ่งเหยาส่ายหัว: “ฉันไม่ได้ล้อเล่น

“เมิ่งเหยา อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!” ใบหน้าของเสียเว่ยว

เคร่งขรึม เสียเพิ่งเหยายังคงส่ายหัว “ฉันไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็หันไปหาเงินเฟิง “เฉินเฟิง เราหย่า

กันเถอะ”

หย่า?

เงินเฟิงเงยหน้าขึ้น ราวกับว่าเขาไม่อยากจะเชื่อคำสองคำนี้ จะออกมาจากปากของเสียเพิ่งเหยา

“ทําไม?”

หายใจเข้าลึก ๆ น้ำเสียงของเฉินเฟิงก็สงบลง

“ไม่ทำไม ฉันแค่เหนื่อย ใบหน้าเสียเพิ่งเหยายังคงดูสงบ

แต่หัวใจของเฉินเฟิงกลับบีบแน่น ราวกับว่าเขาถูกจับด้วยมือ ใหญ่อย่างกะทันหันและแม้แต่หายใจก็ลำบาก

เขาเห็นได้ว่าครั้งนี้เสี้ยเพิ่งเหยาจริงจัง

เธออยากหย่าจริงๆ

“พวกเรากลับบ้านกันแล้วค่อยคุยกัน” เฉินเพิ่งหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งและบังคับตัวเองให้สงบ
“ไม่ต้องแล้ว ครั้งนี้ฉันจริงจัง” เสี่ยเพิ่งเหยามองตรงไปที่ เงินเฟิงโดยไม่มีความผันผวนใด ๆ ในดวงตาที่สวยงามของเธอ

“เมิ่งเหยา! อย่าใช้แต่อารมณ์!” เสี้ยเว่ยกั่วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม ต่ำ “สามปีที่ยากที่สุด คุณและเฉินเฟิงก็อดทนมาได้ ตอนนี้ หย่าอะไรของคุณ?”

“นั่นสิ เมิ่งเหยา แม่แค่ล้อเล่น” หลินหลั่นพูด ดวงตาของเธอ หมุนและพูดว่า “ถึงแม้ว่าไอ้ขยะนี้จะทำผิดไปก็ตาม แต่ก็ยังให้ อภัยได้เรื่องหย่า … ก็ไม่ต้องหย่าแล้ว ”

“พ่อ แม่ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันคิดดีแล้ว เฉินเฟิงกับฉันไม่ เหมาะสมกัน”

“สามปีก่อนเราไม่ควรคบกัน”

“มาถึงวันนี้ ความสัมพันธ์นี้ควรจะจบลงแล้ว” เสี้ยเพิ่งเหยา ยังคงดูนิ่งสงบและนิ่งจนน่ากลัว

แต่สีหน้าของเฉินเฟิงซีดกว่าที่เคย

“ขอโทษนะ เฉินเฟิง ฉันไม่ใช่ภรรยาที่มีคุณสมบัติเหมาะ สม” เสี้ยเพิ่งเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆและกลั้นเสียงที่สั่น หลังจาก พูดเสร็จ เธอก็หันกลับไปโดยไม่หันกลับมามองเลย

“เมิ่งเหยา! ” เสียเว่ยกั๋วรู้สึกกังวลใจ

หลินหลับก็กังวลใจเช่นกัน

เธอจ้องไปที่เฉินเฟิง “ไอ้ขยะ คุณยังยืนที่ออะไรอยู่ที่นี่รีบไปตาม ”

” พี่เฉินเฟิง พี่รับตามพี่เขาไป แล้วอธิบายให้เธอฟังอย่าง ชัดเจน … ” หลินหวั่นชีวก็รีบร้อนใจจนเกือบจะร้องไห้

“ไม่จำเป็น” เฉินเฟิงส่ายหัว ไม่มีใครรู้จักเสี้ยเพิ่งเหยาดีไป กว่าเขาแล้ว แม้ว่าเธอจะดูอ่อนแอ แต่นิสัยที่แท้จริงของเธอก็ แข็งแกร่งกว่าใครๆ

เมื่อตัดสินใจแล้วไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้

แม้ว่าเขา ก็ไม่มีประโยชน์

สําหรับการหย่าร้างในครั้งนี้ เฉินเฟิงสามารถพูดได้ว่าเป็น เรื่องที่ไม่คาดคิด แต่ก็เป็นเรื่องที่คิดไว้แล้ว

* เฉินเฟิง คุณจะหย่ากับเพิ่งเหยาจริงๆ หรือ?!” เสียงของ เสียเว่ยกั๋วเริ่มเย็นชา

“ใช่” เฉินเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย ริมฝีปากของเขาขยับและพูด ว่า “พ่อ ผมขอโทษ”

“เห้อ …” เสียเว่ยกั่วถอนหายใจแรงๆ ไม่รู้จะพูดอะไร เขา สามารถเห็นได้ว่ามีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เสียเพิ่งเหยามีความ เด็ดขาดในครั้งนี้

ไม่ใช่แค่เรื่องเย่ห่ถังและหลินหวั่นหัวแน่นอน

“ไอ้ขยะไร้ประโยชน์” หลินหลับอย่างขมขื่น แม้ว่าเธอจะ สนับสนุนให้พวกเขาหย่าร้างในช่วงสามปีที่ผ่านมาแต่เมื่อเสียเพิ่งเหยาได้ตัดสินใจ เธอก็ไม่รู้จะทำยังไงดีและไม่สามารถ ยอมรับมันได้

“เพราะคุณคนเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชอบยุ่งเรื่องคนอื่น เพิ่งเหยาจะเป็นแบบนี้เหรอ!” เสียเว่ยวโยนความโกรธ ใส่หลิน หลับ

“เอ๋? ทำไมคุณถึงมาโทษฉัน ทั้งๆที่เขาแอบกินข้างนอก เพิ่ง เหยาจับได้ เพิ่งเหยาจึงหย่ากับเขา เสียเว่ยว คุณมีสิทธิ์อะไร มาโยนความผิดใส่ฉัน…

ถ้าคุณไม่พูดถึงเรื่องหย่า เพิ่งเหยาจะคิดได้ไหม?”

เงินเฟิงออกจากโรงพยาบาลด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เขาไม่ได้ยิน ว่าเสียเว่ยกั๋วและหลินหลินเหลาะอะไรไปบ้าง

หลินหวั่น วไล่ขึ้นไป ร้องไห้และอธิบาย “พี่เฉินเฟิง ฉัน ขอโทษ ทั้งหมดเป็นเพราะฉัน …

เฉินเฟิงโบกมือและรอยยิ้มที่ดูฝนปรากฏขึ้นที่มุมปากของ เขาไม่โทษคุณ หวั่นชีว เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณเลย ผมกับเมิ่งเหยาหย่ากันเพราะเหตุผลอื่น

“ไม่ต้องแต่ละ คุณกลับไปก่อน ผมอยากอยู่คนเดียว”