ลูกเขยมังกร

บทที่ 525 ซาน คนยักษ์



บทที่ 525 ซาน คนยักษ์

ในที่สุดขายหนุ่มร่างเล็กก็มายืนอยู่ห่างหวังเฉียนไปสิบเมตร

พริบตาเดียว ร่างเขาแยกออกเป็นสาม

วิชา มาอีกแล้ว!

เงาร่างสามร่างถือมืดฟาดฟันใส่หวังเฉียน

ด้านล่างเวที หัวใจของคนทางสมาคมการค้าจงไม่เบียดกันอยู่

ที่คอหอย

หวังเฉียนจะชนะดิ่งซาของชายหนุ่มร่างเล็กได้ไหม? ระหว่างที่คิดๆกัน หวังเฉียนขยับตัวแล้ว

กระบี่ยาวของเขาแทงไปที่เงาที่อยู่ด้านซ้ายสุดของทั้งสามร่าง สําหรับอีกสองเงา หวังเรียนไม่สนไม่แคร์! และยังปล่อยให้อีก สองร่างตวัดมีดใส่เขาอีกด้วย!

พอเห็นฉากนี้ หัวใจของคนทางสมาคมการค้าจงไปก็มากอง กันที่คอหอย ถ้าหวังเฉียนกะพลาด งั้นอีกสองมืดนั่นฟันลงมา หวังเฉียนไม่ตายก็สาหัสล่ะ

หวังเฉียนจะกะพลาดไหม?

ไม่แน่นอน!

ตอนเขาแทงกระบี่ไปที่เงาที่อยู่ด้านซ้ายสุด สีหน้าเงานั้นสะท้อนแววตกใจกลัวออกมา

วินาทีต่อมา กระบี่ยาวแทงเข้าที่ร่างเขา

เงาสลายไป ร่างชายหนุ่มร่างเล็กปรากฏออกมา แต่เสื้อผ้า ของเขากลับถูกหวังเฉียนฟันขาดและมีเลือดไหลออกมามากมาย

“นายรู้ได้ไงว่าร่างจริงฉันซ่อนอยู่ที่นี่?!” สีหน้าชายหนุ่มร่าง เล็กเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เข้าใจ หวังเวียนใช้เวลาไม่ถึง วินาทีหนึ่งก็กะได้แล้วว่าร่างจริงเขาอยู่ไหน

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

หวังเฉียนไม่สนใจคำถามของชายหนุ่มร่างเล็ก เขายังคงเยือก เย็นตวัดกระบี่ฟันลงไป

ชายหนุ่มร่างเล็กกัดฟันกรอดอย่างโมโห และแยกเป็นสาม

ร่างเข้าฟาดฟันหวังเฉียนอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้หวังเฉียนกลับไม่สนใจเราสามร่างนั้น กระบี่ของหวังเฉียนแทงเข้าไปที่ช่องว่างด้านหลัง

พอเห็นการกระทำของหวังเวียน ทุกคนด้านล่างเวทีตะลึงไป ตามๆกัน หวังเฉียนโง่หรือไง? ในอากาศทำไมเนี่ย?

ระหว่างที่ทุกคนกำลังคิด ก็มีแรงบางอย่างขยับในอากาศ

ร่างของชายหนุ่มร่างเล็ก โผล่ขึ้นมากลางอากาศ ใช้ร่างเขารับ กระบี่ของหวังเฉียนเข้าอย่างจัง

“พรีออีก” ดังขึ้น
กระบี่ของหวังเฉียนแทงเข้าไปที่หน้าอกของชายหนุ่มร่างเล็ก เข้าอย่างจัง

“นี่มัน…”

จอมยุทธ์มากมายด้านล่างเวทีตะลึงไปตามๆ กัน ต้องยอมรับ จริงๆว่า ฉากนี้มันเกิดจินตนาการของพวกเขาไปมาก ดูจากมุม ของพวกเขา หงเฉียนเหมือนคนโง่เลย ไม่สนใจคมมีดของเรา ร่างสามร่างตรงหน้าเขา กลับตวัดกระบี่ฟาดฟันอากาศ

แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ ชายหนุ่มร่างเล็ก โผล่มากลางอากาศ หน้าตาเฉย และโดนกระบี่ของหวังเฉียนเข้าอย่างจัง เหมือนกับ ว่า เขาโผเข้าไปให้หวังเฉียนแทงกระบีซะงั้น

“ฉันยอมแพ้!

ชายหนุ่มร่างเล็กร้องตะโกนอย่างหวาดกลัว

ครั้งแรกที่หวังเฉียนเจอร่างจริงเขา ยังพอบอกได้ว่าเรานั้น ครั้งนี้หวังเฉียนสามารถหาร่างจริงเขากลางอากาศ เห็นได้ชัดว่า ไม่ใช่เอาแล้ว

หวังเฉียนต้องรู้จุดอ่อนขององซาแน่!

หลังจากชายหนุ่มร่างเล็กยอมแพ้ หวังเฉียนก็ดึงกระบี่ออก จากร่างชายหนุ่มร่างเล็ก เดินลงจากเวทีหน้าตาเฉย

“ศิษย์พี่หวังเก่งมาก!”

“ศิษย์พี่หวังสุดยอดเลย!
ด้านล่างเวที จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าจงให้ตื่น เต้นไปตามๆกัน หวังเฉียนหน้าให้สมาคมการค้าจงได้นะเนี่ย

ฝีมือของชายหนุ่มร่างเล็กเก่งกว่าจายเถิงจวั่นมากนัก แต่ กลับสู้หวังเฉียนได้ไม่เกินสองกระบวนท่าด้วยซ้ำ หวังเงียนไม่เย่อหยิ่งทระนงตนยามรับคำชื่นชมของทุกคน แต่

เบนสายตาไปที่เฉินเฟิง พูดเสียงเรียบว่า: “ฉันติดค้างน้ำใจนาย

ครั้งหนึ่ง”

“เกรงใจมากไปแล้วครับ” เฉินเฟิงยิ้มบาง ถึงหวังเฉียนจะดู เย็นชาไปหน่อย แต่นิสัยไม่เลว อย่างน้อยก็รู้จักบุญคุณคน

หวังเฉียนส่ายหัว ไม่พูดอะไรอีก

ถึงจะไม่มีคำเตือนของเฉินเฟิง ศึกเมื่อเขาก็เอาชนะได้ แต่ คงจะชนะยากหน่อย ไม่เป็นผลดีกับการประลองรอบต่อไปของ

เขา

ไม่นาน เวลาพักสิบนาทีก็ผ่านไป

หวังเฉียนในชุดขาวก้าวขึ้นเวทีประลอง

ส่วนทางด้านสมาคมการค้าเซียสุ่ยกลับส่งยักษ์หนุ่มสูงเกือบ สองร้อยสามสิบเมตร น้ำหนักเกือบสองร้อยกิโลลงประลอง

ยักษ์คนนี้เดินขึ้นเวทีทีละก้าว ทุกย่างก้าวที่เดินทำพื้นสั่น สะเทือน สะท้อนถึงความหนักและใหญ่ของเขา

“ซาน มันเลย!
คนทางสมาคมการค้าเซียยร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น เห็นได้ ชัดว่าเชื่อมั่นในตัวชายร่างใหญ่นี้มาก

เงินเฟิงเองมีประกายศาสนใจขึ้นมา คนร่างยักษ์ที่ท่วงท่าราว หมีควายนี้เป็นจอมยุทธ์เลี่ยน ที่หาได้ยากยิ่ง

จอมยุทธ์เลี่ยนถี่ ตรงตามชื่อเลย ฝึกร่าง โดยเฉพาะ

จอมยุทธ์เลี่ยน ส่วนมากจะมีรูปร่างหนาเน้นกล้ามเนื้อ การ ป้องกันแข็งแกร่งมาก

และยังมีจอมยุทธ์เลี่ยนถี่หลายคนที่สำเร็จขั้นแดนได้แล้ว เอา แค่ผิวเนื้อก็สามารถกันลูกกระสุนได้แล้ว

ชายหนุ่มที่ชื่อซานฉีตรงหน้านี้เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้เข้มแข็งใน เชิงเลี่ยน คนหนึ่งเลย

ไม่นาน ซานก็ยืนอยู่บนเวที อาวุธของเขาเป็นขวานเหล็กสอง

เล่มที่คมปลาบมาก

หวังเฉียนสีหน้าเรียบเฉย แววตาคมลึกเหมือนเดิม ราวกับ ท้องฟ้าเวิ้งว้างในฤดูหนาว ไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่นิดเดียว

จู่ๆซาน ก็ร้องตะโกนออกมา

เสียงดังกึกก้องไม่มีเสียงแทรก ดังสนั่นเสมือนสัตว์ป่าร้อง

คาราม

“ครับ!”
เวทีสั่นสะเทือนในพริบตาเดียว เกิดเสียงพื้นสะเทือน จอมยุทธ์ ระดับต่ำจำนวนไม่น้อยด้านล่างเวทีรู้สึกมีเสียงวิ่งๆ ในห

ไม่ต้องถามเลยว่า ซานที่ใช้เสียงร้องคำถามเพื่อทำลายสมาธิ ของหวังเงียบ

แต่หวังเฉียนกลับไม่หวั่นไหวเลยสักนิดตั้งแต่ต้นจนจบ

“ม่า—”

ซานร้องตะโกนออกมาอีก สีหน้าบิดเบี้ยว ดวงตาแดงก่ำ เนื่องด้วยรังสีอำมหิตที่สะสมมาจากหยาดเลือดกลายเป็น ภูเขาและทะเลหวังกดหวังเฉียนให้จมดิน

อาศัยจังหวะนี้ ชาน คว้าจับขวานเหล็กสองเล่มโผเข้าใส่หวัง เฉียน เขาเหมือนเทพที่บ้าคลั่ง ถือขวานหนักประหนึ่งภูเขา

พลังสะท้านสะเทือนของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกช็อคและหมดหวัง

แสงสีดาแล่นผ่านไป

ชานตัวขยายใหญ่ขึ้น ยืนหยัดประหนึ่งภูเขาใหญ่ แต่ก็แค่นี้ ขวานเหล็กคู่ที่เขายกขึ้นฟาดฟันเข้ากับอากาศและแสงไฟ โผ เข้าฟันร่างหวังเฉียน

ภายใต้การฟาดฟันของขวานเหล็ก ความคมและรังสีอำมหิต จำนวนมหาศาลระเบิดออกมาประหนึ่งภูเขาไฟระเบิด
ขวานสองเล่มนี้เหมือนกับสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง หลายคนเชื่อว่า ถ้าปักขวานสองเล่มนี้ลงพื้น คงทำพื้นแตก เป็นสองเสียงได้แน่

ชาน!

นี่คืองาน !

ขวานเหล็กคู่เปิดภูเขา ขวานเหล็กคู่หลายพื้น และขวานเหล็ก คู่ยังเปิดช่องอากาศได้

จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าเซียฮุยด้านล่างเวทีต่างมี สีหน้าแดงเรือ ในสายตาพวกเขา ขวานของซาน จะต้องฟาดฟัน อัจฉริยะมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ออกเป็นสองเสี่ยงได้แน่

“ซี้ด!”

ในตอนนี้เองหวังเฉียนขยับแล้ว

เขาแทงกระบี่สวนออกไป

ชานชะงักไม่ขยับไปชั่วครู่ ร่องรอยบิดเบี้ยวบนใบหน้ายัง เหลืออยู่ แต่สีหน้านิ่งราวปลาตาย

ที่หว่างคิ้วของเขามีกระบี่ประกายเงินแทงอยู่ ไม่ลึก และไม่ตื่น แต่ถึงตาย!

ประหนึ่งภูเขาล้มยังไงยังงั้น ร่างใหญ่ยักษ์ของซาน ส้มตึง ลงพื้น ทำฝุ่นตลบระลอกหนึ่ง
ทั่วทั้งสนามแข่งเงียบสงัด ขนาดเข็มตกสักเล่มคงได้ยิน

จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าเซียนต่างมีสีหน้าตะลึง ไปตามๆกัน

ชาน ที่พวกเขาฝากความหวังใหญ่หลวงไว้กลับแพ้แล้ว…ไม่

ตายแล้ว?!

กระบวนท่าเดียว!

แค่กระบวนท่าเดียว!

ทางฝั่งสมาคมการค้าจงไม่เองก็เบิกตากว้างมองตะลึง พวก เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า ซานที่ร้ายกาจน่าเกรงขามขนาดนั้น กลับโดนหวังเฉียนใช้กระบวนท่าเดียวฆ่าตายแล้ว

นี่คงเป็นจอมยุทธ์คนแรกที่ตายนับแต่มีการประลองมาล่ะมั้ง?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ