บทที่ 653 สและมังกร

“ใช่สิ หมัดนั้นของจิ่งเถิงเมื่อกี้เรียกได้ไร้คู่ต่อสู้จริงๆ นี่เป็น เงินเฟิงนะ ถ้าเป็นจอมยุทธ์ระดับต้นหัวจึงคนอื่นคงโดนฆ่าไป แล้วล่ะ!” บางคนเออออเห็นด้วย

“อาการบาดเจ็บของเฉินเพิงไม่เบาเลย เขาไม่เพียงแผลปริ แตก ดูท่าอวัยวะภายในก็ได้รับบาดเจ็บด้วย ไม่งั้นคงไม่มีเลือด ไหลที่มุมปากหรอก” บางคนวิเคราะห์ออกมาตามสภาพของ เฉินเฟิง

“เดิมคิดว่าเฉินเพิ่งจะสามารถเสมอต่อไปได้เรื่อยๆ ตอนนี้ดู แล้วศึกวันนี้เขาน่าจะไม่ไหวแล้ว!

“นั่นสิ เขารับมือท่าไม้ตายขั้นสุดของจึงเถิงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ต้องโดนจึงเถิงฆ่าตายแน่!” หลังจากวิพากษ์วิจารณ์กันเสร็จ พวก ศิษย์สำนักน้อยใหญ่บนเรือลำที่หนึ่งพากันสรุปแบบนี้ออกมา พวกเขาคิดว่าเฉินเฟิงต้องแพ้แน่ และการแพ้หมายถึงตาย!

“หมัดหยินหยางสมคำร่ำลือจริงๆ พลังน่ากลัวมาก หาดูได้ ยากจริงๆ!

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด วันนี้เฉินเฟิงคงตายแน่ๆ

ไม่เพียงศิษย์สำนักน้อยใหญ่บนเรือลำที่หนึ่ง แม้แต่ ปรมาจารย์ด้านการต่อสู้บนเรือล่าที่สองก็อตเอ่ยปากไม่ได้ พวก เขาคิดว่าเฉินเฟิงจะแพ้และตายนั้นอยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้น
พวกเขาที่ว่าไม่รวมปรมาจารย์ระดับสุดยอดอย่างก่อนหน้าน เทียน อู่จื่อ โจว ปรมาจารย์คงเหมิง ปรมาจารย์จาง จ้าวเท้าและ เฉียวโต

พวกเขากลุ่มนี้คงรักษาความนิ่งไม่ออกความเห็น

ความแกร่งของเฉินเฟิงเหนือกว่าที่พวกเขาคิดไว้มากนัก แต่ กลับโดนทําร้ายบาดเจ็บหลังจากที่จึงเถิง ใช้ท่าไม้ตายของหมัด หยินหยาง หมัดหยินหยางน่ากลัวกว่าที่พวกเขาคิดไว้มากนัก

ถ้าวันนี้เฉินเฟิงตาย กวาดตามองไปทั่วทั้งหวาเซีย นอกจากผู้ สืบทอดของหลายตระกูลที่ยังไม่ออกสู่ยุทธภพแล้ว สำนักอื่นจะ ส่งอัจฉริยะประจําตระกูลออกมารับมือจึงเถิง ก็เละเป็นโจ๊ก เท่านั้น พวกเขาไม่มีสิทธิ์ในการประลองกับจิ่งเถิงเลยสักนิด!

พวกหมู่เหวินโป๊บนเรือลำที่สามเงียบสนิท

จึงเถิง ใช้หมัดเดียวชกเฉินเฟิงกระเด็น ทำให้เฉินเพิ่งได้รับ บาดเจ็บ เหมือนกับราดน้ำเย็นเฉียบลงบนหัวพวกเขา ทำให้พวก เขาได้สติจากการดีใจราวไก่ตีปีกกลับมา บนใบหน้าไม่เหลือร่อง รอยความตื่นเต้นอยู่อีก เหลือเพียงแต่ความกังวล

“ไอ้หมอ แกกร่างมากไม่ใช่หรือไง? ทำไมไม่กร่างต่อล่ะ?”

ในตอนนี้เอง จึงเถิงที่ยืนนิ่งไม่โจมตีและไม่พูดอะไรอยู่บนกาบ เรือจู่ๆก็เอ่ยปากออกมา น้ำเสียงและคำพูดเต็มไปด้วยความ ประชดประชันและดูถูก “แกบอกว่าจะฟันฉันให้เหมือนฟันหญ้า ไม่ใช่หรือไง? มาสิ ฉันยืนอยู่นี่แล้วไง มาฆ่าฉันเลยสิ
เฉินเฟิงนิ่งเงียบไม่ตอบคำ

ส่วนสองพ่อลูกจึงหยุนเฟิงและนิ่งเซอเหมิงต่างยิ้มเย็นไม่พูด อะไร

พวกเขารู้ดีว่า ที่เมื่อกี้จึงเถิงไม่โจมตีต่อ เป็นเพราะว่าท่า ไม้ตาย “หยินหยางฆ่า”นี่ ใช้พลังภายในถึงสามส่วน เรียกได้ว่า แทบเอาชีวิตเข้าต่อสู้ ถ้าไม่สามารถฆ่าและทำร้ายศัตรูให้เจ็บ หนักได้ ตัวเองก็อันตรายเหมือนกัน หลังจากใช้หยินหยางฆ่า แล้ว พลังภายในจะหลุดการควบคุมชั่วขณะ ไม่สามารถเข้าไป กระหน่ำโจมตีต่อได้

นี่เป็นจุดด้อยเพียงข้อเดียวของหยินหยางฆ่า และถือเป็นผล ข้างเคียงด้วย

เมื่อกี้จึงเถิงไม่เพียงเอ่ยปากแล้ว พลังภายในใจร่างกายก็ดู

มั่นคง แสดงว่าเขากลับเป็นปกติแล้ว

และตอนนี้เฉินเฟิงไม่เพียงได้รับบาดเจ็บ เห็นได้ชัดว่า ลมปราณยังไม่สงบ แสดงว่าไม่น่าจะสู้ดีนัก

ทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด!

“เถิงเอ๋อ อย่าเสียน้ำลายกับเขาต่อเลย ส่งมันเดินทางซะ!” หลังจากยิ้มเย็นเสร็จ จึงเซ่อเหมิงเอ่ยปากเตือนจึงเถิง เขากลัวยิ่ง เวลาผ่านไปมากขึ้น จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงอีก

ถ้าจึงเถิงอาศัยช่วงจังหวะดีใช้หยินหยางฆ่าลงมืออีกครั้งล่ะก็ ต่อให้ไม่สามารถฆ่าเฉินเฟิงได้ ก็ต้องทำให้เฉินเฟิงเจ็บหนักได้แน่ จะทําให้การประลองครั้งนี้รู้ผลได้สักที

“ไอ้หมอ ฉันอยากจะดูซักหน่อยว่า แกจะสามารถตั้งรับฉันได้ สักกี่หมัด?” หูแว่วได้ยินเสียงจึงเซ่อเหมิง จึงเถิงยิ้มเย็นออกมา และพุ่งเข้าไปโจมตีเฉินเฟิงอีกครั้ง

แค่ช่วงกระพริบตา จึงเถิงก็โผล่มาตรงหน้าเฉินเฟิง และชก หมัดขวาออกไปอีกครั้ง

เขาใช้ท่าไม้ตายสุดยอดหยินหยางฆ่าอีกครั้ง รังสีทั้งตัวเขาน่า กลัวขั้นสุด!

ครั้งนี้

เฉินเฟิงไม่ได้เลือกแข็งชนแข็งอีก และไม่ได้รอให้จึงเถิงเข้า ประชิดตัวได้ เขาเลี่ยงถอยหลังหลบการโจมตีของจิ่งเถิงไป

“เหอะ แกวิ่งไหวหรือไง?

หมัดหนึ่งไม่ได้ผล จึงเถิงยิ้มเย็น ตามติดเป็นเงาตามตัว และ ปรับความเร็วขึ้นขีดสุด ตามติดเฉินเฟิง กะจะฆ่าเฉินเฟิงให้ได้

สามเมตร สองเมตร!

ท่ามกลางสายตาประชาชี จึงเถิงใช้ความเร็วลดระยะห่างกับ

เฉินเฟิง

หนึ่งเมตร!

“เอาชีวิตมา!”
พอเห็นเข้าระยะโจมตีได้ จึงเถิงยิ้มเย็นอีกครั้ง เขาขับเคลื่อน ลมปราณในตัวอย่างบ้าคลั่ง คิดจะใช้หยินหยางฆ่าอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้

เฉินเฟิงเร็วกว่าเขาซะอีก!

“ตาย!!”

ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง ร่างเฉินเฟิงพลันกระตุก หมุนติ้วเป็น เกลียว หันไปประจันหน้ากับจึงเถิง ในเวลาเดียวก็เดินลมปราณ ตะคอกเสียงดังสะท้านฟ้าสะเทือนดิน

หลังจากตะโกนเสร็จ หมัดเหล็กชกออกไป

ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง แขนขวาของเฉินเฟิงตวัดตามการ เคลื่อนไหวของร่างกายแทงออกไปที่จึงเถิงประหนึ่งไม้ทวนแท่ง หนึ่ง

กระบวนท่าที่สองที่คิดเอง

สแลชมังกร!

นี่เป็นไม้ตายที่แกร่งที่สุดของเขา

ในช่วงที่เก็บตัวเข้าฌาน เฉินเฟิงพยายามคิดค้นวิทยายุทธ์ ของตัวเอง ในที่สุดตัดสินใจใช้กระบวนท่ากระบี่โบราณมาเป็น หลัก ผสานกับเคล็ดลับวิชาศิลปะการต่อสู้ของหลายตระกูลใน หวาเซีย ผนึกรวมกับสถานการณ์จริงของศิลปะการต่อสู้ใน ปัจจุบัน คิดค้นวิชาที่เหมาะสมกับการต่อสู้ผ่านความเป็นความตายที่สุด

เขาตั้งชื่อวิชานี้ว่า กระบี่สและมังกร ท่าไม้ตาย หักแม่น้ำที่ เคยคิดค้นเป็นแบบแรก และกระบี่สและมังกรที่กำลังใช้ใน ตอนนี้เป็นแบบที่สอง

กระบี่สแลชมังกรเป็นวิชาที่เฉินเฟิงใช้ กระบี่ฮุ่ยหลิ่วที่มีชื่อ เสียงในเรื่องปืนโบราณเป็นพื้นฐาน ผสานกับวิชาหมัด วิชาย่าง ก้าวมาพัฒนาเพิ่มเติม

และนอกจากนี้แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องทำให้ตัวเองตกอยู่ ในสถานการณ์คับขัน และมั่นใจในระยะทางและเวลาลงมือกับคู่ ต่อสู้ด้วย

ทั้งหมดนี้ หลายวันก่อนเฉินเฟิงทำได้แล้ว แต่รู้สึกเหมือนยัง ขาดอะไรบางอย่าง หลายวันนี้เฉินเฟิงเอาแต่ครุ่นคิดและฝึกยุทธ์ ไม่หยุด สุดท้ายเลยเข้าใจว่าขาดอะไรไป —ผ่านการโจมตีโดย ใช้เสียงบวกกับข่มขู่ด้วยออร่า เพื่อทำให้คู่ต่อสู้หวั่นไหว บนพื้น ฐานของการกระหน่ำโจมตีจนคู่ต่อสู้เพื่อเธอ ทำให้อีกฝ่ายสติไม่ นิ่ง ทำการหลบหลีกหรือป้องกันไม่ทัน

นี่เป็นสิ่งที่เหมือนกันอย่างน่าประหลาดกับท่าไม้ตายหยิน หยางฆ่าของหมัดหยินหยาง

เมื่อกี้เฉินเฟิง โดนจิ่งเถิง ใช้หยินหยางฆ่าทำร้ายจนได้รับบาด เจ็บ สถานการณ์โดนพลิกกลับมา และแทบจะทำให้ทุกคนคิดว่า เขาคงต้องมีอันตรายถึงชีวิตแน่

จากนั้นจึงเถิงได้ทีตามรุกต่อ บีบให้เฉินเฟิงต้องถอย ท่าที่ได้เปรียบหายสิ้น ทําให้ทุกคนรวมถึงจึงเถิงยิ่งแน่ใจว่าเขาบาดเจ็บ หนัก แถมเงินเฟิงยังแกล้งทำเหมือนลมปราณสับสน จากนั้น แกล้งยอมให้จิ่งเถิงลดระยะห่างระหว่างกัน และเตรียมพร้อม ลงมืออีกครั้ง

ตอนนี้เอง…เฉินเฟิงลงมือก่อนได้เปรียบ!

เขาเดินลมปราณ ใช้วิชาที่คล้ายคลึงกับ “สิงโต ค่าราม ตะคอกเสียงดังหนึ่งที่ประหนึ่งสายฟ้าฟาด ทําเอาวิ่งเถิง ตกใจกระตุกวูบ สีหน้าเหม่อลอยไปชั่วครู่

ในขณะเดียวกัน เฉินเฟิงย่อขาลงในท่าขี้ม้า สองขาอีกแน่น ราวกับตอกหมุดลงพื้น หมัดขวากำแน่นพุ่งเข้าหาจึงเถิงเร็วปาน ลูกกระสุน

หมัดหนึ่งพุ่งออกไป ลมปราณ ในกายเฉินเฟิงพุ่งสูงถึงขีดสุด พลังภายในระเบิดออกมาระดมไปที่หมัดขวา ผสานพลังและ ลมปราณ และเกิดเป็นพลังที่น่ากลัวในกำปั้น ซึ่งมันครอบคลุมจึง เถิงไว้หมด

“ปิ๊ก!”

“พลั่ก!”