บทที่ 75 เป็นเมียเก็บ

บทที่ 75 เป็นมือที่สาม

สำหรับคลิปวิดีโอที่แพร่หลายในฟีดข่าวนั้น สองแม่ลูก หลินหลั่นและซุนกุ้ยฟางกลับไม่สนใจ ต่อให้เฉินเฟิงไม่ใช่ คนไร้ประโยชน์แล้วยังไง? ตอนนี้ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขา ยังมีชีวิตอยู่ไหม

เมื่อคืนพวกเธอดูไลฟ์สดตลอดทั้งคืน ดังนั้นภาพสุดท้าย ตอนที่หานหลงโผล่ออกมา พวกเธอเองก็ได้เห็นแล้ว

หลินหลันและซุนกุ้ยฟางไม่รู้ว่าหานหลงคือใคร แต่ สำหรับหลินต้าจูนที่อยู่ในภาคตะวันออกมานานหลายปี ชื่อ ของหานหลงนี้ กลับได้ยินอยู่บ่อยครั้ง

หลินต้าจูนติดตามหัวหน้าใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งก็คือลูกน้อง ของหานหลง ดังนั้นหลินต้าจูนจึงเอาหานหลงเป็นไอดอล ของตนเองมาโดยตลอด หวังว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็น ฮีโร่เหมือนหานหลง

ดังนั้นหลังจากที่เห็นหานหลง หลินต้าจูนจึงรู้ว่า เรื่องนี้ มั่นคงแล้ว คนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิง ครั้งนี้ต้องหนีเอา ตัวรอดไม่ได้อย่างแน่นอน!

อีกทั้งจากนิสัยที่เหี้ยมโหดของหานหลง ต้องทรมาน เฉินเฟิงจนเกือบตายอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นหลินต้าจูนตบหน้าอกรับประกัน ก้อนหินที่อยู่ใน ใจของหลินหลันและซุนกุ้ยฟางในที่สุดก็หมดไปแล้ว
เมื่อเฉินเฟิงถูกจัดการ เสียเมิ่งเหยาที่อยู่คนเดียวนั้น จะ หนีรอดจากน้ำมือของเสิ่นจุนเหวินได้ยังไง?

“หลินหลัน คุณชายเสิ่นคนนี้กับคนไร้ประโยชน์อย่าง เฉินเฟิงนั้นไม่เหมือนกัน เขาเป็นถึงคุณชายจากตระกูล ใหญ่ นิสัยนั้นไม่ดี ไว้รอได้เป็นแม่ยายแล้วนั้น เธออย่าได้ ทำกับคุณชายเสิ่นเหมือนที่ทำกับเฉินเฟิง เธอต้องเกรงอก เกรงใจคุณชายเสิ่นสักหน่อย” ซุนกุ้ยฟางกำชับบอกกับ หลินหลัน เธอกลัวว่าหลินหลันจะเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผล เหมือนเมื่อก่อน คอยทำตัวกร่างต่อหน้าเสิ่นจุนเหวิน

“จริงด้วย ป้า ถ้ากล้าต่อว่าคุณชายเสิ่น คุณชายเสิ่นไม่ แคร์หรอกนะว่าป้าจะเป็นแม่ยายของเขา” หลินต้าจูนที่อยู่ ด้านข้างก็ช่วยพูดขึ้น

“พี่สะใภ้ พี่วางใจเถอะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ถ้าฉันได้เป็น ขึ้นแม่ยายของคุณชายเสิ่นขึ้นมาจริงๆ ฉันจะทำเหมือน คุณชายเส้นเป็นลูกของฉัน” หน้าของหลินหลันแดงและ เปล่งประกาย ถ้าหากว่าพี่น้องของเธอและเพื่อนบ้านรู้ว่า หลานชายแท้ๆของคนที่รวยที่สุดในเมืองชางโจวเป็น ลูกเขยของเธอนั้น เธอจะได้หน้าขนาดไหน แล้วจะมีใคร กล้าพูดถึงเฉินเฟิงที่ไร้ประโยชน์ต่อหน้าเธออีก

“อืม” ซุนกุ้ยฟางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูด: “หลินหลัน ที่ เธอบอกกับฉันครั้งที่แล้ว เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนนั้น จะแบ่ง ฉันสิบล้านหยวน ยังไม่เป็นโมฆะใช่ไหม”

“แน่นอนว่าไม่เป็นโมฆะ พี่สะใภ้ ฉันหลินหลินเป็นคนที่ลืม บุญคุณคนหรอ? ไว้รอให้เสิ้นจุนเหวินกลายเป็นลูกเขยของเธอ อย่าว่าแต่เงินสิบล้านหยวนเลย แม้แต่หนึ่งร้อยล้าน หยวน วันข้างหน้าฉันก็จะให้พี่ ลูกเขยของฉัน ไม่ ขาดแคลนเงิน! “หน้าของหลินหลันเต็มไปด้วยความได้ใจ เธอได้มองเสิ่นจุนเหวินเป็นลูกเขาของตนเองแล้ว เพราะถึง อย่างไรก็เป็นเรื่องที่มั่นคงเก้าในสิบแล้ว

ฮ่าๆ ดี หลินหลัน ไว้รอวันข้างหน้าเธอได้เป็นคุณผู้หญิง ของตระกูลใหญ่ อย่าลืมพี่สะใภ้คนนี้ล่ะ ยังมีอีกต้าจูนด้วย ภรรยาของต้าจูนของพวกเรายังต้องให้เธอคอยดูให้ อย่าง น้อยๆก็ต้องหาสวยอะไรนะ เรียกว่าสวยอะไรนะ? ให้กับต้า จูนของพวกเรา” ซุนกุ้ยฟางนึกคำพูดนี้ไม่ออกกะทันหัน

“แม่ เรียกว่าทั้งสวยทั้งรวย! “หลินต้าจูนพูดเตือนด้วย ความดีใจ ใครบอกว่าชีวิตนี้ของหลินต้าจูนจะเป็นไอ้คนขึ้ แพ้ เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งรวยให้คนพวกนั้น ดู!

“ใช่แล้ว ทั้งสวยทั้งรวย! หลินหลัน ต้าจูนของพวกเราก็ ไม่ได้แย่ ถึงเวลานั้นเธอก็ดูว่า ในตระกูลเสิ่นยังมีคนที่ทั้ง สวยทั้งรวยที่ยังไม่ได้แต่งงานรึเปล่า ให้เธอมาเป็นภรรยา ของต้าจูนของพวกเรา เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราทั้งสองบ้าน จะได้สนิทสนมชิดเชื้อกันมากขึ้น วันข้างหน้าตอนที่เมิ่ง เหยาอยู่ที่ตระกูลเสิ่น จะได้มีคนคอยดูแล” ถือว่าซุนกุ้ย ฟางนั้นวางแผนมาได้ดี เริ่มที่จะเตรียมการยึดอำนาจตระ กูลเสิ่นให้กับเสี้ยเพิ่งเหยาแล้ว

“พี่สะใภ้ พี่วางใจเถอะ ถึงเวลานั้นฉันจะช่วยต้าจูนสอด ส่องนะหลินหลันตบหน้าอกของตนเองเพื่อเป็นการสัญญา

พึ่งพูดจบไป ตรงประตูก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“หลินหลัน รีบไปเปิดประตู ลูกเขยของเธอกำลังมาแล้ว” ซุนกุ้ยฟางดวงตาเป็นประกาย แล้วพูดขึ้น

หลินหลันกระแอมไอ บิดสะโพกแล้ววิ่งเหยาะๆไปที่ประตู เมื่อเปิดประตูออกดู ก็คือเสิ่นจุนเหวิน

“ลูกเขยที่ดี มาแล้วหรอจ๊ะ” เสียงของหลินหลันที่พูดคำ ว่าลูกเขยนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสนิทสนมเป็นอย่างมาก

แต่เสิ่นจุนเหวินที่ได้ฟังนั้นกลับตกใจจนเหงื่อแตก ให้ ตายสิถ้าเฉินเฟิงได้ยินคำนี้ คงต้องฉีกเขาเป็นชิ้นๆ

“น้าหลินครับ อย่าพูดเรื่อยเปื่อยครับ” เสิ่นจุนเหวินกล่าว พูดเสียงเบา

เมื่อได้ยินเสิ่นจุนเหวินเรียกตนเองว่าน้าหลิน หลินหลัน ยิ้มร่าในทันที รู้สึกว่าสำเร็จแล้ว ต้องรู้ว่า ครั้งที่แล้วตอนที่ เสิ่นจุนเหวินเจอเธอนั้น ไม่ได้เห็นเธออยู่ในสายตาแม้แต่ น้อย อย่าว่าแต่น้าเลย ไม่ได้เรียกเธอว่าอีแก่ก็เธอว่าดีแล้ว

สำหรับคำว่าอย่าพูดเรื่อยเปื่อยในท้ายประโยคนั้น หลิน หลันเห็นว่าเสิ่นจุนเหวินพูดด้วยความเกรงใจ ยังไม่ทัน เตรียมพร้อมที่จะเป็นลูกเขยของเธอ

“อย่าพูดเรื่อยเปื่อยอะไรจ๊ะ วันข้างหน้าเราก็จะเป็น ลูกเขยของแม่แล้ว แม่ก็คือแม่ยายของเรา ทุกคนล้วนเป็น คนบ้านเดียวกัน ห้ามเรียกแม่ว่าน้าหลิน เรียกแม่ เข้าใจ ไหมจ๊ะ?” หลินหลันมองตาขาวให้กับเสิ่นจุนเหวิน จากนั้นพูดขึ้น

เหงื่อบนหน้าผากของเสิ่นจุนเหวินไหลไม่หยุด การที่เขา มาในครั้งนี้ มาเอาเงินจากหลินหลัน ไม่ได้มายอมรับว่าเธอ เป็นแม่ ถ้าเขากล้าเรียกหลินหลันว่าแม่ เฉินเฟิงจะต้อง ทำให้เขาเกือบตายอย่างแน่นอน

“น้าหลิน ไม่ได้ครับๆ ผมกับคุณหนูเสี้ยไม่ได้มีความ สัมพันธ์อย่างที่น้าคิด” เสิ่นจุนเหวินรีบยกมือขึ้นแล้วส่ายไป มา พยายามที่จะตัดความสัมพันธ์กับเสี้ยเพิ่งเหยา

“ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้น? แล้วพวกนายมีความ สัมพันธ์กันแบบไหน? คุณชายเสิ่น คุณไม่อยากจะแต่งงาน กับลูกสาวของฉัน ไม่อยากให้เธอเข้าไปที่ตระกูลเสิ่นของ พวกคุณใช่ไหม ถ้าไม่อยากก็ได้ สามารถให้ลูกสาวของฉัน เป็นเมียเก็บของคุณ แต่ว่าในทุกเดือน คุณต้องให้ค่าเลี้ยง ดูสิบล้านหยวน” แม้ว่าหลินหลันจะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อเปลี่ยนความคิด การให้เสี้ยเมิ่งเหยาเป็นเมียเก็บ ของเสิ่นจุนเหวินก็ไม่เลว ขอเพียงแค่มีเงินเข้ามาก็พอแล้ว

ซุนกุ้ยฟางที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกว่าเสิ่นจุนเหวินหมายความ ว่าแบบนี้ ครอบครัวของคนรวยนั้นมีกฎระเบียบของ ครอบครัวคนรวย การแต่งงานกับผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้ว นั้น ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเปิดเผยออกไป

“คุณชายเสิ่น คุณให้หลานสาวของฉันเป็นเมียเก็บของ คุณสิคะ เธอเป็นคนที่เชื่อฟังมาก อนาคตข้างหน้าไม่มีวันที่ จะรบกวนชีวิตประจำวันของคุณชายเสิ่นอย่างแน่นอน” ซุน

กุ้ยฟางพูดเสนอแนะ เสี้ยเมิ่งเหยาจะได้แต่งงานเข้าไปที่ตระกูลเสิ่นหรือไม่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญก็คือ เธอและหลินหลันสามารถมีเงินให้เอาได้

เหงื่อบนหน้าผากของเสิ่นจุนเหวินไหลไม่หยุด ทั้งสองคน

นี้ยิ่งพูดก็ยิ่งไปไกลถึงขั้นให้ภรรยาของเฉินเฟิงมาเป็นเมีย

เก็บของเขา ให้เขายืมความกล้ามาสักแสนอันเขาก็ไม่กล้า

“คุณชายเสิ้น คุณรู้สึกว่าข้อเสนอของฉันเป็นยังไง?” ซุน กุ้ยฟางถาม ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

“หุบปากให้หมด! กูบอกให้พวกมึงพูดกันแล้ว หรอ! “เสิ่นจุนเหวินถลึงตามองดูซุนกุ้ยฟาง จากนั้นพูดขึ้น ที่เขาเกรงอกเกรงใจหลินหลันนั้น เป็นเพราะหลินหลันคือ แม่ยายของเฉินเฟิง แม้ว่าหลินหลันจะมีความแค้นอะไรกับ เฉินเฟิง เขาก็ไม่กล้าทำอะไรหลินหลัน

แต่ซุนกุ้ยฟางซึ่งเป็นแค่ญาติทางไกล อีกทั้งยังวางแผน ทำร้ายเฉินเฟิงหลายต่อหลายครั้ง เขากลับไม่ต้องคิด แม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะระบายอารมณ์กับซุนกุ้ยฟาง เฉินเฟิ งก็ต้องปรบมืออย่างแน่นอน

“คุณชายเสิน คุณ…. ซุนกุ้ยฟางนิ่งค้าง ทำไมอยู่ดีๆ ถึง โมโหขึ้นมากะทันหัน

“ผู้หญิงสารเลว คิดว่ากูไม่รู้หรอ วันประมูลคืนนั้น มึงเป็น คนร่วมมือกับจางตงเฉินมาโกงกู” เสิ่นจุนเหวินพูดเสียงเย็น ยะเยือก ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ เอาความผิดโยนไปให้กับซุน กุ้ยฟางก่อน ถึงเวลาตอนเอาเงินจะได้มีข้ออ้าง

ซุนกุ้ยฟางกระวนกระวายขึ้นมาในทันที แล้วรีบพูดขึ้น : “คุณชายเดิน ใส่ร้ายกันชัดๆ ต่อให้คุณให้ฉันยืม ความกล้ามาอีกหนึ่งแสนอัน ฉันก็ไม่กล้าโกงคุณ”