บทที่ 406 นัดบอด

สีหน้าของหลินหวั่นวเปลี่ยนไปทันที ซื้อเคอไม่รู้จักกับหลิน หลันและเลี้ยเพิ่งเหยา แต่ว่าเธอรู้จัก ในโรงพยาบาลซางโจว เธอ เคยเจอเสี้ยเมิ่งเหยาและหลินหลัน แถมในตอนนั้นเธอยังโดน เฉินเฟิงกอดไว้ด้วย เพราะอย่างนี้ เธอก็เลยโดนเสี้ยเพิ่งเหยาและ หลินหลันเข้าใจผิดมาแล้วครั้งหนึ่ง

ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอจะได้มาเจอเสียเพิ่งเหยาและ หลินหลันอีกครั้งที่นี่

และครั้งนี้ก็ไม่คาดคิด อู่ซื้อเคอยังจะมาเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ต่อ หน้าพวกเขาสองคนอีก

ครั้งนี้แม้ว่าเธอจะกระโดดลงไปในแม่น้ำฮวงโหก็คงล้างไม่ สะอาดแล้ว

เป็นไปอย่างที่หลินหวั่นวคาดไว้ เมื่อหลินหลันเห็นเฉินเฟิง และหลินหวั่นวที่อยู่ข้างกายของเฉินเฟิง ทันใดนั้นในแววตาก ระเบิดความโกรธออกมาทันที เธอเดินก้าวเข้ามาตรงหน้าขอ งซื้อเคอ ชี้ไปที่จมูกของหลินหวั่นชีวพร้อมถามด้วยความโกรธ “เมื่อกี้นายเรียกเธอว่าอะไรนะ?! ”

“พี่สะใภ้ไง”อู่จื้อเคอตอบกลับไปอย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แม้ว่าเฉินเฟิงจะไม่เคยพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขาและหลิน หวั่น ว แต่ว่าใครๆต่างก็มองออก ทั้งสองคนสนิทสนมกัน ดังนั้น เขาจึงเรียกหลินหวั่นชีวว่าพี่สะใภ้ก็ไม่ได้มี รผิด?
“เฮอเฮอ พี่สะใภ้? | นายยังกล้าเรียกนะ! “ไม่รอให้หลิน หลันระเบิดออกมา กลับเป็นหลินเล่นที่พูดยิ้มเยาะออกมาก่อน รอยยิ้มของเธอนั้น นำมาซึ่งการกระแนะกระแหนอย่างมาก

การกระแนะกระแหนนี้ ก็เหมือนกับราดน้ำมันบนกองไฟยังไง อย่างนั้น ทันใดนั้นก็ยิ่งทำให้หลินหลันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

เธอก้าวเท้าเดินมายังตรงหน้าของหลินหวั่น ว ยกมือขึ้นอยาก จะสะบัดมือตบเข้าไปที่หน้าของหลินหวั่น ว

แต่ฝ่ามือยังไม่ทันได้ประทับไปที่หน้า ก็ถูกเฉินเฟิงจับไว้กลาง อากาศแล้ว

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ” เฉินเฟิงเอ่ยปากพูดอย่างเย็นชา

เรื่องนี้ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับหลินหวั่นจิ๋วแต่อย่างใด ตั้งแต่ต้น

จนจบ หลินหวั่นชีวไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

ดังนั้น เขาไม่สามารถ ให้หลินหวั่นชีวโดนตบได้

“ไอ้เศษสวะ! ปล่อยกู

หลินหลิน โกรธจนระเบิดออกมาแล้ว เธอคิดไม่ถึงว่า เฉินเฟิง

ยังกล้าจะมาขว้างเธอไว้

แต่เฉินเฟิงกลับไม่ได้ปล่อยมือไป และยังขยับสายตาไปมอง เสียเพิ่งเหยา เขาอยากรู้ ทำไมเสียเพิ่งเหยามาอยู่ที่นี่ได้ แล้วอีก อย่าง ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ เป็นใครกัน?

ตอนที่เฉินเฟิงกำลังมองไปที่เสี้ยเพิ่งเหยา เสี้ยเพิ่งเหยาก็มอง มาที่เงินเฟิงเช่นกัน
แต่ว่าสายตาของเสียเมิ่งเหยา ในขณะนั้นกลับว่าสงบจนน่า ประหลาดใจ

ไม่พูดออกมาแต่อย่างใด ทั้งสองคนต่างก็จ้องมองหน้ากัน แบบนี้ จนกระทั่งหลินหลันเอ่ยปากพูดเสียงแหลมออกมา ความ เงียบสงบนี้ถึงได้ถูกทำลาย

“ไอ้เศษสวะ มึงหูหนวกแล้วหรือไง? ! กูให้มึงปล่อยกู มึงไม่ ได้ยินเหรอ? ! ”

“มึงมันคนหน้าไม่อาย เพิ่งจะหย่าร้างกับเสียเพิ่งเหยาได้ไม่กี่ วัน มึงก็เจ้าชู้ไก่แจ้ไปทั่วแล้ว?! ”

“มึงไม่ละอายใจต่อเสียเพิ่งเหยาบ้างเหรอ? ! “หลินหลันพูด

ดอย่างรุนแรง แต่ข่าวสารที่พูดออกมาจากคำพูดนั้น กลับ

ทำให้หลิวคุนและซื้อเคออดไม่ได้ที่จะตกใจ

คิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงหย่าร้างแล้ว? !

เมื่อพูดแบบนี้ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ก็เป็นอดีตแม่ยายของ เฉินเฟิง? !

“จุ๊ๆ หลินหลัน ลูกเขยเศษสวะคนนี้ของคุณทำเรื่องคนสองคน ซ้อนได้ไม่เลวเลยนะ ทางนี้ยังไม่ทันได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับ เพิ่งเหยาให้เรียบร้อย ก็ไปคบกับผู้หญิงสารเลวคนนี้แล้ว”หลิน เย่นหัวเราะเยาะพร้อมเอ่ยปากพูดออกมา ราวกับกลัวว่าเรื่องนี้จะ ไม่เกิดความวุ่นวายมากพอยังไงอย่างนั้น เธอเริ่มราดน้ำมันบน กองไฟ
เฉินเฟิงก็เกิดสีหน้าที่เย็นชาขึ้นทันที “หลินเล่น คุณพูดจาให้ มันดีดีหน่อยนะ! ”

“ทำไม? ได้ยินฉันว่าผู้หญิงสารเลวคนนี้ ปวดใจงั้นเหรอ? หลินเยนพูดเย้ยหยันออกมา ต้องพูดว่า เฉินเฟิงมีความกล้ามาก เลยทีเดียว ถูกพวกเธอจับได้คาหนังคาเขาแล้ว คิดไม่ถึงว่ายัง กล้าจะปกป้องหญิงแพศยาอีก

“คุณป้า พวกคุณเข้าใจพี่เฉินเฟิงผิดแล้ว ฉันไม่ได้มีความ สัมพันธ์แบบนั้นกับพี่เงินเฟิง….” ในเวลานี้ หลินหวั่นวเอ่ยปาก พูดออกมาอย่างร้อนใจ เธอไม่รู้ว่า ที่เฉินเฟิงหย่าร้างกับเสียเพิ่ง เหยา เกี่ยวกับเธอหรือเปล่า แต่ว่าเธอไม่ได้อยากให้ เป็นเพราะ เธอ จึงทำให้เฉินเฟิงถูกเข้าใจผิดอีกครั้ง

หลินหวั่น วไม่อธิบายยังดีซะกว่า พออธิบาย ก็ยิ่งเหมือนเอา น้ำมันไปราดบนกองไฟ ทำให้หลินหลันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “นัง จิ้งจอกแพศยา หุบปากไปซะ! ที่นี่ไม่มีส่วนที่แกต้องพูด

ไม่ได้ให้โอกาสให้หลินหวั่นวได้อธิบายเพิ่มอีก หลินหลิน ขยับสายตามองไปที่เสียเพิ่งเหยาอีก : “ลูกสาว ก่อนหน้านี้ที่แม่ เคยบอกว่าไอ้เศษสวะนี้ชอบไปทำเจ้าไก่แจ้อยู่ข้างนอก ลูกไม่ เชื่อแม่ แต่มาวันนี้ ลูกก็ได้เห็นกับตาตัวเองแล้ว

“นั่งจิ้งจอกแพศยาที่อยู่ตรงหน้านี้ ก็คือคนนั้นที่ลูกเจอที่โรง พยาบาลครั้งที่แล้ว”

“ไอ้เศษสวะคนนี้ คบหากับนั่งจิ้งจอกแพศยาคนนี้ตั้งนาน

แล้ว! ”
“เป็นแบบนี้เหรอ? ” เสียเพิ่งเหยาเงยหน้าขึ้นมาทันที ใบหน้า ที่งดงามมีความขีดขาวเล็กน้อยพร้อมมองตรงมายังเฉินเฟิง

“ผมไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับหวั่นชีว” เฉินเพิ่งหยุดไป ชั่วขณะ เอ่ยพูดพร้อมถอนหายใจทันที

เขาไม่โทษที่เสี้ยเพิ่งเหยาสงสัยตัวเอง ฉากตรงหน้านี้ ถ้า เปลี่ยนมาเป็นตัวเขา ก็คงจะสงสัยตัวเองเหมือนกัน

“ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้น? ! “หลินหลินยิ้มเยาะทันที

“ถ้ามึงกับนังจิ้งจอกแพศยาคนนี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้น กูจะไปกินขี้ ! ”

เสียเพิ่งเหยาเม้มริมฝีปากสีแดง ไม่พูดออกมาสักค่า เธอก็

อยากจะเชื่อเงินเฟิงอยู่หรอก แต่ฉากที่อยู่ตรงหน้า กลับทำให้

เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย

แม้แต่คำว่าพี่สะใภ้ซื้อเค ก็เรียกออกมาแล้ว……

อีกอย่าง หน้าตาของหลินหวั่น ว ก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเธอ

“เมิ่งเหยา ลูกก็อย่าเสียใจไปเลย แม้ว่าพฤติกรรมของไอ้เศษ สวะนี้จะทำให้คนขยะแขยงมาก

“แต่นี้ก็เป็นการเปิดโอกาสให้กับลูกพอดีเลย ได้เห็นธาตุแท้ ของไอ้เศษสวะคนนี้”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลูกก็ไม่ต้องไปคิดถึงไอ้เศษสวะคนนี้แล้ว คบกับประธานหวางให้ดีจะดีกว่า ประธานหว่างดูแลลูก จะ ดูแลลูกได้ดีกว่าไอ้เศษสวะคนนี้ กว่าร้อยเท่าพันเท่า

หลินเย่นพูดพร้อมยิ้มออกมาจนตาหยี แม้จะไม่รู้ว่าทำไม เฉินเฟิงถึงมาโผล่ที่นี่ได้ แต่ก็จำเป็นต้องพูด การปรากฏตัวของ เงินเฟิง ช่วยเธอไว้ได้มากเลย

ถ้าหากไม่มีเฉินเฟิง เสี้ยเพิ่งเหยาก็จะไม่มีวันนัดบอดกับ ประธานหวาง

แต่การปรากฏตัวของเฉินเฟิงและหลินหวั่นชีว กลับทำให้เสีย

เพิ่งเหยาตัดใจไปอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะไม่ยินยอมพร้อมใจที่จะนัดบอดกับประธานหวาง แต่

ก็จะไม่ขัดขืนอีกอย่างแน่นอน

นัดบอด?

ได้ยินคำนี้แล้ว คิ้วของเฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวด เสี้ยเพิ่ง เหยามาโดยสมัครใจเองเหรอ?

แม้ว่าจะหย่าร้างกับเสี้ยเพิ่งเหยาแล้ว แต่ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร ขึ้น เฉินเฟิงก็จะคิดแทนเสี้ยเพิ่งเหยาเอง โดยไม่รู้ตัว

ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

เฉินเพิ่งก้าวขึ้นมาข้างหน้า มองไปที่เสียเพิ่งเหยา : “คุณสมัคร

ใจมาเอง? ”

เลี้ยเพิ่งเหยามองไปยังเฉินเฟิง ไม่พูดไม่จาสักคำ
ในใจของเฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะทรุดตัวลง

“ตอนนี้ผมกำลังจะออกไป หากคุณสมัครใจที่จะนัดบอดกับ เขาจริงๆ งั้นคุณก็นั่งตรงนี้ไม่ต้องขยับ ดูตัวกับเขาต่อไป

“ถ้าหากคุณไม่สมัครใจที่จะมา คุณก็ลุกขึ้นยืน แล้วไปกับผม

เมื่อพูดประโยคนี้จบ เฉินเฟิงก็ถลึงตามองไปยังเสียเพิ่งเหยา เขาไม่เชื่อว่า เสี้ยเพิ่งเหยาจะสมัครใจที่จะมาดูตัวกับผู้ชายที่อยู่ ตรงหน้าคนนี้ เขาก็ยิ่งมีแนวโน้มว่า การนัดบอดในครั้งนี้ เป็น หลินหลันและหลินเย่นร่วมมือกันบีบบังคับ

“ไอ้เศษสวะ ที่มึงพูดหมายความว่าไง แน่นอนว่าเพิ่งเหยาของ เราต้องสมัครใจเองที่จะมาดูตัวกับประธานหวาง ไม่มีใคร บังคับเธอ! ” เวลานี้ หลินหลั่นก้าวขึ้นมาด้านหน้า ป้องกันเสีย เพิ่งเหยาไว้

เฉินเฟิงขมวดคิ้วแน่น : “เพิ่งเหยา…….

“ไอ้น้องชาย นายก็หย่ากับคุณเสียแล้ว ตอนนี้คุณเสียก็เป็น อดีตภรรยาของนาย เรียกชื่อเพิ่งเหยาได้อย่างสนิทสนมแบบนี้ ไม่เหมาะสมมั้ง” ในเวลานี้ ผู้ชายหล่อเหลาสง่างามวัยกลางคนที่ นั่งอยู่ตรงหน้าของเสียเพิ่งเหยา ที่ไม่พูดไม่จาตั้งแต่ต้นจนจบ จู่ๆ ก็เอ่ยปากพูดออกมาอย่างยิ้มกริ่ม

แม้ว่าท่าทางที่แสดงออกมาจะดูอบอุ่น แต่น้ำเสียงที่พูดกลับ นำมาซึ่งการข่มขู่อย่างชัดเจน

“ไสหัวไป #
จู่ๆเฉินเฟิงก็เงยหน้าขึ้นมา สีหน้าโหดร้ายขึ้นมาทันที