บทที่ 47 ฉาวโฉ่

“หลินหลันฉันไม่ได้จะมาปรึกษาหารือกับคุณหรอกนะ!” น้ำเสียงของซุนกุ้ยฟางเย็นลงและเห็นได้ชัดว่ามีการ คุกคาม “ตอนนี้คุณไม่มีทางให้ถอยกลับแล้วและนี่คือวิธี การสุดท้ายของคุณ!”

“ถ้าคุณประมูลครั้งแรกของลูกสาวคุณได้สำเร็จ เมื่อถึง เวลาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ คุณไม่ต้องออกแรง ไอ้ ขยะเฉินเฟิงจะหย่ากับลูกสาวของคุณและออกไปจากตระ กูลเสี้ย ในเวลาเดียวกัน คุณก็พบสามีที่ดีสำหรับลูกสาว ของคุณด้วย เชื่อฉันเถอะ ผู้ชายที่ประมูลครั้งแรกของ ลูกสาวคุณได้จะไม่เลวร้ายไปกว่านั้นอย่างแน่นอน อย่าง น้อยเขาก็แข็งแกร่งกว่าผู้ชายไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิง ร้อยเท่า!” ซุนกุ้ยฟางกล่าว

“แต่ถ้าเมื่อถึงตอนนั้นแล้วเมิ่งเหยาไม่มาล่ะทำอย่างไร?” ไม่พูดไม่ได้ คำพูดของซุนกุ้ยฟางมีเหตุผลการประมูลครั้ง แรกของเสี้ยเพิ่งเหยา เหมือนกับการยิงนัดเดียวได้นกสอง ตัว แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดคือหากเมิ่งเหยาไม่กลับมา นี่คือสิ่ง ที่หลินหลันกังวลมากที่สุด

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าคุณต้องเดิมพันว่าสถานะ ของคุณในความคิดของลูกสาวของคุณนั้นสำคัญกว่าไอ้ ขยะเฉินเฟิงหรือไม่ หากว่าเมื่อถึงเวลาแล้วเธอไม่มาเธอก็ จะต้องเฝ้าดูคุณใช้ชีวิตครึ่งหลังในคุก คุณคิดว่าลูกสาว ของคุณจะอกตัญญูหรือเปล่า?”
“อีกด้านหนึ่งคือมารดาผู้ให้กำเนิด อีกด้านหนึ่งสามีที่ไร้ ประโยชน์ หลินหลันคุณไม่มีแม้แต่ความมั่นใจเลยหรือ?” ซุนกุ้ยฟางถามด้วยความหยิ่งผยอง

หลินหลันกัดฟัน ร่องรอยแห่งความมุ่งมั่นฉายในดวงตา ของเธอ

“โอเค ฉันพนัน!” เธอไม่เชื่อว่าเธอทำงานหนักมากเพื่อ เลี้ยงดูลูกสาวมานานกว่า 20 ปี แล้วเธอจะทิ้งเธอไปเพื่อคน ไร้ประโยชน์ที่รู้จักเธอมาไม่ถึงสามปี!

ซุนกุ้ยฟาง ยิ้ม ในดวงตาของเธอปรากฏความสุขเล็กๆ เฉินเฟิง บอกได้เลยว่าคุณเป็นถังขยะที่ทำให้ฉันเคือง ไม่ คาดคิดว่าเธอจะประมูลครั้งแรกของภรรยาคุณ!

“คุณประกาศให้โลกภายนอกรู้เลยว่าไอขยะเฉินเฟิงได้ ออกจากตระกูลเสี้ยแล้วและในตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นเขยของ ตระกูลเสี้ยแล้ว”

“จากนั้นฉันจะให้ต้าจูนหาผู้ซื้อที่มีความสามารถในการ ประมูลครั้งแรกของเสี้ยเพิ่งเหยา ควรปกปิดเรื่องนี้ไว้อย่า ให้เสี้ยเมิ่งเหยาและไอ้ขยะเฉินเฟิงนั้นรู้ ฉันกลัวว่าจะมี อะไรผิดพลาด หลังจากการประมูลสำเร็จคุณก็ค่อยส่ง สัญญานั้นไปให้เสี้ยเมิ่งเหยา เมื่อถึงเวลาก็คอยดูกันว่าเธอ จะมาหรือไม่!”

ซุนกุ้ยฟางจัดเรียงทุกอย่างไว้อย่างละเอียด เมื่อการ ประมูลของหลินหลันสำเร็จและผู้ซื้อชำระเงินแล้วทุกคนจะ ต้องดำเนินการเป็นขั้นตอนไป
ในเวลานั้น เสี้ยเมิงเหยาจะให้ครั้งแรกของเธอกับผู้ซื้อ หรือเธอจะเฝ้าดู หลินหลันถูกส่งเข้าคุกจากนั้นเธอจะต้อง แบกรับความอกตัญญไว้ตลอดชีวิต ในมุมมองของซุนกุ้ย ฟางเสี้ยเมิ่งเหยามีโอกาสสูงที่จะเลือกอย่างแรก!

การแลกครั้งแรกของตัวเองไม่เพียงแต่ช่วยแม่เท่านั้น แต่ คุณยังสามารถแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยได้อีกด้วย!

ซุนกุ้ยฟางได้วางแผนไว้ ให้หลินต้าจูนหาคนซื้อประมูล ครั้งแรกของเสี้ยเพิ่งเหยาและต้องแต่งกับเธอ

เมื่อเสี้ยเมิ่งเหยาได้เข้าสู่ครอบครัวที่ร่ำรวย หลินหลันจะ กลายเป็นบ่อเงินบ่อทองของซุนกุ้ยฟาง มีให้ได้แบบไม่ จำกัด!

หลินหลันได้ทำการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว บ่ายวันนั้นมี ข่าวว่าเฉินเฟิงถูกขับออกจากตระกูลเสี้ยและข่าวนี้ว่อนไป ทั่วเมืองชางโจวภายในเวลาอันรวดเร็ว

ทันใดนั้นถนนและตรอกซอกซอยของชางโจว ก็มีชีวิต ชีวาและดูไม่ธรรมดา ข่าวเดลี่ซางโจวเขียนหัวข้อพิเศษ สำหรับเรื่องนี้และตั้งชื่อหัวข้อว่า (ชีวิตของลูกเขยจน! )

เขียนรายละเอียดเกี่ยวกับภูมิหลังของตระกูลเสี้ย ตลอด จนสถานะปัจจุบันของเสี้ยเพิ่งเหยา นอกจากนี้ยังมีรูปถ่าย ของเสี้ยเมิงเหยาอีกหลายรูป เฉินเฟิงครอบครองหน้า กระดาษขนาดใหญ่ แต่สำหรับเฉินเฟิงแล้วข่าวเดลี่ชางโจ วนั้นกลับเขียนถึงความดูถูกดูแคลนเขา

รูปถ่ายส่วนใหญ่ของเฉินเฟิงถ่ายตอนที่เขาไปส่งอาหารการสวมเสื้อผ้าซอมซ่อและรูปร่างซูบโทรม เมื่อพิจารณา จากภาพถ่ายเฉินเฟิงไม่ได้แตกต่างอะไรกับแรงงานข้าม ชาติเลย

อย่างไรก็ตามภาพถ่ายของเสี้ยเพิ่งเหยาแสดงให้เห็นถึง ความสวยงามของเลี้ยเพิ่งเหยาอย่างเต็มที่ ทำให้คนมอง แวบแรกก็รู้สึกถึงความตื่นตาตื่นใจ แม้ว่าจะเทียบกับดารา หญิงยอดนิยมในประเทศเธอเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร เลย

คนหนึ่งเป็นเด็กยากจนที่ส่งอาหาร ส่วนอีกคนเป็น เทพธิดารูปงามในครอบครัวที่ร่ำรวย อย่างที่จินตนาการ การรวมกันของทั้งสองสามารถดึงดูดความสนใจของ หลายคนได้

ข่าวเดลี่ชางโจวเขียนข่าวในการเดินชีวิตของเฉินเฟิงอ ย่างละเอียด ช่วงแรก เฉินเฟิงถูกทุกคนในตระกูลเสี้ยดูถูก เขาไม่ต่างอะไรกับสุนัข ในสามปีที่ผ่านมาเขาทำตัวไร้ ประโยชน์มาก คนในตระกูลเสี้ยต่างก็หวังว่าเฉินเฟิงจะ เปลี่ยนแปลงได้

แต่เฉินเฟิงทำไม่ได้ แม้ว่า เสี้ยเมิ่งเหยาจะกลายเป็นผู้รับ ผิดชอบโครงการ ยู่ฉวนซาน แล้วแต่เขาก็ยังไร้ประโยชน์ เหมือนเดิมและยังโกงเงินของเสี้ยเพิ่งเหยาเพื่อซื้อรถให้ตัว เอง

ในที่สุดตระกูลเสี้ยก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป พวกเขาไม่ อยากให้ชีวิตของเสี้ยเพิ่งเหยาสูญเปล่าไปกับขยะแบบนี้ พวกเขาจึงตัดสินใจขับไล่เฉินเฟิงให้ออกจากตระกูลเสี้ย!
ลูกเขยยากจนสู่เส้นทางคนรวย นี่คือจุดจบ!

นี่เป็นหัวข้อพิเศษที่ข่าวเดลี่ชางโจวได้ทำการสัมภาษณ์ จากหลินหลัน ดังนั้นในหน้าหนังสือพิมพ์ภาพลักษณ์ของ ตระกูลเสี้ยนั้นสูงส่งมากเป็นธรรมดา แต่เฉินเฟิงถูกเขียน ว่าเป็นคางคกในคูน้ำที่มีแต่ความสกปรก ไม่กล้าได้กล้า เสียและไม่รู้จักพอ

ความคิดของหลินหลันนั้นง่ายมาก เธอต้องการใช้โอกาส นี้ในการทำให้เฉินเฟิงตกต่ำ ในแง่หนึ่งมันคือการตอบโต้ เฉินเฟิง ในทางกลับกันมันก็มีจุดประสงค์เพื่อให้เสี้ยเมิ่ง เหยายอมแพ้ผ่านความคิดเห็นของสาธารณชน

ต้องบอกว่าแผนการของหลินหลันในครั้งนี้นั้นประสบ ความสำเร็จอย่างมาก

หนังสือพิมพ์ข่าวเดลี่ชางโจวทั้งหมดขายหมดในวันนั้น! ครั้งนี้คนเกือบทั้งหมดในเมือง ชางโจวรู้จักชื่อของ

เฉินเฟิง!

ลูกเขยที่ฉาวโฉ่แห่งเมืองชางโจว

“ไร้ประโยชน์แบบนี้ ควรออกไปให้รถชนตาย!”

“ใช่ หน้าของชายคนนั้นไม่อับอายบ้างหรือไง”

“แต่งงานสามปี ภรรยาก็ยังบริสุทธิ์อยู่นี่ไม่ใช่เรื่องแย่อีก ต่อไป แต่ฉันว่าไอ้ขยะนี่จะต้องมีปัญหาแน่”

“น่าเสียดายที่ภรรยาของเขาสวยมาก สวยกว่าดารา หญิงในทีวีอีกแต่เธอไม่เคยลิ้มรสของผู้ชายเลย”
“มีอะไรน่าเสียดาย อีกไม่กี่วัน ตระกูลเสียจะต้องหาชาย ที่เหมาะสมให้กับเสี้ยเพิ่งเหยา คราวนี้คงมองหาลูกเขยที่มี ทรัพย์สินของครอบครัวอาจเกินห้าหรือหกพันล้าน”

“ก็พูดไป ไอ้ขยะเฉินเฟิงค่อนข้างน่าสงสาร เหมือนกับ การดูแลภรรยาของคนอื่นเขาจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคิดว่าภรรยาของเขานอนกับคน อื่น ฮ่าฮ่า”

“สมน้ำหน้า เขามีอะไรให้น่าสงสาร ถ้าฉันเป็นเขาฉันคง ออกจากตระกูลเสี้ยไปนานแล้ว ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้ตระ กูลเสี้ยต้องอับอาย”

ผู้คนเดินบนถนนต่างพูดถึงหัวข้อที่เกี่ยวกับเฉินเฟิงและ เสี้ยเมิ่งเหยาสามารถพบเห็นได้เกือบทุกที่แน่นอนว่าทั้ง ชายและหญิงต่างดุด่าเฉินเฟิงโดยเฉพาะผู้ชายที่แทบรอ ไม่ไหวที่จะจัดการเฉินเฟิง

แต่หลายคนยังเห็นอกเห็นใจเฉินเฟิงเพราะรู้สึกว่าตระกูล เสี้ยทำเพื่อผลประโยชน์ของตน ทันทีที่เสี้ยเมิ่งเหยามีชื่อ เสียงขึ้นมาตระกูลเสี้ยก็ขับไล่เฉินเฟิงออกไปซึ่งเป็นความ เจ้าเล่ห์และทรยศ

อย่างไรก็ตามผู้คนจำนวนมากยังคงรู้สึกว่าตระกูลเสี้ย ทำถูกต้องและยังปรบมือให้กำลังใจ ผู้คนที่อยู่สูงแล้วและ น้ำที่ไหลต่ำ ขยะอย่าง เฉินเฟิงนั้นไม่คู่ควรกับเสี้ยเมิ่งเหยา

เขาทำอะไรให้เลี้ยเมิ่งเหยามีความสุข? รถไฟฟ้าที่ส่ง อาหารของเขาน่ะเหรอ?