บทที่ 36 ผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังของเธอ

แต่ว่าในเวลานี้คนที่ ตื่นตะลึงที่สุดย่อมเป็นเสี้ยเมิ่งเหยา อย่างแน่นอน ตั้งแต่มองเห็น กู้ตงเชินในเวลานั้นเป็นต้นมา ในใจของเธอก็มีความหวาดกลัวที่ไม่รู้สาเหตุ ครั้งก่อนกู้ตง เชินก็ยังเหลือเงามืดไม่มากก็น้อยไว้ในใจเธอบ้าง เดิมที่เธอ คิดว่า ครั้งนี้ได้เจอกับกู้ตงเชินเกรงว่าก็ยากที่จะหนี้การ ลบหลู่อีกครั้ง

แต่นึกไม่ถึง ครั้งนี้กู้ตงเชินเจอเธอแล้ว ก็เช่นดั่งหนูเจอ กับแมว ไม่มีสภาพที่โอหังผ่าเผยเหมือนครั้งก่อนแม้แต่นิด

ตกลงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

สีหน้าเฉินเฟิงแปลกประหลาด ในนี้มีเพียงแค่เขาที่อาจ จะเข้าใจ กู้ตงเป็นหน้าหลังทำไมต่างกันมากขนาดนี้

ไม่ต้องพูดเลยครั้งก่อนเขาตัดมือข้างหนึ่งของกู้ตงเชิน ก่อนที่จะจากไปยังโชว์ฝีมือ ทำให้กู้ตงเชินไม่กล้าเปิดเผย เรื่องที่เกี่ยวกับเขาแม้แต่นิด

ดังนั้นในเวลานี้กู้ตงเชินพบเจอเขา ไม่ใช่แค่ต้องแกล้งทำ เป็นว่าไม่รู้จักเขา อีกทั้งยังต้องเห็นว่าไว้หน้าเขาเต็มที่

กู้ตงเชินใช้พัดไปเวลานาน พัดจนมือตนเองล้วนยกไม่ ขึ้นแล้ว จึงค่อยๆลุกขึ้นมา ยิ้มเยาะเย้ยต่อกับเสี้ยเมิ่งเหยา กล่าวว่า “คุณเสี้ยขออภัยครับ ถ้าหากผมรู้ว่าท่านกินข้าว อยู่ที่นี้ล่ะก็ ตีจนผมตายผมก็ไม่กล้าที่จะมารบกวนท่าน”

สวีเฟยหรงอ้าปากเล็กๆ ของเขา นี่ยังเป็นกู้ตงเชินที่ยโสโอหังอย่างยิ่งเมื่อกี้คนนั้นหรือ? ทำไมอยู่ต่อหน้าเสี้ยเมิ่ง เหยาเป็นเช่นดั่งคนที่ขี้ประจบล่ะ?

สังจุนกับจ้าวโย่วที่ตายแหล่ไม่ตายแหล่นอนอยู่บนพื้น ในเวลานี้ยิ่งเสียใจภายหลังจนลำไส้ล้วนเขียวหมดแล้ว หากว่าพวกเขารู้ตั้งแต่แรกว่าเสี้ยเมิ่งเหยายอดเยี่ยมเช่นนี้ ตีพวกเขาจนตายพวกเขาก็ไม่ทำเช่นดั่งตัวตลก กระโดด ขึ้นและลงอยู่ต่อหน้าเสี้ยเมิ่งเหยาแล้ว ยิ่งจะไม่ไปก่อความ เดือดร้อนให้กับตัวพวกเขาเอง

เสี้ยเมิ่งเหยาเอ่อ เอ่อ จ้องมองกู้ตงเชิน จนถึงเวลานี้ เธอ ก็ยังไม่เข้าใจทำไมกู้ตงเชินอยู่ต่อหน้าเธอแม้แต่ตดก็ไม่ กล้า

“คุณเสี้ย ตีจนเพื่อนของท่านหลายคนนี้บาดเจ็บแล้ว ผม ขออภัยอย่างมาก แต่ว่าท่านโปรดวางใจ ตอนนี้ผมก็ให้คน ส่งพวกเขาไปโรงพยาบาล พวกเขาจะไม่มีปัญหาใดๆ อีก อย่างหนึ่ง พี่น้องผมไม่รู้กาลเทศะ ทำให้ท่านกับสาวคนนี้ ตื่นตระหนกแล้ว ผมจะให้เขาส่งเงินห้าสิบล้านมาเป็นค่า ปลอบขวัญ คุณเสี้ย ท่านอย่าตำหนิว่าน้อยเกินไปนะ”

ท่าทีของกู้ตงเชินวางตัวต่ำมาก เขาคือคนฉลาดคนหนึ่ง ตั้งแต่พบเจอเฉินเฟิงในเวลานั้นเป็นต้นมา เขาก็เข้าใจว่า ความสัมพันธ์ของเฉินเฟิงกับสั่งจุน จ้าวโย่วหลายคนนั้น ย่อมนับไม่ได้ว่าดีอย่างแน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้นก็จะไม่จ้องม องสังจุนกับจ้าวโย่วถูกเขาสั่งสอนแล้ว ดังนั้นสำหรับจ้าวโย่ วกับสั่งจุน กู้ตงเป็นเพียงแค่ชดใช้ค่าโรงพยาบาลก็สิ้นเรื่อง แต่ต่อเลี้ยเมิ่งเหยากับสวีเฟยหรงแม้ว่าทั้งสองคนนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ห้าสิบล้านก็ประหยัดไม่ได้แล้ว เพราะว่านี่ คือผู้หญิงของเฉินเฟิง! “คุณคุณ เสี้ยเมิ่งเหยาอยากถามว่าทำไมกู้ตงเชิน

ถึงกลัวตัวเธอมากอย่างนี้ แต่เพราะว่าตื่นเต้น เธออีกอักจน

พูดไม่ออก

กู้ตงเชินย่อมมองออกความหมายของเสี้ยเพิ่งเหยาโดย ปริยาย แต่ว่าเฉินเฟิงไม่พูด ต่อให้ยืมความกล้าหนึ่งแสน เขาก็ยังไม่กล้าพูด ดังนั้นเขารีบหลบคำพูด กล่าวว่า”คุณ เสี้ย ตอนนี้ผมก็ให้คนส่งพวกเขาไปโรงพยาบาล ท่านอย่า กังวลมากเลย”

หลังจากพูดจบ กู้ตงเชินรีบออกจากห้องทันควัน เขากลัว ว่าพูดต่อไปอีก จะหลุดปาก ถูกหนึ่งฝ่ามือจากเฉินเฟิงตบ จนถึงกลายเป็นแผ่นเต้าหู

จนกว่ากู้ตงเชินออกจากห้อง เสี้ยเมิ่งเหยาจึงรู้สึกตัวกลับ มา เรื่องก็จัดการไปแล้วเช่นนี้หรือ?

“เมิ่งเหยา กู้ตงเชินทำไม…กลัวแกขนาดนี้หรือ?”สวี เฟยหรงรีบถาม

เสี้ยเมิ่งเหยาหัวเราะขมๆ เสียงหนึ่ง กล่าวว่า “ฉันพูดว่าฉัน ก็ไม่รู้ แกเชื่อไหม? ”

“แกก็ไม่รู้หรือ?!” ปากน้อยๆของสวีเฟยหรงอ้ากว้าง สามารถยัดไข่สองฟองเข้าไปได้

“อืม” เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเบาๆ เล่าเรื่องครั้งก่อนที่เกิด ขึ้นอยู่ในคลับเจวายอีกครั้ง
หลังจากฟังจบแล้ว สีหน้าของสวีเฟยหรงเดียวดีเดี่ยว ร้าย พอดีเจอกับตำรวจตรวจห้องเสียเมิ่งเหยาจึงถูกช่วย ได้ล่ะ?

เวลานั้นดูแล้ว คำพูดนี้ไม่ได้มีปัญหาใดๆ แต่ว่าตอนนี้ กลับมีพิรุธหลายที่ ตำรวจยังสามารถทำให้กู้ตงเชินพบเห็น เสี้ยเมิ่งเหยาเหมือนเช่นดั่งหนูพบเจอแมวได้เหรอ?

“เฉินเฟิงคุณรู้จักกู้ตงเชินใช่หรือไม่?” สายตาไหวพริบ ของสวีเฟยหรงจ้องมองไปทางเฉินเฟิงสัญชาตญาณของผู้ หญิงบอกกับเธอว่า เรื่องนี้หนี้ไม่พ้นต้องเกี่ยวข้องกับเฉินเฟิ งอย่างแน่นอน

เฉินเฟิง ยักไหล่ หน้าตาซื่อๆ กล่าวว่า “คุณล้อเล่นอะไร ผมเป็นคนส่งอาหารคนหนึ่ง จะรู้จักกับบุคคลยิ่งใหญ่แบบ นั้นได้ยังไง”

“จริงหรือ?” ความสงสัยเต็มใบหน้าสวีเฟยหรง

“ไม่เชื่อคุณก็ไปถาม กู้ดงเซิน สิ” เฉินเฟิงพูดอย่างจนใจ ยังไงก็ตามเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมรับ

เสี้ยเมิ่งเหยาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเฉินเฟิงอ ย่างแน่นอน แต่จะไม่เกินความเป็นไปได้มากเกินไปหน่อย หรือ ถ้าหากว่าเฉินเฟิงมีพลังความสามารถทำให้งูเจ้าที่ อย่างกู้ตงเซินล้วนหวาดกลัว นั่นเขาอยู่ในตระกูลเสี้ยสามปี นี้ นับว่าคืออะไรกันแน่

สวีเฟยหรงไม่ได้พูดอีก แต่ว่าในใจกลับสงสัยเฉินเฟิงขึ้น มา จู่ๆเธอก็นึกขึ้นมา ก่อนเวลาที่สังจุนรุมตีโจวจึงหลงนั้นเฉินเฟิงก็เคยตักเตือนส่งจุนและคนอื่นๆแล้วว่า อย่าทำจน มากเกินไป นี่พูดได้ชัดว่า เวลานั้นเฉินเฟิงก็มองออกแล้วว่า ฐานะของโจวจิ้งหลงไม่ธรรมดา คาดการณ์ถึงว่าข้างหลัง ต้องมีปัญหาแน่นอน

แต่พวกเขาล้วนไม่มีใครสนใจคำพูดของเฉินเฟิง

ตอนนี้ดูแล้ว เพียงแค่สายตาแหลมคมของ เฉินเฟิงเทียบ กับพวกเขาก็จะเก่งกว่าสิบเท่าร้อยเท่าแล้ว

ดูแล้วเฉินเฟิงย่อมไม่ใช่ง่ายๆเหมือนดั่งเปลือกนอกอย่าง แน่นอน!

“ท่านเชิน ตกลงว่าผู้หญิงคนนั้น มีฐานะอะไรกันแน่ หรือ?” หลังจากเดินออกจากห้อง โจวจิ้งหลงอดไม่ได้ถาม ออกมา เขาไม่เคยได้เห็น กู้ตงเชินผู้ไม่กลัวฟ้าดิน จะกลัว ผู้หญิงคนหนึ่งเช่นนี้

กู้ตงเชินสูดลมหายใจลึกๆครั้งหนึ่ง อย่างหนักใจกล่าวว่า “ผู้หญิงคนนั้นไม่มีภูมิหลังอะไร แต่ว่าผู้ชายคนที่ยินอยู่ข้าง หลังเธอภูมิหลังกลับยิ่งใหญ่มากเลย!”

“ผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังเธอหรือ?” โจวจิ้งหลงมีนงงไปทันที รู้สึกว่าเมื่อกี้ที่กู้ตงเชินถือสา ก็ไม่ใช่เป็นเพราะเสี้ยเมิ่งเหยา แม้แต่นิด แต่ว่าเป็นผู้ชายที่เรียบง่ายเป็นพิเศษที่อยู่เบื้อง หลังของเสี้ยเพิ่งเหยาคนนั้น!

“มือของเฮียข้างนี้ ก็คือเขาเป็นคนตัด” กู้ตงเชินถอน หายใจครั้งหนึ่งพูด

“อะไรนะ?! ท่านเชิน มือของท่าน…. ” โจวจิ้งหลงกลับสูดลมหายใจหนาวเย็นครั้งหนึ่ง ความตื่นตระหนกเต็ม ใบหน้า ก่อนหน้านั้นเขายังไม่ค่อยเข้าใจ ตกลงว่าเป็นคน แบบไหน สามารถทำให้กู้ตงเชิน ถือสาขนาดนี้ ตอนนี้ฟังกู้ ตงเชินพูดเช่นนี้ เขาเข้าใจแล้ว ย่อมสามารถเป็นคนที่เอา ชีวิตของกู้เงินได้อย่างแน่นอน!

“ท่านเชิน ท่านนี่ก็คือช่วยชีวิตสุนัขอย่างผมตัวหนึ่งล่ะ” หลังจากรู้สึกตัวกลับมา ในทันทีนั้นโจวจิ้งหลงก็ไม่มีคำ ตัดพ้อกับเมื่อกี้ที่กู้ตงเซินตีตัวเขาเองอย่างรุนแรงแม้แต่นิด อีกทั้งยังมีความซาบซึ้งเล็กน้อย ถ้าหากว่าเมื่อกี้กู้ตงเชินไม่ ตีเขา ตามใจเขาไปเตะต้องผู้หญิงคนนั้นล่ะก็ นั่นตอนนี้เขา เกรงว่าจะเป็นศพศพหนึ่งไปแล้ว

สามารถตัดมือข้างหนึ่งของกู้ตงเชินได้ และเป็นคนที่ ทำให้กู้ตงเซินไม่กล้าล้างแค้น ย่อมมีความสามารถนี้อย่าง แน่นอน! โจวจิ้งหลงไม่กล้าสงสัยแม้แต่นิด

“วันหลังตาสว่างหน่อย มองเห็นคนนั้น มีไกลเท่าไหร่ก็หนี้ ไกลเท่านั้น” กู้ตงเชินพูดตักเตือนไว้

” ครับครับครับ ท่านเชิน ” โจวจิ้งหลงรีบพยักหน้า

กู้ตงเชินมีสัจจะมาก หลังจากเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยา กลับถึงบ้านไม่นาน ก็มีคนส่งบัตรเอทีเอ็มมาแล้ว

สามสิบล้านเต็มจำนวน!

หลังจากเห็นบัตรแล้ว เสี้ยเมิ่งเหยาตกใจจนปากเล็กๆ ของเขาอ้ากว้างเดิมที่คิดว่ากู้ตงเชินเพียงแต่พูดๆเท่านั้น นึกไม่ถึงว่า ส่งมาให้แล้วจริงๆ
แต่ว่านี่กลับทำให้เสียเมิ่งเหยาทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย ไม่รู้ ว่าจะจัดการเงินก้อนนี้ยังไง

สุดท้ายยังเป็นเฉินเฟิงออกความคิดเห็น สามสิบล้านสวี

เฟยหรงครึ่งหนึ่ง ตัวเธอเองครึ่งหนึ่ง

ไหนๆกู้ตงเชินก็ส่งมาแล้ว นั่นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่

รับ

หลังจากผ่านการเกลี้ยกล่อมของเฉินเฟิงแล้ว ในที่สุด เสี้ยเมิ่งเหยาก็รับเงินก้อนนี้ไว้

“เฉินเฟิงฉันซื้อรถให้คุณคันหนึ่งนะ” คิดไปคิดมา เสี้ยเมิง เหยาก็ยังตัดสินใจเอาเงินห้าแสนออกจากสิบห้าล้านนี้ ซื้อ รถคันหนึ่งให้เฉินเฟิง