บทที่ 900 ไปเที่ยวด้วยกัน

เพิ่งรีบถามว่า “งั้นคุณต้องการอะไรกันแน่ จึงจะยอมช่วย พวกเราพาเฉินเพิ่งกลับมาได้

ในใจของหลงหลินกลับนึกถึงเรื่องที่น่าจะเป็นไปได้แล้ว แต่ เธอก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดออกมา

ไปซยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อครั้งแรกที่ได้พบเห็นพวกคุณทั้งสอง ทำให้รู้สึกตกตะลึงกับความงามของพวกคุณทั้งสอง ในใจคิด อยากจะใกล้ชิดพวกคุณทั้งสองขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

แต่ก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไร พวกคุณทั้งสองดูเหมือนจะมีอคติกับ ฉันอยากมากเลย มักจะแสดงท่าทางที่เย็นชา ทำให้ฉันรู้สึกปวด ใจ ฉันรู้ตัวว่าตัวเองก็เป็นคนที่ไม่เลวคนหนึ่ง แต่กลับไม่มีทางที่ จะเป็นเพื่อนกับพวกคุณทั้งสองได้เลยแม้แต่นิดเดียว”

หลงหลินก็ได้แต่มองดูไปด้วยความเย็นชา ส่วนเพิ่งกลับ รู้สึกละอายใจกับท่าทางของตัวเองที่แสดงต่อเขา

ไป๋ซูก็พูดต่อไปอีกว่า “ฉันยินดีที่จะช่วยเหลือพวกคุณทั้งสอง คุณก็อาจจะคิดว่าในใจฉันอยากจะมาใกล้ชิดพวกคุณ แต่แท้จริง แล้วข้อเรียกร้องของฉันมันง่ายนิดเดียว เพียงแค่ให้พวกคุณทั้ง สองปฏิบัติต่อฉันเหมือนเป็นเพื่อนคนหนึ่งก็พอแล้ว”

เมื่อไปซูพูดจบ หลงหลินกลับอึ้งไปเลย เดิมทีเธอคิดว่าไปซูจะ เสนอความต้องการที่มากเกินกว่าเหตุ หนำซ้ำยังต้องการให้เธอทั้งสองยอมจํานนต่อไป์ซูในเวลาเดียวกันด้วย

แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นข้อเรียกร้องที่ง่ายดายเช่นนี้

เพิ่งอ้าปากค้างด้วยความมึนงง ดูเหมือนจะรู้สึกเสียใจที่ทำ ไม่ดีกับเขาไว้ในสองวันที่ผ่านมานี้

ไปมองดูท่าทีของพี่น้องสองสาวแล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ได้ แต่ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “งั้นฉันก็ไม่รบกวนพวกคุณทั้งสองพัก ผ่อนแล้วนะ ถ้าพวกคุณทั้งสองยอมตกลงละก็ พรุ่งนี้ค่อยให้คำ ตอบฉันก็ได้”

พอพูดจบก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไป ทิ้งให้พี่น้องสองสาว ยืนงงเป็นไก่ตาแตก

หลังจากที่เพิ่งปิดประตูห้องแล้ว เธอก็กลับมานั่งข้างกายของ

หลงหลิน ถามด้วยความอยากรู้ว่า

“พี่ว่าคำพูดของเขาเชื่อถือได้รึเปล่า?”

ส่วนหลงหลินก็ชักจะตัดสินใจไม่ถูกแล้ว เธอคิดว่า หรือว่าไป ยังมีแผนตลบหลังอะไรอีก รอให้พวกเธอพี่น้องสองสาวยอมอ่อน ข้อก่อน แล้วค่อยบอกความต้องการที่แท้จริงของตัวเองออกมา ภายหลัง

แต่ว่าตอนนี้เห็นท่าทางที่จริงใจของไปแล้ว หลงหลินก็อด สงสัยไม่ได้ว่าตัวเองทำเกินไปหรือไม่

เมื่อได้ยินเฟิงซีถามเช่นนั้น เธอก็ได้แต่พูดอย่างไม่มั่นใจว่า “อาจจะเป็นจริงก็ได้นะ แต่ก็อาจเป็นไปได้ที่เขาแค่จงใจที่จะใกล้ชิดพวกเรา จากค่อยๆเผยความในของหลังได้ ถ้าเป็นจริงอย่างละพวกเราต้องตกลงหลุมพรางของเขา แล้วมีหลุดรอดออกไปได้เลย

ใบหน้าของหลงหลินแสดงความพูด อย่างว่า แต่ยังไง ตอนนี้พวกเราต้องพึ่งเขาเพียงคนเดียว เท่านั้น”

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น พี่น้องสองสาวต่างความในใจตั้งแต่เมื่อ คืนนอนไม่ยิ้มอันสดใส พร้อมด้วยคุณท่าน เฉียนสีหน้าค่อนข้างซึมเศร้า

พี่น้องสองสาวอาหาร จากก็คนอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้ทันที เป็น อาหารเลิศหรูมาก

หลังจากรับประทานอาหารไปสักแล้ว พูดอะไรเลย สงบเงียบจนประหลาดใจ

พี่น้องสองสาวเดิมคิดจะรับประทานอาหารอย่างสงบเงียบ แล้วกลับไปห้อง แต่ทันนั้นก็ขึ้น“เฉียนครับ ไม่ทราบ

ชายชรา ใบหน้ามืดคล้ำมองยังไปด้วยตาเย็น แต่ไป๋ซูกลับไม่แยแสเลย ได้แต่

หรือว่าปู่เฉียนคิดทั้งแล้วยังหาทางออกกับปัญหานี้ไม่ ได้เลยเหรองั้นคงจะทำให้คนร้อนใจแย่เลย
บรรยากาศในห้องเป็นเพราะการยุแยงของไป ทำให้กลิ่น อายเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นมากขึ้นทันที พี่น้องสองสาวก็ไม่ สามารถรับประทานอาหารได้อย่างปกติต่อไป มองไปยังไปซู ด้วยสีหน้าประหลาดใจ แต่ไปกลับส่งยิ้มให้กับพวกเธอ พร้อม กับใบหน้าที่สดใสร่าเริงของเขา ทำให้เกิดความรู้สึกที่สบายใจ อย่างบอกไม่ถูก

ชายชราวางตะเกียบลงอย่างแรง “เพียก” เสียงดังก้องขึ้น ทำให้พี่น้องสองสาวสะดุ้งตกใจ

“เจ้าหนุ่มไป๋ แกรู้มั้ยว่าตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?”

ไปซูตอบอย่างเรียบๆว่า “คฤหาสน์ของตระกูลเฉียน แล้วมี ปัญหาอะไรเหรอ? ถ้าคุณปู่เฉียนคิดว่าฉันไม่คู่ควรที่จะอยู่ที่นี่ละก็ งั้นฉันก็จะโทรศัพท์ไปที่บ้าน ให้พวกเขาจัดการที่นี่ให้เป็นของ ตระกูลไปเลย”

เมื่อไปพูดจบ สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนสีจนดูน่าเกลียดยิ่ง

แม้แต่ข้าวปลาที่เหลือก็เลิกกินไปเลย รีบลุกขึ้นมาแล้วออกไป จากห้องอาหารทันที

หลังจากที่ชายชราจากไปแล้ว หลงหลินถามไปด้วยความ เป็นห่วงว่า “คุณทำอย่างนี้กับเขา หรือว่าไม่กลัวเขาจะทำเรื่องที่ ไม่ดีกับคุณบ้างเลยเหรอ?”

ดูเหมือนว่าเป็นเพราะหลงหลินเป็นฝ่ายที่เริ่มพูดกับไปซูก่อน สีหน้าของไปซูแสดงถึงความดีใจออกมา “คุณหลงหลินหมายถึงอะไร จะฆ่าฉันงั้นเหรอ? ฉันเชื่อว่าคุณปู่เฉียนคงไม่กล้าถึงเพียงนี้ หรอก เขาเป็นคนที่ฉลาดมาก ต้องคิดคำนวณอย่างละเอียด รอบคอบไว้แล้ว”

หลงหลินก็ย่อมไม่เข้าใจถึงเกมการต่อสู้ระหว่างพวกเขาสอง คน จึงได้แต่นิ่งเฉยไม่พูดอะไรอีก

ส่วนไปชูเชิญชวนด้วยความมีน้ำใจว่า “ถ้าพวกคุณทั้งสองมี เวลาว่างละก็ ทิวทัศน์บริเวณรอบๆ สวยงามไม่เลวทีเดียว ฉัน อาสาพาพวกคุณออกไปเที่ยวชมรอบๆได้นะ เชื่อว่าอย่างน้อยก็ ช่วยผ่อนคลายความกลัดกลุ้มในใจของพวกคุณได้บ้าง”

เพิ่งมองไปยังหลงหลิน ตัวเองก็ตัดสินใจไม่ถูก

หลงหลินคิดดูแล้ว ถ้าเป็นแค่เพื่อนกันแล้ว ก็แทบจะไม่ต้อง หวาดระแวงกันอีกแล้ว จึงพยักหน้าตอบตกลงไป

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว พี่น้องสองสาวมอง เห็นรถเบนซ์สปอร์ตเปิดประทุนที่จอดอยู่ข้างหน้า รู้สึกทำตัวไม่ ค่อยถูก

ส่วนไป๋ซูนั่งอยู่ในรถแล้วตะโกนเรียกเธอทั้งสองที่นี่หารถที่ดี กว่านี้ไม่ได้จริงๆ คงต้องลำบากพวกคุณทั้งสองแล้ว ถึงแม้ฉันก็ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะว่าบางทีก็เร่งความเร็วไม่ค่อยขึ้น แต่ พวกเราแค่ใช้แทนการเดินแก้ขัดไปเท่านั้นเอง คงไม่มีผลกระทบ อะไรมาก”

ถึงแม้รู้มาก่อนแล้วว่าไป๋ซูเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวยก็ตาม แต่ ตอนนี้มาเห็นรถสปอร์ตหรูมาจอดอยู่ตรงหน้า แล้วยังให้พวกเธอเข้าไปนั่งอีกจึงดูเก้ๆกังๆไปบ้าง

ไป๋ ถามด้วยความแปลกใจว่า “ทำไมเหรอ? พวกคุณทั้งสอง ไม่ค่อยชอบใช่มั้ยล่ะ? หรือจะให้ฉันไปเปลี่ยนรถอีกคันมาก็ได้นะ ในโรงรถก็ยังมีเบนท์ลี่ย์สีดำอีกคันหนึ่ง

หลงหลินรีบโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ คุณไม่ต้องไปเปลี่ยน หรอก”

ไปก็ส่งยิ้มให้กับพวกเธอ

หลงหลินก็รู้ว่าในใจเพิ่งคิดอะไรอยู่ จึงหันไปบอกเธอว่า “ไป เถอะ ก็แค่นั่งรถไปด้วยกันครั้งเดียวเอง ก็ถือเสียว่าเป็นการ ทดสอบอย่างหนึ่ง

เฟิงซีจึงเดินตามหลงหลินเข้าไปนั่งในรถเบนซ์คันนี้

เสน่ห์ของรถเปิดประทุนก็อยู่ที่ความรู้สึกที่พลิ้วไปกับสายลม เช่นนั้น มักจะทำให้คนเราเกิดจินตนาการที่อยากจะโบยบินไปสู่ ท้องฟ้า ไปขับรถเร็วมาก ภายใต้ความเร็วเช่นนั้น ใบหน้าที่ ปะทะกับสายลม มันช่างเย็นสบายสดชื่น ราวกับอิสรภาพที่หลุด พ้นจากทุกสิ่งทุกอย่างจนหมดสิ้น

แสงแดดที่อบอุ่นสาดส่องลงมาบนร่างกาย มันช่างแสนอบอุ่น อะไรเช่นนั้น

สิ่งที่ดีที่สุดที่ฟ้าประทานมาให้นั่นก็คือธรรมชาติที่อยู่ที่นี่

ระหว่างทางก็วิ่งแซงรถคันอื่นไปกันแล้วคนเล่าอย่างต่อเนื่อง มักจะมีสายตาที่ชื่นชมของผู้คนไม่น้อยที่มองมา และแล้วก็ขับไปยังที่ที่ไกลแสนไกลออกไป

สุดท้ายแล้ว พวกเขาก็มาจอดอยู่ตรงหน้าทะเลสาบที่กว้าง ใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง ดูราวกับเป็นทะเลกว้างไกลที่ไร้ขอบเขต มองไม่เห็นสุดขอบปลายทาง

ไปยืนพิงอยู่ข้างรถ ไขว้ขาทั้งสองไว้ พูดอย่างสบายใจว่า “ถ้าเมื่อไหร่ที่มีเรื่องอะไรว้าวุ่นใจ ฉันก็จะมาที่นี่ มองดูทะเลสาบที่ กว้างใหญ่ไพศาล ก็เหมือนกับเอาความทุกข์โยนทิ้งไปกับ ทะเลสาบนี้ไป ในใจก็รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก

เพิ่งมองไปรอบๆด้วยความอย่างรู้พืชน้ำขึ้นงอกงามอุดม สมบูรณ์ ฝูงนกต่างบินร่อนไปมาอย่างอิสรเสรี ทุกสิ่งทุกอย่างช่าง สงบเงียบเสียจริง