บทที่ 76 เอาเงินไม่เอาชีวิต

“โกหก! จึงไม่ได้วางกับดักเอาไว้ แล้วกูจะจ่ายเงินหนึ่ง ร้อยล้านได้ยังไง?” เสิ่นจุนเหวินเอาความผิดทั้งหมดโยนไป ให้กับซุนกุ้ยฟาง เขาไม่สามารถทำอะไรหลินหลันได้ แล้ว เขาจะไม่สามารถทำอะไรซุนกุ้ยฟางได้อย่างนั้นหรอ?

ซุนกุ้ยฟางรู้สึกอึดอัดมาก เธออยากจะบอกว่าเป็นเพราะ เสิ่นจุนเหวินโง่เอง ที่มองไม่ออกว่าจางตงเฉินกำลังโกงเขา แต่คำพูดนี้ เธอกล้าพูดไหม? ไม่กล้าพูด!

“เรื่องอื่นกูไม่สน เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนนั้น ถึงต้องคืนให้ กู ไม่อย่างนั้น ชีวิตที่เหลือของมึงกับลูกก็ไปอยู่ในคุก” เสิ่น จุนเหวินหัวเราะในลำคอแล้วพูดขึ้น

คำพูดสิ้เหมือนฟ้าผ่าลงมาตอนที่ท้องฟ้าสดใส ทำให้หน้า ของแม่ลูกซุนกุ้ยฟางซีดขาว เมื่อกี้กำลังฝันว่าจะได้ แต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งรวย กำลังจะได้เดินจุด สูงสุดของชีวิต ทำไมแค่ชั่วพริบตา กลับต้องไปใช้ชีวิตอยู่ ใสคุกแล้ว

“คุณชายเสิ่น คุณนอนกับลูกสาวของฉันแล้วไม่ใช่หรอ คะ? คุณคงไม่คิดอยากจะเบี้ยวใช่ไหม?” หลินหลินอดไม่ ได้ที่จะพูดออกมา ถึงแม้ว่าหนึ่งร้อยล้านหยวนจะมากไป หน่อย แต่เขานอนกับเสี้ยเพิ่งเหยาแล้ว ถึงยังไงก็ต้อง ยอมรับ

น้ำเสียงของเสิ่นจุนเหวินนิ่งเฉย เกือบที่จะโมโหจนเป็น ลมไปแล้ว เขาไม่รู้ ทำไมเสี้ยเมิ่งเหยาถึงมีแม่แบบนี้ และสิ่งที่เหลือเชื่อไปกว่านั้นก็คือ เฉินเฟิงทนหลินหลันมาแล้วสาม ปี เขาทำได้ยังไง?

“น้าหลิน คุณน้าอย่าพูดเรื่อยเปื่อยนะครับ ผมไม่เคยมี อะไรกับคุณหนูเสี้ย หลังจากที่กินข้าวเสร็จ คุณหนูเสี้ยก็ กลับบ้านแล้ว! “เสิ่นจุนเหวินกัดฟันกรอด ถ้าหากว่าหลิน หลันคิดว่าเขากับเสี้ยเพิ่งเหยามีอะไรกันขึ้นมาจริงๆ อีกทั้ง ยังเอาไปพูดป่าวประกาศด้านนอกอีก หลังจากที่เฉินเฟิง ได้ยินแล้วนั้น คงสับเขาเป็นชิ้นๆแน่

“อะไรนะ? ! คุณไม่เคยนอนกับลูกสาวของฉัน?! 11 หลินหลันร้องเสียงหลง เป็นไปได้ยังไงที่เสิ่นจุนเหวินไม่ เคยนอนกับเสี้ยเพิ่งเหยาก่อนหน้านี้เขาต้องการตัวเสี้ยเมิ่ง เหยาให้ได้ไม่ใช่หรอ?

เสิ่นจุนเหวินจ้องมองไปที่หลินหลัน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วพูดขึ้น : “น้าหลินครับ ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ผม กับคุณหนูเสี้ยไม่ได้เป็นอะไรกัน วันข้างหน้าคุณน้าจะพูด อะไรให้ระวังคำพูดหน่อยนะครับ ไม่อย่างนั้นจะทำให้คุณ หนูเสี้ยเสื่อมเสียชื่อเสียง”

สีหน้าของหลินหลันเหมือนตายกลายเป็นเถ้าถ่านใน ทันที รู้สึกว่าความฝันที่จะได้ไปอยู่ในครอบครัวคนรวย ได้ แตกสลายไปแล้ว เสิ่นจุนเหวินไม่ได้นอนกับเสี้ยเมิ่งเหยา ซึ่งก็หมายความว่า ตระกูลเสิ่นจะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับเธอ

“คุณชายเสิ่น ทำไมคุณถึงไม่นอนกับเมิ่งเหยา เป็นเพราะ เธอไม่ยอม?” ภายในใจของหลินหลันยังคงมีความหวังสุดท้าย ถ้าหากเป็นเพราะเสียเมิ่งเหยาไม่ยินยอม เธอจะ ต้องคิดหาทุกวิถีทางเพื่อเกลี้ยกล่อมเสี้ยเมิ่งเหยา ให้เสี้ย เพิ่งเหยายอม

เสิ่นจุนเหวินกัดฟันกรอด แล้วพูดขึ้น : “น้าหลินครับ คุณ หนูเสี้ยคือภรรยาของคุณเฉิน เธอรักคุณเฉินมาก เธอกับ คุณเฉินต่างหากที่เป็นเนื้อคู่กัน คนอย่างผม ไม่คู่ควรกับ คุณหนูเสี้ย น้าหลินครับ คราวหน้าอย่าเอาผมไปข้องเกี่ยว กับคุณหนูเสี้ยอีก ผมไม่คู่ควร!

“คุณชายเสิ่น คุณพูดอะไรของคุณคะ ฉันรู้สึกว่า คุณดี กว่าคนไร้ประโยชน์นั่นเป็นพันเท่าร้อยเท่า คุณจะไม่คู่ควร กับเมิ่งเหยาของฉันได้ยังไง เท่าที่ฉันดู คุณคู่ควรกับเมิ่ง เหยามาก” หลินหลันยังคงไม่ตายใจ อยากที่จะเกลี้ยกล่อม

เสิ่นจุนเหวินหน้าดำคล้ำเครียด เขาไม่รู้แล้วว่าควรจะพูด อะไรดี คนที่มีสมองกลับด้านอย่างหลินหลันนั้น ไม่เหมือน กับคนทั่วไป

ซุนกุ้ยฟางที่ไปยืนอยู่ด้านข้าง ตอนที่ได้ยินคำว่าคุณเฉิน สองพยางค์นี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที เสิ่นจุนเหวินเรียก เฉินเฟิงว่าคุณเฉิน ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์!

สิ่งนี้หมายความว่าอะไร?!

หมายความว่า ในตอนหลังเฉินเฟิงไม่เพียงแต่ไม่ถูกหาน หลงทำให้ล้มคลานกับพื้น แต่มีความเป็นไปได้ที่เขาทำให้ หานหลงล้มไปคลานกับพื้น !

ไม่อย่างนั้น จากนิสัยที่ไม่มีความปราณีของเสิ้นจุนเหวินไม่มีวันพูดคำว่าคุณเฉินสองพยางค์นี้ออกมาอย่าง แน่นอน!

“น้าหลินครับ อย่าพูดเลยครับ ที่ผมมาในวันนี้ก็เพื่อจุด ประสงค์เดียว เอาเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนของผมคืน คุณน้า พูดมาเถอะครับว่าจะให้หรือไม่ให้” เสิ่นจุนเหวินไม่อยากจะ พูดต่อล้อต่อเถียงกับหลินหลันแล้ว เขาจึงพูดจุดประสงค์ ที่มาในวันนี้ไปตรงๆ

สีหน้าของหลินหลันเปลี่ยนไป ถ้าหากจะเอาเงินหนึ่งร้อย ล้านหยวนในมือ คืนให้กับเสิ่นจุนเหวิน มันแตกต่างอะไรกับ การตัดเนื้อบนร่างกายของเธอ

เมื่อเห็นหลินหลันยังคงลังเล ซุนกุ้ยฟางจึงโพล่งออกมา คนโง่คนนี้ เวลานี้แล้ว ยังจะคิดถึงเงินหนึ่งร้อยล้านหยวน อีก!

“หลินหลัน เธอรีบเอาเงินคืนให้กับคุณชายเสิ่น! “ซุนกุ้ย ฟางพูดเสียงเย็นยะเยือก เมื่อกี้เสิ่นจุนเหวินพูดแล้ว ถ้าไม่ คืนเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนนี้ จะให้พวกเธอสองแม่ลูกติดคุก ไม่ได้บอกว่าจะให้หลินหลันติดคุก

“พี่สะใภ้ เงินนี่ ….” หลินหลันอยากจะพูดมาก ว่าตอนนี้ เงินก้อนนี้เป็นของเธอ

ใครจะไปรู้ ซุนกุ้ยฟางเดินไปตรงหน้าเธอหนึ่งก้าว จาก นั้นตบไปที่หน้าของเธอ : “แกจะคืนหรือไม่คือ?”

“ฉันคืน ฉันคืนตอนนี้เลย! “หลินหลันจับหน้าตนเองเอา ไว้ ถึงแม้ว่าจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็หยิบบัตรเอทีเอ็มในกระเป๋าออกมาแล้วยื่นให้กับเสิ่นจุนเหวิน

เสิ่นจุนเหวินหัวเราะในลำคอ เป็นจริงตามนั้นเวลาจัดการ คนไม่ดีก็ต้องใช้วิธีสกปรก คนที่จัดการยากอย่างหลินหลัน ต้องให้คนชั้นต่ำอย่างซุนกุ้ยฟางมาจัดการ

“น้าหลินครับ ผมเอาเงินไปแล้วนะครับ อีกเรื่องหนึ่ง ระหว่างผมกับคุณหนูเสี้ยนั้นเราต่างก็บริสุทธิ์ใจต่อกัน ผม ไม่อยากจะได้ยินคำพูดเรื่อยเปื่อยจากคนอื่น” เสิ่นจุนเหวิน พูดเสียงเรียบ คำพูดนี้ของเขาเป็นการพูดเตือนแล้ว เชื่อว่า หลินหลันไม่กล้าเอาไปโอ้อวด

“ค่ะ คุณชายเสิ่น” สีหน้าของหลินหลันซีดขาว ตอบ ตกลงอย่างไร้เรี่ยวแรง ชีวิตคนเรานั้นพุ่งทะยานขึ้นสูงแล้ว ตกลงมา ก็เป็นเพียงแค่นี้ เมื่อสิบนาทีก่อนหน้า สมองของ เธอกำลังครุ่นคิดว่า ควรจะไปโอ้อวดกับคนอื่นยังไงดีว่า เธอเป็นแม่ยายของเสิ่นจุนเหวิน แต่ผลสุดท้ายหลังจากนั้น สิบนาที เสิ่นจุนเหวินกับทำแบบนี้กับเธอ

ไม่เพียงแต่ไม่เห็นเธอเป็นแม่ยาย แต่ยังเอาเงินหนึ่งร้อย ล้านหยวนในมือของเธอ โบยบินไปอีก

หลังจากที่ได้รับบัตรเอทีเอ็มมาแล้วนั้น เสิ่นจุนเหวินก็ไม่ กล้าอยู่ตระกูลเสี้ยเป็นเวลานาน จึงเปิดประตูออกไป

“พี่สะใภ้ ตอนนี้ทำยังไงดี?” หลินหลันอดไม่ได้ที่จะหันไป มองซุนกุ้ยฟาง

ซุนกุ้ยฟางมองดูหลินหลันด้วยสายตาไม่ได้ดั่งใจ จากนั้น พูดขึ้น: “ตอนนี้แกยังไม่รู้อีกหรอ ว่าทำไมเสิ่นจุนเหวินถึงไม่ได้นอนกับลูกสาวของแก? หลินหลันส่ายหน้าไปมา

ซุนกุ้ยฟางเครียดจนคันฟันไปหมด: “แกมันโง่! เป็นเพ ราะเฉินเฟิง! ” ครั้งนี้ซุนกุ้ยฟางไม่กล้าด่าเฉินเฟิงว่าเป็นคน ไร้ประโยชน์แล้ว แม้แต่เสิ่นจุนเหวินก็สามารถถูกเฉินเฟิง จัดการให้เชื่อฟังได้ แล้วเธอล่ะ

“ไอ้คนไร้ประโยชน์นั่น?! “สีหน้าของหลินหลันเต็มไป ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“หลินหลัน แกมันโง่จนไม่มียารักษาแล้ว” ซุนกุ้ยฟางส่าย หน้าไปมา แล้วพูดขึ้น : “ถ้าหากว่าฉันเดาไม่ผิด เฉินเฟิง ไม่ใช่คนที่ไร้ประโยชน์อะไรทั้งนั้น ในทางตรงกันข้าม ใน มือของเขามีพลังที่ยากจะคิดถึง เสิ่นจุนเหวินที่แกมองว่าดี นั้น ยังไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าให้เขาเลย!

“เป็นไปได้ยังไง?! พี่สะใภ้ พี่มึนงงไปแล้วรึเปล่า? ไอ้คน ไร้ประโยชน์คนนั้น ถ้ามันมีความสามารถจริงๆ แล้วจะมา เป็นหมารับใช้ที่บ้านของพวกเราถึงสามปีได้ยังไง” หลิน หลันยังคงไม่เชื่อ ถ้าหากว่าเฉินเฟิงมีอำนาจมากขนาดนั้น จริงๆ แล้วทำไมถึงยอมให้ทุกคนในตระกูลเสี้ยดูถูกถึงสาม ปี

ซุนกุ้ยฟางหัวเราะในลำคอ แล้วพูดขึ้น : “เชื่อหรือไม่เชื่อ ก็แล้วแต่แก!

“ลูก พวกเราไปกันเถอะ” ซุนกุ้ยฟางมองไปที่หลินต้าจูน หนึ่งครั้ง จากนั้นพูดขึ้น เธอไม่กล้าอยู่ที่บ้านตระกูลเสี้ยแล้ว ถ้าหากว่าเฉินเฟิงคิดจะทำอะไรเธอขึ้นมาจริงๆ แล้ว พฤติกรรมของเธอในตอนนี้ ถือเป็นการลบหลู่เจ้าที่แล้ว เฉินเฟิงไม่มีวันปล่อยเธอ

สำหรับเรื่องที่เอาหวังเมิ่งหลงมาข่มขู่หลินหลันนั้น ซุนกุ้ย ฟางก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปแล้ว ก่อนที่จะตรวจสอบพื้นเพ ของเฉินเฟิง การที่เธอทำแบบนี้เท่ากับรนหาที่ตายอย่างไม่ ต้องแปลกใจ

“แม่ครับ เงินห้าแสนหยวนนั้นยังไม่ได้เลย” หลินต้าจู นพูดด้วยความไม่พอใจ ถึงแม้ว่าเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนนั้น จะไม่มีแล้ว แต่ในมือของเสี้ยเพิ่งเหยายังคงมีเงินหนึ่งล้าน หยวน

“ห้าแสนหยวนกับผีนะสิ รีบไปเร็วเข้า” ซุนกุ้ยฟางถลึงตา มองดูหลินต้าจูน เธอพบว่า ลูกชายของตนเองกับหลินหลัน เหมือนกัน แค่เห็นเงิน แม้แต่ชีวิตก็ไม่เอาแล้ว