บทที่ 71 สวีเฟยหรงที่สิ้นหวัง

ไปกว่างยี่ขมวดคิ้วเป็นปม จากนั้นเตะไปยังตัวของสังจุน พร้อมกับด่ากราดออกไป: “ผู้หญิงของกูถึงกล้ามายุ่ง หรอ?!

“คุณชายไป๋ ขอโทษด้วยครับ ขอโทษด้วยครับ…สัง 11 จุนรีบโค้งเอวลงคำนับเพื่อขอโทษ

“ไสหัวออกไป! “ไป่กว่างยี่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

“คุณชายไป๋ ผมจะไสหัวออกไปตอนนี้เลยครับ คุณ ค่อยๆเล่นนะครับ” สังจุนเลิกคิ้วขึ้นแล้วคลายยิ้ม จากนั้นก็ รีบออกจากห้องด้วยความกระวนกระวาย สำหรับความเป็น ความตายของสวีเฟยหรง เกี่ยวอะไรกับเขา?

เมื่อเห็นสังจุนออกไป สวีเฟยหรงอดไม่ได้ที่จะสิ้นหวัง ตอนนี้จะมีใครบ้างที่สามารถช่วยเธอ?

“หวังเจียง ปิดประตู กูจะเล่นกับนางผู้หญิงคนนี้ก่อน เดี๋ยวกูเล่นจนพอใจแล้ว ค่อยตกรางวัลให้มึง” ไป่กว่างยี่ หัวเราะเสียงเหี้ยม

“ขอบคุณครับคุณชายไก่”หวังเจียงรีบพยักหน้า นัยน์ตา ของเขาเต็มไปด้วยความลามก ของล้ำค่าอย่างสวีเฟยหรง ปกติเขาไม่แม้แต่จะได้เห็น แต่ว่าวันนี้ กลับสามารถอาศัย วาสนาของไปกว่างยี่ ทำให้ได้เล่นกับผู้หญิงคนนี้ ถึงแม้จะ เป็นของเหลือจากไปกว่างยี่ เขาก็ไม่รังเกียจ

หวังเจียงพูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับปิดประตู
มองดูไปกว่างยี่ที่เดินเข้ามาหาตนเหมือนสุนัขจิ้งจอกที่ หิวโซ สวีเฟยหรงทำได้เพียงกดส่งข้อความ ข้อความนี้เธอ พิมพ์เอาไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ส่งข้อความขอความช่วย เหลือจากเสี้ยเพิ่งเหยา ถ้าหากเป็นไปได้ เธอไม่อยากให้ เสี้ยเมิ่งเหยาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

แต่เพราะการหักหลังของสั่งจุน ทำให้เธอต้องใช้วิธีนี้ แทบจะวินาทีเดียวกับที่สวีเฟยหรงกดส่งข้อความ เสี้ย เมิ่งเหยาก็ได้รับข้อความ หลังจากที่อ่านดูเนื้อหาของ ข้อความแล้ว สีหน้าของเสี้ยเพิ่งเหยาก็เปลี่ยนไป

“เฉินเฟิง! เกิดเรื่องขึ้นกับเฟยหรงแล้ว! “เสี้ยเมิ่งเหยา ถือโทรศัพท์เอาไว้แล้วรีบวิ่งไปที่ชั้นหนึ่ง เฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เป็นจริงตามนั้น เป็นไป

ตามลางสังหรณ์ของตนเอง

“เกิดอะไรขึ้นกับเฟยหรง?”

“ฉันเองก็ไม่รู้ เธอส่งข้อความมาให้ฉัน เธอบอกว่าตอนนี้ อยู่ที่วิลล่ากู่โย่ว มีคนกำลังจะทำไม่ดีไม่ร้ายกับเธอ เธอ บอกให้ฉันแจ้งความ” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดด้วยความเป็นกังวล

“เธอแจ้งความแล้วรึยัง?”เฉินเฟิงขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น

“ตอนที่วิ่งลงมาชั้นล่างได้แจ้งความแล้ว แต่ทางเจ้าหน้าที่ ตำรวจบอกว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงถึงจะไปถึง” เฉินเฟิงส่ายหน้า เวลาครึ่งชั่วโมง ทุกอย่างก็สายไปแล้ว “เฉินเฟิง จะให้ฉันไปกับนายไหม?” เสี้ยเมิ่งเหยาเองก็รับรู้ถึงความไม่ถูกต้องแล้ว มองไปทางเฉินเฟิงด้วยสายตา ขอร้อง “เมิ่งเหยา วิลล่ากู่โย่วอยู่ห่างจากที่นี่ห้าสิบกิโลเมตร…” เฉินเฟิงจนปัญญา ห้าสิบกิโลเมตร บวกกับรถติด อย่าง

น้อยก็ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง

“แล้วจะทำยังไง?” เสี้ยเมิ่งเหยากระวนกระวายทำตัวไม่

ถูก

“ยังไม่ต้องเป็นกังวล เดี๋ยวฉันโทรศัพท์แป๊บนึง ให้เพื่อน ของฉันไปก่อน” เฉินเฟิงนึกถึงหานหลง หานหลงมีลูกน้อง หลายร้อยคน เรื่องแบบนี้เขาน่าจะมีวิธี

ขณะที่พูดอยู่นั้นเฉินเฟิงก็เดินหลบไปอีกทาง จากนั้นก็ กดโทรหาหานหลง

“คุณชายเฉิน! “หานหลงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย คิดไม่ ถึงว่าเฉินเฟิงจะโทรหาตนเองเร็วขนาดนี้

“แถวๆวิลล่ากู่โย่วมีคนของนายไหม?” เฉินเฟิงถามออก ไปตรงๆ

“วิลล่ากู่โย่ว? “หานหลงนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบ พูดขึ้น : “คุณชายเฉิน ที่นั่นไม่ใช่ถิ่นของผม แต่ว่าถ้าเป็น ความต้องการของคุณชายเฉิน ผมสามารถให้คนของฉัน รีบไปโดยเร็วที่สุด”

“ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่?”

“เร็วสุดยี่สิบนาที”หายหลงพูดตอบ
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ยี่สิบนาที เกรงว่าจะไม่พอ

“คุณชายเฉิน เป็นเรื่องด่วนมากหรอ?” หานหลงถามหยั่ง

เชิง

อืม”

“คุณชายเฉิน วิลล่าก่โย่วเป็นถิ่นของกุ้ง เชิน ถ้าหากว่า คุณชายเฉินรู้จักกับกู้ตงเชิน สามารถให้กู้ตงเชินเข้ามา ช่วยเหลือ คนของเขาใช้เวลาอย่างเร็วที่สุดสามนาทีก็ไป ถึงแล้ว” หานหลงไม่มั่นใจว่าระหว่างกู้ตงเชินและเฉินเฟิง มี ความเกี่ยวข้องกันอย่างไร เพราะถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ เฉินเฟิงได้ตัดมือของกู้ตงเชินไป มีความเป็นไปได้ที่เฉินเฟิ งอาจจะจัดการกับเขาเหมือนกับที่จัดการกับกู้ตงเชิน และ มีความเป็นไปได้ว่า ตอนนี้กู้ยงเชินกำลังมีความเกลียด แค้นอยู่ในใจ

11 “ฉันไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของกู้ตงเฉิน” เฉินเฟิงพูด เขามี ความมั่นใจที่จะให้กู้ตงเชินไป แต่ประเด็นสำคัญในตอนนี้ก็ คือเขาติดต่อกู้ตงเชินไม่ได้

“คุณชายเฉิน ผมมี จะให้ผมโทรศัพท์ติดต่อไปหาเขา ตอนนี้เลยไหม?” หานหลงถามต่อ เขามั่นใจแล้วว่า ความ สัมพันธ์ระหว่างเฉินเฟิงและกู้ตงเชิน ไม่ได้มีการเชื่อฟัง ความสัมพันธ์แบบเชื่อฟังคำสั่งกัน

“โทรศัพท์ไปหาเขา บอกให้เขารีบไปช่วยคนที่วิลล่ากู่ โย่ว บอกว่าฉันเป็นคนพูด! “เฉินเฟิงพูดโดยไม่ต้องมีความ สงสัย
“ครับคุณชายเฉิน”หานหลงรีบรับปาก

ฟังจากน้ำเสียของเฉินเฟิงแล้วนั้น เขาดูมีความมั่นใจ มาก?

หานหลงโทรศัพท์ไปหากู้ตงเชินด้วยความรวดเร็ว

“กู้ตงเซิน ตอนนี้นายอยู่ไหน?” หานหลงถามออกไปตรงๆ “อั้ยโย ท่านหาน? ผู้อาวุโสอย่างคุณทำไมถึงมีแรง โทรศัพท์มาหาผมได้?” กู้ตงเชินพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ระหว่างเขากับหานหลงนั้นไม่ถูกคอกันมาโดยตลอด เวลา ที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน หานหลงมักจะเอาความเป็นอาวุโส มาพูด

“กู้ตงเชิน ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับนาย ฟัง ฉัน คุณชายเฉินบอกให้นายไปช่วยคนที่วิลล่ากู่โย่ว ถ้าไม่ ไป ผลที่ตามมานายก็รับผิดชอบเองแล้วกัน” คำพูด ประโยคหลังนั้นหานหลงเป็นคนพูดเสริมขึ้นไปเอง เฉินเฟิง ไม่ได้พูด แต่เพื่อป้องกันเอาไว้ก่อน หานหลงจึงพูดเสริมขึ้น ไป

“คุณชายเฉิน? คุณชายเฉินคนไหน? “กู้จงเชินเป็นคนที่ ฉลาด เขาลุกขึ้นมาจากเตียงในทันที ตอนนี้เขาได้ยินคำว่า เฉินก็ตัวแข็งที่อแล้ว

“จะคุณชายเฉินคนไหนได้อีกล้ะ? แน่นอนว่าต้องเป็นคน

ที่ตัดมือนายไปข้างหนึ่ง คุณชายเฉินคนนั้นไง! “หานหลง

พูดอย่างหยอกล้อ

ตู้ม!
ฟ้าผ่าลงมากลางสมองของกู้ตงเชิน สีหน้าของกู้ตงเชิน ซีดขาว เป็นดาวร้ายนี่ได้ยังไง?

“หานหลง ทำไมคุณชายเฉินถึงให้นายติดต่อมาหาฉัน?”

ในเวลาไล่เลี่ยกัน กู้ตงเชินดึงสติกลับมา ทำไมหานหลงถึง

ติดต่อมาหาเขา หรือว่าหานหลงเป็นคนมาพูดแทน

เฉินเฟิง?”

“เพราะว่าตอนนี้คุณชายเฉินเป็นเจ้านายของฉัน” หาน หลงพูดเสียงเรียบ และไม่ได้รู้สึกว่าการพูดแบบนี้จะน่า อายสักแค่ไหน การที่ได้เป็นลูกน้องของคุณชายใหญ่ตระ กูลเฉิน ไม่ใช่ว่าใครอยากเป็นก็เป็นได้

“นาย….” สีหน้าของกู้ตงเซ็นเต็มไปด้วยความไม่อยาก จะเชื่อ หานหลงกลายเป็นลูกน้องของเฉินเฟิง!

“กู้ตงเชิน ตอนนี้คนของคุณชายเฉินตกอยู่ในอันตราย นายยังกล้าชักช้าอยู่ตรงนี้ ถ้าหากว่าคนของคุณชายเฉิน เป็นอะไรขึ้น ท์ ผลลัพธ์ของมันนายคิดดูเอาเองแล้ว กัน! “หานหลงพูดด้วยเสียงเย็นยะเยือก

ท่านหาน อย่าพูดแล้ว ฉันจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้” กู้ตงเชินก

ลืนน้ำลายแล้วพูดขึ้น ถ้าหากว่าส่งผลต่องานของเฉินเฟิง เฉินเฟิงต้องทำให้เขาชดใช้ผลที่ตามมาอย่างแน่นอน กู้ตงเซินรีบโทรศัพท์ไปยังบ้านที่อยู่ข้างๆกับวิลล่ากู่โย่ว คนที่คอยดูแลที่ตรงนั้นคือคนของเขาเอง

เวลานี้ ภายในห้อง สวีเฟยหรงน่าอนาถมาก

กระโปรงส่วนล่างของเธอถูกไปกว่างยี่ฉีกจนขาดเป็นรูเผยให้เห็นเรียวขาขาวเหมือนหิมะ

หน้าผากของเธอก็มีแผลเพราะถูกมุมโต๊ะฟาดเข้าให้ เหลือทิ้งเลือดสดไหลออกมา

สวีเฟยหรงขัดขืนอย่างรุนแรง ทำให้ไป่กว่างยี่โมโหขึ้น

มา

“ให้ตายสิ! นางผู้หญิงคนนี้ ถ้าขืนยังกล้าขยับไปมา เชื่อ ไหมว่ากูจะทำให้ถึงตาย! “ไป๋กว่างยี่หยิบขวดเหล้าที่แตก เป็นเสี่ยงบนโต๊ะเอาไว้ จากนั้นพูดข่มขู่อย่างน่ากลัว

“ไปกว่างยี่ ต่อให้ฉันตายฉันก็ไม่มีวันให้แกทำสำเร็จ หรอก! “สวีเฟยหรงเม้มกัดฟันแล้วพูดขึ้น

เมื่อพูดจบ เธอก็มองออกไปนอกหน้าต่าง จากนั้น กระโดดออกไป เพื่อที่จะกระโดดตึก!

“นางผู้หญิงคนนี้ ถึงคิดจะทำอะไร? ! “ไป่กว่างยี่เองก็ ตกใจ รีบเดินขึ้นหน้าเพื่อดึงตัวสวีเฟยหรงเอาไว้ ถ้าเกิด อะไรขึ้นมากับสวีเฟยหรงขึ้นจริงๆ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ติดคุก แต่ก็มีเรื่องให้ยุ่งยากไม่น้อย

“ปั้ง! ”

ในเวลานี้เอง ประตูห้องถูกคนเปิดออก