บทที่ 279 ไก่อ่อนอย่างหวงเฟยห้าว

เหมือนอย่างที่ชิงซงคิดไว้ โห้หงเย้นรู้ กใจอ่อนไปแล้วจริงๆ

เธอไม่ใช่ว่าชอบเฉินเฟิง แม้กระทั่งยัง รู้สึกเกลียดเขาหน่อย ทว่าเธอกลับทำไม่ได้ที่ จะเห็นเฉินเพิ่งไปตาย

ยังไงเฉินเฟิงก็ไม่ใช่คนของตระกูลโห้ อีกอย่างเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลให้ แม้แต่นิดเดียว

ให้ชิงซงเป็นคนที่มีจิตใจที่โหดเหี้ยม ทว่าเธอกลับไม่สามารถทําได้

“คิดหาวิธีล่อสิ่งที่อยู่ใต้น้ำออกมา” เธอ จึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ให้หงเย็นทำน้ำเสียง ที่เย็นชา ทําให้เห็นอย่างชัดเจน สิ่งที่อยู่ใต้น้ำ นั่น ต่อให้มีคนมากมายลงไป ก็คงไม่มีทาง ทําให้มันอิ่มหรอก

มีเพียงอย่างเดียวก็คือล่อมันออกมาอยู่ บนบก จะได้ใช้กำลังต่อสู้กับมัน

แล้วจะล่อมันออกมายังไง? “ทุกคน รู้ กยากนําบาก ตอนนี้พวกเขาแม้แต่มันคือ อะไรยังไม่รู้ แล้วมันอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ไม่มี ทางลงไม้ลงมือกับมันได้

“ใช้ระเบิดระเบิดใชไหมครับ? ” มีคน เสนอความเห็น ถึงแม้ไม่รู้ว่านั่นเป็นอะไร ทว่า ทำให้เห็นอย่างชัดเจน ฉวนเป็นถิ่นเก่าของ มัน ถ้าถิ่นเก่าของมันถูกระเบิด มันก็คงจะไม่รู้ ร้อนอะไรอะไร

“ไม่ได้” ให้หงเย้นส่ายหน้า

“วัตถุระเบิดจะทําลายโครงสร้างใต้ดิน ของยูฉวน และทําให้เกิดดินถล่ม มีความเป็น ไปได้สูงที่บัวหิมะซินเจียงจะถูกฝังลงดิน” ให้ หงเย็นวิเคราะห์อย่างใจเย็นว่าเป้าหมายสูงสุด ของการมาที่แผ่นดินในครั้งนี้คือบัวหิมะน เจียง ถ้าไม่สามารถได้บัวหิมะซินเจียงกลับไป ได้ ทุกสิ่งที่เธอทําก็ไม่มีความหมาย เฉินเฟิงขมวดคิ้วและถึงแม้เขาจะรู้สึก นําบากใจเล็กน้อยในเวลานี้

ถ้าเขาเดาไม่ผิด ของที่อยู่ใต้น้ำนั่น น่าจะ เป็นผู้คุ้มกันบัวหินซินเจียง

บัวหินซินเจียงที่เป็นของ ค่าขนาดนี้ ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้นที่ต้องการ แม้กระทั่ง สัตว์ยังต้องการมัน

อีกอย่างถ้าเทียบกับมนุษย์ เวลาของ สัตว์จะเพียงพอมากกว่า และพวกมันก็รอบรู้ และแข็งแกร่งมากกว่า ถ้าชอบสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ขึ้นมา ก็ต้องเฝ้ามันพวกตลอดทั้งวันทั้งคืน และจะไม่ชอบให้ใครหน้าไหนมาแตะต้อง

และความสามารถของสิ่งที่อยู่ใต้น้ำต้อง ไม่ได้อ่อนแอกว่าแน่นอน ไม่งั้นเขาก็คงไม่รู้ สกได้รับการข่มเหงแบบนี้

“หวงเฟยห้าว ! ” เวลานี้ โห้ชิงซงละ

สายตาไปมองหวงเฟยห้าว

หวงเฟยห้าวจึงลำตัวสั่นเทา ขาทั้งสอง ข้างอ่อนแรง “ท่านให้ครับ ………อะไรครับ?

“แกไปล่อมัน! ” ให้ชิงซงพูดด้วยสีหน้าที่

ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา

และไม่ต้องสงสัยอะไร หวงเฟยห้าวเป็น คนที่เหมาะสมกันที่สุด ถ้าให้ทหารรับจ้างลง ไป คาดว่ายังไม่ทันได้เห็นอะไร ก็คงจะถูก ทําร้ายจนตายแล้ว

ทว่าหวงเฟยห้าวคือจอมยุทธ์ ต่อให้ยัง ไงก็สามารถต่อต้านได้

หวงเฟยห้าวจึงรู้สึกตกใจจนสีหน้าดูแย่ จากนั้นก็รีบส่ายหัว “ท่านให้ เมื่อวานผมได้รับ บาดเจ็บ ความสามารถของผมไม่สามารถ……..

แกไม่ลงไป งั้นแกก็ตาย! ”

ให้ชิงซงจึงพูดแทรกอย่างเลือดเย็น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอาฆาตที่ไม่สามารถ ปิดบังได้ สำหรับตระกูลโห้แล้ว หวงเฟยห้าว คือกระดูกซี่โครงที่เป็นอาหารที่กินแล้วได้ ประโยชน์ แต่ถ้าทิ้งไปก็เสียดาย ยังไงก็ต้อง ทิ้งมั่นอยู่แล้ว งั้นก็ถือโอกาสใช้งานตอนนี้ หน่อย ทําได้รู้สึกคุ้มค่าหน่อย

ล่าตัวของหวงเฟยห้าวสั่นเทาเหมือน ตะแกรง เขาทั้งรู้สึกกลัว และก็รู้สึกเครียด

ต่อให้เขาให้ตายเขาก็นึกไม่ถึง ตระกูล ให้กลับทํากับเขาแบบนี้

เขาเป็นตั้งจอมยุทธ์อ้านจิ้ง เขาต้องการ พึ่งพาตระกูลให้ ไม่ต้องพูดถึงว่าให้เขามีชีวิต ที่สงบสุขหรอก อย่างน้อยก็ขอให้ตระกูลให้ เห็นเขาเป็นว่ามนุษย์คนหนึ่ง

แต่สุดท้ายแล้ว ตระกูลให้กลับไม่ได้เห็น เขาเป็นคนเลย

ตอนนี้หวงเฟยห้าวรู้สึกเสียใจมาก เขา น่าจะไม่หักหลังแก๊งชาวจีนโพ้นทะเล ตอนอยู่ แก๊งชาวจีนโพ้นทะเล ยังไงเขาก็ถือว่าเป็น คนที่มีตำแหน่งสูง เขาไม่เคยต้องมาทนกับ นิสัยของคนอื่นเลย

“ให้เวลาเขาคิดสามสิบวินาที” ให้ชิงช งรําลังบีบบังคับเขา

“ได้ ผมไป

หวงเฟยห้าวกัดฟันแน่น แล้วตอบตกลง เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ เขาไม่มีทางที่จะได้ถอยอีก ต่อไป

ตระกูลโห้มีคนที่มีวิชาการต่อสู้อ้านจิ้ง ขั้นต้นสองคนอยู่ที่นี่ ถ้าแขนซ้ายของเขาไม่ ห้กเมื่อวาน ยังไงเขาก็ยังถือว่ามีหวังที่จะหนี รอด ทว่าเมื่อวานแขนของเขาหัก แน่นอนว่า ยังไงเขาก็หนีได้ไม่ไกลอยู่แล้ว

หนึ่งเดียวที่เขาได้ก็คือพนัน!

หวงเฟยห้าวจ๋งทำสีหน้าที่หม่นหมอง แล้วสวมใส่ชุดดำน้ำ และขณะเดียวกัน ในใจก็ ตัดสินใจ ถ้าครั้งนี้เขาสามารถรอดชีวิตมาได้ เขาต้องออกจากตระกูลให้

“บุ๋ม” เสียงๆ เดียว

หวงเฟยห้าวโดดลงไปในน้ำ และตรงชายฝั่ง ก็มีทหารรับจ้างมากมาย ที่ถืออาวุธไว้ สีหน้าของพวกเขาดูเหมือน กำลังป้องกันตัวอยู่ตลอดเวลา และโห้หงเย้ นก็อยู่ตรงกลางวง

สี่พี่น้องตระกูลเฉินก็ได้แยกกันอยู่สอง ฝั่ง หนึ่งคือจับจ้องผืนน้ำอยู่ตลอดเวลา สีหน้า ดูตื่นเต้นมากๆ

และเวลานี้ ຈໍາ เฉินเฟิงก็ตะโกนด้วย เสียงดัง “ถอยไป!”

สี่พี่น้องตระกูลเฉินก็ไม่ได้รู้สึกลังเล อะไร จากนั้นก็ถอยหลังเลยทีเดียว เหมือนลูก ธนูที่ออกจากคันธนู

ทว่าทุกคนของตระกูลให้กลับหยุดชะงัก ไปสักพัก จากนั้นสายตาก็กวาดมองไปยังให้ หงเย้น พวกเขาแค่ได้ยินคำสั่งของให้หงเย็น

ให้หงเย็นขมวดคิ้วเป็นปม ตรงผืนน้ำเต็ม ไปด้วยความเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่คลื่นน้ำเกิด ข็น ดูๆ แล้วไม่เหมือนว่าจะเกิดอันตรายใดๆ ทําไมเฉินเฟิงถึงต้องให้พวกเขาถอยหลังไป?

ยังไม่ทันได้คิดแบบนี้จบ

ตรงผืนน้ำที่นิ่งเงียบ จู่ๆ ก็มีบางอย่างผิด ออกมาทันที!

จากนั้นก็มีคลื่นน้ำใหญ่สีดำขนาดใหญ่ พุ่งขึ้นมา!

ม่านตาของให้หงเย็นหดตัวให้เล็กลง ทั้งนําตัวของเธอ จู่ๆ ก็มีวิญญาณอันน่ากลัว ล้อมรอบไว้ทันที

เธอไม่สามารถใช้คําพูดมาอธิบายได้ เงาสีนําตรงหน้ามันคืออะไรกันแน่!

แค่รู้ว่า เงาสีดำพวกนี้มีขนาดใหญ่มาก ขนาดนี้ แค่มันพุ่งออกมาเพียงครึ่งหนึ่ง ก็ยาว ราวๆ สิบเมตร!

สิบเมตรคืออะไรทฤษฎีอะไร เหมือนสูง เท่าตึกสามชั่น!

ถ้าเกิดคนเรายืนอยู่ตรงหน้าตึก จะเล็ก ขนาดไหน?

ให้หงเย้นกลับไม่รู้ เธอก็ไม่อยากรู้!

ตอนนี้เธอแค่คิดว่าจะออกคำสั่งให้ถอย

ไปด้านหลัง!

เหมือนสามารถสัมผัสได้ว่า ให้หงเย็น ลังจะเอ่ยปากตะโกนให้ถอยหลังไปด้วยเสียง ดัง ทว่ากลับสังเกตเห็นถึงความน่ากลัวว่า มี ความน่ากลัวที่ล้อมรอบอยู่นี่ เธอกลับรู้สึกกลัว จนไม่สามารถพูดออกเสียงได้

เหมือนก้องเสียงของเธอจะถูกมือที่มอง ไม่เห็นจับไว้

ในนัยน์ตาของเธอสะท้อนให้เห็นถึงเงา ขนาดใหญ่ที่ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ และขาทั้งสองข้าง ให้หงเย็นเหมือนมีรากงอกออกไปติดดินไว้ และยากที่จะก้าวเดินเพียงแต่ก้าวเดียว

ทั้งหวาดกลัว สิ้นหวัง และรู้สึกเชื่องช้า ไปทั้งตัว

ปกป้องคุณหนู! ” และจังหวะที่เหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย จู่ๆ ก็มีเสียงตะคอกอันโมโหดังขึ้น

ให้ชิงซงทาสีหน้าที่เต็มไปด้วยความ โมโห แล้วยืนตัวตรง!

เสียงโมโหน สุดท้ายก็ทําให้ทหาร รับจ้างที่กำลังหยุดชะงักไปไว้ตื่นสักที

ถึงแม้จะยังคงกลัวเหมือนเดิม ทว่าพวก เขากลับใช้ปืนในมือแต่ละชนิด ยิงไปยังเงาสี ค่านั่น

“ตึกๆๆ!”

กระสุนออกจากปากกระบอกปืนไม่หยุด ทําให้ได้ยินเสียงที่ดังสะเทือนหู และแทบจะ ยิงกระสุนนับร้อยๆ นัดใส่เงาสีดำในเวลาเพียง พริบตาเดียวเท่านั้น

และเงาสีดำขนาดใหญ่ก็หยุดชะงักไป ทันที หลังจากที่มันร้องทุกข์ขึ้นเสร็จ ก็ยืนอยู่ ตรงชายฝั่ง

จากนั้นก็ควันสีดำก็หายไปทันที! ทุกคนเห็นภาพๆ นี้จึงเป็นสิ่งที่ยากที่จะ ลืมที่สุดในชีวิต!

และสิ่งที่ยืนสูงตรงชายฝั่ง คือ ขนาด ใหญ่หนึ่งตัว!

ล่าตัวของงูใหญ่ยาวราวๆ ยี่สิบสามสิบ เมตร!

เมื่อกี้มันขึ้นมาจากใต้น้ำ แค่ครึ่งตัวของ มันเท่านั้น!

ขนาดของงูนั่นหนาเท่าถังน้ำ และเกล็ด ทีมอย่างหนาแน่นเป็นเกล็ดสีดำขนาดเท่า ฝ่ามือ!

บนหัวงูเป็นรูปทรงสามเหลี่ยมคว่ำ มันมีรู ม่านตาแนวตั้งสีเขียวเข้มคล้ายอัญมณีมืดมน เขาดูโหดเหี้ยมและน่ากลัวจ้องมองทุกคนที่ อยู่ตรงหน้า

ความกลัวที่มองไม่เห็นมาสู่ทุกคนอีก ครั้ง ทุกคนรู้สึกหวาดผวา และรู้สึกเพียงว่า กําลังหายใจลำบาก โดยเฉพาะทหารรับจ้างที่ยิงปืนเมื่อกี้น้ ในใจของพวกเขารู้สึกกลัวมากๆ เพราะว่าพวก เขาใส่กระสุนนับร้อยยิงใส่งูสีดำตัวนั้น และ ตรงเกล็ดยังมีรอยสีขาวหลายรอย!

แม้กระทั่งการป้องกันของงูยังไม่ถูก ทําลาย!