บทที่ 231 ตายตาไม่หลับ

“พูดจบรียัง ? “เฉินเฟิงยิ้มเบาๆ

เยไห่ตงถึงกับผงะ เฉินเฟิงหมายความว่าไง หรือเขาไม่เข้าใจในสิ่ง ที่ฉันพูด ?

ฉันก็พูดให้เขาฟังอย่างแจ่มแจ้งแล้วนะ เปตงเสี้ยวเป็นผู้เชี่ยวชาญ ด้านศิลปะการต่อสู้ ถ้าเขาจะฆ่าฉันละก็ เปตงเสี้ยวฆ่าเขาแน่ หรือเฉินเฟิง ไม่เข้าใจจริงๆ ?

“พูดจบแล้ว” ถึงแม้ในใจจะมีเรื่องคิดมากมาย แต่เยไห่ตงก็ไม่ได้ แสดงออกมาซักเท่าไหร่ เขามีท่าทีที่เคารพเฉินเฟิง

เฉินเฟังพยักหน้าเล็กน้อย : “พูดจบแล้ว”

“งั้นแกก็ไปตายซะเถอะ”

ม่านตาของเยไห่ตงหดตัวทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความผวา เขาจะ พูดอะไรบางอย่าง แต่เฉินเฟิงไม่ได้โอกาสเขาแม้แต่น้อย เขาจ่อไปยัง ระหว่างคิ้วของเย่ไห่ตง

ความแข็งที่มองไม่เห็นทะลุคิ้ว เยไห่ตงล้มลงไปกับพื้น ตายตาไม่ หลับ !

เมื่อเยไห่ตงตาย ทั้งบอดี้การ์ดและคนรับใช้ของตระกูลเย่ ต่างพา

กันหนีตายอย่างอลหม่าน อยากจะให้พ่อกับแม่มอบขาแก่พวกเขามากกว่า

นี้

เฉินเฟิงไม่ได้ตามมดตัวน้อยๆพวกนี้ไป แต่เดินไปยังเสี้ยเมิ่งเหยา และพูดอย่างรู้สึกผิด : “พ่อ เมิ่งเหยา ขอโทษนะ ผมมาข้าไปหน่อย”

เสี้ยเว่ยกั๋วอ้าปากค้างพลางมองเฉินเฟิง พูด าไม่ออกไปครู่หนึ่ง เขา มองคนที่โจมตีเฉียบขาดอยู่ตรงหน้าไม่ออกจริงๆ นึกไม่ออกว่าผู้ชายที่ ราวกับราชากับผู้ชายที่ดูธรรมดาๆ ที่ใส่ผ้ากันเปื้อน วันๆอยู่แต่ในห้องครัว ทำอาหารให้กับครอบครัวเกี่ยวกันตรงไหน

ตอนที่เขาไม่ได้สติไป 1 เดือนนั้น แท้ที่จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเฉินเฟิงถึงเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้ ?

ตระกูลเย่เป็นถึงตระกูลเก่าแก่ในเมืองชางโจว แต่กลับโดนเฉินเฟิง ทำลายไปในเวลาไม่ถึง3นาที ?

ปฏิกิริยาของเสี้ยเว่ยกั่วเป็นไปอย่างที่เฉินเฟิงคาดไว้ แต่เฉินเฟิง ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเสี่ยเว่ยกั่วยังไง

“ไม่เป็นไร วางพ่อลงก่อนเถอะ”เสี้ยเมิ่งเหยาพูด เธอเข้าเฉินเฟิงเป็น อย่างดี ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่เฉินเฟิงฆ่าหวังอานและเยไห่ตง เพียงแต่ยัง ไม่อาจยอมรับฉากนองเลือดแบบนี้ได้ก็แค่นั้น

“อึม”เฉินเฟิงพยักหน้า แล้วนำเสี้ยเว่ยกั่วลงจากต้นไม้ จากนั้นส่ง พลังไปยังร่างกายของเสี้ยเว่ยกั๋ว บรรเทาอาการบาดเจ็บของเสี้ยเว่ยกั่ว “เฉินเฟิง ทำไมแกยุ่งเหยิงแบบนี้ หลังจากไตร่ตรองอยู่นาน เสี้ยเว่

ยกั่วจึงพูดออกมา สำหรับเขานั้นเฉินเฟิงใจร้อนมาก ถึงแม้เย่ไห่ตงจะไม่

อาจให้อภัยได้ เฉินเฟิงก็ไม่ควรฆ่าเขาต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ยังไงเย่ ไห่ตงก็เป็นถึงหัวหน้าของตระกูลเย่ เป็นบุคคลที่มีอิทธิอันดับต้นๆของเมืองชางโจว เมื่อเยไห่ตงตาย ทั้ง เมืองชางโจวก็จะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้น

ทางด้านตำรวจจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด ตอนนั้นเฉินเพิง ควรจะทำยังไง

“พ่อ พ่อไม่ต้องกังวลเรื่องที่นี่ไม่รั่วไหลออกไปแน่”เฉินเฟิงยิ้ม เจื่อนๆ สิ่งที่เสี้ยเว่ยกั่วเป็นกังวล เขาคาดเดาได้เล็กน้อย เขาไม่ได้ไม่ เตรียมความพร้อมไว้ ก่อนจะมาเขาบอกหานหลงกับกู้ตงเซ็นแล้ว คนของ หานหลงกับกู้ตงเชินได้ล้อมบ้านของตระกูลเย่ไว้แล้ว อย่าว่าแต่คน แม้แต่ แมลงวัน ก็ไม่อาจหนีรอดออกไปได้แม้แต่ตัวเดียว

เขาเชื่อว่ากู้ตงเซินกับหานหลง มีวิธีที่จะทำให้คนพวกนี้หุบปาก แต่ถึงจะต้องขึ้นโรงพักจริงๆ ด้วยอำนาจของเขาแล้วคงปิดคดีได้ ไม่ยาก ดังนั้นสิ่งที่เสี้ยเว่ยกั๋วกังวลนั้นคิดมากไป

“เรื่องไม่รั่วไหลออกไปจริงเหรอ ? “เสี้ยเว่ยกั่วถามอย่างสงสัย เขา รู้สึกว่าเมื่อเทียบเฉินเฟิงในเมื่อก่อนกับตอนนี้ มันเปลี่ยนไปมากจริงๆ ถ้า หากเฉินเฟิงในเมื่อก่อนเป็นดาบเหล็กที่มีแต่สนิม ตอนนี้ก็คงเป็นดาบวิเศษ ที่แข็งแกร่ง !

“ไม่แน่นอน พ่อครับ พ่อวางใจเถอะ ” เฉินเฟิงยิ้มบางๆ “งั้นก็ดี”เสี้ยเว่ยกั่วพยักหน้า จากนั้นพูดขึ้นอีก : “ฉันได้ยินที่เปไห ตงพูด ว่าที่ฟอโดนจับมาที่นี่ก็เพราะตระกูลเสี้ยของเราเอาโครงการยูฉวน ซานของพวกเขาไป ? ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?”

“ฟอ โครงการยูฉวนซาน….”เสี้ยเมิ่งเหยาเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตอนที่เสี้ยเว่ยกั่วไม่ได้สติไป1เดือนให้ฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบเมื่อฟังจบเสี้ยเว่ ยกั๋วอึ้งตาค้าง

เขาคิดไม่ถึงว่าเขาไม่ได้สติไปแค่1เดือน จะเกิดเรื่องขึ้นมากมาย

ขนาดนี้

ตระกูลเฉินลงทุนเงินโครงการยู่ฉวนซานไปตั้ง5ร้อยล้าน และตระ

กูลเสี้ยมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉิน คือรับเหมาก่อสร้างโครงการยูฉวน

ซาน ! เมื่อได้ยินว่าตระกูลเสี้ย รับเหมาก่อสร้างโครงการยู่ฉวนชาน เสี้ยเว่ ยกั๋วยังคงปลื้มใจ แต่เมื่อหลังจากได้ยินว่าเสี้ยเมิ่งเหยา โดนเตะออกจาก ตำแหน่งผู้รับผิดชอบโครงการยู่ฉวนซาน เสี้ยเว่ยกั๋วก็โกรธจนหน้าเขียว ทันที เขาแค่ไม่ได้สติยังไม่ตาย คนตระกูลเสี้ยมีสิทธิ์อะไรมารังแกลูกสาว ของเขา

จากนั้นเสี้ยเมิ่งเหยาก็อธิบายออกมา และพูดเรื่องที่เฉินเฟิงออกแรง ทำลงไป

เสี้ยเว่ยกั่วอึ้งไปอีกรอบ เดิมทีเขาคิดว่าที่เฉินเฟิงเปลี่ยนไปเป็นเรื่อง ง่าย แต่ผลสรุปที่เสี้ยเพิ่งเหยาพูดออกมา คือเฉินเฟิงเริ่มเปลี่ยนไปหลัง

จากที่เขาไม่ได้สติ

เสี้ยเมิ่งเหยาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่ เสี้ยเว่ยกั่วไม่ได้สติ ไป1เดือน แต่มีปิดบังไว้เล็กน้อย เช่นเรื่องที่ไปเมืองจินหลิง แล้วก็ตัวตน ของทายาทเฉินเฟิงตระกูลเฉิน

เสี้ยเว่ยกั่วไม่ได้สงสัยอะไรเขา เมื่อฟังจนจบเขาตบไหล่เฉินเฟิง เบาๆ พลางพูด : “แกมีฝีมือจริงๆ แกบอกว่าแกเป็นคนส่งเดลิเวอรี่ ปล่อย ให้เมิ่งเหยาของเราลำบากไปกับแกตั้ง3ปี”

“พี่ ขอโทษครับ”เฉินเฟังยิ้มเจื่อนๆ อันที่จริงถ้าคนของตระกูลเฉิน ไม่เป็นคนวางแผนอุบัติเหตุทางรถยนต์นั่นขึ้นมา จนทำให้เสี้ยเว่ยกั่วบาด เจ็บสาหัส เขาก็คงยังส่งเดลิเวอรี่ และเก็บเรื่องราวไว้ในใจ “พอเกอะ ครอบครัวเดียวกันพูดขอโทษอะไร”เสี้ยเว่ยกั่วถอน หายใจ และพูดขึ้น : “ตอนนี้แกมีฝีมือขึ้นแล้ว จากนี้ต้องทำดีกับลูกสาว ฉันหน่อยนะ ถ้าฉันรู้ว่าแกทำให้ลูกสาวฉันผิดหวังละก็ ฉันจะตัดขาแกให้ ได้เลย

“ฟอครับ ฟอไม่ต้องกังวล ผมไม่ทำแน่”เฉินเฟิงยิ้มออกมา ที่รักเสี้ย เมิ่งเหยาของเขายังมาไม่ทันเลย เขาจะทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาผิดหวังได้ยังไง

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าสวยๆของเสวี่ยเมิ่งเหยา แต่ภายใต้รอย ยิ้มนี้แฝงไปด้วยความไม่เต็มใจอยู่ เธอไม่รู้ว่าชีวิตปกติธรรมดาของเธอ กับเฉินเฟิง จะอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหน ถึงเฉินเฟิงไม่พูดแต่เธอก็รู้สึกได้ อย่างชัดเจน มีพลังงานบางอย่างที่ทำให้เธอไม่สบายใจมาตลอด พลังนี้ แม้แต่เฉินเฟิงก็หวาดกลัวมาก กำลังมหาศาล

“ฟอ เมิ่งเหยา ผมไปส่งพวกคุณที่โรงพยาบาลก่อนดึกว่า”เฉินเฟิง พูด เขาแค่ใช้พลังระงับความเจ็บปวดภายในของเสี้ยเว่ยกั๋วไว้ แต่กระดูก ขาของเสียเว่ยกั่วที่บาดเจ็บนั้น เขาช่วยไม่ได้ อีกทั้งเสี้ยเมิ่งเหยายังโดน เปไห่ตงใช้ท่อเหล็กตีไปที่หน้าผากอยู่หลายครั้ง ถ้าไปรักษาให้ทันเวลา อาจเกิดผลร้ายตามมาได้

“อ็ม ไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะ”เสี้ยเว่ยกั่วพยักหน้า แต่ในใจรู้สึก แปลกๆ เมื่อครู่ที่เฉินเฟิงใช้พลังรักษาเขามันคืออะไรกัน หลังจากพลัง เข้าไปในร่างกาย เขาไม่รู้สึกเจ็บอีกแม้แต่น้อย