บทที่ 2 อุบัติเหตุทางรถยนต์ที่แปลกประหลาด

ทุกคนในตระกูลเสี้ยต่างก็ตกใจมาก เสี้ยเมิ่ง เหยาเป็นไข้สูงหรือเปล่า? หมายความว่าถ้าเฉินเฟิง ไม่เข้าไปในศาลบรรพบุรุษ คุณก็จะไม่เข้าไปงั้น หรือ?

“เ สือเมิ่ง เหยา คุณจะทรยศตระกูลเสี้ยเพื่อ คนนอกหรือ?” เสี้ยห้าวสีหน้าดูมืดมนเล็กน้อย เขาไม่ คาดคิดว่า เสี้ยเมิ่งเหยาจะพูดเช่นนี้ เพื่อเฉินเฟิง ต้อง รู้ว่า พิธีไหว้บรรพบุรุษเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่สำคัญ ที่สุดของตระกูลเสี้ยทุกครั้งที่ไหว้บรรพบุรุษ ทุก คนในตระกูลเสี้ยจะต้องอยู่ด้วย นี่คือกฎข้อเหล็ก!

ทายาทของตระกูลเสี้ยไม่มาไหว้บรรพบุรุษ ก็ จะถือว่าไม่กตัญญู!

ถ้าวันนี้เสี้ยเมิ่งเหยาไม่เข้าไปในศาลบรรพบุรุษ จริงๆ ด้วยนิสัยเจ้าของตระกูลเสี้ยเลี้ยหยุนเสิ่งนั้น เกรงว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะถูกไล่ออกจากตระกูลเสี้ย!

ดังนั้น ธรรมชาติของเรื่องนี้ ไม่สามารถพูดได้ว่า มีความร้ายแรงมากน้อยแค่ไหน

“เมิ่งเหยา เข้าไปเถอะ ลูกพี่ลูกน้องพูดถูก นี่คือ บรรพบุรุษของตระกูลเสี้ยของคุณ นามสกุลของผม คือเฉินมันไม่เหมาะสมจริงๆ” เฉินเฟิงลุกขึ้นยืนและ พูดอีกครั้ง

เขารู้ดีว่า ระหว่างเสี้ยเมิ่งเหยาและเสี้ยห้าวต้องมี คนถอยก้าว มิฉะนั้นทั้งคู่ก็จะถูกลงโทษ

แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะถูก ลงโทษอย่างรุนแรงมากขึ้น เฉินเฟิงไม่ต้องการโดย ธรรมชาติ ที่เสี้ยเมิ่งเหยาถูกไล่ออกจากตระกูลเสี้ย เพราะตัวเขาเอง ในเวลานี้ เขาทำได้เพียงยืนขึ้น และยอมจำนนเท่านั้น

แม้ว่ามันจะน่าอายมาก แม้ว่าจะถูกทุกคนดูหมิ่น มากขึ้นก็ตาม แต่เฉินเฟิงก็ยังคงเต็มใจเสมอ

เพื่อเลี้ยเพิ่งเหยาแล้ว เขาสามารถทิ้งศักดิ์ศรี ทั้งหมดของเขาได้

” เฉินเฟิง… ” ดวงตาของเสียเมิ่งเหยาเป็นสี สะเมิง แดง และเธอเข้าใจโดยธรรมชาติว่า ที่เฉินเฟิงยอม จำนนนั้น เป็นเพราะใคร แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่ เต็มใจ และยิ่งรู้สึกผิดต่อเฉินเฟิง

“เอาละ ผมจะไปส่งอาหารแล้ว และจะกลับมาในตอนเย็น” เฉินเฟิงแสร้งทำเป็นไม่มีอะไร และหลัง จากพูดจบแล้ว เขาก็หันหลังจากไปโดยไม่หันกลับ มามองเลย

แม้ว่าเขาจะรู้สึกอับอายอย่างมากจากการดูถูก ของเสี้ยห้าว แต่ในขณะนี้ อารมณ์ของเฉินเฟิงนั้น สงบลงอย่างน่าประหลาดใจ และยังมีความสุขเล็ก น้อย เพราะเมื่อกี้นี้เสี้ยเมิ่งเหยาพูดว่า” เขาเข้าไป ฉัน ก็เข้าไปด้วย! ”

นี่เป็นครั้งแรกที่เสียเมิ่งเหยายืนเคียงข้างตัวเอง ในรอบสามปีที่ผ่านมา โดยเลือกตัวเองอย่างมั่นคง เป็นครั้งแรก

ด้วยประโยคนี้ เฉินเฟิงรู้สึกว่าความคับแค้นใจ ทั้งหมดที่เขาประสบนั้น คุ้มค่ามาก!

หลังจากส่งอาหารเสร็จ เฉินเฟิงก็กลับบ้าน และ เริ่มทำอาหาร

ฝีมือการทำอาหารของเขาดีมาก สามปีที่ผ่านมา หลังจากถูกเสี้ยเว่ยกั๋่วรับเลี้ยงเข้ามา เขาได้รับการ ยอมรับจากเสี้ยเว่ยกั๋วเพราะฝีมือการทำอาหารของเขา

ในคำพูดของเสี้ยเว่ยกั่ว ผู้ชายที่ทำอาหารได้ เป็นผู้ชายที่ดี

ในเวลานั้นเสี้ยเมิ่งเหยามีความประทับใจในตัว เขา ด้วยความช่วยเหลือของเสี่ยเว่ยกั่ว ไปๆมาๆ เขา จึงกลายเป็นลูกเขยของตระกูลเสี้ย

แต่ว่า หลังจากแต่งงานแล้ว ความขัดแย้งหลาย อย่างก็ค่อยๆปะทุออกมา

เสี้ยเว่ยกั๋วไม่ได้รับการเอาใจใส่อย่างจริงจังใน ตระกูลเสี้ย และธุรกิจของครอบครัวก็เริ่มมืดมน เฉินเฟิงไม่มีความสามารถในการทำธุรกิจ และไม่ สามารถช่วยเสี้ยเว่ยกั๋วได้ ดังนั้นเขาจึงสามารถหา เลี้ยงชีพได้ด้วยการส่งอาหารเท่านั้น

การใช้ชีวิตที่บ้านยากขึ้นเรื่อยๆ และหลินหลัน แม่ยายก็ไม่พอใจเฉินเฟิงมากขึ้นเรื่อยๆ เธอมักจะดุ ว่าเฉินเฟิงว่าไร้ประโยชน์ และรู้สึกว่าเฉินเฟิงไม่ คู่ควรกับเสี้ยเพิ่งเหยาเลย

หากไม่มีเฉินเฟิง ด้วยรูปลักษณ์ของเสี้ยเพิ่ง เหยาต้องได้แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยแน่ๆ และ ครอบครัวก็จะไม่อยู่ในสถานการณ์ดั่งปัจจุบัน

เฉินเฟิงไม่สามารถต่อต้านเรื่องนี้ได้ เขาเป็นลูก

นอกสมรส ไม่มีเงินทอง และไม่มีการศึกษา เขายัง ด้อยกว่าเสี้ยเมิ่งเหยาที่จบการศึกษาจาก มหาวิทยาลัยชื่อดัง และยังเป็นดาวมหาลัยในเวลา เรียนสี่ปีที่เรียนอยู่ในโรงเรียน

สิ่งเดียวที่เขาสามารถมอบให้เสี้ยเมิ่งเหยาได้ คือความจริงใจของเขาทั้งหมดที่เขามี

แต่ในโลกนี้ ความจริงใจมักเป็นสิ่งที่ด้อยค่าที่สุด

หลังจากนำอาหารปรุงสำเร็จมาวางที่โต๊ะแล้ว เฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อย เวลานี้ในวัน ธรรมดา เสี้ยเว่ยกั๋วและภรรยาของเขากลับมาแล้ว ทำไมวันนี้ถึงกลับมาช้าลง?

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“เฉินเฟิง หี่นี้ พ่อ….. พ่อโดนรถชน…..

สีหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนไปอย่างมาก เป็นเสียง ของเสียเมิ่งเหยาที่อยู่ในโทรศัพท์ แต่ข่าวที่ส่งมาทำ

ให้เฉินเฟิงไม่น่าเชื่อเลย

พ่อตาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์?

“ไม่ต้องห่วงเมิ่งเหยา ผมจะไปที่โรงพยาบาลเดียวนี้” เฉินเฟิงกล่าวคำปลอบใจสั้นๆ และวางสาย โทรศัพท์ และไปโรงพยาบาลด้วยจักรยานไฟฟ้า ทันที

เมื่อเขาถึงโรงพยาบาล เฉินเฟิงก็พบว่า เสี้ยเมิ่ง เหยานั่งอยู่บนม้านั่ง และกำลังร้องไห้อย่างเสียใจ

หลินหลินผู้เป็นแม่ยาย เดินไปมารอบๆ ที่หน้า ประตูห้องฉุกเฉินด้วยความตื่นเต้น

“เมิ่งเหยา เกิดอะไรขึ้นหรือ?” เฉินเฟิงวิ่ง เหยาะๆไปที่เสี้ยเพิ่งเหยา และถามอย่างกังวล

เสียงตบ!

เสี้ยเมิ่งเหยายังไม่ทันได้พูดเลย หลินหลันก็เดิน เข้าไป และตบที่ใบหน้าเฉินเฟิงอย่างหนักแน่น

ทันใดนั้น ใบหน้าของเฉินเฟิงก็รู้สึกร้อน และเจ็บปวด

“คุณยังกล้าถามว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ?!” หลิน หลันเต็มไปด้วยความโกรธ” ไอ้คนไร้ความสามารถ คุณไปทำอะไรเมื่อเย็นนี้ ทำไมไม่ไปรับท่านเสี้ย?”

เฉินเฟิงตกตะลึง ในวันธรรมดา หลังจากที่เสี้ยเว่ ยกตั๋วเลิกงาน เขาเคยทำงานเป็นคนขับรถให้เสี้ยเว่

ยกั๋ว และรับเสี้ยเว่ยกั่วกลับจากที่ทำงานทุกวัน เนื่องจากขาของเสียเว่ยกั๋วได้รับบาดเจ็บมาก่อน เขาจึงไม่คล่องตัวเมื่อขับรถ

แต่วันนี้ เสี้ยเว่ยกั่วไปที่ศาลบรรพบุรุษตระกูล เสี้ย และไม่ได้โทรหาเขา หลังจากถวายเครื่องบูชา แด่บรรพบุรุษของเขา

เฉินเฟิงยังคิดว่า วันนี้เสี้ยเว่ยกั๋วจะไม่กลับมา เขาจึงลืมไปรับ

“แม่ ผมขอโทษ” เฉินเฟิงพูดด้วยความขอโทษ และเรื่องที่เสี้ยเว่ยกั๋วประสบอุบัติเหตุนั้น เป็นความ ผิดของเขาจริงๆ

“ขอโทษมันมีประโยชน์หรือไม่? คนไร้ประโยชน์ อย่างคุณ หลังจากที่เข้ามาที่ตระกูลเสี้ยของเราเป็น เวลาสามปี ไม่มีอะไรจะทำได้ดีเลย! “หลินหลันเสีย อารมณ์ และตีโพยตีพาย “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน เสี้ยในครั้งนี้ คุณจะต้องหย่ากับลูกสาวของฉัน และ ออกไปจากบ้านของตระกูลเสี้ยทันที!”

เสียงของหลินหลันนั้นคมมาก ซึ่งดึงดูดผู้คนเข้า ชมจำนวนมาก

แต่ในขณะนี้ เฉินเฟิงไม่ได้สนใจความอับอายเลย เสี้ยเว่ยกั๋วไม่เพียงแต่เป็นพ่อตาของเขา แต่ยัง เคยช่วยชีวิตของเขา เฉินเฟิงจะไม่ยอมปล่อยให้ เสี้ยเว่ยกั๋วเป็นอะไรไปแน่นอน

” ใครคือครอบครัวของคนไข้” ในขณะนี้ มีหมอ ในเสื้อคลุมสีขาวเดินเข้ามา

“ฉันเองๆ” หลินหลันและเสี้ยเมิ่งเหยารีบตอบ กลับพวกเขาทันที

“ตอนนี้ คนไข้มีเลือดออกจากอวัยวะภายใน อาการสาหัสมาก และต้องได้รับการผ่าตัดทันที” คุณหมอวัยกลางคนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหลินหลันก็มีดลง และแทบจะเป็นลม ใบหน้าสวยของเสี้ยเพิ่งเหยาซีด ราวกับโดนฟ้าผ่า

“คุณหมอ โปรดจัดการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด ไม่ว่า จะมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ก็ตาม เราสามารถยอมรับได้” เฉินเฟิงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ได้ ลงชื่อก่อน หลังจากลงนามแล้วไปจ่ายค่า ผ่าตัดก่อน” คุณหมอวัยกลางคนพูดพร้อมกับยื่นข้อ ตกลงยกเว้น และเฉินเฟิงลงชื่อของเขาลงอย่าง รวดเร็ว

แต่เมื่อเขาเห็นค่าธรรมเนียมที่ต้องจ่ายในรายการผ่าตัด รูม่านตาของเฉินเฟิงก็แน่นขึ้น

ห้าล้าน!

นี่คือตัวเลขทางดาราศาสตร์!

แค่ผ่าตัดภายนอก ทำไมต้องห้าล้าน?

เฉินเฟิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เนื่องจาก สถานการณ์ทางเศรษฐกิจของเสียเว่ยกั๋วไม่ต้องพูด ถึงห้าล้าน ถึงเป็นแค่ห้าแสนก็ไม่มี

อาจเป็นการพิมพ์ผิดหรือเปล่า? เฉินเฟิงมาที่ ออฟฟิศชำระเงิน ด้วยความบังเอิญในใจ

แต่ในทันที เจ้าหน้าที่เก็บค่าธรรมเนียม บอกเขาว่าไม่ผิด

คือห้าล้านจริงๆ!

หัวใจของเฉินเฟิงจมลง เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร และเต็มที่เขาได้แค่เดือนละหกพันหยวน เป็นไปได้ อย่างไรที่จะใช้เงินห้าล้านทั้งหมดในคราวเดียว

อาการของเสี้ยเว่ยกั่วนั้นร้ายแรงมาก และมัน สายเกินไปที่จะย้ายโรงพยาบาลในเวลานี้

จะไปรวบรวมเงินห้าล้านได้ที่ไหน?

หาคนยืม ใครจะให้เขายืมหล่ะ?

เฉินเฟิงรู้สึกหงุดหงิดมาก และเขาไม่เคยรู้สึกว่า เงินสำคัญขนาดนี้มาก่อน

“นายน้อย.. ” ในขณะนี้ เสียงที่คุ้นเคย ปรากฏขึ้นอยู่ข้างหลังเขา

เฉินเฟิงหันกลับมา และพบว่าเฉินจงกำลังมอง เขาด้วยรอยยิ้มอยู่

ทันใดนั้น เฉินเฟิงก็ตอบสนองทันที

“ฝีมือของคุณใช่ไหม?!” เฉินเฟิงกำหมัดแน่น อย่างโกรธแค้น ในตอนนี้ หากเขาไม่สามารถนึกถึง เฉินจงได้อีก เขาก็คงเป็นคนโง่มากแล้ว

อุบัติเหตุทางรถยนต์กะทันหัน ค่าผ่าตัดห้าล้าน ที่แพงขนาดฟ้าดิน….

ทุกขั้นตอน ได้ถูกวางแผนไว้อย่างพิถีพิถันแล้ว เพื่อที่จะทำให้เขากลับคืนสู่ตระกูลเฉิน!

เฉินจงส่ายหัว และยิ้ม : ” นายน้อย คุณกำลังพูด ถึงอะไร ข้าน้อยไม่เข้าใจเลย..”

“ปัง”

เฉินจงยังพูดไม่จบคำ เฉินเฟิงก็กระแทกลงบน ตั้งจมูกของเขาด้วยหมัดที่ดุร้าย เลือดไหลไม่หยุด เลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ