ตอนที่ 177 คุณคู่ควรหรือ
” ไอ้ขยะ คุณเอารถดีๆแบบนี้มาจากไหน?” หลัง %3D จากดึงสติกลับมา หลินหลันก็ถามอย่างรีบร้อน แม้ว่าเธอจะไม่รู้เรื่องยังไง แต่เธอก็รู้ว่าราคาของรถ หรูตรงหน้าเธอเริ่มต้นที่ห้าหรือหกล้าน อย่างเฉินเฟิง จะไปมีปัญญาซื้อได้ยังไง
“เช่ามาเฉินเฟิงพูดจางๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินเฟิงพูด หวางเหมยที่อยู่ข้างๆ ก็คลายความตกตะลึงไปบ้าง เดิมทีเธอยังสงสัย เฉินเฟิงเป็นขยะไร้ประโยชน์ที่เป็นที่รู้จักไปทั่วทุกหัว ระแหงไม่ใช่เหรอ เขาจะไปขับรถหรูระดับนี้ได้ อย่างไร ให้สงสัยอยู่ตั้งนาใช้เป็นที่เช่ามานี่เอง
” เช่าเหรอ?” หลินหลันมองเฉินเฟิงด้วยความ รังเกียจและถาม คุณเป็นแค่คนส่งอาหาร จะเช่ารถ หรูแบบนี้มาทำอะไร?คุณคิดว่าคุณขับรถหรูๆ กลิ่น เหม็นที่ติดตัวคุณก็จะหายเหรอ?”
ใบหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที”หลิน หลัน ผมจะขับรถอะไร เกี่ยวอะไรกับคุณ?”
“หลินหลัน?ตอนนี้คุณกล้าเรียกฉันว่าหลิน หลัน?” น้ำเสียงของหลินหลันแหลมขึ้น ” ใครให้ความกล้าคุณเรียกแบบนี้ ? ในสายตาคุณยังมีแม่ยาย คนนี้ไหม?!”
จู่ๆหลินหลันก็โมโหจนจะระเบิด เฉินเฟิงใน อดีต ไม่ว่ายังไง ก็ยังจะเรียกเธอว่าแม่ แต่ตอนนี้ กลับเรียกชื่อเธอโดยตรง
” แม่ยาย?” เฉินเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา” หลิน หลั่น คุณคิดว่าตัวเองคู่ควรหรือ!”
“ฉันไม่คู่ควร?!” หลินหลันโกรธจนจะลุกเป็นไฟ” ไอ้ขยะ ฉันไม่คู่ควรตรงไหน!”
“สามปีที่แล้ว ถ้าไม่ให้แม่เฒ่าอย่างฉันรับเลี้ยง ดูคุณ คนไร้ประโยชน์อย่างคุณจะมีชีวิตอยู่ถึงทุก วันนี้เหรอ?!”
” ฉันรับคุณมาอยู่ที่บ้าน ให้คุณอาศัยอยู่ในตระ กูลเสี้ย ตลอดสามปีที่ผ่านมา คุณได้กินอาหารของ ตระกูลเสี้ย ใช้ของของตระกูลเสี้ย ไม่รู้ว่าใช้เงิน ของตระกูลเสี้ยไปเท่าไหร่ แต่ตอนนี้คุณกลับบอกว่า ฉันไม่คู่ควร ไอ้ขยะ ใครให้หน้าคุณพูดแบบนี้?”
หลินหลันพูดอย่างมีเหตุมีผล ด้วยน้ำเสียงที่ รุนแรง แต่เฉินเฟิงกลับหัวเราะเยาะและไม่รู้สึกเช่น นั้น
เมื่อสามปีก่อน ในตระกูลเสี้ย มีเพียงหลินหลันคนเดียวที่ต่อต้านการช่วยชีวิตเขาจะปล่อยให้ เขาตายไปเอง
ถ้าไม่ใช่เพราะเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นคนขัดขวาง เขา คงจะถูกโยนออกไปข้างนอกจริงๆ
แต่เมื่อเรื่องมันถึงหลินหลันที่ไร้ยางอาย เธอก็ กลายเป็นผู้ช่วยชีวิตของเฉินเฟิง
สำหรับเรื่องที่ใช้เงินของตระกูลเสี้ยนั้น สามปี มานี้ เฉินเฟิงได้ทำการส่งอาหาร แม้จำนวนเงินจะ ไม่มาก แต่ก็ไม่ได้น้อยแน่นอน!
เขาให้การสนับสนุนตระกูลเสี้ยมาโดยตลอด แต่ ไม่ใช่ตระกูลเสี้ยที่อุดหนุนเขา
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หลินหลันชอบทำที่สุดก็คือ การบิดเบือนข้อเท็จจริง เฉินเฟิงเคยชินกับมันอยู่ แล้ว ดังนั้นเขาจึงขี้เกียจไปเถียงกับหลินหลัน
ความเป็นธรรมอยู่ในใจมนุษย์
หลินหลันเธออยากพูดก็ให้เธอพูดเถอะ ยังไง เนื้อของเขาก็ไม่ได้ขาดไปหนึ่งชิ้น
“ในเมื่อคุณเป็นขยะ ไม่เห็นแม่ยายคนนี้อยู่ใน
สายตาของคุณหรอก ดังนั้นคุณและ เมิ่งเหยาจึงไม่ จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันแล้ว เดี๋ยวถ้าเมิ่งมา พวกคุณก็ ไปอำเภอดำเนินขั้นตอนการหย่าร้างได้เลย หลินหลันสงบลงและกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่งการด้วยความ เย็นชาลงในทันใด
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ทำไมหลินหลานถึงพูดถึงเรื่อง นี้อีกครั้ง?
“ทำไม คุณยังไม่อยากหย่าเหรอ?” หลินหลัน หัวเราะและพูดว่า “เอาตรงๆนะ ตอนนี้เมิ่งเหยามีแฟน แล้วและยังเป็นมหาเศรษฐีที่อาศัยอยู่ในบริเวณ วิลล่าด้วย”
“แฟน?อาศัยอยู่ในบริเวณวิลล่า?เฉินเฟิงชะงัก ไปชั่วขณะ จากนั้นมุมปากของเขาก็เริ่มกระตุก คน ที่หลินหลันไอ้น่าโง่พูดถึงจะเป็นเขาหรือเปล่า อึม ” %3D คนใหญ่คนโต”ที่อาศัยอยู่ในบริเวณวิลล่า ก็มีเพียง เขาเท่านั้น
หลินหลันไม่ได้ตระหนักว่าการแสดงออกสีหน้า ของเฉินเฟิงนั้นผิดปกติ เธอยังคงพูดไม่ หยุด”เฉินเฟิง ถ้าคนขี้ขลาดอย่างคุณรู้ตัว คุณก็ควร ไปหย่ากับเมิ่งเหยา แฟนของเมิ่งเหยา เราผิดใจกับ เขาไม่ได้ แค่คุณทำให้เขาไม่พอใจ พวกเขา สามารถทำให้คุณหายไปจากโลกนี้ได้ด้วยคำเดียว!
“จริงเหรอ?” เฉินเฟิงเหมือนยิ้มไม่ยิ้ม ถ้าหลิน หลันรู้ว่า “ไอ้ขยะไร้ประโยชน์” ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ คือมหาเศรษฐี เขาจะมีสีหน้ายังไงน้า
“ไอ้ขยะ ยังไม่เชื่ออีกเหรอ?” หลินหลันพูดอย่าง เย็นชา” ฉันบอกคุณแล้ว เมิ่งเหยาและแฟนของเธอ จะมาอีกในไม่ช้า เมื่อพวกเขามา คุณคงจะไม่มี โอกาสเสียใจทีหลังด้วยซ้ำ!” ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า หลินหลันได้คิดมาดี ขั้นแรกคือใช้แฟนคนปัจจุบัน ของเสี้ยเพิ่งเหยาเพื่อเคลียร์อุปสรรคเฉินเฟิงที่อยู่ ตรงหน้า เพื่อให้เสี้ยเมิ่งเหยากลับมาเป็นโสดได้อีก ครั้งจากนั้นเธอก็ให้คำแนะนำต่อไป ทำให้เสี้ยเมิ่งเห ยาค่อยๆก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง จากเมียน้อยกลายเป็น เมียหลวง
เมื่อถึงตอนนั้น แม่ได้ดีเพราะลูกสาว เธอก็ สามารถเข้าไปใช้ชีวิตในวิลล่าอย่างราบรื่น กลาย เป็นคนใหญ่คนโตในสายตาของคนนอก !
* เมิ่งเหยาจะมาด้วยเหรอ?” เฉินเฟิงไม่ได้สนใจ กับคำขู่ของหลินหลัน แต่เขากลับสนใจเรื่องที่เสี้ย เมิ่งเหยาจะมาด้วยมากกว่า
เมื่อคืนที่จากกันกับเสี้ยเพิ่งเหยา ก็เป็นเรื่องที่ ทรมานสำหรับเฉินเฟิงเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่มี วิกฤตความสัมพันธ์นับตั้งแต่การแต่งงานกับเสี้ยเพิ่ง เหยามาสามปี เขาต้องเคลียร์ให้จบ
“เมิ่งเหยามาแน่นอน” หลินหลันเอามือกอดอกแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “เฉินเฟิง ฉันขอเตือนคุณไว้ นะ ครั้งนี้เมิ่งเหยามากับแฟนของเธอ คุณอยู่ดีๆละ อย่าทำให้แฟนของเมิ่งเหยาไม่พอใจละ…”
หลินหลันยังไม่ทันพูดจบ แท็กซี่ก็หยุดข้างหลัง เธอ
ร่างสูงเพรียวลงมาจากรถ แน่นอนว่าคนๆนั้น เป็นเสี้ยเมิ่งเหยา
เมื่อเห็นเฉินเฟิง ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นใน ดวงตาที่สวยงามของเสี้ยเพิ่งเหยา แต่ในไม่ช้า เธอก็ สงบลงและมองไปที่หลังของหลินหลันด้วยสีหน้าไร้ ความรู้สึก เอ่ยปากพูดว่า “แม่”
“ลูกสาว!” หลินหลันดูมีความสุข หันกลับมาและ ถามอย่างเร่งด่วน “ลูกสาว แฟนของคุณละ?”
การแสดงออกของเสี้ยเพิ่งเหยาเย็นชา “แม่ ฉัน บอกคุณแล้วว่าฉันไม่มีแฟนเลย”
“เป็นไปไม่ได้!” หลินหลันพูดอย่างมั่นใจ ป้าหวา งของคุณเห็นคุณลงมาจากบริเวณวิลล่ากับตา ถ้า คุณไม่มีแฟน ทำไมคุณถึงอยู่ในเขตวิลล่าหนึ่งคืน ละ”
เสี้ยเมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่ หวาง เหมย หวางเหมยฝืนยิ้ม เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเธอเองที่พูดมาก ถ้าเธอไม่พูดมาก วันนี้คงไม่เกิดเรื่อง มากมายขนาดนี้
“แม่ เมื่อคืนฉันอาศัยอยู่ในพื้นที่วิลล่าก็จริง แต่ ฉันไม่มีแฟนจริงๆ” เสี้ยเมิ่งเหยาถอนหายใจและพูด เธอไม่สามารถบอกหลินหลันได้ว่าบ้านพักบนยอด เขานั้นเฉินเฟิงเป็นคนซื้อ ดังนั้น เธอจึงอธิบายอย่าง ชัดเจนไม่ได้และไม่ได้อธิบายว่าเพราะอะไรเธอถึง ไปพักที่วิลล่า ทำได้เพียงให้หลินหลันเข้าใจผิดต่อ ไป
“ลูกสาว ลูกไม่มีแฟนจริงๆเหรอหลินหลันไม่ อยากจะเชื่อ
เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้า
ใบหน้าของหลินหลันกลายเป็นสีเทา เธอนั่งลง ที่พื้น ถ้าเมิ่งเหยาไม่มีแฟนจริงๆแล้วการเดินทางไป ยู่ฉวนชานของวันนี้มันคืออะไร?
หาเรื่องใส่ตัว?
หาความอัปยศอดสูใส่ตัว?
ถูกคนอื่นทุบตีจนฟันร่วงไปทั่วพื้น กลับไปก็ถูก คนละแวกนั้นล้อเลียน
วันนี้เธอเสียหน้าที่รักษามาเกือบทั้งชีวิต! de
น้อยใจ!
น้อยใจจริงๆ!
น้ำตาของหลินหลันไหล่ลงมาไม่หยุด
“แม่ แผลบนใบหน้าของแม่ มันคืออะไร?” เสี้ย เมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะถาม เมื่อเห็นสภาพแบบนี้ของ หลินหลัน เธอก็รู้สึกกังวลมาก ไม่ว่ายังไง หลิน หลันก็เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ แม่ของตนเองถูก คนอื่นทุบตี มีลูกคนไหนจะไม่รู้สึกอะไรละ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ