บทที่ 135 ล่อหมาป่าเข้าบ้าน

ตู้จื่อถึงรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา ทีแรกเขายังไม่ ได้กังวลเกี่ยวกับเฉินเฟิงสักเท่าไหร่ และรู้สึกว่าหยาง ไม่ต้องเลือกที่จะอยู่ตรงกลางระหว่างเขากับเฉินเฟิง ยังไงเขาก็ถือว่ามีตระกูลตู้อยู่เบื้องหลัง ต่อให้หยางไท่ จะให้ความสำคัญกับเฉินเฟิงมากแค่ไหนก็คงไม่อยาก จะสร้างเรื่องบาดหมางใจกับตระกูลตู้

ทว่าตอนนี้ดูจากท่าทางของหยางไท่แล้ว ทำให้ เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ผ่านกระบวนการความคิดที่ จะครุ่นคิดถึงตระกูลตู้เลยสักนิด!

จริงๆ แล้ว ตอนนี้คนอื่นก็ไม่ได้โง่ หยางไท่ทำท่า ทางที่เคารพเฉินเฟิงมากขนาดนี้ พวกเขาก็เห็นอยู่ใน

สายตาอยู่แล้ว

ทว่าหยางไท่คือใคร?

เป็นองค์รัชทายาทในจินหลิง!

อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นคุณชายที่มีอำนาจที่สุดในจิ นหลิงเลยก็ไม่ได้การพูดเกินจริง

พวกเขาเคยเห็นแบบนี้สักที่ไหน หยางไท่จะพูด กับคนอื่นด้วยน้ำเสียงแบบนี้?

และตู้จื่อถึงยืนใกล้กับวัยรุ่นพวกนี้หน่อย แต่ละ คนต่างก็สามารถตีตัวออกห่างจากตู้จื่อถึง คนพวกนี้ที่ ร่ำรวยเป็นอันดับสองของจินหลิง พวกเขาก็ไม่ได้โง่อยู่แล้ว ตอนแรก พวกเขาไม่ได้เห็นว่าท่าทีของหยางไท่ ผิดปกติยังไง แน่นอนถ้าพวกเขารู้แบบนี้ต้องไม่ไปเข้า ข้างตู้จื่อถึง แล้วมาต่อต้านเฉินเฟิงที่เป็นผู้ถือหุ้นราย ใหญ่ที่สุดอยู่แล้ว

ทว่าตอนนี้ ท่าทีของหยางไท่กลับทำให้เห็นอย่าง ชัดเจนว่า ฐานะของเฉินเฟิง กลัวว่าต้องเป็นฐานะที่ พวกเขาเองก็คาดคิดไม่ถึงแน่นอน ต่อให้เอาพวกเขา มัดไว้ด้วยกัน ก็คงไม่มีทางต่อต้านเฉินเฟิงได้

หวังเจียเมิงและหลี่เสว่าต่างก็ถลึงตาโตแล้วทำตา ค้าง เมื่อกี้ตอนที่ตู้จื่อถึงเรียกเฉินเฟิงว่าคุณชายเฉิน พวกเธอก็เริ่มสงสัยอยู่แล้ว ทว่าตอนนี้ แม้กระทั่งท่าที ของเฉินเฟิงยังเป็นแบบนี้ ถ้าพวกเธอยังสงสัยอีก สมองของพวกเธอคงจะไร้ประโยชน์จริงๆ!

และทุกคนกำลังเดาฐานะของเฉินเฟิงอยู่ ก็ได้มีรถ บรรทุกสีเขียวสองคันของกองทัพที่บรรทุกกรงเหล็ก แล้วขับมา

ในกรงเหล็ก มีเสือโคร่งไซบีเรียที่สูงเท่าคนขับมา ต่อให้มีกรงคั่นกลาง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงความ โหดเหี้ยมของเสือโคร่งไซบีเรียนี่

ตู้จือเยว่ก็รู้สึกกระวนกระวาย ความหมายที่ เฉินเฟิงให้หยางไม่ส่งเสือโคร่งไซบีเรียนั้นไม่ต้องก็รู้ อย่างชัดเจน ก็คงเป็นคิดจะใช้วิธีที่เธอใช้กับเสี้ยเมิ่ง เหยาแล้วมาใช้กับเธอ

“พี่ ช่วยฉันด้วย” ตู้จื่อว่องตู้จื่อถึงอย่างอ้อนวอน แล้วพูดขึ้น เสี้ยเมิ่งเหยาสามารถรอดชีวิต

ออกจากปากของหมาป่าได้ แต่กลับอาจจะไม่ได้โชคดี ขนาดนั้น ที่สามารถรอดชีวิตออกจากปากของเสือได้ สีหน้าของตู้จื่อถึงดูแย่ เธอจึงยืนอยู่ตรงหน้า

เฉินเฟิงอีกครั้ง แล้วถามด้วยความเย็นชา “คุณชาย

เฉิน คุณจะทำให้ตระกูลตู้สู้ให้ถึงตายเลยหรือไง?! ”

ตู้จื่อถึงย้ายออกจากบ้านตระกูลตู้ เขาไม่ย้ายออก จากบ้านตระกูลตู้ไม่ได้ ! ตอนนี้หยางไท่ไม่ยืนอยู่ฝ่าย เขาแล้ว เขาก็คงจะพึ่งพาได้แค่ตระกูลตู้เท่านั้น!

“ตระกูลตู้? ” เฉินเฟิงส่ายหน้า สีหน้าดูไม่เข้าใจ แล้วพูดขึ้น “นายอาจไม่เข้าใจในคำพูดของฉัน ฉันให้ หยางไท่ส่งเงิน 38 ล้านให้ตระกูลตู้ มันมีความหมายว่า ต่อให้ตระกูลตู้ของนาย ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากความ ผิดนี้ได้ การได้รับบาดเจ็บของเมิ่งเหยา ตระกูลตู้ของ นายที่มีชีวิตทั้งหมด 38 ชีวิต ทุกคนจะต้องถูกกระทำ อีกหนึ่งรอบ ดังนั้นไม่ใช่ตระกูลของพวกนายสู้กับฉัน ให้ถึงตาย ทว่ากลับเป็นการที่ฉันจะทำให้ตระกูลตู้ของ พวกนาย ต้อง! สู้ให้! ถึง! ตาย! ”

พอพูดแบบนี้ออกมา ต้องซวยกันทั้งตระกูล!

ก่อนหน้านี้ นอกจากหยางไท่แล้ว ทุกคนคิดไม่ถึง เลยว่า เฉินให้เงินตระกูลตู้ 38 ล้านมันมีความหมาย แอบแฝง ตอนนี้พวกเขาก็เพิ่งจะรู้!

นี่เฉินเฟิงกำลังจะเอาคืนแทนเสี้ยเมิ่งเหยา ก่อนที่ จะเอาคืน ตู้จื่อถึงก็บอกว่าจะชดเชยค่าทำขวัญให้สำหรับการบาดเจ็บของเสี้ยเพิ่งเหยา! แค่ว่า นี่เขาบ้าอำนาจเกินไปหรือเปล่า!

ยังไงเสี้ยเมิ่งเหยาก็บาดเจ็บแล้ว เมื่อกี้ที่ตู้จื่อถึง พูด ทว่าตระกูลตู้มีเชื้อสายโดยตรงทั้งหมด 38 คน กลับไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ตั้งแต่แรก

ทว่าตอนนี้ เฉินเฟิงกลับจะทำให้คนทั้งตระกูลของ เขาที่มีทั้งหมด 38 ชีวิต มาได้รับบาดเจ็บเหมือนเสี้ย เมิ่งเหยาอีกครั้ง จากนั้นเขาค่อยชุดใช้เงิน 38 ล้านเป็น ค่าทำขวัญ!

นี่เหละคือเรื่องที่บ้าอำนาจที่เขาทำ!

ตู้จื่อถึงทำสีหน้าที่แดงระเรื่อ เขานึกไม่ถึงว่า เฉินเฟิงจะบ้าคลั่งถึงขั้นนี้ ได้ยินความหมายแบบนี้ ตั้งแต่ตอนแรกเริ่มเขาคิดจะปล่อยตระกูลตู้ไปอยู่ ไม่ ได้มีความคิดที่จะทำร้ายคนในตระกูลเขาทั้งหมดแบบ นี้

ทว่าคนที่ยืนอยู่เบื้องหลังเขา เป็นตั้งตระกูลตู้!

ตระกูลที่ตั้งหลักปักฐานที่จินหลิงมาแปดร้อยกว่า ปี และถือว่ามีรากฐานที่ทรงอำนาจและซับซ้อนใน เมืองๆ นี้ แม้กระทั่งเศรษฐกิจของจินหลิงก็ได้รับผลก ระทบจากตระกูลเขา เฉินเฟิงมีสิทธิ์อะไรมาทำบ้า อำนาจแบบนี้ใส่พวกเขา!

“คุณชายเฉิน น้องสาวของผมแค่ไม่รู้จักกาลเทศะ ทำไมคุณชายเฉินถึงไม่คิดจะให้โอกาสเธอ? ” ตู้จื่อถึงพิมพ์ด้วยเสียงเข้ม เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่กล้า พนันอีกต่อไป เฉินเฟิงมีความสามารถขนาดนั้นจริง ไหม ตอนนี้ เขาก็คงทำได้เพียงยอมอ่อนข้อ

“ไม่รู้จักกาลเทศะ? ” เฉิงเฟิงจึงทำสีหน้าที่เลือด %3D เย็น แค่พูดคำว่าไม่รู้จักกาลเทศะเรื่องก็จะจบงั้นหรอ?

“คุณชายเฉิน คุณผู้หญิงได้รับบาดเจ็บ ตระกูลตู้ ของเราจะเชิญหมอที่ดีที่สุดมารักษาอย่างสุดความ สามารถ อีกอย่าง ครั้งนี้ผมจะพาจื่อเย่ว่กลับบ้าน แล้วไปลงโทษให้สาสม อีกอย่างจะไม่ให้เธอออกจาก %3D บ้านตระกูลตู้แม้แต่ก้าวเดียว…” ตู้จื่อถึงพูดขึ้นอย่าง หน้าด้าน นี่เป็นสิ่งที่เขาสามารถยอมรับได้มากที่สุด แล้ว

“ไม่ต้องหรอก แผลของเมิ่งเหยา ฉันรักษาเองได้! ” เฉินเฟิงผายมือแล้วพูดด้วยความเลือดเย็น

“สำหรับผู้หญิงที่ร้ายกาจแบบนี้ อย่ามาหาว่าผมไม่ ให้โอกาสเธอ ให้เธอเขาในเขตเลี้ยงหมาป่าดำแล้วอยู่ ในนั้นสามนาที หลังจากสามนาที ถ้าเธอสามารถมีชีวิต รอดออกมา เรื่องนี้ ฉันสามารถปล่อยปะละลายไป! ” เฉินเฟิงจึงมองตู้จื่อเยว่เพียงพริบตาแล้วแสยะยิ้มพลาง พูดขึ้น

“ไม่มีทาง! สีหน้าของตู้จื่อถึงแปรเปลี่ยนไปมาก 11 เขตเลี้ยงหมาป่าดำตอนนี้ไม่มีหมาป่าดำสักตัวแล้ว ทว่า กลับมาเสือโคร่งไซบีเรียโผล่ออกมาสองตัว ถ้าให้ตู้ จื่อเยวไปอยู่กับเสือโคร่งไซบีเรียสองตัวนั้นแค่แปบเดียว นี่ก็ไม่ต่างจากการฆ่าตู้จื่อเยาให้สิ้นซากหรอก

“ฉันไม่เข้าไป! ” ตู้จื่อเยว่ตะโกนด้วยเสียงแหลม %3D และน้ำตาจึงไหลพรากลงมาไม่หยุด เธอกลัวจนยืนก็ ยังไม่นิ่ง

“ไม่มีทาง? ” เฉินเฟิงแสยะยิ้ม จากนั้นก็ทำนัยน์ตา %3D ที่เย็นชาแล้วกวาดมองตู้จื่อถึง “งั้นนายก็เข้าไปกับเธอ แล้วกัน! ” %3D

“เฉินเฟิง แกกล้าหรอ! ฉันเป็นผู้ชายคนเดียวใน ตระกูลตู้ แกจะให้ฉันเข้าไป ก็ถือว่าทำให้ตระกูลตู้ไม่มี ทายาทสืบทอดตระกูล ตระกูลตู้ของพวกฉัน ไม่มีทาง ปล่อยแกไปแน่นอน! ” ตู้จื่อถึงทำสีหน้าที่ดูหวาดกลัว %3D แล้วพูดด้วยเสียงเข้ม เขานึกไม่ถึงว่าเฉินเฟิงกลับกล้า ทำเกินเลยขนาดนี้ เขาเป็นตั้งคนสืบทอดตระกูลตู้ ให้ เขาเข้าไป ก็ถือว่าเป็นการสร้างเรื่องบาดหมางกับ ตระกูลตู้ และอนาคตก็ไม่มีโอกาสได้กลับตัวกลับใจ อีกต่อไป

“ตระกูลตู้ไม่ปล่อยฉันไป? แกคิดว่าฉันจะปล่อย ตระกูลตู้ของพวกแกไปงั้นหรอ? ” เฉินเฟิงรู้สึกเปลือก ตากระตุก แล้วถามด้วยเสียงเรียบเฉย

“หยางไท่ ลงมือเฉินเฟิงปรายตามองหยางไท่ แล้วพูดขึ้น

หยางไม่รู้สึกหนังหัวชาเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะ มองตู้จื่อถึง แล้วถามขึ้น “คุณชายเฉิน จื่อถึง ….ก็ต้อง เข้าไปด้วยหรอครับ? ”
คำพูดนี้ของเขากำลังขอร้องแทนตู้จ่อถึง ถ้าให้ตู้ จื่อถึงเข้าไปจริงๆ ทว่าตระกูลตู้ต้องโมโหมากแน่ๆ จาก นั้นก็จะกลายเป็นหมาบ้าที่กัดคนอื่นไปทั่ว ถึงแม้ เฉินเฟิงเป็นคนริเริ่ม ทว่าเขากลับเป็นคนลงไม้ลงมือ ก็ คงยากที่จะหนีพ้นความผิดนี่แน่นอน

ตอนนี้หยางไม่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ทีแรกเขานึก ว่า ตอนแรกเฉินเฟิงถูกลักพาตัวเข้ามาในเรือคฤหาสน์ นานาชาติจิ๋วหลงลำนี้ ก็คงจะให้ประโยชน์ที่คาดคิดไม่ ถึงอยู่มากมาย ทว่าใครจะไปนึกถึง กลับกลายเป็นการ ล่อหมาป่าเข้าบ้าน เฉินเฟิงโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว! เขา ทำแบบนี้ก็แค่อยากจะเอาคืนแทนเสี้ยเมิ่งเหยา

แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร การกำจัดตู้จื่อถึงที่เป็น สิ่งอันตรายที่แอบซ่อนอยู่ จากนั้นก็ค่อยเชือดไก่ให้ลิง ดู ยังไงต่อหน้านี้ตอนตู้จื่อถึงอยู่ในที่ประชุม ก็ได้แสดง ความพอใจกับเฉินเฟิงแล้ว

“แกไม่ยินยอม? ” เฉินเฟิงกระตุกคิ้วขึ้น %3D

หยางไท่กลั้นหายใจไปทันที เวลานี้ ถ้าเขาบอกว่า ไม่ยินยอม เกรงว่าจะผิดใจกับเฉินเฟิง งั้นก่อนหน้านี้ สิ่งที่เขาพยายามจะให้เฉินเฟิงมาอยู่ในพวกของเขา ไม่ใช่ว่าจะสูญเปล่าหรือไง?

พอนึกถึงแบบนี้ หยางไท่กัดฟัน สุดท้ายก็ทำการ ตัดสินใจ